Siergiej Jesienin „krzak. Step i dał "

Liryczna kompozycja „krzak. Step i dał „uwielbiany przez wielu reprezentatywnej poezji novokrestyanskoy i słowa S. A. Esenina, po raz kolejny pokazuje, niezwykle czułej miłości tego rosyjskiego poety do ojczyzny. W swej poetyckiej pracy stała się najbardziej ukochany i popularny motyw. W swoich pismach Jesienin często poprosił go, umieszczając w środku wizerunku nieznajomego, który po długich wędrówkach i testowanie z powrotem do ojczyzny, gdzie, jak sądził, nawet natura drżał i był zadowolony z jego przyjazdu. Tematem drodze stał tradycyjne i bardzo typowe dla wielu rosyjskich klasycznych, takich jak Alexander Blok, Puszkina, Niekrasowa i innych.

„Runo. Step i dał „- werset Esenina

Tak więc, w opisie fabuły wersecie widzimy bardzo nieokreślony i prosty krajobraz. Serce i dusza bohatera martwić Jesienin jest w nim sam. W tym momencie przerywa mu z przepełnione emocjami i radujcie, dla których każdy Randkowy podróżował wiele razy jak w dzwonienie szlochając „dozowania dzwony«»na drodze nieatrakcyjne, ale kochał zawsze.”

Krajobraz w «zaroślach. Step i dał „specjalne animowane przez autora. Ten obszar w środkowej strefie rosyjskiej powszechne i nijaki, ale tutaj jest to pokazane w harmonii z duszą zwykłego rosyjskiego chłopa.

Esenina nigdy nie stracił poczucia małym domu i w kontakcie ze swoich korzeni. On sam powiedział, że jego ojciec był rolnikiem, a to dlatego, że był synem chłopa. W wersie „krzaka. Step i dał „porównuje charakter rodzimej człowiek wyraża swoje uczucia wdzięczności i uznania w swoich wierszach. Więc jestem pewien, że jeśli ktoś kiedykolwiek zobaczyć tę ziemię, brzoza każda noga chętnie pocałować.

Według niego, sława jest niczym wobec tego „chahlenkoy terenu”, która dotyka uczucia wdzięczności. Jesienin pamięta wczesnego dzieciństwa, ta ziemia karmi go swoim pięknem i dobrobytu, porywający i wschody słońca szkarłatne, aromatyczne zioła i brody nieprzejezdne.

Analiza wiersz „krzak. Step i dał "

Sama myśl, że jego bohater powraca do ojczyzny, poeta obejmuje odgłosy fal i akordeon stroi ditties. W tym tempie, przy okazji, a wiersz został napisany. Kiedyś fretki 4-stop, charakterystykę ditties ludowych.

Należy zauważyć, że Jesienin „buszu. Step i dał „napisał jeden z ostatnich. Potem zwrócił pewnego stopnia jego przeczucie śmierci, prawie zawsze obecny we wszystkich jego tekstów. Ostatnia kolumna jest mowa nie jest na próżno Kabatsky szalonej, harmonijka, a to naprawdę idzie w ślady tragicznej śmierci, która stała się codziennością dla narodu rosyjskiego. „Och, akordeon, śmierć trucizna …”.

Jesienin i miejsce urodzenia

Poeta wystarczająco wcześnie opuścił rodzinną wioskę Konstantinovka, ponieważ udał się na podbój stolicy, nie wiedząc nawet, co czeka na niego tam, a co za silna tęsknota do ojczyzny będzie go dręczyć przez całe życie. Wesoły i rozwiązły Moskwa bardzo szybko nudzi rosyjskiego poety. Oczywiście, wiedział, że aby dotrzeć do jego talentu we wsi nie było możliwe. Ale osiągając ogromny sukces w dziedzinie poezji, Jesienin nie pozbyć się swoich chłopskich korzeni, więc niemal każdy wiersz z jego kreacji, będzie on poświęcić których charakter będzie niewyczerpanym źródłem poetyckiego natchnienia dla niego.

Jesienin „krzak. Step i dał „powstał w październiku 1925 roku, to było wtedy, że poeta zdecydował się na krótko zatrzymać w swojej rodzinnej miejscowości w głębi lądu – miejscowości Konstantinovka. Jego pierwsze wrażenia z tej podróży był niezapomnianą porywający. Był zaskoczony zmianami, które miały miejsce w ciągu całego czasu go nie było. Zainspirowany pierwszych rewolucyjnych pomysłów, szybko stał się złudzeń, a teraz tylko natura, przytulny zakątek dzieciństwa, wciąż w rodzimym uprzejmie i życzliwie go spotkałem, gotowy do pocieszyć i uspokoić sprzecznych myśli i uczuć do opanowania dumę i próżność. To tu znów był najbardziej radosny psotny chłopiec, a nie denerwować życie za granicą w angielskiej dandy kolorze.

nieuchronność

W wierszu „krzaka. Step i dał „poeta czuł zmęczony od ciągłego zgiełku. Po tym wszystkim, chciał Jesienina już wykonane, ale nie rozumieją, na czym żył i jaki był sens jego życiu.

Ostatnie zdanie z wiersza „Nie jeden ozdobny chwała znikła Trin-trawa”, on szczerze przyznaje, że gotów był zrezygnować ze swoich osiągnięć na rzecz tego samego radosnego skromny i spokojny życia, ale jako człowiek już weteran, że rozumie, że droga do niego już nie, jak jego spokojnej starości w ich rodzimych ziem.