Rakieta Yars: specyfikacje i zdjęcia. Interkontynentalny pocisk balistyczny

Ale zbadajmy RS-24 „yars” – rosyjskie paliwo stałe międzykontynentalny pocisk balistyczny silos i noclegi mobilne, wyposażone oddziela główną rolę?

To opracowała Moskiewskiego Instytutu Techniki Cieplnej pod kontrolą Yu S. Solomon (akademika). Generalnie rakietowe „yars” to zaktualizowana wersja pocisku „Topol-M”. Taktyczny i techniczny opis budowy nie została ujawniona. W przyszłości planuje się, że powinien on zastąpić RS-20 i RS-18 ICBM i, w połączeniu z „Topol-M” stanowiły podstawę brygady Nasi Missile Forces.

historia

Czy wiesz, że rakiety balistycznej „yars” ma bardzo ciekawą historię? Będziemy badać je teraz.

W 2007 roku, w dniu 29 maja na terenie „Plesetsk” popełnione pierwszego uruchomienia testowego tej broni. Zostały one skutecznie uderzył w cel w miejscu „Kura”.

Oraz w dniu 25 grudnia tego samego zakresu odbyło Drugi test RS-24.

Trzecia rakieta uruchomienie przesiewowe z tej samej trasie, co poprzednie, został złożony w dniu 26 listopada 2008 r.

Od czasu zakończenia urzędowych badań międzykontynentalnej rakiety RS-24 „yars” zgłaszane bardzo różne informacje, czy było napisane w gazetach o ich ukończeniu w 2010 roku, jest wiodącym projektantem instalacji Twierdził, że testy zostały zakończone w ostatnich miesiącach 2009 r. Może to ze względu na nierówne względem rzeczywistego końcowego programu testów rządowej oraz terminów korekty zidentyfikowane podczas obserwacji testowych.

Wdrażanie

Rocket „yars” wystawiono RVSN (strategicznych sił rakietowych), rosyjskiego wojskowa w 2009 roku. Był to pierwszy batalion systemów mobilnych rakiet wojskowych wyposażonych w oddzielnych częściach głowy. Fakt, że organizacja pierwszego obliczenia RS-24 został oficjalnie potwierdzony w lipcu 2010 roku, V. A. Popovkinym – Wiceminister Obrony.

Drugi batalion z wyrzutnią rakiet w grudniu 2010 roku, zaczęła przynosić eksperymentalny obowiązek walki w regionie Iwanowo (Teykovsky podziału antyrakietowej). Zatem międzykontynentalnych pocisków balistycznych „yars” został uzbrojony w pierwszym pułku, który przejmie zegarek w 2011 roku, w dniu 4 marca, składający się z dwóch batalionów RS-24, niosąc na służbie od 2010 roku.

Interesujące jest to, że pierwszy armii rakiet, uzbrojony PGRK „yars” w jednostce rakietowej Teykovsky było lato roku 2011 jest w pełni zakończone (trzy dywizje, dziewięć AAP). W 2011 roku, w dniu 7 grudnia w tym samym batalionie zaczął przeprowadzać eksperymentu dostał Duty bojowych drugą armię, która składała się z jednego batalionu pułku rakietowego i dowodzenia mobilnej (PEP).

Druga Brygada tego samego pułku rozpoczął służbę w grudniu 2011 roku. W rezultacie, w 2012 roku całkowita liczba zainstalowanych MS-24 osiągnęła 15 APU z rakiet. Do września 2012 roku jednostka uzbrojona mobile „Yarsami”. Całkowita liczba AAP RS 24 „yars” jest już równa do 18 (sześć podziałów i dwie półki).

Pod koniec 2012 roku pocisk „yars” ukazał się w Kozielsku, a związki Nowosybirsk Missile (Województwo Kaluga, moja wersja kompleksu). W 2013 roku została w pełni wyposażona ponownie pułki rakietowe na Tagil. Irkuck podział pocisk dostał także nową broń.

Międzykontynentalnych pocisków rakietowych „yars” został wprowadzony w nocy z kosmodromu „Plesetsk” w 2013 roku od 24 do 25 grudnia. Testowanie poszło dobrze. Bitwa pocisku hit cele na Kamczatka.

Nawiasem mówiąc, w ilości 33 sztuk rakiety „yars” z czterema głowicami każda była w ramionach Strategicznych Sił Rakietowych na początku 2014 roku.

Ponadto, w 2014 roku, 14 kwietnia, o 10:40 GMT, z możliwością zmiany urządzenia wyzwalającego, który znajduje się w kosmodromu „Plesetsk”, uruchomienie zostało popełnione „yars” pocisk wyposażony w głowicy rozdzielającej część. Kampania została przeprowadzona w celu przetestowania broni wyprodukowanych w Wotkińsku (seria Test kontroli i). Podczas gdy oficjalne źródła poinformował, że zadania zdarzeń zostały w pełni zrealizowane.

W dniu 26 grudnia o 11:02 GMT z „Plesetsk” naziemnych rakiet toczenia został rozpoczęty. Szkolenie pocisk może trafić cele na miejscu Kamczatka „Kura”.

