Systemy produkcji i produkcji: pojęcie, prawidłowości i ich typy

Systemy produkcyjne to struktury, w których uczestniczą ludzie i sprzęt współpracujący. Wykonują swoje funkcje w określonej przestrzeni, warunkach, środowisku pracy zgodnie z zadaniami. Systemy produkcji i produkcji składają się z pewnych elementów.

Charakterystyka ogólna

Systemy produkcyjne są w stanie samodzielnie lub w interakcji między sobą w celu zaspokojenia tych lub innych żądań i potrzeb potencjalnych konsumentów poprzez produkowane usługi i towary. Powstanie takich struktur wynika z pojawienia się lub powstania zapotrzebowania na rynku. Muszą być przystosowane do długoterminowego zaspokajania potrzeb klienta. W związku z tym cele systemu produkcji mają na celu produkcję i sprzedaż produktów potrzebnych na rynku.

Etapy

System procesów produkcyjnych jest ciągiem czynności związanych z przemianą materiałów i surowców na usługi i towary. W ramach tego kompleksu środki stosowane w zmianie pracy. Przechodzą przez kolejne etapy:

1. Mechanizacja. W ramach tej ręcznej pracy częściowo zastępuje się robotem maszynowym.
2. Automatyzacja. Jest to kompletny transfer sprzętu do operacji mechanicznych. Automatyzacja minimalizuje udział osoby w pracy.
3. Standaryzacja. Przyjmuje jednolitość szczegółów, operacji, towarów, w związku z którymi składniki produktów i ludzi stają się wymienne.
4. Informatyzacja. Pozwala tworzyć możliwości elastycznego dopasowania sprzętu do produkcji różnorodnych towarów.

Rodzaje systemów produkcyjnych

Są one określone zgodnie z etapami powstawania nowoczesnego przemysłu. W zależności od metod obniżania kosztów organizacje, poziom technologiczny wyróżniają następujące typy:

1. Miękki prewencyjny (wojskowo-anarchistyczny).
2. Miękkie naukowe, oparte na elastycznych technologiach (toyotyzm).
3. Sztywny naukowy (Fordism).

Rozważmy bardziej szczegółowo te typy systemów produkcyjnych.

Struktura wojskowo-anarchiczna

Taki system produkcji ma następujące cechy:

1. Kluczowym kierunkiem jest zajęcie nowych rynków zbytu towarów kosztem niższych cen.
2. Fabryka i produkcja wyrobów fabrycznych. Jest on oparty na mechanizacji, przenoszeniu kluczowych funkcji do sprzętu, zapewnia wąskie, proste zawody pracowników.
3. Wzorzyste i pół monotonne działanie monotonne.
4. Zmuszony rytm pracy ustawiony przez obrabiarkę.
5. Szerokie wykorzystanie zasobów materialnych i ludzkich dla ich tańszych.
6. Proste operacje.

Zarządzanie systemem produkcji w tym przypadku ma charakter konfliktowy. W związku z tym nazywa się to wojskowo-anarchistyczne. W ramach stosunków produkcji są dość niestabilne.

Fordizm

Założycielem tego systemu produkcji był G. Ford. Opracował teorię, której kluczowe postanowienia to:

1. Wysokie zarobki pracownika.
2. Kontroluj liczbę godzin. Pracownik musi pracować 48 godzin tygodniowo, ale nie więcej.
3. Zapewnienie najlepszej kondycji maszyn, ich absolutnej czystości.
4. Kultywowanie szacunku dla siebie i siebie nawzajem.

Zgodnie z tymi zasadami 8-godzinny dzień został wprowadzony, a wynagrodzenie było podwójne, co przewidywano w ogólnie przyjętych normach. Ford stworzył ponadto szkoły z stypendiami, otworzył laboratorium socjologiczne, które przeprowadziło badania dotyczące warunków pracy, wypoczynku i życia pracowników. Razem z tym dbał o potencjalnych konsumentów. W szczególności zwrócono szczególną uwagę na jakość produktów, rozwój sieci usług, samochody były stale ulepszane, a ceny sprzedaży spadały. Jako surowe wymagania, wprowadzenie maszyn do realizacji ciężkiej pracy, szybkiego wprowadzania innowacji. Ponadto uwzględniono ścisłe przestrzeganie higieny, dbałość o czystość, podczas dystrybucji ich do wykonywania pewnych czynności (wymagających twórczego wyglądu lub monotonu) uwzględniono cechy psychofizjologiczne pracowników. Ford był jednym z tych, którzy stworzyli filozofię praktyki. Zasadą tego człowieka i innych ludzi propagujących podobne pomysły jest potwierdzenie kluczowych zasad, na których opiera się organizacja systemów produkcyjnych. Obecnie nie straciły na znaczeniu, ale wręcz przeciwnie, stały się bardziej niż na żądanie.

Najważniejsze cechy

Głównym zadaniem Fordism w redukcji kosztów produkcji. Do najważniejszych cech struktury należą:

1. Produkcja przenośników.
2. Obecność parku wyspecjalizowanych maszyn.
3. Szablon prosta praca.
4. Rytm wymuszony, określony przez przenośnik.
5. Niskie kwalifikacje personelu.
6. Produkcja seryjna.
7. Niewielkie koszty przyciągnięcia zasobów do stworzenia nowego rurociągu.
8. Świetne obroty personelu.

