Bel canto – technika wirtuoz śpiewu. Trening wokalny. śpiew operowy

Długa kolejka fraz muzycznych, melodyjnych fragmentów i łaski, niesamowity głos i doskonały posiadaniu pięknem wirtuoz śpiewu. Na przełomie wieków XVI-XVII tam śpiew szkoły, dał światu wykonując technikę wokalną we Włoszech, gdzie zapalonym pogodzić fantazyjnymi Włosi dał nazwę bel canto (Bel Canto) – „piękny śpiew” Nie przesadzaj, co oznacza początek tego okresu rozkwitu teatralnych wokalu i punkt wyjścia dla dalszego rozwoju gatunku operowego.

Pochodzenie opery we Florencji

Pojawił się w czasie opisany Pierwsze opery zawdzięczają swój początek członków małej grupy fanów sztuki antycznej, utworzonych we Florencji i wszedł do historii muzyki jako „Camerata florencka”. Fani starożytnej greckiej tragedii śnie wskrzesić dawną chwałę gatunku i opinię, że aktorzy nie paplać i śpiewa słowa za pomocą tekstowych recytatyw, melodyjne dźwięki płynne przejście.

Pierwsze prace pisemne w historii starożytnego greckiego mitu o Orfeuszu, była impulsem do narodzin nowego gatunku muzycznego – Opera. Ale służy jego część wokalnych partiach solowych arii) zmuszony (śpiewaków, aby poważnie zająć się głos treningowy, który był przyczyną pięknego śpiewu Art – bel canto. Oznacza to zdolność do wykonywania przeciągania melodyjne fragmenty na długim oddechu przy zachowaniu gładkości brzmienia całej muzycznej frazy.

neapolitańskiej szkoły

Pod koniec XVII wieku stanowiły neapolitańskiej tradycji operowej, który został ostatecznie przyjęty w sztuce scenicznej bel canto. To był zarówno Zagospodarowanie Florentczycy, a jej zmiana. W Neapolu, grać główny składnik muzyki stali i śpiewu, a nie poezji, która dała znaczącą rolę w tym czasie. Ta innowacja rozkoszował publiczność i wywołał burzę entuzjazmu.

kompozytorzy neapolitańskie przekształcone strukturalnie operę. Nie zostały one opuszczone użycie recytatywami, które są podzielone na różne typy: towarzyszy (wraz z orkiestrą) i suchej, zawierający informacje dostarczone w sposób konwersacji pod rzadkich klawesyn akordów, aby utrzymać sygnał muzyczny. Trening wokalny, który stał się obowiązkowy dla sprawców wzrosła popularność numerów solowych, którego kształt został również ulega zmianie. Były typowa aria, w której bohaterowie wyrazić uczucia zazwyczaj w odniesieniu do sytuacji, a nie na podstawie obrazu lub znaku. Bolesna, błazenada, osobisty, namiętny aria zemsty – wnętrze opery neapolitańskiej wypełniona treścią dziennym.

Alessandro Scarlatti (1660-1725)

Wybitny kompozytor i miłośnik Scarlatti przeszedł do historii jako twórca szkoły operowej Neapolu. On stworzył ponad 60 prac. Gatunek poważne opery (opera seria) utworzony przez Scarlattiego, z pomocą mitologicznych lub historycznych opowieści o życiu znanych postaci. Opera śpiew cieniu dramatycznych linii wydajności i recytatywami zostały zastąpione przez Aryjczyków.

Szeroki zakres wokalu w poważnej opery rozszerzone wymagania, które musiały spełniać operowym głosem. Artyści perfekcji sztukę śpiewu, choć czasem doprowadziło to do zabawnych rzeczy – każdy z nich chciał kompozytora z pewnością obejmowały arie operowe, zyski podkreślić zalety głosem. W rezultacie powstał zbiór niepowiązanych ze sobą solówki, z powodu tego, co stało się znane jako opera seria „koncert w kostium”.

Piękno i kunszt

Kolejny wkład neapolitańskiej szkoły operowej w rozwoju bel canto było wykorzystanie w wokalu ozdobnych (koloraturowy) biżuteria muzycznej palety. arie koloraturę stosowany w końcu i pomógł artystów, aby pokazać widzom zakres głosu własności. Wielkie skoki, tryle, przejścia zakresów, wykorzystanie sekwencji (powtarzanie fraz muzycznych lub melodyjnego kolei w różnych rejestrach lub dźwięk) – zwiększając tym samym ekspresyjny palety używanej przez wirtuozów Bel Canto. Doprowadziło to do tego, że stopień opanowania piosenkarka często oceniane wg ich trudności wykonywalnego koloraturę.

Włoska kultura muzyczna stawia wysokie wymagania. Głosy znanych piosenkarzy wyróżniają się pięknem i bogactwem brzmienia. Trening wokalny pomaga poprawić technikę wykonania, aby osiągnąć gładkość i płynność dźwięku we wszystkich zakresach.

