Christoffer Joner: biografia, życie osobiste, filmografia

Aktor Christoffer Joner, według krytyków, jest uważany za jednego z głównych rywali o tytuł najjaśniejszej gwiazdorskiej kinematografii w Norwegii. Wystarczy powiedzieć, że w nowym stuleciu jest absolutnym mistrzem swojego kraju pod względem liczby ról grających na dużym ekranie telewizora. Biografia twórcza aktora rozpoczęła się ponad 20 lat temu, jest laureatką wielu prestiżowych norweskich i europejskich nagród filmowych.

Wczesne lata

Christoffer Joner urodził się w 1972 roku w mieście Stavanger w rodzinie Ole Karlsen i teatralnej aktorki Rogaland Annerut Yoner. Kiedy przyszła gwiazda i jego młodszy brat nadal były bardzo małe dzieci, ich rodzice się rozwiedli, a chłopcy pozostawali pod opieką matki.

Od dzieciństwa Christoffer otoczony jest ludźmi powiązanymi z teatrem, ponieważ jeden z jego wujów – Johannes – był aktorem, a drugi – Sverre Indrisem – kompozytorem.

Studium

Norwegia jest krajem, w którym ludzie lubią teatr. Zwyczajowo wprowadza się dzieci do tego rodzaju sztuki od najmłodszych lat, więc wszędzie są kręgi dramatyczne. Jednak matka Christoffer Yoner poszła dalej: postanowiwszy, że syn powinien kontynuować rodzinne tradycje, wysłała go do pracowni operującej w dość znanym teatrze w wieku 14 lat. Tam został przeszkolony do 1990 roku. Uczniowie pracowali w spektaklach i występowali w filmach dla dorosłych w epizodycznych rolach. Dlatego Christoffer Yoner zyskał bezcenne doświadczenie w dość młodym wieku. Nie był jednak w stanie zdobyć wykształcenia, ponieważ wszystkie trzy próby wejścia do norweskiej Akademii Teatralnej nie powiodły się.

Wczesna kariera

Brak dyplomu nie przeszkadzał Yonerowi w zdobyciu pierwszej ważnej roli w popularnym show offshore Norweskiej Telewizji Państwowej i Radiofonii, który został pokazany w latach 1996-2000. Dzięki temu projektowi powstał Christoffer reputacja najbardziej oryginalnego młodego aktora w kraju. Została wzmocniona jeszcze bardziej dzięki udziałowi w filmie Paula Yakmana "Detector", który widzowie widzieli w 2000 roku.

W tym filmie Christoffer Joner grał rolę szatana Jorgena i radził sobie z tym zadaniem po prostu wspaniale. Potem został zaproszony do niskobudżetowego obrazu "Mongolia", który rozpoczął się w 2001 roku. Gra Yoner została zatwierdzona nie tylko przez widzów, ale i krytyków, a dla jego ról w tych filmach został nominowany 2 razy z rzędu za nagrodę norweskiego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego "Amanda" w nominacji "Najlepszy Aktor".

Rok 2002 był owocny, kiedy Joner wziął udział w kilku ciekawych projektach, m.in. "Muzyka na wesela i pogrzebie" Unni Straume.

"Poległe niebo"

W 2002 roku Joner grał w jednym z najbardziej udanych norweskich filmów z początku 2000 roku. Obraz Gunnara Wickena "The Fallen Sky" stał się hitem w obsłudze, a za rolę Reidara w tym filmie aktor otrzymał główną nagrodę Międzynarodowego Festiwalu w Kopenhadze – "Złoty Swan" – w nominacji "Najlepszy Aktor".

