Inversion – figura stylistyczna

Figury stylistyczne, czyli nietypowa budowa mowy pod względem składni – nie jest rzadkością w języku rosyjskim. Są to retoryczne pytanie, kilka rodzajów równoległości, kończąc, cisza, edinonachatie i innych.

Inversion – postać w stylu, który, wraz z już wspomniano, najczęściej w poezji. Jest to obrót takim układzie wyrazów w zdaniu, które narusza tradycyjnego porządku, gdy przedmiotem następujący predykat, a definicja po słowie, które definiuje. Również odrywa się od zdefiniowanej epitet, istnieją inne wydarzenia mowy.

Negacja w języku rosyjskim jako przykład niektóre z archaicznych zasad jest bardziej powszechne w dziedzinie mowy. Akceptując chętnie stosowane przez wielu autorów, aby zwiększyć wyrazistość jego słów.

Gdy niektóre fragmenty tekstu z zastosowaniem inwersji, skupia uwagę czytelnika na tym obszarze, uporządkowane słowa jak pasemkami, mimowolnie przydzielone, staje się bardziej wyraziste, osobliwe. W ten sposób autor jest w stanie wykazać, że kluczem do treści, które liczy się dla niego.

Powszechnie uważa się, że kolejność słów w języku rosyjskim nie jest ściśle ustalona, ale na tyle wolny. Oznacza to, że zdanie nie zostało wyraźnie przypisane do miejsca z nich. Chociaż, jeśli przyjrzeć się bliżej, można zauważyć, że opcje nie są nieograniczone permutacji, pewne ograniczenia nadal istnieją. Są one spowodowane przez semantyki ofert i spójności jego elementów w konstrukcji. To nie zmieniły kolejność wyrazów z celem na czymś skupić, coś zmienić lub z innych przyczyn, wniosek jako jednostka składni muszą zachować charakterystyczne właściwości strukturalne do niego.

W wąskim znaczeniu tego słowa inwersji – jest to permutacja że zakłóca ich szyku wyrazów. Występuje w następujących przypadkach:

1) Gdy Remus umieszczone przed podmiotem zdania (koncepcje tematu i rematu odpowiadają pojęciu podmiotu i orzeczenia, podmiotu i orzeczenia). Dzieje się tak, gdy naruszenie rzędu części w swej podziału. Zazwyczaj Remus następujący motyw. Składniowym partycjonowania wniosek obejmuje alokację orzecznika i podmiotu, a następnie rozszerzyć swoje wtórne członków. Ale rzeczywisty podział komunikacji w zależności od konkretnej sytuacji i problemów pasuje do strukturę gramatyczną zdania. W tym przypadku, nie pokrywają się z gramatycznego podmiotu i orzeczenia, podmiotu i orzeczenia, które jest przedmiotem oferty może być zakończona i rozpocząć orzecznik. Głównym narzędziem w tym dziale jest stres logiczne. Zachowując części intonacji zdaniu słowo wystarczy zmiana zmienić odcień czyli całe zdanie. Jest również podkreślić motyw lub Rheme są cząstki (ta sama nie jest w rzeczywistości, że jest).

Taka inwersja w poezji pozwala podkreślić definicję epitet, sprawiają, że jaśniejsze. Taka konstrukcja oferuje dokładnie lokalizację determinacji wyrażonej w dopełniacz po określonym, charakterystycznym dla literatury 18. wieku. To znaczy, że inwersja w poezji są pochodzenia historycznego.

2) W przypadku gdy części permutacji połączenia prowadzi do tego, że oferta stylistycznie zabarwiony. W tym przypadku, wyrażenie naruszenie integralności następuje poprzez włożenie go między częściami czasownika. Jak wstrzymać sama tworzy się, co odróżnia ją od innych słów, to ma szczególne znaczenie.

W każdym przypadku inwersji – jest kolejność słów, do pewnego stopnia, jest niezgodny z zasadami współczesnego języka literackiego.