Svetlana Ishmuratova: długa droga do triumfu legendarnej biathlete

Każdy mistrz idzie swoim własnym sposobem chwały. Ktoś głośno deklaruje siebie na samym początku swojej kariery, zabierając wszelkie możliwe do wyobrażenia i niewyobrażalne nagrody i nagrody, podczas gdy inni idą długo i ciągle do celu, nie gną pod ciężarem porażek, a nie narzekają na pecha. To żywy przykład – słynnej rosyjskiej biathlete Svetlana Ishmuratova.

W jej życiu było wiele rzeczy: nieuczciwe oskarżenia o używanie narkotyków, śmieszne obrażenia najważniejszych starć, obraźliwe niedorzeki. Ale na zboczu swojej wielkiej kariery sportowca zdołała otworzyć za sobą drzwi, wycierając nos o szyderców i chorych chętnych.

Dzieciństwo lata

Od dzieciństwa przyszły mistrz olimpijski był przygotowany na przezwyciężenie trudności w życiu. Svetlana Ishmuratova urodziła się w 1972 roku w kruchej i bolesnej postaci. Pasjonatowo pragnąc uciszyć swoją córkę i wzrastać silną, pewną siebie dziewczynę, ojciec Irek Musalimowicz wyznawał Svetcie, aby razem z nim jeździł na nartach przez pięć godzin. Mogli rzucić się przez wiele godzin na slajdy, doskonaląc technikę i umiejętności.

Mieszkańcy Zlatousta, małego miasteczka w Czelabińsku, nawet nie podejrzewali, że przyszłość legendy sportowej kraju rośnie przed ich oczami.

Ciągle trenując, Svetlana Ishmuratova już pod koniec szkoły średniej zapomina o wszystkich chorobach. Pierwsze zwycięstwo w konkursach wygrało ją w wieku dziesięciu lat. Wielka rola w formowaniu sportowców zagrała swojego pierwszego trenera, RS. Akhmetgarayev.

Początek biathlonisty

Svetlana Ishmuratova w wieku młodym udaje się do reprezentacji narodowej ZSRR. W 1991 roku była pierwszą, która wygrała mistrzostwa kraju w swojej kategorii wiekowej. Stopniowo Ishmuratova staje się jedną z wiodących krajowych biathletów.

Pierwsze kłopoty w sportowcach wydarzyły się w 1996 roku. Ona jest mylnie oskarżona o dope i ekskomunikowana z wielkiego sportu przez dwa lata. Ale sprawiedliwość wygrała, a po pewnym czasie biathlonista zostaje w pełni odbudowany. W 1997 roku Svetlana Ishmuratova skutecznie dowodzi, że wszystkie te nieprzyjemne nieporozumienia nie miały wpływu na jej sportową formę. Na Mistrzostwach Rosji, wyścigowych jak wiatr, na dystansie sprintu, pewnie pokonuje wszystkich rywali.

Po tak udanym powrocie, jest bez wątpienia włączona do reprezentacji narodowej na igrzyska olimpijskie w 1998 roku w Nagano. Niestety z powodu problemów zdrowotnych Svetlana przegrywa główny turniej z czwartej rocznicy.

Na zawsze

Pierwsze złoto w Mistrzostwach Świata przychodzi do niej w 1998 roku w Hochfilzen. Został wygrał w wyścigu drużynowym na 7,5 km. Ogólnie rzecz biorąc, dla swojej kariery wygrała mistrzostwa świata pięć razy. Ale to były nagrody wygrane w konkursach drużynowych lub w wyścigach wyścigowych. Nigdy nie poddaje się indywidualnym wyścigom. Biathlon nie wybacza niewłaściwego.

Szczególnie uderzająca jest jej statystyka osobistych występów na stadionach mistrzostw świata do 2005 roku. Podczas swojej długiej kariery Svetlana Ishmuratova dziewięć razy stała się trzecią i trzykrotnie – druga.