Pierwszy oranżerii

Popyt na bel canto doprowadziło do powstania pierwszych instytucji edukacyjnych, w których przygotowywane śpiewaków. Sierocińce – Conservatory – stała pierwszych szkół muzycznych średniowiecznych Włoszech. Bel canto technika uczy się ich na podstawie naśladowanie, powtarzanie nauczyciela. To wyjaśnia wysoki poziom śpiewaków czasu. Po tym wszystkim, zostali przeszkoleni przez uznanych mistrzów, takich jak: Claudio Monteverdi (1567-1643) i Francesco Cavalli (1602/76).

Uczniowie składają specjalne ćwiczenia rozwijać głosu, kształcenia słuchu, który musiał być powtórzony, poprawiając technikę wokalną i rozwój oddychania – umiejętności, które są tak niezbędne do bel canto. Doprowadziło to do tego, że po rozpoczęciu treningu w 7-8 lat do 17 lat konserwatorskich murów profesjonalnej wykonawców na scenie operowej.

Dzhoakino Rossini (1792-1868)

Jego wygląd włoskiego bel canto opery określana tendencji rozwoju kultury muzycznej w ciągu najbliższych trzech stuleci. Milowy w jej rozwoju było dziełem włoskiego kompozytora George'a. Rossiniego. Rytmiczne energia, blask i zwinność wokale zażądał od bogatego barwami różnych artystów, wirtuozerii i wyjątkowej szkole śpiewu. Nawet raspevnosti arie i recytatywy w pracach Rossini wymagał pełnego zaangażowania.

Melodizm Rossini grunt klasyczny bel canto, znamienny FRAZ ZUPEŁNOŚCI łagodnego i czyste powietrze swobodnie płynącą płynną melodii (kantylenowymi) i zmysłowo podwyższone żar. Warto zauważyć, że kompozytor wiedział o sztuce śpiewu z pierwszej ręki. W dzieciństwie śpiewał w chórze kościelnym, aw wieku dorosłym, oprócz pisania, entuzjastycznie powtórzone emisja głosu, a nawet napisał kilka książek na ten temat.

pedagogia

Włoski śpiew operowy, który stał się symbolem europejskiej kultury muzycznej XVII-XIX wieku, przyszedł dzięki pracy utalentowanych nauczycieli-innowatorów, którzy studiowali śpiew i eksperymenty z ludzkim głosem, przynosząc swoje brzmienie do perfekcji. Opisane w ich metody pracy są nadal używane w przygotowaniu śpiewaków.

Uwagę nauczycieli uciekł nie bagatela. Uczniowie poznali tajniki swobodnego i łatwego śpiewu oddechu. Trening wokalny zakłada umiarkowany poziom głośności, krótkie zwroty melodyczne i wąskie odstępy, dzięki czemu możliwe jest wykorzystanie oddychanie mowy, charakteryzujący się szybkim i głębokim wdechu następuje powolny wydech. Ćwiczeń przeznaczone do sprawowania jednolitego wydobycia dźwięku w wysokich i niskich rejestrach. Nawet trening przed lustrem włączone do nauczania początkujących artystów – nadmierne mimiki i napięty wyraz twarzy zdradzał pracy napadów aparatu wokalnego. Zalecono, aby utrzymać wolne, stać prosto i za pomocą uśmiechu dźwięk osiągnąć jasny i blisko.

Nowe techniki śpiewu

Kompleksowe wokal, dramat i postoju spektakle wystawiano przed wyzwaniami śpiewaków. Muzyka odzwierciedla wewnętrzny świat bohaterów, a głos stał się integralną częścią całego scenicznego wizerunku. Wykazano to wyraźnie w operach Jana. Jana i Rossiniego. Verdiego, którego praca oznaczała wzrost bel canto stylu. Szkoły klasycznej jest uważany za dopuszczalne stosowanie falsetem na wysokich nut. Jednak dramat odrzuca takie podejście – w bohaterski scena męskiej falsetem zawarł z estetycznego dysonansu emocjonalnego działania barwiącego. Pierwszy przekroczył próg tego głosu Francuz Lui Dyupre, którzy zaczęli używać sposobu wydobycia dźwięku, tworząc fizjologiczną (zwężenie krtani) oraz fonetyczny (język w pozycji „w kształcie litery S”), mechanizmy ochrony aparatu wokalnego, a został następnie określany jako „ukrytego”. Dopuszcza się, tworząc część górną w zakresie słyszalnym bez przełączania falsetto.

Dzhuzeppe Verdi (1813-1901)

Przeglądając operowej sztuki wokalnej, niemożliwe do ominięcia stronie rysunku i twórczej spuścizny wielkiego włoskiego kompozytora George'a. Verdiego. Przekształcił i zreformowany operę, przedstawił historię i kontrasty opozycje. Pierwszy z twórców brał czynny udział w opracowywaniu działki, konstrukcji stopnia i występów. W jego oper zdominowanym tezy i antytezy, szalejących emocji i kontrastów, łączcie się bohaterska i przyziemne. Takie podejście podyktowane nowe wymagania dla wokalistów.

