842 Shares 1436 views

Model CAPM: wzór obliczeniowy

Bez względu na to, jak zróżnicowane inwestycje, nie jest możliwe, aby wyeliminować wszelkie ryzyko. Inwestorzy zasługują na stopę zwrotu , które byłyby kompensowane za ich przyjęciem. kapitałem, model cenowy (CAPM) pomaga obliczyć ryzyko inwestycyjne i oczekiwanego zwrotu z inwestycji.

ostre pomysły

ocena modelu CAPM został opracowany jako ekonomista, a później otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii , William Sharpe i określone w jego 1970 książki „teorii portfela i rynków kapitałowych.” Pomysł zaczyna się z faktem, że niektóre inwestycje obejmują dwa rodzaje ryzyka:

  1. Systematyczne. To ryzyko rynkowe, które nie mogą być zróżnicowane. Przykładami są stopy procentowe, recesje i wojny.
  2. Niesystematyczne. znany również jako specyficzny. Są one specyficzne dla poszczególnych zasobów i może być zróżnicowany wzrost liczby papierów wartościowych w portfelu inwestycyjnym. Technicznie rzecz biorąc, stanowią one składnik Zdjęcie przybył, które nie są skorelowane z ogólnymi ruchów rynkowych.

Nowoczesny portfel teoria sugeruje, że szczególne zagrożenie można wyeliminować poprzez dywersyfikację. Problemem jest to, że nadal nie rozwiązuje problemu ryzyka systemowego. Nawet portfel składający się z wszystkich akcji na giełdzie, nie można go wyeliminować. Dlatego przy obliczaniu odpowiedniego dochodu systematyczne ryzyko najbardziej irytujących inwestorów. Metoda ta jest metodą, aby ją zmierzyć.

Model CAPM: Wzór

Sharpe uznał, że zyski z poszczególnych akcji lub portfela powinien wynosić koszt kapitału. Standardowy model obliczeniowy CAPM opisuje związek między ryzykiem i oczekiwanego zwrotu:

Ra = R M + β a (r m – Rf), w którym R f – szybkość pozbawione ryzyka, p a – wartość beta bezpieczeństwa (iloraz ryzyka ponoszonego do ryzyka na rynku jako całość), r m – przewidywany plon ( RmRf) – wymiana wygranych.

Punktem wyjścia jest stopa wolna od ryzyka CAPM. To, co do zasady, rentowności obligacji 10-letnich. Do niego dodaje premię do inwestorów w celu skompensowania dodatkowego ryzyka, na które idą. Składa się z oczekiwanych zysków z rynku jako całości minus stopy wolnej od ryzyka zwrotu. Premia za ryzyko mnoży się przez współczynnik że Sharpe zwanego „beta”.

miara ryzyka

Jedyną miarą ryzyka w CAPM jest β-index. Mierzy względnej zmienności, czyli pokazuje jak dana cena akcji waha się w górę iw dół w stosunku do rynku akcji jako całości. Jeżeli przemieszcza się dokładnie zgodnie z rynku, β a = 1. CB A z P = 1,5 wzrośnie o 15%, jeśli na rynku wzrośnie o 10%, a zmniejsza się do 15%, gdy spada do 10%.

„Beta” oblicza się za pomocą analizy statystycznej poszczególnych zasobów dziennych wskaźników rentowności w porównaniu do codziennej wydajności rynku w tym samym okresie. W swoim klasycznym studium w 1972 roku o nazwie „aktywa finansowe model wyceny CAPM: niektóre badania empiryczne” ekonomiści Fischer Black, Maykl Yensen i Mayron Shoulz potwierdzono liniową zależność pomiędzy wydajnością portfeli papierów wartościowych i ich beta-indeksów. Badali ruch cen akcji na giełdzie nowojorskiej w 1931-1965, odpowiednio.

Znaczenie „beta”

„Beta” pokazuje kwoty odszkodowania, które powinny dostać inwestorów do podejmowania na dodatkowe ryzyko. Jeśli β = 2, przepływność wolne od ryzyka wynosi 3%, a szybkość rynkowe powrotu – 7% rynku nadmiaru zwrotu jest równa 4% (7% – 3%). W związku z tym nadmierne Zdjęcie powraca 8% (2 x 4%, a wydajność produktu na rynku β-index), a całkowita pożądanej wydajności 11% (8% + 3% nadmiar zwrotny oraz stopy pozbawione ryzyka).

