Znani rosyjscy piloci. Pierwszy rosyjski pilot

Pierwszy rosyjski pilot, Mikhail Nikanorowicz Efimov, ukończył szkolenie w Europie, po raz pierwszy wspiął się na niebie 08.03.1910 r. Mieszkańca prowincji Smoleńsk odbył lot nad hipodromem Odessy, gdzie był obserwowany przez sto tysięcy osób!

Latał na własną płaszczyznę, którą kupił za wygrane nagrody w najbardziej prestiżowym konkursie lotników w Nicei. Posiadając gruntowną wiedzę inżynieryjną, posiadającą języki europejskie i dobre samopoczucie, był zaawansowanym sportowcem w dziedzinie sportu technicznego.

Gdzie był pierwszy pilot rosyjski?

Jego droga do lotnictwa rozpoczęła się poza Rosją. Złapał swoją szansę. Gdy w 1909 r. W Paryżu (w Murmelonie) powstała szkoła pilotów z różnych krajów, przyszła do niego nauka, mistrz Rosji w zakresie jazdy na rowerze i motocyklu (były to wcześniejsze osiągnięcia Michaela). Stał się najbardziej wybitnym uczniem uznanego pioniera budowy samolotów Henri Farman (projektant samolotów, przemysłowiec, pilot – autor pierwszych zapisów lotniczych). Uczył go osobiście. Pierwszy niezależny lot Jefimov wykonany 25.12.1909 r. Później patron powierzył mu trenowanie latających sztuk zwolenników jego szkoły. W rzeczywistości rosyjski stał się instruktorem pilotem.

Po triumfującej prezentacji w Odessie jesienią tego samego roku pierwszy rosyjski pilot rozmawiał podczas All-Russian Ballooning Festival w Petersburgu. Tam spotkał się z nauczycielem Uniwersytetu Moskiewskiego, później – twórcą nauki aerodynamiki, prof. Żukowski Nikołaj Egorowicz. Praktyczne umiejętności pilota były cenne dla naukowca. Nikołaj Egorowicz nie wykazał zainteresowania nowym znajomym, bo naukowiec był organizatorem okręgu lotniczego w Moskiewskiej Szkole Technicznej. I ten krąg przyniósł samolotów projektantów Arkhangelsky, Stechkin, Tupolev do lotnictwa.

Wkład Michaiła Efimova w rosyjską sztukę latania

Jednocześnie doświadczenie i umiejętność jednego z najlepszych pilotów przyciągnęły uwagę rosyjskiego oddziału wojskowego. Został zaproszony do kierowania szkołą lotniczą w Sevastopol, w której przeszkolono rosyjskich pilotów (równolegle, w Gatchinie koło Petersburga zorganizowano inną szkołę powietrzną).

Kreatywne podejście instruktora – instruktora Mikhail Efimova – do działalności latającej objawia się osobistym rozwojem nurkowania, stromych zakrętów, planowania z wyłączonym silnikiem i celem bombardowania. Z tymi umiejętnościami umiejętnie uczono uczniów szkoły Sewastopolu.

Pierwszy rosyjski pilot jest właścicielem wynalazku, który umożliwia pilotowi uruchomienie silnika bezpośrednio do pilota bez konieczności korzystania z pomocy zewnętrznej.

Praca Michaiła Efimowa i jego współpracowników okazała się bardzo istotna.

W 1914 r. Rozpoczęła się I wojna światowa. Straszny akt, który później zniszczył gospodarkę Europy i doprowadził do upadku dwóch jego imperiów: rosyjskiego i austro-węgierskiego.

Od 1915 r. Pilotażowa numer 1 Rosji umiejętnie uczestniczyła w operacjach bojowych, dokonując bombardowania naziemnego i obserwacyjnego.

Z niemieckimi pilotami walczyli francuscy, brytyjscy piloci rosyjscy.

Peter Nesterov. Pierwszy na świecie baran

Rosyjscy piloci szybko przyjęli francuską szkołę walki powietrznej, opierając się na taktyce splątania wroga, nagłych manewrach.