Kompozytor krytycznie koloraturę i powiedział, że tryle, notatki łaski i gruppetto nie jest w stanie stać się podstawą do melodii. W pismach prawie bez fantazyjnych ozdób, pozostając jedynie w sopranem, a później całkowicie zniknął z partytur operowych. strona mężczyzn w kulminacyjnym przeszedł w wielką pomocą już wcześniej opisano „pokryta przez dźwięk.” Artyści strony baryton musiał zreorganizować pracę aparatu wokalnego wysokiej Tessitura (lokalizacji dużych wysokościach dźwięków w stosunku do zakresu śpiewu), podyktowane odbiciem stanu emocjonalnego bohaterów. Doprowadziło to do powstania nowej kadencji – „Verdi baryton”. . Kreatywność Verdi, 26 pięknych opery, ustawione w teatrze La Scala, oznaczał odrodzenie bel canto – sztuka doprowadzony do doskonałości posiadanie głosu.

world Tour

Łatwy i elegancki styl wokalny nie może być utrzymana w granicach jednego państwa. Pod jego urokiem stopniowo okazało większość Europy. Piękny śpiew zachwycił świat teatralną scenę i wpłynął na rozwój muzyki w kulturze europejskiej. Utworzony kierunek operowy, zwany „belkantovoe”. Styl popchnął granice jego stosowania i wszedł do muzyki instrumentalnej.

Wirtuoz melodia Chopin (1810-1849) syntetyzowane polskiej poezji ludowej i włoskiej opery bel canto. Marzycielski i delikatne bohaterka opery J. MACH (1842-1912) wypełniony belkantovym urok. styl wpływ był tak wielki, że jego wpływ na muzykę był naprawdę spektakularny, począwszy od klasycyzmu do romantyzmu.

kultury paszowe

Założycielem rosyjskich klasyków stał się wielkim kompozytorem M. I. Glinka (1804/57). Jego pisanie orkiestrowa – subtelnie i liryczny w tym samym czasie zabytkowych – pełen melodii, które są oceniane i tradycji ludowych piosenek i belkantovaya wyrafinowania włoskich arii. Ich nieodłącznym Cantilena był podobny do melodyjności powolną rosyjskie piosenki – prawdziwe i wyraziste. Przewaga muzyki nad tekstem, śpiewy vnutrislogovye (śpiew zaakcentowanie oddzielnych sylab), powtarza głosowe, tworząc powolność melodii – to wszystko w pracach M. I. Glinki (i innych kompozytorów rosyjskich) uderzająco harmonijnie zjednoczone z tradycji włoskiej opery. Fado, według krytyków, zasłużył „rosyjski Bel Canto” tytuł.

Repertuar gwiazd

Brilliant włoskie bel canto era zakończyła się w 20-tych XX wieku. Wojsko i rewolucyjne przewroty pierwszego ćwierćwiecza przekroczyły normatywne istotę romantycznej opery myślenia, został zastąpiony przez neoklasycyzmu i oddzielone obszary impresjonizm, modernizm, futuryzmu i innych. Nadal słynny operowy głos nie przestają mieć zastosowanie do arcydzieł włoskiego klasycznego śpiewu. Art "piękny śpiew" błyskotliwie własnością A. V. Nezhdanova i F. I. Shalyapin. Niedoścignionym mistrzem kierunku śpiew był L. Sobinov, który jest nazwany po bel canto w Rosji. Wielki Maria Callas (US) oraz nagroda „głos stulecia” title kolegów Dzhoan Sazerlend (Australia), A liryczny tenor Luciano Pavarotti (Włochy) i niezrównany bas Nikolay Gyaurov (Bułgaria) – ich sztuka była oparta na artystycznej i estetycznej podstawie włoskiego bel canto.

wniosek

Nowe trendy w muzyce nie były w stanie przyćmić blask belkantovoy klasycznej włoskiej opery. Młodzi wykonawcy poszukiwania bity zachowane w pismach mistrzów informacji minionych latach na prawidłowe oddychanie, kompletacji, rzeźby i inne zawiłości głosów. To nie jest bezczynny problemem. Doświadczyliśmy publiczność obudził nie muszą usłyszeć nowoczesną interpretacją klasycznych dzieł i zanurzyć się w znacznej przestrzeni czasowej doskonałej sztuce śpiewu. Być może na tym polega próba, aby rozwikłać tajemnicę bel canto zjawiska – jak w zakazu Era głosów żeńskich i preferencji męskiej wysokim rejestrze mogą być urodzonego kierunek śpiew, przetrwała wieki i przekształcił system uporządkowany, kładąc podwaliny przez kilka stuleci, szkoleń zawodowych śpiewaków.