Zarząd

Obejmowała ona:

1. Planowanie produkcji. Został on przeprowadzony w formie podziału zasobów finansowych, pracy i zasobów materialnych.
2. Routing. Jest to rozwój sekwencji i sposobów przekazywania towarów przez sprzęt.
3. Wysyłka. Zapewniał dystrybucję map tras i technologii oraz zadań produkcyjnych dla oddziałów firmy.
4. Planowanie. Jest to tworzenie harmonogramu i koordynacja różnych etapów i metod przetwarzania produktów (szeregowo lub równolegle).
5. Kontrola jakości.
6. Poprawa metod produkcji i dystrybucji funkcji wśród pracowników.

Toyotyzm

Omówione powyżej systemy produkcji nie mają elastyczności i zdolności adaptacji do zmieniających się warunków. Tojotyzm jest odpowiedzią na potrzebę wysoko wykwalifikowanych specjalistów, wzrost mobilności w przemyśle. Działa jak nowoczesny system produkcyjno-ekonomiczny. Jego kluczową zasadą jest znalezienie optymalnej kombinacji wartości ludzkich, treningu, ciągłej adaptacji do zmieniających się warunków. Obejmuje zaangażowanie wysoko wykwalifikowanego personelu, wykorzystanie pracy pół-szablonu i kreatywności. W tej strukturze stosuje się elastyczne systemy projektowania i produkcji. Cała firma działa jako kompleks wysoko wyspecjalizowanych przedsiębiorstw, rozwija się sieć oddziałów.

Rozwój elastycznych systemów produkcyjnych w Japonii

Zaczyły się one stosunkowo niedawno, w połowie XX wieku. Udany rozwój takich systemów produkcyjnych odnotowano w Japonii. W przedsiębiorstwach zaczął działać komputerowy model. Koordynuje informacje o wszystkich strukturalnych działach i zapewnia ciągłość pracy. Ten system produkcyjny i techniczny tego typu zakłada administrację bezpośrednio przez samą drogę produkcji i kontrolę zapasów materiału. Ciągłość pracy zapewnia dostarczanie materiałów "w odpowiednim czasie" we właściwe miejsce iw wymaganej ilości. Taki model nazywa się "kanban". Dział planistyczny firmy opracowuje tygodniowy lub miesięczny plan wydawania nowych produktów. Jednocześnie nie jest to system produkcji dla każdego sklepu. Harmonogram operacyjny, opracowany codziennie, koordynuje prace jedynej głównej linii montażowej. Inne warsztaty są przekazywane za pośrednictwem systemu "kanban". Japońska technologia jest znana na całym świecie ze swojej jakości. Taką popularnością cieszy się ścisła kontrola w przedsiębiorstwie. Każdy pracownik w każdej firmie czuje indywidualną odpowiedzialność za wytwarzane produkty. Do kontroli jakości tworzone są specjalne kręgi w przedsiębiorstwie. Ich członkowie muszą stale doskonalić swoje umiejętności i wiedzę.

Zasady

Główne systemy produkcyjne we współczesnym świecie oparte są na:

1. Planowanie zasobów. Zgodnie z ogólnymi projektami roboczymi powstaje prognoza koniunktury, wskaźników finansowych, inżynierii i projektowania, zatrudnienia i harmonogramu.
2. Kontrola jakości.
3. Zarządzanie Zasobami Ludzkimi. Obejmuje badanie indywidualnych cech osoby w celu zapewnienia ciągłości i bezpieczeństwa pracy. W przedsiębiorstwach wprowadzane są harmonogramy elastyczne, rozszerza się zakres funkcji pracowników. Robotnicy same biorą udział w organizacji produkcji. Szczególną uwagę poświęca się grupie i wewnętrznej samokontroli specjalistów.

Cechy rosyjskiego przemysłu

Obecnie przedsiębiorstwa prowadzą model obejmujący wszystkie etapy przedsiębiorstwa. Obejmują one nie tylko produkcję, ale również dostawę surowców do produkcji, a także sprzedaż gotowych produktów. W jaki sposób skutecznie organizuje się system, jakość towarów, wielkość kosztów, konkurencyjność przedsiębiorstwa zależy. Jako kluczowy czynnik ograniczający rozwój systemów produkcyjnych w Rosji brakuje wykwalifikowanych menedżerów i brak informacji na temat potencjału i perspektyw modernizacji.

Specyfika administracji

Zarządzanie systemem produkcji jest świadome uregulowanie wszystkich prac przedsiębiorstwa. Przede wszystkim należy opracować projekt optymalnego modelu funkcjonowania firmy. Zarządzanie polega na podejmowaniu decyzji dotyczących lokalizacji zdolności, wprowadzenia norm i standardów. Funkcjonowanie systemu musi być stale kontrolowane. Oznacza to, że muszą zostać ustanowione trasy przekazywania zamówień, ustalane są terminy ich dostawy. Rozważanie materiałów, komponentów, części i produktów wewnątrz przedsiębiorstwa nie ma żadnego znaczenia. Kontrola taka powinna odbywać się na wszystkich etapach działalności firmy. Aby osiągnąć konkurencyjność, przedsiębiorstwo musi wyprodukować żądany produkt na rynku. Jednocześnie musi mieć własne cechy wyróżniające ją lepiej od produktów innych firm. W związku z tym zespół specjalistów powinien opracować projekt produktów, które będą produkowane przez przedsiębiorstwo lub skorzystać z już istniejących obiecujących wydarzeń.