139 Shares 7729 views

Samobójstwo Kateriny jest siłą lub słabością? Przyczyny samobójstwa Katerina ("Thunderstorm")

Po raz pierwszy w Petersburgu, w Teatrze Aleksandryjskim, 2 grudnia 1859 r. Zagrała gra "burza z piorunami". Od razu odniosła wielki sukces, mówiła i argumentowała. Opowiadali głównie o interpretacji losu i charakteru głównego bohatera, Katerina Kabanova, a także głównej idei sztuki, która nakreśliła nowego "bohatera czasu". "Samobójstwo Catherine to siła czy słabość?" – to główne pytanie, które wielu krytyków starało się udzielić odpowiedzi. Wśród nich, N.A. Dobrolyubov.

Opinia NA. Dobrolyubova

Nikolai Alexandrovich poświęcił ten artykuł artykułowi "Promień światła w ciemnym królestwie", napisany w 1860 roku. W artykule krytyk "Współczesnego" podaje szczegółową analizę sztuki z punktu widzenia "prawdziwej krytyki" z pozycji rewolucyjno-demokratycznej. Był to drugi artykuł Dobrolyubova o "burzy z piorunami". Pierwszy "Mroczne Królestwo", został napisany rok temu, w 1859 roku.

Głównym tematem tych i wielu innych artykułów poświęconych tej pracy jest charakter głównego bohatera. Los Katerina Kabanova naprawdę sprawia, że wiele myśleć, iw tym artykule chciałbym szczegółowo rozważyć charakter głównego bohatera i powody jej nieszczęśliwego losu. Nikołaj Aleksandrowicz wykorzystał obrazy "ciemnego królestwa" i "promienia światła", które później cytowano często w analizie tej pracy. Na pytanie: "Czy samobójstwo Kateriny jest siłą czy słabością?" – odpowiada, że ten akt świadczy o odwadze głównego bohatera, który sprzeciwia się złu "ciemnego królestwa".

Opinia D.I. Pisarev

Jednak nie wszyscy krytycy zgodzili się z punktem widzenia Dobrolyubova, często między nimi była polemika. Na przykład D.I. Pisarev w swoim artykule "Motywy rosyjskiego dramatu", napisany w 1864 roku, nie zgodził się z opinią Nikolai Aleksandrovich, że Katerina jest nową bohaterką historyczną, którą przyniósł nam era. W opinii Dmitrija Iwanowicza taki znak to Evgeny Bazarow, demokrata z "Ojców i Synów" Turgieniewa.

Opinia A.A. Grigoriew

Interesujący punkt widzenia innego krytyka Grigoriewa. Kilka miesięcy przed publikacją artykułu "Promień Światła w Mrocznym Królestwie" wyrządził jej za sugestie jednostronnego podejścia do zrozumienia przez Ostrovsky jego życia. Zdaniem tego krytyka, w pierwszym artykule Mikołaja Aleksandrowicza "Mroczne Królestwo", Ostrovsky pojawia się jako punktor i eksponent tyranii.

Jednak przy ocenie bohatera opinie tych dwóch pisarzy zbiegają się. Obaj mówią o tym, że Katerina jest bohaterską postacią, która wyłoniła się ze środowiska ludzi, doceniając poezję duszy i tragedię losu. Spróbujmy razem odpowiedzieć na pytanie: "Samobójstwo Catherine to siła czy osłabienie?", Szczegółowo zewnętrzna i wewnętrzna strona charakteru głównego bohatera.

Patriarchalnych kupców w obrazie Ostrowskiego

Należy stwierdzić, że w Ostrowsku nie było to już pierwsze dzieło przedstawiające patriarchalną klasę handlową. Jego życie zostało opisane w innych sztukach autora późnych lat czterdziestych – wczesnych lat pięćdziesiątych, na przykład w komedii "Jego ludzie – liczymy!". Jednak we wczesnych inscenizacjach Aleksandra Nikołajewicza nie było tak żywego wizerunku, podobnego do Kateriny. Charakter bohaterki, wywodzący się ze środowiska kupieckiego, jest prawdziwym odkryciem artystycznym stworzonym przez Aleksandra Ostrowskiego ("Burza").