W przeddzień wojny urodziła się rosyjska szkoła akrobacji. 27 sierpnia 1913 r. Na polu Syretsky w Kijowie, jeden z pierwszych rosyjskich pilotów, Peter Nikolayevich Nesterov, dokonał "lotu wzdłuż krzywej zamkniętej w płaszczyźnie pionowej", czyli tak zwanej martwej pętli. Ze względu na sprawiedliwość zauważamy, że figurki akrobacyjne nie były absolutnie improwizowanym pilotem, ale drobiazgowym przykładem tego lekarza, subtelnymi obliczeniami aerodynamicznymi profesora Żukowskiego.

Początkowo akcja wojskowa ujawniła oczywisty problem: samoloty były niedoskonałe z powodu nieprzygotowania do walki powietrznej. Na początku Pierwszego Światowego Lotnictwa nie było ideałem. Jedyny sposób na zestrzelenie wrogiego statku powietrznego był bzdurą barana.

Pierwszy baran na świecie w dniu 26.08.1914 r. Dokonał wynalazca szkoły akrobacji, kapitan sztabu rosyjskiej armii Petra Nikolajewina Nestera. Było to jednocześnie pierwsze zwycięstwo świata w walce powietrznej. Ale za jaką cenę? Bohaterska śmierć jednego z najlepszych pilotów na świecie, który zestrzelił w pobliżu miasta Zhovkva (zlokalizowany niedaleko Lwowa), niemiecki myśliwiec Albatross z jego projektantami Morana myślą.

Z jednej strony ten odcinek pokazuje: psychologiczny stan rosyjskich pilotów pierwszej wojny światowej był zmotywowany, mający na celu zdobycie dominacji nad powietrzem. Z drugiej strony – baran był z natury nie mógł być uznany za racjonalny rodzaj działań bojowych. W końcu bohaterowie muszą wrócić do domu. Samolot potrzebował prawdziwego uzbrojenia. Wkrótce po raz pierwszy francuscy inżynierowie opracowali karabin maszynowy, a po nich – i niemiecki.

Narodziny Rosyjskiego Lotnictwa Wojskowego

W 1915 r. W ramach armii rosyjskiej były 2 dywizjonów. A następna wiosna, do nich dodano kolejne 16. Do roku 1915 rosyjskie piloci walczyły o samoloty wyprodukowane we Francji. W 1915 roku w Rosji projektant Sikorsky został stworzony jako pierwszy krajowy samolot – S-16.

Rosyjscy piloci z I wojny światowej byli uzbrojeni w przestarzałe deski "Nieuport-11" i "Nyupor-17".

Pilot-profesjonalista

15 niemieckich samolotów zostało zestrzelonych przez kapitana sztabowego 11-tej kadry powietrznej, Evgraf Kruten. Nauczył się mądrości akrobacji w Gatchina Aviation School, opanowując legendarną "martwą pętlę" tam. Jednak to nie powstrzymało jego rozwoju zawodowego.

Ogólnie rzecz biorąc, chęć dominacji w bitwie charakteryzuje stan psychiczny rosyjskich pilotów pierwszej wojny światowej. Karna wojskowa Krutnya, oficer patriotyczny, ulotni i skończyła się, niestety, jego wczesna heroiczna śmierć.

Doskonalił taktykę bojową atakujących samolotów wroga na perfekcję. Po pierwsze, dzięki umiejętnemu manewrowi, jednym z pierwszych rosyjskich pilotów wojskowych, Evgraf Kruten zmusił samochód do nurkowania pod samolotem wroga, a potem zestrzelił go karabinem maszynowym.

Najlepsi rosyjscy piloci avi

Na przykład Evgraf Kruten, tragicznie zabity z powodu kolizji z ziemią z słabą widocznością, możemy zrozumieć cechy samoświadomości rosyjskich pilotów pierwszej wojny światowej. Spaleni przez ogień, zajęci taktyką bojową, zdali sobie sprawę z rosnącej roli lotnictwa w wojnie.

Wśród rosyjskich pilotów powstały i wychowywały się prawdziwe fachowcy. Jednak wrogowie zmuszeni byli liczyć się z Rosjanami: Aleksander Kazakow (20 samolotów zestrzelonych); Krutnem Evgraf (17 walk powietrznych wygrał); Argeev Pavel (15 zwycięstw); Sergievsky Boris (14); Seversky Alexander (13); Suk Grigory, Makienkom Donat, Smirnov Ivan – 7; Loiko Ivan, Vakulovsky Constantine – na 6. Jednak niewiele. Główny pas wojny, w przenośni, pociągnął rangę i piechotę.

