Noon – czas, gdy pozycja słońca na niebie jest najwyższa

Oglądając podczas ruchu dzień słońca na niebie, człowiek od czasów starożytnych starał się znaleźć wyjaśnienie. W zależności od światła w określonym czasie w organizacji biznesu i codziennego życia doprowadziły do postawy wobec niego jako bóstwo. Mity o rydwan ognia sprawiają, że codzienne drogę po niebie, odzwierciedlone w kulturach wielu narodów. Logicznie rzecz biorąc, kulminacja marszu – moment, kiedy pozycja Słońca na niebie jest najwyższa, był podstawą czasu.

południe

Co nie jest to Słońce krąży wokół Ziemi, lecz wręcz przeciwnie, stało się jasne dopiero w połowie XVI wieku. I jeden z ludzi, którzy wyrazili tę ideę (Kopernik), więc był pewien, że to sprzeczne z oczywistym – które można obserwować na co dzień, że poprzedzony jego publikację słowami heliocentryczny system pozornej absurdalności.

Teraz uczeń wie, że w rzeczywistości ruch tarczy słonecznej w niebie – obrót Ziemi prowadzić wokół własnej osi, że jeden pełny obrót naszej planety sprawia, że za dzień, że pozycja słońca nad horyzontem w danym momencie zależy nie tylko od kąta obrotu do luminary. To zależy od pozycji zajmowanej przez Ziemię w trakcie leczenia całorocznego wokół słońca. Zima na półkuli północnej naszej gwiazdy wzrasta w południe niższym niż w lecie.

zenit

W celu dokładnego określenia, kiedy położenie słońca na niebie jest najwyższa, ważne jest, aby zrozumieć, jak zmierzono za pomocą tej pozycji. Jeśli najwyższy punkt przejścia słonecznego centrum dysku po południu znajduje się tuż nad głową (jeśli Polak zatrzymany w ziemi pionowo, rzuca cień zero), oznacza to, że obserwator znajduje się na równiku.

Na półkuli północnej punkt zenitu – największy kąt deklinacji świeciły na horyzoncie w ciągu dnia, albo położenia słońca w południe – przesuwa się na północ na półkuli południowej jest on w trakcie roku przesunął się w dół w kierunku południowym. Głównym powodem, dla rocznych zmian wysokości Słońca nad horyzontem do południa – Axial pochylenia kuli ziemskiej do płaszczyzny orbity. Jest stała i równa 23,5 ° C.

Zimą i latem

Wynika to ze stoku i zmiany pór roku na naszej planecie. punkty odniesienia w ofensywie astronomicznej zimy lub przesilenia letniego jest punktem. Na półkuli północnej, przesilenia letniego – 21 i 22 czerwca. Tego samego dnia, słońce jest najwyżej na niebie. Kąt padania promieni słonecznych na powierzchni planety jest taka, że nagrzewa się najlepiej. Powoli ogrzewa się dużych zbiorników wody i gleby i temperatury powietrza wzrasta. Półkula północna tym czasie działanie promieni słonecznych.

W zimie, 21 i 22 grudnia, na północ od równika po południu, gdy pozycja Słońca na niebie jest najwyższa, wznosi się nad horyzontem na wysokości minimum, jeśli weźmiemy pod uwagę zmianę tego wskaźnika w ciągu roku. Powierzchnia naszej ziemi, podczas gdy rozmieszczone w kierunku głównej gwiazdy układu słonecznego, uzyskując najmniejszą liczbę korzystnych ciepła. Na półkuli południowej, wszystko dzieje się dokładnie odwrotnie.

Prawdziwe (astronomiczne) czas

Pojawienie się takich jednostek czasu jak rok, miesiąc i dzień ze względu na obserwacje astronomiczne i jest bezpośrednio zależny od interakcji pomiędzy pojedynczym zamieszkanej planety i gwiazdy centralnej. Podział na godziny, minuty, sekundy, jest dowolna. Głównym czynnikiem wpływającym na pojawienie się właśnie takimi postaciami – sześćdziesiątkowy który był tradycyjny dla starożytnego Babilonu – urodził się tam nowoczesne jednostki czasowe.

Okres, jaki upływa od momentu, gdy pozycja słońca na niebie jest najwyższy – co nazywa się zegar – nie jest stała przez cały rok. Wahania tej różnicy osiągnie 30 minut i wyjaśnia eliptyczny kształt orbity, w którym Ziemia porusza się na całym świecie. Jeżeli są stosowane w praktyce w czasie rzeczywistym, to trzeba utworzyć zegar o nierównej drodze. Teraz jest to technicznie możliwe, ale jest w naszych czasach, kiedy duża dokładność synchronizacji zdarzeń zachodzących w różnych częściach świata, taki system jest szczególnie praktyczne.

średni czas

W celu wyrównania różnicy w jeden rok trwania astronomicznych dnia astronomowie wprowadziła tzw „oznaczają słońce”. Jest to pojęcie czysto teoretyczny reprezentuje punkt definiujący pozycję naszego światła na niebie, że ruch w ciągu 365 dni równomiernie. Dwa razy w roku, jego pozycja pokrywa się ze środkiem słońca. Dzieje się tak podczas wiosennej i jesiennej równonocy.

Wprowadzenie „Middle of the Sun” doprowadziła do stosowania bardziej wygodne w praktyce średni czas, inaczej zwany cywilnego. Tak więc, na dzień, inne niż dni równonocy, że dwunasty godziny strajk w godzinach popołudniowych nie oznacza porę dnia, gdy pozycja Słońca jest najwyższa. Aby obliczyć takiego czasu, w ułamku sekundy, należy „równanie czasu”, który zawierał dane wynikające z współrzędnych geograficznych w określonym miejscu.