Obraz mówi o dwóch pacjentach poradni psychiatrycznej, którzy mają kontakt z zdrowymi ludźmi. Jak się później okazuje, są to tylko bardzo warunkowe. Reidar czuje współczucie dla Yuni, ale dziewczyna nie toleruje żadnych fizycznych kontaktów, a ona może mieć histeryczny nawet próbując prostego uścisku dłoni. Ciągle prosi młodego człowieka, aby pomógł jej popełnić samobójstwo, ale stara się ją odwieść z całej siły. Równolegle, w filmie "Spadające niebo" przed publicznością są kilka fabuł, które w ten czy inny sposób są ze sobą związane. W Boże Narodzenie zdarzają się losowe zdarzenia, jakby dały wszystkim bohaterom swoje należne. W finale, Yuni bierze Reidar za rękę i uważa, że pomógł światu znaleźć harmonię z pomocą piłki tenisowej.

Dalsza kariera

W 2003 roku Christoffer Joner, którego filmy były już dość popularne w Norwegii, zdobył nagrodę filmową Berlińskiego Festiwalu Filmowego – Shooting Stars, która jest prezentowana młodym obiecującym aktorom z krajów UE.

W tym samym roku wziął udział w filmie "The Dark Forest", pełniąc rolę Lasse, a po raz trzeci został nominowany po raz trzeci do nagrody filmowej "Amanda" jako najlepszego aktora.

Wtedy widza zobaczyła Yoner w melodramacie "Winter Kiss" iw psychologicznym thrillerze "Sąsiedztwo".

Udział w ostatnim filmie wreszcie przyniósł aktorowi nagrodę "Amanda", którą wcześniej nominowano 3 razy.

Ponadto, Joner grał także w 2 wideoklipach słynnego norweskiego zespołu rockowego "Kaisers Orchestra". W jednym z nich Joner grał rolę mafii. Pracy podobały się widzowie i specjaliści, a klip został norweskim analogiem "Grammy" – nagrodą Spellemannprisen – jako najlepszy klip z 2003 roku.

"Towarzysz Pedersen"

To zdjęcie stało się laureatem nagrody im. Montrealu w Montrealu na najlepsze prace reżysera. W nim Yonera dostała główną rolę nauczyciela Pedersen Gymnasium, która stała się ofiarą propagandy własnego ucznia i przyłącza się do Komunistycznej Partii Robotniczej Norwegii.

Zakochuje się w towarzystwie Niny Shotey i zmienia ją ze sobą. Jednak wkrótce młody komunista stwierdzi, że sprawy pozamałżeńskie są sprzeczne z kartą partii i w pełni poświęcają się "budowaniu dobrej przyszłości". Pomimo wszelkich starań komunistów, po jakimś czasie ich popularność w Norwegii ulega gwałtownym upadkom. Mimo to, Pedersen pozostaje wierny imprezowi, a raczej Ninie. Jednak kobieta, zdając sobie sprawę, że wszystkie jej ofiary są na próżno, popełniają samobójstwo.

Kreatywne osiągnięcia ostatnich lat

Po wydaniu zdjęcia "Comrade Pedersen", Joner zagrał w filmach "Ukryte", "Last jamb" i innych. W 2005 roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Bergen Joner otrzymał nagrodę "Najlepszego Aktora Anioła Roku" na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Bergen, choć ten sam tytuł Profesjonalne jury przyznało Bjornowi Sundqvistowi.

W 2008 roku Christoffer Joner zadebiutował jako reżyser, kręcąc film krótkometrażowy "W chłodnym, suchym miejscu". Doświadczenie okazało się sukcesem, a film otrzymał nagrodę "Najlepszy film krótkometrażowy" od jury Festiwalu Filmów Fabularnych w Strasburgu.

W 2015 roku aktor poprosił w swoim obrazie Alejandro G. Inyarritu. Christoffer Joner w filmie "Survivor" grał rolę Murphy'ego. Obraz stał się triumfem Złotego Globu i zdobył 12 nominacji do Oscara.

Życie osobiste

Jak każdy człowiek, nasz bohater ma osobiste życie. Christoffer Joner i jego żona (cywilna) spotkali się w 2001 roku, pracując nad obrazem "Poległe niebo". Dziewczyna nazywała się Yina Teresa Grener, pracowała jako asystent reżysera. W 2004 r. Urodziła się córka Thea dla Yoner. Para mieszkała razem 9 lat, a potem rozstała się, w tym z powodu częstych nieobecności Christoffera.