Ogólna zasada dobrej wiary w prawie cywilnym

Zasada dobrej wiary w obywatelskie prawa ustawodawstwa węglik z 01.02.2013 W tym dniu weszła w życie odpowiednich poprawek do kodeksu cywilnego. Od tamtej pory zasada integralności w rosyjskim prawie cywilnym działa jako jeden z najważniejszych punktów odniesienia dla zachowania jednostek. Najważniejsze przepisy ustanowione w artykule 1, pkt 3, 4. Rozważmy dalej jak zasada dobrej wiary w prawie cywilnym Rosji (krótko).

cecha

Zasada dobrej wiary w prawie cywilnym – to wymóg przy czym nie wolno usunąć korzyści z ich zachowania, jeżeli narusza interesów innych zainteresowanych stron. Przyjęte poprawki do kodeksu cywilnego została częściowo zmodernizowane 10 Art. W nowej wersji znacznie uregulowana poza wykonywaniem praw obywatelskich. W tym przypadku żadna akcja została rozszerzona w celu obejścia przepisów, jest uważana za najwyższą formę nadużycia zdolności prawnej. Zaktualizowane zasady spełnia wymogów określonych w art 1 Kodeksu.

Tożsamość postanowień

Biorąc pod uwagę treść zasad dobrej wiary w prawie cywilnym w korespondencji z wymogiem niedopuszczalność nadużywania zdolności prawnej, należy odpowiedzieć na kilka pytań. Taka potrzeba jest połączony z niektórych niejasności w praktycznym stosowaniu zasad. W szczególności zasada dobrej wiary w prawie cywilnym jest zapisana w art. 1 Kodeksu. Fakt ten mówi o zasadach „seniora”. W tym przypadku, odniesienie do str. 10 stycznia artykułu kc odnosi się do równości niedopuszczalności nadużyć i zasad dobrej wiary. Konieczne jest zatem ustalenie, czy w pierwszej części drugiej stopy. Jeśli odpowiedź brzmi tak, to następnym krokiem jest ważne, aby zrozumieć, jak daleko to wymóg na niedopuszczalność nadużywania zasady dobrej wiary w prawie cywilnym. W skrócie, najpierw poziom może być odwrotna strona drugi w tym przypadku. Konieczne jest również, aby dowiedzieć się, czy stanowisko art. 1 Specjalna zasada opiera się na wymogu niedopuszczalności nadużyć. Pojawienie się tego problemu jest ze względu na fakt, że przepisy art. 10 zostały wprowadzone w życie przed zasadą dobrej wiary w prawie cywilnym. Orzecznictwo, która rozwinęła się stosowania wymogu tolerancja jest, w tym samym czasie stały się podstawą do zastosowania przepisów art. 1 Kodeksu Cywilnego. Wreszcie, należy ustalić, czy te nie należą do kategorii różnych instytucji prawnych?

Poradnik

Wymóg zerowej tolerancji oraz zasadę dobrej wiary w prawie cywilnym przede wszystkim określić istotę i odzwierciedlają kierunek rozwoju systemu norm Kodeksu Cywilnego. Zapewniają one wzmocnienie jedności przepisów i stosunków regulowanych przez nich. W rzeczywistości działają one jako przepisów krajowych dotyczących wykorzystania i doskonalenia sprawy cywilnej. Co więcej, te kategorie przejąć rolę zasad rezerwowych, podnoszenie kultury prawnej podmiotów interakcji. A wymóg zerowej tolerancji oraz zasadę dobrej wiary w prawie cywilnym wynikają z jakości wyważania. To wskazuje na równości wszystkich uczestników stosunków. Model ten odzwierciedla skupienie systemu prawnego na rzecz równości, proporcjonalności, uczciwości w korzystaniu z agentów możliwości i wykonywania obowiązków. Z tego z pewnością konsekwentne zasady inteligencji i uczciwości. W prawie cywilnym, równości prawnej przejawia się nie tylko w postaci niezależności, wolnej woli i umowy, nienaruszalności własności. Wyraża się ona przede wszystkim w skoordynowany zachowania zgodnie z interesami jednakowych przedmiotów.

