Istotą prawa i podstawowa teoria jego treści

Choć istota prawa jest wystarczająco poważny i trudny temat, jego wyjaśnienie i zrozumienie jest bardzo ważne i niezbędne dla zrozumienia istoty prawa. W użytku naukowego, istnieją różne interpretacje i teorie, które określają główne kategorie, na których opiera się prawo. Teorie te jako wzajemnie sprzeczne i wzajemnie się uzupełniają.

W nauce Radzieckiego był najczęstszym teoria prawa pozytywnego, co przede wszystkim podkreśla norm prawnych, które są tworzone przez państwo i wspierać jej funkcjonowanie. Istotą tej teorii jest prawo widzi ustanowiony przez państwo i, co do zasady, określone w pisemnym przepisów, zasad i regulacji prawnych. Nawet jeśli przepisy wydane przez rząd jest niesprawiedliwe i anty-ludzka, nadal stanowią prawo być przestrzegane. Ogromna popularność tej teorii nabył 19 – w pierwszej połowie 20 wieku, ale teraz jest z powodzeniem konkurujących teorii.

Z punktu widzenia zwolenników prawa naturalnego, która otrzymała najwięcej studiować w 17-18 wieków, choć korzenie tej teorii sięgają starożytności, istota prawa jest to, że powstaje z naturalnych, wrodzonych cech ludzkiej natury. Źródłem prawa w tej koncepcji jest teoria prawa naturalnego. Jej najbardziej prominentni przedstawiciele są bezwzględne zasady, które „wykraczają poza” do ludzkiej świadomości i objawia się przekonań o czym jest sprawiedliwość, wolność, równość. Te przekonania są skodyfikowane jako współzależne i powszechnych praw naturalnych, które są ściśle związane z osobą ze swej natury, i że nikt nie może zabrać ze sobą, w tym stanu. Teoria ta, jeden z założycieli którego jest słynny holenderski prawnik Gugo Grotsy, był podstawą teorii praw człowieka. Teoria ta jest historycznie najwcześniej.

Tych, którzy podzielają koncepcję prawa naturalnego, nie zaprzecza istnieniu pozytywnej prawo, ale charakter i treść prawa, nie są one oparte na woli i potrzeb państwa, oraz w sprawie ochrony jednostki. Dlatego uważają, że prawo pozytywne, narusza prawa naturalne nawet zapisana w prawie, w rzeczywistości nie jest to prawda. Stan tylko wtedy, gdy mogą one być traktowane przez prawo prawdziwie legalne, jeśli kryteria prawa naturalnego zostały uwzględnione podczas pisania i kodyfikacja. Dlatego pojęcie to jest bardzo ważne, zasadnicza różnica między prawem i prawodawstwa. Jeżeli ten ostatni nie jest objęty prawem naturalnym, państwo nie może być uznane za legalne.

School of Law, na podstawie historycznego podejścia, krytykował teorię prawa naturalnego, które powstały w tym samym czasie z nim. Powstała w Niemczech. Jej przedstawiciele wierzyli, że moralność i wartości w społeczeństwie są ukształtowane historycznie i żadne bezwzględne wymogi moralne nie istnieją. Dowodem tego jest fakt, że w różnym czasie w różnych krajach i regionach są często spotkał się całkowicie przeciwstawne systemy moralności i pojęć dobra publicznego. Jednakże, składane i rozwój społeczeństwa doprowadziła do powstania pewnych praktycznych norm społecznych i zwyczajów, których przestrzeganie ułatwia życie i prowadzi do stabilności. Kiedy ludzie zauważają i odizolowane takich zasad, są zabezpieczone ich konkretnych umów, których spełnienie jest wymagane od wszystkich. Ponieważ istotą prawa – to lokalne i narodowe tradycje, forma nabyte pisemnych umów i przepisów. Stan tego podejścia ma funkcję instytucji pomocniczych, zapewniający tylko zastosowań.

We współczesnym orzecznictwie jest obecnie bardzo powszechne podstawowa teoria prawa naturalnego, zwłaszcza w obszarze mającego wpływ na stosunki międzynarodowe i prawa człowieka, choć wiele elementów historycznego podejścia jest również stosowany jako ważny. Było też wiele innych teorii, które uzupełniają główną – regulacyjny, są zaproszeni do odkrywania „czystego” prawo jako rodzaj hierarchicznej emanacji przepisów zobowiązujących spośród kontekst społeczny i historyczny; socjologicznym, który poszukuje odpowiedniej zawartości w stosunkach z różnymi grupami społecznymi i stowarzyszeniami; psychologiczny, który skupia się na emocjach osoby prawnej albo grupy osób jako źródło prawa nieoficjalnych, i tak dalej. W rzeczywistości różnica między tymi podejściami jest to, że każdy z nich definiuje istotę praw ustalonych przez normy państwowe zachowań, relacji międzyludzkich, składane świadomości historycznej lub prawnych opartych na wartościach uniwersalnych.