Filozofia rosyjska przed początkiem XIX wieku

Filozofia rosyjska urodził się w kontekście słowiańskiego chrześcijańskiej myśli teologicznej Wschodniej. Można go podzielić na okres od XI do XVII wieku, po którym nadchodzi era rosyjskiego Oświecenia (XVII-XVIII wieku), aw końcu XIX wieku, najbardziej znany i dał światu wiele wybitnych nazwisk. Poprzedzającym wiek pozostawał niezasłużenie zapomniane, albo przynajmniej nie przyciągają wiele uwagi. Jednak okres ten jest bardzo interesujący.

Chociaż pierwotnie Rosyjska filozofia była pod silnym wpływem teologii bizantyjskiej, jednak była w stanie rozwijać własny język koncepcyjne i praktyczne wnioski. Przykładami tego są dobrze znane „Słowo o prawie i łasce” Metropolitan Illariona dnia XI wieku – interpretacja OT, zawierająca „lekki” koncepcji uroczystości na „ciemny”; oraz „Instrukcja” Vladimir Monomakh z XII wieku, który jest kodeks etyczny postępowania świeckich (dobre uczynki, pokuta i jałmużna). „Patriarchalny despotyzm” zostały opracowane. W średniowieczu, jak świat uznane stworzenie Boga, historię i otaczającą rzeczywistość jest postrzegana jako arena walki łaski i podstępnych zakusów diabła.

Rosyjskich myślicieli religijnych odpowiedział na własnych Greka hezychazm odbić na „cichą modlitwę, psychicznego”. To właśnie wtedy po raz pierwszy poruszył problem osoby w filozofii rosyjskiej. Było doktryna integralności osoby, zidentyfikowane przez ekstatyczne, na analizie swoich namiętności i grzechów „istoty” i „energii”, że „Bóg jest znany dzięki stworzeniu, więc osoba. – w umyśle” Istniały w Rosji i nieortodoksyjnych filozofów chrześcijańskich, a nawet cały ruch, zwany „heretyckie” – Strigolnicy, który w porównaniu z zachodnimi katarów i waldensów i Niezachłanni, które z kolei stały kolegów europejskie prądy reformatorskie.

Od czasów Ivana Groznogo rosyjskiej filozofii nabiera charakteru politycznego. Widać to z korespondencji króla i jego przyjaciel-wróg księcia Kurbski. Jej przedstawiciele zaczynają rozmawiać o technologii rządzenia i sztuki rządzenia, potrzeba „opekaniya” ludzi poprzez (tajnego) Rady Państwa. Jego geopolityczna szczyt osiągnął w kierunku pism Abbot Philotheus, który odnosi się do Rosji jako Trzeciego Rzymu „a czwarty nie być sam.” Były też świecka filozofia uzasadniające nieograniczonej autokracji jak Ivan Peresvetov i Ermolay Erazma. Patriarcha Nikon próbował sobie wyobrazić duchową władzę nad świecką „łacińskiego sposób”, a Jurij Krizanic wezwał do zjednoczenia Słowian przeciwko greckim i niemieckim zagrożeniem.

Filozofia rosyjska, oczywiście, czuł wpływu zachodnioeuropejskich i nawet miłe mody w czasie problemów, na przykład, o stosunku do grecko-rzymskiej kultury antycznej. Jest to typowe dla końca XVII i XVIII wieku, gdy istnieje renesans świeckim myśleniu. Przede wszystkim, w tym czasie powstanie i rozkwit na Uniwersytecie Moskiewskim, gdzie nauka zaczęła przechodzić z łaciny na język rosyjski. Tam była cała plejada filozofów Oświecenia, takich jak Feofana Prokopowicz, Stefan Jaworski, Shcherbakov, Kozelskiy, Tretjakowa, Anichkov, Baturin, który stworzył swoją własną próbę syntezy elementów starożytnej i chrześcijańskiej kultury.

Rosyjska filozofia Oświecenia może być dumny z takiego przedstawiciela jako Michaiła Łomonosowa. Będąc człowiekiem skromnego pochodzenia, ukończył studia na Akademii Petersburskiej i stał się prawdziwym dramaturgiem napisał szereg prac, począwszy od mechaniki, fizyki i górnictwa, a kończąc na notatki politycznych „zachowania i rozwoju narodu rosyjskiego”. Dzielił wiele postępowy jak na swoje czasy, wygląda do nauki, w tym zasady „nieingerencji” teologii w fizyce filozofii przyrody, materii i grawitacji, nie zależy od woli Bożej, „prawa natury” i struktury świata materialnego „krwinek” (co jest przewidywanie atomowej teorii molekuryarnoy struktury świata), i tak dalej. Łomonosowa podziwiał idee Giordano Bruno na wielu światach i uznają prawo zachowania materii i energii. Będąc człowiekiem o niezwykłej inteligencji, opuścił jego potomkowie wielką zachętą: „Doświadczenie ponad tysiąc opinii, ale neumeyuschih używania rozumu, doświadczenia jest bezużyteczna.”