Prawo racji dostatecznej. Materiał według logiki raportu

Prawo wystarczający powód – czwarta i ostatnia ustawa z logiki formalnej. Historycznie rzecz biorąc, jest to również najbardziej aktualne, i to nie przypadek. Dla porównania, można zauważyć, że trzy poprzednie prawo sformułowane przez Arystotelesa już w 4 wieku przed naszą erą.

Aż do 18 wieku, ze względu na swoją specyfikę, to prawo nie zostało wykorzystane w logice klasycznej. Powodem tego opóźnienia jest fakt historyczny następnego.

Logiczny prawo paradygmat wprowadzony Leibnizem, zapobiegając jednocześnie pewne niedokładności w stosunku do samego logiki.

Leibniz opisane potrzeby studium wykonalności w odniesieniu do matematyki, czyli dowody czysto formalnych, oświadczeń teoretycznych. Jednak on przedłużony do wymogu formalnego dowodliwości całą naturę, z którymi nie możemy się zgodzić.

Negacja samym możliwość ostensive dowodu, tj. E. dowodowego poprzez empirycznego doświadczenia, Leibniz zawężony zakres stosowalności prawa.

Z drugiej strony, prawo wystarczający powód jest rzeczywiste wykazanie faktu, że wszystko na świecie jest przyczyna i skutek, wszystkie rzeczy są ze sobą połączone, nic nie znika bez śladu i nie pojawią się na własną rękę.

W tej interpretacji prawa została odkryta przez Demokryta więcej w 5-4 wieku pne. Zjawisko całkowitego powiązania i współzależności w porządku świata zaczęto nazywać „determinizm”.

Prawo wystarczającym powodem jest to, że myśl lub orzeczenie w sobie nie jest ani prawdziwe, ani fałszywe. Aby mieć możliwość twierdzenia o prawdzie i fałszu, musimy mieć do swojej dyspozycji rygorystyczny próbnym.

Dowód rozpoznawane przez specjalne procedury, które mogą być używane do określenia, czy idei rzeczywistości.

Na przykład stwierdzenie „Dziś Sunny” można uznać za całkiem prawdziwe, jeśli spojrzeć przez okno i ufając zmysły, aby zapewnić prawidłowość orzeczenia.

Jednakże przepisy te są krótkotrwałe i nie wyczerpują wszystkich dowodów.

Bardziej skomplikowana procedura ustalenia prawdy – jest to dowód, w którym odwołanie do organów nie może wyczuć. Na przykład, zdarzenie miało już miejsce w przeszłości lub będą miały miejsce w przyszłości napięta.

Wyrok słonecznej pogodzie brzmiałoby w tych przypadkach, w następujący sposób: „Jutro będzie słoneczny” „Wczoraj było słonecznie”,

W pierwszym przypadku, dowód jest tam, ponieważ można polegać na własnej pamięci.

W drugim przypadku orzeczenie bez dowodu, a zatem nie mogą być ani prawdziwe, ani fałszywe. Jeśli chodzi tylko prognozę pogody na jutro, założenie jest możliwe. Dowód opiera się na prawdopodobieństwie, a nie znaczące.

Kiedy próbuje uzasadnić fałsz lub prawdę myśli i orzeczeń, należy najpierw zwrócić się do eksperymentu, pomiaru, monitorowania, badania – czyli pojąć rzeczy w ich aspektach metodologicznych.

Z drugiej strony, jeśli okaże się, w doświadczeniu wiedzy teoretycznej, która ze względu na swoją ogólność i dowód można uznać za prawdziwe, a następnie sprawdzić ważność wyroku może być, porównując je z teorią. Prawo racji dostatecznej w logice nie pozwalają jedynie taką możliwość, ale również pozwala traktować go jako koncepcyjnie ważnych działań. W tym przypadku konieczne jest, aby śledzić formalny związek, zbieżność w postaci między wyroku i jego dowód teoretycznej.

Ze względów formalnych może przyjąć wszelkie myśli w ogóle ze sobą powiązane, ponieważ wszystkie one zostały sformułowane. Jednakże zasada racji dostatecznej nie pozwala zatrzymać się w tym punkcie. Uznanie wszystkich myśli należą do wspólnej bazy danych nie daje niemożliwość weryfikacji empirycznej ani potwierdzone, ani zaprzeczyć, że są one udowodnione. A co za tym idzie, nie jest możliwe, aby sprawdzić, czy są one prawdziwe czy fałszywe.