Kompozycja społeczna rosyjskich pilotów pierwszej wojny światowej nie różniła się odmianą. Wszyscy byli szlachcicami, studiowali w tych samych gimnazjach, szkołach lotniczych. Wszyscy oficerowie znali się osobiście.

Ale ogólny ton wojny na niebie nie był ustalany przez Rosjan, ale przez Niemców – Manfreda von Richthofena (nazywany "Czerwonym Baronem", 80 samolotami zestalonymi), Werner Foss (48 zwycięstw).

Prawie nie pozostały za Francuzami: Rene Paul Fonck zdobył 75 zwycięstw, jego rodak Georg Ginemar – 54, Carlsa Nenzheser – 43.

Heroizm rosyjskich pilotów pierwszej wojny światowej

Wyraźną zaletą niemieckiego i francuskiego Ases, jak wspomnieliśmy już wcześniej, jest prosta: dzięki obecności karabinu maszynowego zsynchronizowanego z śrubą samolotu. Jednakże odwaga pokazana przez słynnych rosyjskich pilotów pierwszej wojny światowej zasługuje na szacunek i podziw.

Jeśli według kryterium opanowania pilotażu i odwagi, rosyjscy oficerowie nie byli gorsi od kolegiów z Niemiec i Francji, ze względu na przestarzałą technologię umarli częściej.

Początek Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Wyższość niemieckiej lotnictwa

Główna treść drugiej wojny światowej, która zniszczyła około 50 milionów ludzi, była zderzenia dwóch miliardów armii: niemieckiego i radzieckiego. Lotnictwo w walce już stanowiło ważny składnik złożonych operacji bojowych.

Stało się znacznie silniejsze i znacznie poprawione. W przeszłości cechy charakterystyczne przedstawione na froncie I wojny światowej pozostały:

– drewniana konstrukcja biplanes z podstawkami z przedłużeniami przewodu między skrzydłami;

– Niewyładowywany podwozie;

– otwarta kabina;

– prędkość – do 200 km / h.

Już w 1935 r. Niemieckie Ministerstwo Lotnictwa przyjęło politykę produkcji innowacyjnych metalowych pojazdów bojowych: Henkel 111, Meserschmitt Bf 109, Junkers Ju 87, Dornier Do 217 i Ju 88. V.

Na przykład nowy bombowiec Junkers został wyposażony w dwa silniki o mocy 1200 KM. Opracował prędkość do 440 km / h. Samochód przewoził do 1,9 tony bomb.

Sowiecki analog tej technologii – bombowiec DB-3 – został wyprodukowany 4 lata później – od 1939 roku. Główną flotą bombowców na początku wojny była drewniana powolna maszyna KhAI-VV (220 km / h, obciążenie bombą – 200 kg).

Do lat czterdziestych dwudziestego wieku myśliwiec stracił na znaczeniu. W Armii Sowieckiej na początku wojny głównym bojownikiem był drewniany I-16 dwupłatowiec z silnikiem o mocy 710 KM. Jego maksymalna prędkość wynosiła 372 km / h, ale projekt został połączony: skrzydła są metalowe, a kadłub jest drewniany.

Niemcy, biorąc pod uwagę doświadczenie wojny w Hiszpanii, w 1939 r., Zaczęli produkować myśliwiec "Messerschmidt" BF 109 F.

Walka o supremację w powietrzu

W pierwszych dniach wojny wyłoniła się wyjątkowo skomplikowana sytuacja w powietrzu. 22 czerwca obserwując bombardowanie, 800 nieuzbrojonych radzieckich samolotów zostało zniszczonych w głównych lotniskach, a 400 w powietrzu (wróg miał już doświadczenie bojowe). Niemcy w rzeczywistości zniszczyli wszystkie nowe radzieckie urządzenia latające w okolicach bazowych. Tak więc dominacja w powietrzu natychmiast, od 22.06.1941 r., Przejęła faszystów.

Oczywiście, w tak trudnych okolicznościach, rosyjscy piloci nie mogli w pełni udowodnić się na polu bitwy. Jednak zwycięstwo poszło na niemieckie lotnictwo po wysokiej cenie. Od 22.06 do 05.07 1941 straciła 807 samolotów. Tylko 22 czerwca 1941 r. Sowieckie piloci przeprowadzili 6 000 podróży.

