„Morze” – elegia Żukowski: idea i analiza produktu

Elegia – wiersz, który pochodzi z głębokich uczuć, obejmujących poetę. Zazwyczaj jest to produkt autentyczny i bardzo osobisty. Jego sentymentalne myśli są smutne, jeśli raczej nie pełne głębokiego smutku. Wiersz "The Sea" (Elegia V. A. Zhukovskogo) w pełni spełnia te wymagania.

Masza Protasov

Wasilij Andriejewicz Żukowski był nieślubnym dzieckiem, które następnie pozwolono poślubić ukochanej. Jej matka była tak przeciw mezaliansu że woleliby śmierć unii córki z tym człowiekiem. To wyglądało jak Maryja w oczach Wasilij – młody, delikatne i piękne.

Była także inteligentny i wrażliwy i głęboko religijny. Była tak poetycko, że poezja został sporządzony wszystko wokół niego. Żukowski nie mógł kochać? Oczywiście, że nie. Czy nie musiał cierpieć, wiedząc, że szczęście jest nieosiągalne? Oczywiście, że nie. On był dwukrotnie zalecać do Maszy, ale za każdym razem było odrzucane. Znajomy poradził poślubić Masha uprowadzenie. Ale posłuszeństwo matce i religii nie pozwolił dziewczyna zgadza się na małżeństwo. Obaj kochali głęboko i cierpiał, ale wyszła za siostrą w Dorpacie. Teraz miasto Tartu. Z Vasiliem Andreevichem Mashenka zaprzysiężony na całe życie przyjaźni, która była krótkotrwała. I Wasilij tak głęboko i bardzo kochał swoją piękną muzę, piękny anioł stróż, który nigdy się nie ożenił.

Jego gorzkie szczęście, niósł się przez całe życie. Dziewczyna w Dorpacie ożenił się niegodnej osoby, po prostu wydawało się w przyzwoitym społeczeństwie, nadal kocham Wasilij. Mąż, jest bardzo zazdrosny, nie pozwól spotkania Maszy z Żukowski. Obaj składać los. Dzielili się z Morzem Bałtyckim oraz sytuacji osobistej. Elegy „Morze” został napisany w 1822 roku. Historia wierszem, w rzeczywistości jest dramatyczna.

elegia

Zaczynamy naszą analizę elegii „Morze” jako sposób konkretnych ludzkich uczuć. Tradycyjnie 28 strofy poematu może być podzielony na siedem części nierówne, który zaprezentuje się bohater liryczny, a ten, że zawsze myśli. Reflections of Love transmitowane metaforycznie, przez obraz elementu wody, stanowią przedmiot elegii. W pierwszej strofy poeta przekazuje metaforę zamieszania miłości i niepokojąca myśl własną kondycję, wykorzystując drogę morską. W drugim hexastich także poprzez elementy obraz wody lirycznego bohatera, prosząc morze, rozmowy z ukochaną.

Pyta co jej niewoli. Uprzejmie i delikatnie prosi go otworzyć. W trzecim hexastich uduchowienie morze, poeta wspomina dni szczęścia z ukochaną, a gdy rano i wieczorem wszystko było oświetlone świetlny, było traktowane życzliwie i przynosi radość. W następnej strofy mówi metaforycznie, jak człowiek zachowuje się, gdy podjęte z jego snu. On jest dręczony i walki ciężko.

Trwa to „morze” analiza wiersza. Elegia w przedostatnim hexastich mówi o zwodniczej pokoju, który następuje po walce z przeciwnościami losu. Jest to również metafora. Wydaje się, że wszystkie alarmy zgasnąć, ale tego rodzaju mylące. Dwie końcowe strofy mówić o wewnętrznej zawirowań, głęboko ukryte, ale to sprawia, że jeden drży. Kocham jej wątpliwości i lęku i nadziei – w elegii motyw Żukowski „morze”.

