Dlaczego aktorzy unikać słowa „Makbet”?

Jeśli Ty lub ktoś z Twoich znajomych jest połączony ze sztuką, to zapewne wiesz, że słowo „Makbet” podczas próby w teatrze nie można wymawiać aktorów. Uważa się, że jeśli nazwa będzie nadal nazywa się głośno, to nastąpi jakieś nieszczęście. Aby uniknąć złowieszcze aktorzy Klątwa zastąpić słowo w różnych eufemizmów. Mówią na przykład "play bard", "Scottish play", "wszystkie te rzeczy szkockich". Dlaczego? Kwestia ta zostanie omówiona dalej.

Krwawa historia „Makbeta”

Wszystko zaczęło się w pierwszej grze, około 1606 roku. Następnie aktor, który miał zagrać Lady Makbet (tak, to był chłopiec!), Nagle zmarł, a Szekspir musiał szybko znaleźć zastępstwo.

Pod koniec XVII wieku stało kolejną katastrofę. Aktor wcielił się w rolę króla Duncana, został zabity bezpośrednio podczas występu przed publicznością. Potem było bo zamiast rekwizytów w ruchu zostało umieszczone prawdziwy sztylet.

W 1947 roku obiecujący młody aktor Harold Norman grał Makbeta. On był przebity mieczem podczas ostatniej sceny. Aktor został przewieziony do szpitala, ale zmarł. Mówi się, że jego duch w czwartki uczęszcza do teatru, co wydarzyło się pamiętnego wydarzenia.

"Astor Place"

Jest to chyba najbardziej przekonujące dowody przekleństwa „Makbeta”. W 1849 roku, w teatrze „Astor Place” (New York) napotkaliśmy dwie grupy osób wspierających podmioty, które odegrały ważną rolę w formułowaniu dnia na różnych etapach. Nie bez Gwardii Narodowej. Ludzie zostali zwolnieni, a 22 osób zginęło na miejscu, a rannych było ponad sto.

Co Szekspir jest winny?

Według jednej z wersji, maestro stosować te czary czarownica, które można usłyszeć na początku czwartego aktu spektaklu. Mówią też, że nowoczesny czarownica Shakespeare słychać w poetyckich linie kpina z jego starożytnego rzemiosła, a więc przeklął wszystkich, którzy prędzej czy później będą związane z produkcją.

Rzeczywiście, wielu aktorów, którzy grali w „Makbecie” w różnych czasach, wpaść różnymi kłopotami, poważnie chory, zmarł. Ale moim zdaniem jest, i sceptycy. Oni wierzą, że sztuka, która kładzie się na scenie od ponad czterystu lat, muszą być związane podobne historie. Po prostu nie zawsze idą gładko, i to wszystko.