Eksperci i kibice ustanowili solidny wizerunek Svetlany jako utalentowanego, ale szalonego pecha. Regularnie i sumiennie pomaga złagodzić złoty medal zespołu w wyścigach przekaźnikach, ale pozostając jednym na drugim z rywalami, jest za bardzo niewiele.

W 2002 roku w Salt Lake City zarobiła swój pierwszy medal olimpijski. Rosyjska drużyna miała wygrać, ale nie wszystko się dobrze spisuje, a narciarze strzelający w domu wzięli tylko brązowe medale.

Długo oczekiwane zwycięstwo w Turynie

Zdaniem sportowca, aby zrobić krok do osobistego złota, była stale hamowana przez podejrzliwość i niepewność. Ale jej biathlonista postanowił spędzić ostatni sezon w wielkim sporcie, tak aby była zapamiętana przez długi czas.

W celu przygotowania się do Igrzysk Olimpijskich w Turynie w 2006 roku, zaprasza znanego specjalistę Vitaly Fatyanov. W tym czasie zrezygnował z aktywnego coachingu, ale Svetlana przekonał go, aby pomógł jej. Wielkie wsparcie moralne zapewnił ten sam człowiek, którego spotkał Svetlana Ishmuratova. Mąż jest głównym poparciem każdej kobiety, jego obecność wzbudzała zaufanie do jego siły.

Pierwszy wniosek o pomyślne wykonanie w Turyn lekkoatletyka, który odbył się w Pucharze Świata w Słowacji. Od pierwszych chwil Ishmuratova przejęła prowadzenie w wyścigu pościgowym i pokonała najbliższego rywala przez całą minutę.

Potem stało się jasne, że dla tej olimpiady druga sportowca zawsze idzie na złoto. Znowu decydujący początek Svetlany to indywidualna rasa. Biathlon to sprytny sport. Możliwe jest zastąpienie przeciwników w szkoleniach narciarskich, ale pojedynczy błąd wprowadza krzyż na wszystkie nadzieje na sukces. Ale, jak również podczas Mistrzostw Świata w Słowacji, zawodnik pewnie przechodzi przez całą odległość, a jedna miss kończy się swoim pierwszym złotym medalem olimpijskim.

Kilka dni później, jako część zespołu przekazującego, znów staje się zwycięzcą i tworzy podwójne złoto.

Działania Wspólnoty

Po triumfującej Igrzyskach Olimpijskich w Turynie, Svetlana Ishmuratova staje się bohaterką w swojej ojczyźnie w regionie Czelabińsk. Po zakończeniu aktywnej kariery sportowej wyjeżdża ze swojej działalności społecznej i politycznej. Bez problemu zostaje wybrana do Zgromadzenia Legislacyjnego w swojej dziedzinie. Ishmuratova aktywnie uczestniczy w pracach Komitetu ds. Polityki Sportowej i Młodzieży. Po wstąpieniu do szeregu Zjednoczonych Rosji w 2007 r., Jest w ruchu i staje się członkiem Dumy Państwowej Rosji, gdzie zajmuje się tymi samymi kwestiami.

Svetlana Ishmuratova: życie osobiste

W trakcie swojej kariery zawodnik poświęca się całkowicie swojej pracy, sprawy serca pozostają w tle. Dopiero po ponad trzydziestu latach Svetlana Ishmuratova zastanawia się nad przyszłością. Rodzina staje się jej głównym priorytetem. Mąż sportowca jest byłym pilotem, spotkali się na jednym z etapów Pucharu Świata. Igor jest namiętnym fanem biathlonu. W 2007 r. Urodził się syn Ishmuratovej. Ojciec aktywnie angażuje się w dziecko i z siłami, a główny przygotowuje go do uprawiania sportu.

Svetlana Ishmuratova jest żywym przykładem jak walczyć do ostatniego i nie stracić nadziei na sukces.