W przyszłości walka o przewagę nad samolotem znalazła odzwierciedlenie w ewolucji organizacyjnych form lotnictwa radzieckiego. Został wycofany z jednostek łączonych jednostek zbrojnych i koncentrował się na nowych – lotnictwie. Związki mieszane zostały zastąpione przez jednorodne: myśliwiec, bombowiec, atak. Operacyjnie w 1941 r. Grupy rezerwowych tworzyły od 4-5 pułków lotniczych, które w 1942 r. Stopniowo zastępowano armiami powietrznymi. Pod koniec wojny 17 armii powietrznych walczyło już ze sowiecką partią.

W ten sposób udało się osiągnąć długotrwałe operacje bojowe. Wtedy to słynni rosyjscy piloci stali się jednym z uznanych bohaterów II wojny światowej.

Pierwsze wielkie zwycięstwo sowieckich pilotów, według dowódcy Sił Powietrznych, głównego marszałka lotnictwa w PS Kutachowa, padło na bitwę pod Moskwą. Spośród wielu faszystowskich bombowców dążących do przełamania stolicy, tylko 28 było w stanie to zrobić, co stanowiło zaledwie 1,4%. Przy zbliżaniu się do stolicy rosyjscy piloci z Wielkiej Wojny Ojczyźnianej zniszczyli 1600 samolotów Heringa.

Już pod koniec 1942 r. Armia Sowiecka była gotowa na zemstę w dominacji powietrznej. W rezerwatach Najwyższego Dowództwa powstało pięć korpusów myśliwców z nowoczesnymi metalowymi samolotami. Od lata 1943 r. Bojownicy radzieccy zaczęli dyktować swoje warunki na polu bitwy.

Innowacje w organizacji walki

W każdym zespole pilotów, na podstawie doświadczeń bojowych i przyjaźni, podzielono na pary bojowe, a najlepiej z grupy asów. Każdy oddział myśliwski miał ograniczoną linię frontu, aby polować na niemieckich bombowców. Aby skoordynować bitwę, komunikacja radiowa była systematycznie stosowana.

Podajmy przykład jednej z takich bitew. W przeciwieństwie do czterech (bojowników) radzieckich myśliwców (wiodących – major Naydenov) Niemcy wysłali 11 model Messerschmidt 109. Dowodzenie bitwy przeprowadzono z posterunku dowodzenia 240. IAD. Operacyjnie z lotniska drugi zjazd Yak-1 wystartował w celu wzmocnienia. Tak więc, 8 YAKs weszło do walki z 11 Messers. Potem wszystko zostało określone przez umiejętności. Sowiecki as – porucznik Motuz – walczył przeciwko 4 "Messers" godnie. Dzięki manewrowi zdołał uciec przed linią ognia, zestrzelić i uderzyć w drugi samolot wroga. Pozostali dwaj odwrócili się do lotu.

Grupy Junkers, zaatakowane przez nich średnio, utracone z jednej czwartej do jednej trzeciej swoich pojazdów w jednej bitwie. W wyniku działalności naszych pilotów ustały militarne bombardowania przez faszystowskie samoloty.

Samoloty w kierunkach możliwej ofensywy i pojawienie się dużych sił powietrznych wroga wytworzyły "luz powietrzny", do patrolowania nacisku na ląd. W miarę wyczerpania paliwa i amunicji zostały one zastąpione, a siły bojowe powstały podczas bitwy.

Rosyjska zemsta. Bitwa pod Kubanem

Sowiecka moc powietrzna została pokonana w powietrzu nad Półwyspem Tamańskim. Faszyści tam skoncentrowali grupę 1000 samolotów.

Po stronie radzieckiej było około 900 pojazdów bojowych. Nasz samolot myśliwski został wyposażony w nowe samoloty Yak-1, Yak-7B i LA-5. W dniu odbyło się kilkanaście walk powietrznych. To bezprecedensowe zderzenie powietrzne zostało napisane przez Leonida Breżniewa w Malaya Zemlya, mówiące o tym, jak naoczny świadek, który obserwuje opozycję z ziemi. Według niego, patrząc w niebo, widziałeś kilka walk w tym samym czasie.

W epicentrum bitwy pod Kubanem był 229 oddział powietrzny 4 Armii Powietrznej.