To sugeruje, że ryzykowne inwestycje powinny zapewniać premię ponad stopę wolną od ryzyka – kwota ta jest obliczana przez pomnożenie premii rynku akcji na jego beta-index. Innymi słowy, jest to całkiem możliwe, wiedząc, że poszczególne części modelu, w celu oceny, czy obecna cena akcji jego prawdopodobnej rentowności, to znaczy, czy inwestycji kapitałowych opłacalne lub zbyt kosztowne.

Co robi CAPM?

Model ten jest bardzo prosty i zapewnia prosty wynik. Zgodnie z nią, tylko dlatego, że inwestor zarabia więcej niż zakup jednej akcji, a nie inne, to jest bardziej ryzykowne. Nic dziwnego, że model ten zaczął dominować we współczesnej teorii finansowych. Ale czy to naprawdę działa?

To nie jest do końca jasne. Dużą przeszkodą jest „beta”. Kiedy profesor Yudzhin Fama i Kenneth French badane rentowności akcji na New York Stock Exchange i amerykańskiej i NASDAQ w 1963-1990 latach odkryli, że różnica w beta-indeksów na tak długi okres nie wyjaśniają zachowania różnych papierów. Nie obserwuje się liniową zależność pomiędzy współczynnikiem „beta” i powraca poszczególnych akcji przez krótkie okresy czasu. Dane te sugerują, że model CAPM mogą być nieprawidłowe.

popularne narzędzie

Pomimo tego, metoda jest nadal powszechnie stosowany w środowisku inwestycyjnym. Chociaż β-index jest trudny do przewidzenia, jak indywidualne akcje będą reagować na pewne ruchy na rynku, inwestorzy mogą być bezpiecznie wyciągnąć wniosek, że portfel z wysokim „beta” będzie przenieść więcej niż rynek, w dowolnym kierunku, a niska będzie się wahać mniej.

Jest to szczególnie ważne dla zarządzających funduszami, ponieważ nie chce (lub nie mogą sobie na nie pozwolić) do przechowywania pieniędzy, jeśli czują, że rynek może spaść. W takim przypadku mogą one posiadać akcje o niskim wskaźniku beta. Inwestorzy mogą tworzyć portfel zgodnie z ich szczególnych wymagań dotyczących ryzyka i rentowności, starając się kupić papier z p a> 1, gdy rynek rośnie, a wraz z p <1, gdy spadnie.

Nic dziwnego, że CAPM wpłynęła stosowanie indeksacji do tworzenia portfela akcyjnego, symulując specyficzny rynek, tych, którzy dążą do minimalizacji ryzyka. Wynika to głównie ze względu na fakt, że zgodnie z modelem, aby uzyskać wyższy zwrot niż rynek jako całość, jest to możliwe, będzie większym ryzykiem.

Niedoskonały, ale poprawna

Model wyceny rentowności aktywów finansowych (CAPM) w żadnym wypadku nie jest to idealne teoria. Ale jej prawdziwy duch. Pomaga określić, jakie zyski inwestorów oni zasługują na to, co ryzykować swoje pieniądze.

Teoria rynku kapitałowego TŁO

obejmują założenia teorii podstawowej:

  • Wszyscy inwestorzy z natury mają tendencję do unikania ryzyka.
  • Mają taką samą ilość czasu, aby ocenić informacje.
  • Jest nieograniczony kapitał, które można pożyczyć na stopy wolnej od ryzyka zwrotu.
  • Inwestycje można podzielić na nieograniczoną liczbę jednostek o nieograniczonej wielkości.
  • Brak podatki, inflacja i koszty operacyjne.

Ze względu na wyżej wymienione warunki inwestorów wybrane pakiety o zminimalizowanym ryzyku i maksymalną wydajność.

Od początku założenia te były traktowane jako nierealne. Jak wnioski z tej teorii może mieć przynajmniej jakąś wartość w tych pomieszczeniach? Chociaż sami mogą łatwo być przyczyną błędnych wyników, wprowadzenie modelu okazała się również trudne.

