Zasady domniemania niewinności

Historia nie zna jednego przypadku, gdy przestępcy niewinni zostali postawieni przed sądem i skazani za tę karę, a przestępcy pozostali w ogóle. Aby zapobiec takim przypadkom, a przynajmniej zmniejszyć je do minimum, prawa ustanowiły zasady domniemania niewinności. Podczas procesu odgrywają ważną rolę i często stanowią podstawę uniewinnienia. W rzeczywistości jest gwarantem, że nikt, kto jest niewinny popełnia przestępstwo, będzie ponosił odpowiedzialność karną. Z tego powodu zasady są zapisane w wielu międzynarodowych i krajowych dokumentach.

Podstawą prawną zasady domniemania niewinności jest Konstytucja (art. 49), kodeks postępowania karnego (art. 14), a także w aktach międzynarodowych – Powszechna Deklaracja Praw Człowieka ,
Co oznacza domniemanie niewinności? Odpowiedź na to pytanie jest nam przez Konstytucję. W szczególności uznaje się, że oskarżony jest niewinny dopóki nie dowiedziono się do winy za przestępstwo i nie potwierdził orzeczenia sądu zgodnie z procedurą przewidzianą w prawie karnym.

W procesie karnym należy przestrzegać następujących zasad domniemania niewinności:
– Ciężar dowodu winy, dostarczenie dowodów podejrzanym podejrzanym spoczywa na prokuratorze;
– pozwany nie ma obowiązku udowodnienia swojej niewinności;
– przekonanie musi być oparte na dobrej podstawie dowodowej, przy czym założenia są niedopuszczalne;
– Nieodpowiednie wątpliwości powstałe podczas procesu karnego są traktowane na korzyść osoby oskarżonej o przestępstwo.
Wszystkie te zasady domniemania niewinności mają na celu ochronę oskarżonego. Konieczne jest ustalenie wszystkich okoliczności zdarzenia, obiektywnego, pełnego i kompleksowego dochodzenia. Pośrednie dowody, które można interpretować na różne sposoby, nie mogą stać się podstawą zarzutu. Jeśli dowody są niewystarczające, należy zakończyć postępowanie karne.

Osoba nie może być skazana bez przeprowadzenia procesu. Na rozprawie zasady domniemania niewinności są szczególnie istotne, ponieważ wszystkie argumenty są wysłuchane, a wszystkie dowody są badane w konkretnym przypadku karnym, co zostało udowodnione. A jeśli winy nie są udowodnione lub udowodnione, ale nie w pełni, można uniewinnić osobę, zakres opłaty może zostać zmieniony, działania będą kwalifikowane na podstawie innego artykułu kodeksu karnego.

W przypadku uznania niewinności osoby może on domagać się odszkodowania za szkody wyrządzone w związku z wszczęciem postępowania karnego przeciwko niemu, a także publikowanie w mediach informacji obalających winę.

Do chwili przekonania osoba nie jest uważana za przestępcę, ma wszystkie prawa, jak każdy inny obywatel kraju. Może to być ograniczone prawami dopiero po wydaniu wyroku przez sąd.

Pomimo faktu, że zgodnie z prawem oskarżony nie powinien być oskarżony o udowodnienie swojej niewinności, w praktyce okazuje się to zupełnie sprzeczne. Organ prokuratorski nie jest zainteresowany zbieranie informacji, które mogą służyć jako podstawa do uniewinnienia. Dlatego w celu ochrony interesów oskarżonego przyznawane jest jedynie prawo do obrony. Sam proces jest oparty na zasadzie przeciwstawnej, w której oskarża zarzut, a strona obrony opowiada się za oskarżonym. Z tego powodu zasady domniemania niewinności nie są w pełni zrealizowane i mają charakter nieco formalny.