Ogólne zasady dobrej wiary w prawie cywilnym

Od wyniku równowagi trzech pozycjach. Należą do nich zasady rzetelności, uczciwości i opcjonalności. Każdy z nich zawiera odpowiednie elementy. Na przykład, zamknięte w zasadzie sprawiedliwości:

1. Połączenie z interesem publicznym i prywatnym.
2. Prawo regenerujący.
3. Ochrona zapewnienie przywrócenia naruszonych interesów.

Opcjonalności zakłada:

1. Swoboda umów.
2. Nienaruszalność własności.
3. Niedopuszczalność nieuzasadnionej ingerencji w sprawach prywatnych i publicznych.
4. Potrzeba możliwości prawnych, bez żadnych przeszkód.
5. Inicjatywa i niezależność.

Realizacja zasady dobrej wiary w prawie cywilnym jest na podstawie normatywnego utworzenia, wdrożenia, ochrony prawnej, zdolności do właściwego wykonywania obowiązków, a także zakazu usunięciu wszystkich korzyści zachowania sprzeczne z przepisami. Dlatego głównym celem jego uznaniowy działa ustalenia granic.

hierarchia norm

Zasada dobrej wiary w prawie cywilnym działa w próżni prawnej. Podobnie, akt, a popyt na niedopuszczalność możliwości nadużyć. Tymczasem, według niektórych autorów, art. 10 Kodeksu Cywilnego znajduje się na górnym poziomie hierarchicznym. Stanowisko to spowodowane faktem, że przepis ten przewiduje stosowanie tłumienie protivosistemnogo przepisów prawnych. Gdy jest ona oparta na interpretacji autorów typowych kategoriach filozoficznych, wśród których znajduje się zasada inteligencji i uczciwości. W prawie cywilnym, nadużywanie, jak również niewłaściwe działania jest formą ćwiczeń, stosowanie norm. Mimo, że ich wygląd jest natury prawnej, ale w jego wewnętrznej istoty, są nieważne, nie są dozwolone.

Podział obowiązków na normach

zasada dobrej wiary we współczesnym prawie cywilnym działa nie tylko w odniesieniu do zdolności do czynności prawnych. Postanowienia artykułów 1 i 10 kc istnieje zakaz nadużywania obowiązków. W tym przypadku, integralność praw cywilnych naruszone niepoddaniu ustalone wymagania systemowe. Nie wykorzystuje swoje zdolności prawnej do uszkodzenia innych uczestników ruchu. Obowiązek ten odnosi się bezpośrednio do ustawy medialnej. Jego celem jest zahamowanie egoistyczne intencje podmiotu.

wyjaśnienia

Wymaganie skierowane do działań innej osoby, stanowi istotę poszczególnych obowiązków. Są one w ścisłym związku z praw podmiotowych, stanowią element relacji. W definicji obowiązków przedstawić informację o tym, że jest miarą formy i właściwego zachowania. Ten wzór umowy przepisany osoba lub norma prawna. W tym przypadku, termin „gatunek” odnosi się do cech jakościowych aktów behawioralnych, ich zawartości oraz formy „pomiarowym”, z kolei, są pewne granice, w których przedmiot musi wykonywać żadnych działań na rzecz druga strona związku. Granice te mogą być przestrzenne, czasowe i tak dalej. W tym przypadku, nawet w najbardziej wąskiej części przedmiotu zawsze jest możliwość, aby wykonywać swoje obowiązki w pewien sposób, w dowolnym momencie, w dowolnym miejscu lub w szczególnych warunkach. Zasada dobrej wiary w prawie cywilnym zawiera wymóg, aby odpowiednie działania. Do zadań, z kolei, nie ma prawnej możliwości realizacji zamówień. Jest to „mikropravo” może działać jako środek niewłaściwego postępowania. W swej istocie, nie będzie niczego innego w tym przypadku z „tradycyjnego” nadużycia prawa.