Natura jako typ Maryi

Spokój błękitne morze, szaleje, uspokajający, szybki w jego głębi, w całości z Żukowski z wizerunkiem Maryi, tak blisko niego, a tak daleko. Temat i idea elegii „The Sea” Żukowski ściśle ze sobą powiązane. Zafascynowany elementu wody, jest zawsze wierny uroków Maria, Maszy. Prosząc morze, poprosił młodą dziewczynę, aby mu zaufać z jej głębokiej tajemnicy. Pyta ją, metaforycznie obracając się w niebo, czy to zbliża się do niej, znacznie jaśniejszy.

Poeta uspokaja ukochany, że jego myśli są wysokie i czyste, ale niech to będzie dobry dla niego, i radośnie zableschet. Uważa on, że jeśli coś uniemożliwił im spotkania, a następnie szybko Maryja jako element wody, aby zaprotestować i spieszyć. Ale teraz bariery znikają jak morze pozostawiając chmury i mgłę, ale Maszy długo wzbudzonych. Ona nie może się nad nim, a to niby zwodniczy spokój. Była jeszcze boi i podziwiając niebo, czyli poeta, drżał dla niego, dla ich miłości. Taka analiza pogłębionych z elegii „The Sea”, jeśli wiesz okoliczności miłości poety.

część pierwsza

Wiersz wydaje napisana w tym samym oddechu, tak szybko, tak gorliwie, że nie będzie nawet musiał być podzielony na strofy. Wiersz „The Sea” – elegia w pełnym znaczeniu tego słowa, gdyż jest to smutne i bardzo prywatne. Wszystko, co chciałem, ale to było niemożliwe, aby wyrazić inaczej, metafory poeta napisał w „The Sea”. Elegia dramatyczne, jeśli jest ona postrzegana jako poeta ożywionego świata przyrody. Jak Żukowski zaczął traktować naturę, był prekursorem romantyzmu w poezji rosyjskiej. W pełni jego wielki rozkwit, F. Tiutchev. On to i wolność i miłość, i język odnaleźć. Ale to zaczyna się „Morze”. Elegia jest o obserwacji poety o uroku lazurowym morzu spokój, który jest gotowy do dialogu z odległej jasnym niebie. Poeta pyta, czy chcę, aby zbliżyć się do morskiego powietrza, tak samo ogromny, ale, w przeciwieństwie do ziemi, trzymając mocno w ramionach, lekki i przewiewny, nie mając w dół.

część druga

Jasne niebo wypełnia lazurowe morze, to sprawia, że palenie światła. Złote chmury pieścić morze. Elegia opowiada, jak radośnie w morzu odzwierciedlenie nocne gwiazdy. Jeśli niebo – dusza człowieka, morze – jego sekretu nikomu nieznanego i niewidzialnego świata. Dusza wznosi się do nieba, aby poznać szczęście. Ale jego drugą część – woda – pozorny spokój i pokój są zawsze martwi.

Trzy części

stan morza mogą iść w burzę. A potem – wszystko, uważaj. Nie zabrać burzowe chmury w jasne, błękitne niebo nad morzem. Będzie walczyć zaciekle, skręcić White i ołowiu, ale będzie bronić jego ciszy i spokoju, z dala zamglenie.

Cztery części

Grafika „The Sea” – Elegia dwulicowy. Dlatego po burzy i sztormu analizować to, co widzą. Widzi rozproszone chmury i mgły, lazurowe niebo jaśnieje ponownie, ale morze jest długo zapamiętany przez złej pogody, każda bulgotanie i wre w nim. Długo zalegającą fala. Już na pierwszy rzut oka, żeby się uspokoić, wewnętrzną Morze zamieszanie boi stracić nieba ze swoim słodkim blaskiem.

wniosek

Wiersz napisany w 1822 roku, ale opublikowany znacznie później, siedem lat później, gdy Marii Protasovoy już nie żyje. Zmarła przy porodzie. Ostry ból nie ma, i ma prywatny ukryte przez fale morza. Elegia pisane amfibrach transmituje kołysanie fal. To nie jest zwykłe dla rymu wiersz. Jest pusty wiersz, który daje produkt o wielkości i powagi. Podkreślają również, że ludzie przez cały czas trzeba być człowiekiem. Kiedy go nie było, to nadal będzie świecić na niebie i fale morskie pokonując przed brzegu.