Na pierwszy rzut oka pojawienie się bohaterki, która ma takie spojrzenie na życie, tak nietypowe dla patriarchalnego środowiska miasta Kalinova, wydaje się przypadkowe. Jednak tak się nie stało. Jej przeznaczenie, jej pragnienie szczęścia na żądanie serca, a nie według "prawa", jest wynikiem głębokich procesów zachodzących w tym czasie w społeczeństwie, stopniowo niszczących patriarchalny system klasy kupieckiej. Gra "burza z piorunami" jest pełna dialogów o "końcu świata", "ostatnim czasie", o tym, że młodzi ludzie przestali honorować tradycje i zwyczaje; I na tym tle rozwija się fabułę.

Symbolizm "burza z piorunami"

"Burza z piorunami" jest sztuką symboliczną, jej symbolizm związany jest z folklorem, a to różni się od wczesnych sztuk Ostrowskiego. W pracy podobnie jak bajkowy świat, nawet sam obraz Kalinova wywołuje stowarzyszenia ze światem baśni. Bohaterowie wydają się żyć w swojej własnej zamkniętej rzeczywistości, ograniczonej granicami wąskiego kalininowskiego światopoglądu.

W rzeczywistości, który został stworzony przez Ostrovsky Alexander Nikolayevich ("Storm"), nie ma aktorów, którzy przynajmniej nieco wykraczają poza te granice. Nawet Katerina, dążąc do innego życia, ma bardzo niejasne pojęcie o tym, jakie jest inne życie. Uświadamia sobie jedynie, że jej obecna egzystencja jest obrzydliwa. Ukochaną Katerina, bratanką Dzikiego Borysa, jest jak obcy, który przybył do tego śpiącego miasta z obcego kraju, w którym było zupełnie inne życie. On jednak staje się tematem "ciemnego królestwa" Kalinowa i w ogóle nie przypomina obrazu Iwana Kaczyńskiego, który ratuje jego ukochanego.

Katerina przypomina "sypialne piękno". Ale "przebudzenie" było wcale nie radosne. Słodki sen o Katerinie Kabanovej – życie w domu kochających rodziców – został poważnie przerwany przez poślubienie niekochanej osoby. Tikhon jest słabo rozważny, wszystko poddaje się matce, która jest w sztuce prawdziwego tyrana.

Konflikt zewnętrzny

Co doprowadziło do tak tragicznego zakończenia? Samobójstwo Kateriny jest siłą lub słabością? W grze nie ma konkretnego winowajcy. Cały świat Kalinina jest winny. Główna bohaterka była ofiarą stylu życia, ukształtowanego tak, jakby pod wpływem złych czarów, które utrzymywały całe miasto pod ich kontrolą. Mieszkańcy Kalinowa nie są w stanie ich oprzeć. W najlepszym wypadku tylko w milczeniu współczują z Katerina lub udzielają porad, jak zwodzić Kabanikh i zorganizować spotkanie z jej kochankiem. Jednak każda propozycja Kalinowiczów wywołuje protest w jej duszy, ponieważ wszystkie one pociągają za sobą kompromis z moralnością miasta, z jego pozycją jako żoną kupca.

Kalinovtsy posłuszna losowi, a Katerina wyzwala ją, a miasto ją odrzuca. Główna bohaterka uosabia marze o zmianach. Przyciągają ją, łkają, inaczej niż na przykład, z Kabanikhi, do którego marzy się "ostatnie czasy" i "koniec świata". Katerina zdaje sobie sprawę, że jest skazana na dążenie do nowego, a po upewnieniu się, że ten zamknięty świat nie jest w stanie zmienić i popierać od nikogo, bohaterka decyduje się umrzeć. Jednak, próbując odpowiedzieć na pytanie: "Samobójstwo Catherine jest zwycięstwem lub porażką?" Warto też rozważyć wewnętrzny konflikt bohaterki.

Konflikt wewnętrzny

Tragedia "Burza Ziemi" Samobójstwo Kateriny decyduje nie tylko o tym, jak jej zewnętrzny konflikt z "ciemnym królestwem", ale także jako wewnętrzny konflikt bohaterki. W jej duszy jest walka między starym a nowym. Myśl o naruszeniu moralnego obowiązku ścigania Catherine: uważa, że zgrzeszyła, że nigdy nie otrzyma przebaczenia. Ta religijna świadomość grzechu jest szczególnie trudna i bolesna dla głównego bohatera. Jest naprzemiennie opętana przez własną winy i heroiczną rozpacz. Każdy akt głównej bohaterki postrzega jako krok w kierunku otchłani, wierząc, że nie ma odwrotu. Nie widzi nadziei na zbawienie, nigdy nie myśli o możliwości przebaczenia grzechów i zbawienia duszy.