Nadużywanie ochronę interesów

Istnieje wiele obszarów, które dotyczy zasadę dobrej wiary. W prawie cywilnym Rosji przewiduje różne sposoby, aby chronić interesy. Są one zawarte w artykule 12 kodeksu cywilnego. Nadużywanie możliwość przeprowadzenia ochrony jest obecnie uważana za jedną z najczęstszych i zarazem najtrudniejszych form wykroczenia. To odnosi się do obszaru objętego zasadą dobrej wiary. W prawie cywilnym Rosji, możliwość poruszenia tematu pozew we właściwym sądzie. Często zdarza się, że kredytodawca wysłał wniosek, otrzyma roszczenie wzajemne przez dolzhnika.Posledny stara się opóźnić postępowanie próbnych lub w ogóle do uchylać się od odpowiedzialności. Na przykład, po przedstawieniu dłużnik roszczeń pieniężnych (pozwany) kieruje wniosek o uznanie umowy na mocy której wydało mu i już towarów używanych, nieważne. Zalegających w tym przypadku wnioskodawca został już przyjęty na podstawie umowy, ale tylko dla niego jeden znane powody nadchodzącą prezentacja nie chcą. Przedmiotem zatem stara się zyskać na czasie, korzystając z własności ludowej. może próbować przekonać kontrahenta do zawarcia ugody, zwróci obiekt zamiast spornego odszkodowania bez zapłaty kary i tak dalej.

szczególne przypadki

Niektórzy pacjenci nadużywają prawa do ochrony ze stosowania artykułu 10 Kodeksu cywilnego sama. Teoretycznie, stosując tę zasadę, można anulować subiektywną możliwość prawną. W tym przypadku, osoba zainteresowana może oświadczyć, że praw medialnych poza ustalonych granicach prawa. W tej sytuacji nie będzie zasady formalizm w najwyższej formie. Jednakże, należy przezwyciężyć poprzez system cywilnych mechanizmów prawnych, które uniemożliwiają dominację nad kwestią prawną do jej treści, aw szczególności – Korzystanie zapisana w art. 1 kc zasady dobrej wiary.

Specyfika działania i bezczynności

Zasada dobrej wiary w prawie cywilnym ogranicza zachowania aktów przedmiotów w pewnych granicach. W tym przypadku, nie ma jasnego zrozumienia, w jaki sposób mechanizm zakazu działania i zaniechania oddzielnie. W szczególności nie jest jasne, czy najnowsza forma nadużycia, czy to dotyczy struktury dobrych praktyk. Pominięcie nauki, jest powszechnie uważany jako metoda prawnej możliwości, jeśli jest ona ustalana w takiej umowie lub przepisach stanu. Bezpośrednio w relacji jest właśnie tam, jeśli istnieją przesłanki:

1. Nieotrzymaniu nieruchomości.
2. Niestosowanie się do bogactwa.
3. Niedoskonałe działania osobiste, niezwiązane z transmisji / odbioru nieruchomości.

Podobnie, możliwość pominięcia występuje, gdy istnieje obowiązek prawny:

1. Nie zrozumcie nieruchomości.
2. Nie przewiduje środków trwałych.
3. Nie popełnić żadnych działań, które nie są związane z nabyciem / przeniesienia własności.

Z powyższego wynika, że pominięcie może być w sześciu tradycyjnych formach. Możliwość ich zastosowania, a także obowiązek, pacjenci mogą być wykorzystane w sposób niewłaściwy. W związku z powyższym, pominiętych w różnych formach musi być dystrybuowane zasadę unconscientiousness. W prawie cywilnym, a często jest to zawarte w strukturze pojęcia „działania”.