Krytyka CAPM

1977, badania przeprowadzone Imbarinom Budzhangom i Annuarom Nassir, dziurę w teorii. Ekonomiści klasyfikowane działanie jako stosunek zysku netto do ceny. Zgodnie z wynikami, papiery z wyższym stosunkiem granicy plastyczności, co do zasady, daje większe zyski niż przewidywane przez CAPM. Dalsze dowody nie popiera teorii pojawiły się w ciągu kilku lat (w tym dziele Rolf Banz 1981), kiedy to odkryto tzw efekt size. Badania wykazały, że zapasy o niskiej kapitalizacji rynkowej zachowywali się lepiej niż przewidywane przez CAPM.

i przeprowadzono inne obliczenia, z których ogólny temat był fakt, że wyniki finansowe, tak starannie monitorowane przez analityków, w rzeczywistości zawierać pewne informacje perspektywicznego, który nie jest w pełni odzwierciedlony w beta-index. W końcu, cena akcji jest tylko wartość bieżąca przyszłych przepływów pieniężnych w postaci zysku.

możliwych wyjaśnień

Więc dlaczego z tak dużej liczby badań, atakowanie ważności CAPM, metoda jest nadal powszechnie stosowane, badane i akceptowane na całym świecie? Jednym z możliwych wyjaśnień może być zawarty w dziele autora w 2004 roku przez Petera Chang, Herb Johnsona i Michaela Scilla który analizowano przy użyciu modelu CAPM Fama i francuskiej 1995. Odkryli, że zapasy z niskim stosunkiem ceny do wartości księgowej, zwykle należących do firm, które niedawno miał niezbyt doskonałe rezultaty, a być może, tymczasowo niepopularne i tanie. Z drugiej strony, firmy wyższe niż na rynku, stosunek może być tymczasowo przecenienia, ponieważ są one w fazie wzrostu.

Uporządkuj Firmy na takich wskaźników jako stosunek ceny do wartości księgowej lub rentowności, ujawniła subiektywną reakcję inwestorów, co wydaje się być bardzo dobry w czasie wzrostu i zbyt negatywna w czasach kryzysu.

Inwestorzy mają również tendencję do zawyżania wyników w przeszłości, co prowadzi do wysokich cen za akcje spółek o wysokim stosunkiem ceny do zysku (rośnie) i zbyt niska w firmach z niskim (tanie). Po zakończeniu cyklu wyników często wykazują wyższą stopę zwrotu dla tanich papierów wartościowych i niższa dla uprawy.

próbuje zastąpić

Starano się stworzyć najlepszą metodę oceny. Intertemporal model ustalania wartości aktywów finansowych Merton (ICAPM) 1973 roku, na przykład, jest przedłużeniem CAPM. Wyróżnia się zastosowaniem innych warunków dla powstawania inwestycji kapitału docelowego. Inwestorzy CAPM dbają tylko o bogactwo, które produkują one swoje portfele na koniec bieżącego okresu. W ICAPM są zainteresowane nie tylko okresowe dochody, ale także okazja do spożywania lub zainwestować zyski.

Przy wyborze portfela w czasie (t1) ICAPM-inwestorów nauczyć ich bogactwo w czasie t może zależeć od zmiennych, takich jak dochód zatrudnienia, cen towarów konsumpcyjnych i charakteru portfela możliwości. Chociaż ICAPM była dobra próba rozwiązać braki CAPM, miał też swoje ograniczenia.

zbyt nierealne

Chociaż model CAPM jest nadal jednym z najszerzej badane i przyjęte, na jej terenie były krytykowane od samego początku jako zbyt nierealne dla inwestorów w realnym świecie. Od czasu do czasu prowadzone empirycznej metody badawczej.

Czynniki takie jak wielkość, wskaźników i innego pędu cenowej, wyraźnie wskazują niedoskonały model. To ignoruje zbyt wiele innych klas aktywów, tak, że można go uznać za realną opcją.

Dziwne, że prowadzona tak wiele badań obalić model CAPM jako standardowej teorii cen rynkowych, a nikt dzisiaj wydaje się nie być już obsługuje model, dla którego nagroda Nobla trafił.