Rosyjscy piloci z Drugiej Wojny Światowej, regularnie zadając ciężkie straty wrogowi, psychologicznie złamali niemieckie asy, którzy uważali się za najlepszych na świecie.

Z tego wszystkim należy uznać, że niemieckie asy walczyły bohatersko. Jeśli Niemcy byli godni zwycięstwa, rosyjscy bohaterowie zdawali się zagubić wszelkie poczucie samowystarczalności.

W dniach najbardziej aktywnych bojowników sowieckich spał w kabinach, wspinając się po niebie w pierwszej drużynie, wszedł do walki, nawet po otrzymaniu ran, karmiono adrenaliną. Wielu ludzi zmieniło swoje samochody kilka razy: metal nie wytrzymał tego. Każdy pilot czuł: historia się tu dzieje.

Po raz pierwszy nad Kubańczykiem pojawiło się słynne powiedzenie, po czym usłyszałam, że niemieckie "diamentowe" azy rozwinęły samochody i uciekły: "Achtung! Achtung! Achtung! Pokryshkin w Himmel! Achtung! Jak Pokryshkin w Himmel! ".

Po wygraniu bitwy o Kuban i do końca II wojny światowej, rosyjski pilot wojskowy zaczął dominować nad niebem.

Zapraszamy do zapoznania się z: Pokryshkin Alexander Ivanovich

Ta historia dotyczy tylko pilota. Na genialnym teoretyku i świetnej praktyce eksterminacji walki.

Alexander, zakochany w zawodzie pilota, w życiu nie zawsze chcieli zrobić nie tylko „dostać się do dołu”, ale także „złapać nawet poza to, co jest możliwe.” Dążył do perfekcji, ale nie można nazwać egoizmem. Raczej Pokryshkin był liderem, działając na zasadzie „Czy jak ja!”. Był utalentowanym pracoholikiem. Przed nim, nigdy nie miałem nawet wielcy rosyjscy piloci nie osiągnął takiego poziomu absolutnej doskonałości.

Marzy o zostaniu ace założył własne słabości (strzelanie stożek, manewr w prawo), a następnie przez uporczywe szkolenia setek i setek powtórzeń uzyskuje prymat wśród nich kolegów.

Aleksander walczył z pierwszych dni wojny na granicy Mołdawii w ramach 55. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego. Został przydzielony do zbadania części zwichnięcia wroga, a to zadanie Pokryshkin poradził sobie znakomicie.

Pokryshkin zawsze analizować zarówno pozytywne, jak i negatywne doświadczenia. Na przykład, po jego myśliwca, obejmujące bombowce wolnoobrotowa, „sprowadzić” (Alexander następnie przez linię frontu wrócił do swego), zdał sobie sprawę, szkodliwość redukcji prędkości i opracował nową strategię konserwacji – „wąż”.

Alexander opracowała rosyjską strategię innowacji i taktyki walki powietrznej, jest absolutnie wystarczające potrzebuje czasu. Jego twórczy człowiek zawsze nienawidził karierowiczów i dogmatów. Ale, na szczęście, pomysł genialny pilot wkrótce znalazła swój przykład w podręcznikach terenowych samolotu myśliwskiego.

Aleksander mógł straciły skrzydeł

W czerwcu 1942 pułk, gdzie służył na Yak-1 bohatera stał strażników.

W lecie 1942 roku został przeniesiony do zbrojeń w Baku. Bezpośredni bezkompromisowy pilot, jego talent, zdolność do wyraźnego karierę założyć na niego zazdrosny. W czasie, gdy dowódca podział był w trakcie leczenia, te nikczemne osób skorzystało czas wytchnienia między walk na osiedlenie zdobywa inappeasable asa.

Został oskarżony o łamanie statutu i przepisów, a nawet przed sądem. Pokryshkin mogłaby być w obozach … Trzeba przyznać, że dowódca podział, dowiedział się o tym incydencie, niszcząc leguleian plany ratowania bohater pilot.

wysokie loty

Od marca 1943 Pokryshkin przyleciał amerykański „Cobra”. Na wiosnę 1943 roku pułk został przeniesiony na Kubań, epicentrum walki powietrznej. Tutaj wirtuoz myśliwiec bojowy w pełni pokazać swoje umiejętności.

