Tatyana Danilenko: dokumentacja

W Rosji jej nazwisko jest znane tylko nielicznym. Niemniej jednak Danilenko jest jednym z niewielu współczesnych dziennikarzy, którzy mają niesamowity urok, wytrzymałość i inteligencję. W rozmowie z nią nawet najsilniejsi politycy zaczynają mówić szczerze i przyznać się do trudnych rzeczy. Opowiadamy, jak Tatyana Danilenko, jak zaczęła angażować się w dziennikarstwo, o jej życie osobiste i karierę teraz.

Biografia

Tatiana Vladimirovna Danilenko urodził się 30 października 1983 roku na północnym zachodzie Ukrainy w mieście Żytomierz, który znajduje się nad rzeką Teterev. Jest to jedna z najstarszych osad w Rusi Kijowskim. Teraz miasto dzieli się na dwie dzielnice i żyje w nim nie więcej niż 300 tysięcy osób. Żytomir jest znany z kilku rzeczy, ale to miejsce jest siedzibą założyciela sowieckiej kosmonautyki Siergiej Pawłowicz Korolev i wielka pianistka ubiegłego wieku Svyatoslav Teofilovich Richter.

Tatiana urodziła się w rodzinie filologów. Jej ojciec był słynnym pisarzem Włodzimierzem Danilenko, a matka pracowała jako nauczyciel języka ukraińskiego. W internecie niestety nie ma fotografii z biografii Tatyany Danilenko w tym okresie.

Zostań profesjonalistą

Jej kariera przyszła znana dziennikarka rozpoczęła się wcześnie. Od 16 roku życia zaczęła pracować w gazecie "Słowo ukraińskie", gdzie wykonała dobre publikacje. W 2001 roku, kiedy Tatiana obróciła się 18 lat, rodzina postanowiła wyjechać z Żytomierza do Kijowa. Tam dziewczyna wchodzi do Instytutu Dziennikarstwa Narodowego Uniwersytetu Kijowskiego. Szewczenko, odpowiednio, w kierunku "Dziennikarstwo".

Dwa lata po owocnym badaniu Tatyana Danilenko opanowała informację w Kijowie i zaczęła pracować jako korespondent w programie "Vikna-capital" na kanale STB. Tam pracowała do 2004 roku. Zaraz potem Tatiana osada na kanale "5" i staje się korespondentem parlamentarnym.

Даниленко z powodzeniem próbuje siebie jako wiodącego i w połowie 2000 roku staje się twarzą programu "Godzina nowości". Kilka lat została zaproszona na "Godzinę: pidside tyzhnia, aw 2012 Tatiana zaczyna pracować w" Godzinie: pidside dnia ". Wysoki poziom profesjonalizmu Danilenko to maraton telewizyjny "Ukraińska Niepodległość", która odbyła się w dniach 23-25 sierpnia 2011 r. I była poświęcona 20 rocznicy niepodległości Ukrainy. Przy tak trudnej pracy dziennikarz poradził sobie z prezenterem telewizyjnym Pavelem Kuzhevem. Program trwał 52 godziny. Można to powiedzieć, dziennikarstwo "feat" nie pozostało niezauważone: po maratonie Tatiana Danilenko wchodzi do Księgi Rekordów Guinnessa i dokumentuje Ukrainę jako najdłuższy w historii telewizyjny pokaz.

Teraz można zobaczyć na ukraińskim kanale telewizyjnym ZIK, gdzie prowadzi talk show FACE 2 FACE. W programie tym Tatyana mówi o aktualnych sprawach, zazwyczaj z jednym rozmówcą, zastępcą lub znanym politykiem Ukrainy. Według niektórych doniesień Danilenko przerwała swoją karierę i obecnie poświęca całą swoją energię na rozwój ZIK, gdzie obiecano pełną wolność słowa i możliwość zadawania żartobliwych pytań swoim rozmówcom. Program talk show "Twarz tej twarzy" jest emitowany w środy i piątki o godzinie 19:30 czasu Kijowa. Być może w krótkim czasie widzowie częściej ją widzą w innych kanałach telewizyjnych.

Życie osobiste

Niewiele wiadomo o życiu osobistym Tatyany Danilenki. W 2004 roku spotkała się z politykiem Vladislavem Kaskivem, który został przesłuchiwany. Kilka lat później dowiedzieli się o ich poważnych relacjach. Cztery lata po fatalnym wywiadzie, 10 kwietnia, prezenter telewizyjny dał Władysławowi córkę Christinę. Kaskiw miał wtedy 12-letniego syna z pierwszego małżeństwa w tym czasie. Niestety, ich związek nie trwał i wkrótce para przestała być razem. Kilka lat później pojawiły się informacje, że Danilenko spotkała się z skandalicznym dziennikarzem i politykiem Mustafą Nayem. Były plotki, że idzie na wesele. Wiadomo jednak, że po długim związku Mustafa i Tatiana to po prostu koledzy. Na zdjęciu Tatiana Danilenko i Mustafa Nayem.

Nagrody

Danilenko od nie tak długiej kariery ma już kilka znaczących nagród, które mogą się pochwalić nie każdy. W 2008 r. Dziewczyna otrzymała dyplom honorowy za swoje usługi w dziedzinie dziennikarstwa Narodowej Rady Ukrainy. Trzy lata później otrzymała nagrodę "Kobieta z III Milenijki".