Granice możliwości prawnych

Art. 10 Kodeksu określa granice wykonywania praw. Norma zakazuje szczególne – niewłaściwych zachowań. Natomiast zasada dobrej wiary wydaje się nieco „rozmyte”. W art. 10 zawiera specjalny ogranicznik własnych poddanych dyskrecję wykorzystaniem ich możliwości prawnych. W szczególności przepis nie zezwala działania obywateli popełnione wyłącznie z zamiarem spowodowania szkody dla innych, z pominięciem ustalonych przepisów. Zabrania się korzystania z możliwości prawnych, aby ograniczyć konkurencję, nadużywania pozycji dominującej na rynku. Należy zauważyć, stosowanie niektórych ograniczeń złożoności. To polega na tym, że sam zakaz wywodzi się z pierwotnych zasad cywilnoprawnych. Jednak w tym samym czasie nie wydaje się tak szybko, jak również oddzielną zasady, które należy uwzględnić w celu uniknięcia sprzeczności systemowych między przepisami i jego podstawy.

istotnym czynnikiem

Konieczne jest, aby pamiętać, że w dobrej wierze zasady, nie ma wskazanie zamierzonych działań. W tym przypadku jest on obecny w artykule. 10. W odniesieniu do korzystania z praw podmiotowych punktów „zło” w pewnym blameworthiness twarzy. Przypadkowe urazy do wykonywania swoich możliwości prawnych muszą być rozpatrywane w kolejności odpowiedzialności deliktowej. Kiedy musi być udowodnione celowe wymagania pominięciem a inną formą nadużycia dla każdej osoby uznanej za celowe i. Innymi słowy, przedmiotem odpowiedzialności przychodzi tylko na wyniki działań, które były obecne w jego intencji. Dla wszystkich, który został dodany do wpływu z zewnątrz, to nie może być karane. gwałciciel wina w tym samym czasie jest tak uformowane, z wybranych środków, ale w rzeczywistości nie świadomych intencji motywacji do końca. To jest, według normotvortsev, służy jako integralny składnik przestępstwa i subiektywnej część nadużyć. Guilty Anuluje dla siebie zakłada wartość istniejących przepisów prawnych obejmujących je, maskowanie w każdym przypadku, własnej interpretacji. Kierując egoistycznej intencji, z zastrzeżeniem ignoruje obowiązujące standardy.

Uznanie złej wierze

Proces ten w efekcie oznacza ocenę zachowania osoby określanej jako niewłaściwe. Tymczasem, jeśli chodzi o nielegalności wykroczenia kary nie stosuje się. Odpowiedzialność polega na łagodniejsze sankcje. Na przykład, może to blokować powstawanie praw i obowiązków (art 157), zapewniając rzeczy w nieruchomości (art. 220 i 302), odszkodowanie (art. 1103), kompensacja dochód (art. 303), restytucja, i tak dalej. Sankcje te dotyczą umyślnego lub nierozsądną osobę o jej zdolności prawnej.

wniosek

Zakres zasady dobrej wiary może być zdefiniowany przez wykluczenie. W szczególności nie reguluje jedynie sytuację, w której doszło do nadużycia, ale również tam, gdzie jest nieobecny. Ponadto, zasada dobrej wierze stosuje się w przypadkach, gdy postanowienia art. 10 w odniesieniu do zawartości nie może poradzić sobie z incydentu. Jedną z takich sytuacji, na przykład, jest zawarty w artykule 6 Kodeksu. Polega ona na wykorzystaniu zasad dobrej wiary w podobnych zasadach. Ponadto, przepisy art. 1 mogą być stosowane w przypadkach, gdy pozycja. 10 sama staje się narzędziem nadużyć. W tym przypadku zasada dobrej wiary w takich sytuacjach musi być stosowany w połączeniu z przepisami branżowymi szeroki prawa cywilnego.