Zlecenie samolotów bojowych z całej armii radzieckiej podczas bitwy o Kubań „etażerka” został zbudowany zgodnie z wygenerowanym strategii Aleksandra Iwanowicza. Asa „Luftwaffe” poniosła straty bezprecedensowe dla siebie.

Nazwa Pokryshkina zawsze złote litery został napisany w historii rosyjskiego lotnictwa na stronach w porę zostały wymienione gdzie rosyjscy piloci z pierwszej wojny światowej. Jednak pilot przekroczyła nawet ich staje się asem wśród asów. Pod koniec II wojny światowej dowodził Fighter Air Division. Alexander dokonał ponad 600 lotów bojowych, zestrzelili 117 samolotów wroga.

Kozhedub Ivan Nikitivich

Według oficjalnych statystyk, w wyniku Aleksandra Ivanovicha Pokryshkina przekroczyło tylko jedną osobę: Kozhedub Ivan Nikitovich. Syn chłopa obdarowany, nauczył się czytać i pisać i „próby na ludziach” Ivan pierwszy zobaczyłem niebo z kokpitu w 1939 roku. Facet po prostu zakochałem się w zawodzie pilotażowego, wydawało mu się, że na świecie nie ma nic piękniejszego niż to.

Ani razu stał się asem. Człowiek nauczył sprawę lotu w Chuguyivske aviauchilische. Po II wojnie światowej rozpoczął, rzucił się do przodu, ale nie został wydany, pozostawiając służyć jako instruktor.

Napisane dziesiątki pięciu raportów, pilot-instruktor w jesieni 1942 roku było służyć w 240. pułku myśliwskiego. Kozhedub poleciał Ła-5 zawodników. Polk, naprędce tworzone i wysyłane do Stalingradu przednim pośpiechu, bez odpowiedniego szkolenia lotu, wkrótce został złamany.

W lutym 1943 roku, nowo sformatowany pułk został ponownie wysłany na front. Ale po półtora miesiąca – 26/03/1943 miasta – Ivan Nikitovich „zestrzelony”. Go, a następnie powolny niedoświadczenie i schodzą na starcie pokrywy samolotu, natychmiast zaatakowany przez sześć „Messerowie”. Pomimo właściwych taktyki przyszłego asa z powodu braku pokrycia na jego „ogon” był wrogi samolot. Ze względu na fenomenalnego manewru Ivan Nikitivich przeżył. Ale lekcja – być w niebie nierozerwalnie powiązanym z płaszczyzną pokrywy – dowiedział. Patrząc w przyszłość, mówiąc, że w przyszłości Kozhedub zestrzelił 63 samolotów wroga.

Leciał zawsze na Ła-5, która została zastąpiona przez 6. Koledzy przypomnieć, że on nie traktuje ich jak maszyny, ale jako istoty ludzkie. Rozmawiałem z nimi, pieszczotliwie nazywany … coś niezrozumiałe i religijne były w relacji między człowiekiem a maszyną. Ale zadziwiające było to, że nigdy, nigdy w samolotach Ivan nie było ani jednej awarii każdej sytuacji awaryjnej, a większość pilotów nie są zapisywane tylko oparcie pancerny.

wniosek

Znany rosyjski piloci Wielkiej Wojny Ojczyźnianej otrzymał najwyższą nagrodę Związku Radzieckiego – tytuł Bohatera Związku Radzieckiego Alexander i Ivan Pokryshkin Kozhedub – trzy razy; 71 kontrolna (9 z nich – pośmiertnie) otrzymywała dwa razy tę wysoką tytułu.

Wszystko nagroda – godni ludzie. „Heroes” dano 15 zestrzelonych samolotów wroga.

Wśród Bohater Związku Radzieckiego – legendarnego Aleksiej Pietrowicz Maresiev, który wrócił do gry po tym poważnie rannych i amputowane nogi. Vorozheykin Arsenij Vasilevich (46 zestrzelił samolot), dwukrotnie Bohater Związku Radzieckiego z unikalnym wzorem bitwy, na podstawie posiadania idealnego akrobacji. Dwukrotnie Bohater Związku Radzieckiego Gulaev Nikolay Dmitrievich, który posiada fenomenalne (w bitwie nad rzeką Prut, udało mu się tylko w czasie 4 minut, aby strącić pięć samolotów wroga). Ta lista jest bardzo długa …