Społeczne, filozoficzne i psychologiczne aspekty tragedii

Tak więc, w zrozumieniu tragicznego losu bohatera, można wyróżnić kilka aspektów.

Pierwszy aspekt jest społeczny, ponieważ aby być szczęśliwym, Katerina musi opuścić Kalinowa lub zniszczyć całe życie społeczne i codzienne tego miasta. Ani jedna, ani druga w tej sytuacji jest niemożliwa, bohaterka jest więźniem tego zaklętego świata.

Powody samobójstwa Kateriny obejmują aspekt filozoficzny jako niechęć do posłuszeństwa, sprzeciw wobec własnego przeznaczenia. Tutaj też bohaterka nie może być zwycięzcą. Ma dwie możliwości: albo pogodzić się z losem, z jej roli jako ofiara "ciemnego królestwa", albo umrzeć. W grze (Ostrovsky "Thunderstorm") samobójstwo Kateriny pojawia się jako naturalne zakończenie.

Psychologicznym aspektem tragedii jest wewnętrzna sprzeczność między urzeczywistnieniem swojego grzesznego grzechu a wolną wolą, która motywuje bohaterkę do przekraczania wewnętrznych zakazów moralnych. Należy zauważyć, że forma, którą Katerina akceptuje ten zakaz, religijny, nie ma znaczenia. Przecież samobójstwo jest jeszcze trudniejsze niż cudzołóstwo, grzech.

Wszystkie trzy aspekty są ze sobą powiązane, a wszystkie są ważne dla pełnego zrozumienia przyczyn tragicznej śmierci bohaterki i odpowiedzi na pytanie: Czy samobójstwo Kateriny jest zwycięstwem czy porażką? Tak więc, zwykła cudzołóstwo przekształciła się w "Grozę" w wielką skalę tragedii osobowości, a sama w sobie zdrada jest raczej nie przyczyną, ale tylko konsekwencją jego sprzeciwu wobec świata kalinin.

Miłość Katarzyny dla Borysa

Miłość z Katerina nie jest najwyższą potrzebą duszy, jak w bohaterce "Dowry" Larisa Ogudalova. Jest to tylko forma protestu przeciwko życiu środowiska handlowego, symbolu wolności. Boris Katerina odnosi się nie jako umiłowana, ale jako uosobienie jej marzenia o wolności.

Znaki te nie istnieją wspólnie: główny bohater mógłby wznieść się ponad życie społeczeństwa Kalinina, a Boris nie mógł tego zrobić. Dlaczego Katerina postanowiła popełnić samobójstwo?

Bohaterka postanowiła nie utopić się w "nieszczęśliwej miłości", a nawet od grzesznych, "niemożliwych" – została wepchnięta w tę kaliniczną formę życia, ponieważ takie pragnienie nie mogło być zrealizowane w wąskim raju tego miasta. Tak więc dla Ostrovsky po raz pierwszy życie staje się formą życia, odzwierciedleniem aspiracji człowieka, jest tak zwana "filozofia życia".

Filozofia życia

W tej pracy obdarzony jest szczególną funkcją: odbiciem niskiego, materialnego w życiu ludzi, pod którym ukrywa się wszystkie wzniosłe i duchowe. Zniszczenie życia codziennego przewiduje szybki upadek zwyczajowych stosunków społecznych.

Dotyczy to nawet elementów składu "Thunderstorms". W pracy zauważa się statyczny charakter fabuły, przejście najbardziej amatorskiej intrygi, a także wiele scen, które nie są związane z rozwojem działki, ale są niezbędne do opisania codziennego otoczenia miasta. Spokojny rozwój wydarzeń odpowiada tempo życia Kalinowców, mierzonych i niespieszonych. Rozległe tło bohatera, a także tło bohaterów drugorzędnych, powoduje wrażenie, że zdarzenia zaczynają się na długo przed rozpoczęciem narracji. Ostatnia scena nie w pełni wyczerpuje jej znaczenie, co sugeruje możliwość powtórzenia opisywanych wydarzeń w prawdziwym życiu.