Funkcje „yars”

I jeszcze, co „yars” (rakiet)? jego cechy są bardzo interesujące. Ten pocisk jest trójstopniowy paliwo stałe ICBM łatwy rozładowania. Powstał na przełomie XIX i XX wieku we współpracy rosyjskich firm.

RS-24 „yars” Rakieta nie wygląda jak jego bezpośredniego przodka – rakiety „Topol-M” RS-12M1 / RS-12m2, który jest głęboki wersji RS-12M „Topol”: ma nowoczesny system zarządzania i głowicę.

Balistyczny pocisk „yars» wyposażony Blunt wiodącą część (MS) i osobiste interferencje bloki (MIRV). Określenie "Topol-M" wyposażone monoblok MS (testowane manewrowanie i pasywny MS). Być może w 2020 r tandem RS-12M – RS-24 ICBM stać jedną kategorię światła w wersjach stacjonarnych i mobilnych opartych. Ta opcja jest dla względy porządku gospodarczego jest uzasadniona.

W ostatniej dekadzie ubiegłego wieku

W ostatnim wieku w 80-90s Strategic Missile ICBM uzbrojony w pięciu rodzajach światła klasy i ich wersje. Należą do nich na paliwo stałe i pociski ciekłego paliwa.

Należy zauważyć, że koszty pracy są znacznie niższe standaryzowanych jednostek tego samego wskaźnika dla zestawu modeli światło klasy ICBM. Ale pod pewnymi względami lepszy od skuteczności tych ostatnich „yars”.

Na przykład, ciecz SS-18B, w porównaniu do 24 PC niesie większe wrażenie MIRV. Jej sprzęt bojowy i jest teraz poprawa. Osobny temat jest uważana za przeżywalność ICBM, ze ziemia ustępuje przynajmniej pociągu.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty, jak również konieczność zachowania parzystości zestaw głowic i ich nośników (wg umów strategicznych broni ofensywnych), od 2009 roku trwają prace nad rozwojem krajowej cieczy ciężkiej kategorii ICBM zamiast RS-20B ( „Wojewoda”). Ogólnie rzecz biorąc, dla Rosji pozostaje otwarte pytanie o zwrot rezerw i wybór ICBM RS-22V.

Interesujące jest to, że stanowi wskaźniki produktywności ICBM dołączony związek polityczny – „wyścigu” broni strategicznych, które inicjowane środki w celu ochrony przed atakiem jądrowym – obrony rakietowej (BMD). W Stanach Zjednoczonych w 2002 roku rozwiązał umowę o redukcji systemów obrony przeciwrakietowej przez 1972. Ten kraj tworzy nową obiecującą systemu obrony przeciwrakietowej, łącznie z jego segmentów w Europie. System wdrożony w 1991 roku. Stworzenie amerykańskiej narodowej obrony przeciwrakietowej prawnie sformalizowane w 1999 roku przeprowadzono pierwszy test z jej elementów.

"yars"

Kontynuując dalsze wyjaśnienia, co stanowi „yars” (rakiet). jego cechy godne uwagi. Przyjęcie pocisku w nagromadzenie obiektów obronnych rakiet było możliwe dzięki Ameryce, jak wygasł w roku 2009. Okres obowiązywania umowy START-1, co pozwoliło na rozwój ICBM z jednoczęściowego prowadzącej części.

A co stawia drugi asymetryczny Rosyjska reakcja na inicjatywę USA w sprawie tarczy antyrakietowej? Rocket „yars” prędkość powietrza była bardzo skuteczna. Ponadto hit dużą stabilność podczas przejścia przez kolejności obiecującego systemu obrony antyrakietowej. I jeszcze na to nie ma wpływu czynników wpływających wybuchów jądrowych (PFYAV).

Wielu ekspertów twierdzi, że pocisk „yars-M” ma niezwykłe właściwości. Tak więc, aktywny obszar toru broni zmniejszona. Chwilowa prędkość zestaw zapewnia bardziej wydajne mieszanki Szarża stałych silników napędowych rakiet na paliwo (SRM). Powłoki na początku programu można wykonać manewr. Jest to konieczne, aby przeniknąć przez atakowanie pocisk wybuchu jądrowego chmurę.

Co ciekawe, „yars”, w przeciwieństwie do poprzedniego RS-12M służy nie reaguje na silny impuls elektromagnetyczny system naprowadzania. Ogólnie rzecz biorąc, kompleksy Ostatnio licznik (PCB) BMD znacząco zmniejszyć prawdopodobieństwo wychwytu prowadzącego dziale.

Należy zauważyć, że cele hornblenda-PCB nie można odróżnić od jednostek wojskowych w rejonie vibrosoundtouch elektromagnetycznego. Stosując te parametry można podrobić niemal każdy wybiera na podstawie exoatmospheric i nakładając obszar przejściowy poza przedziałem malejącej ścieżki gałęzi ruchu prowadzącej części.

Tutaj po raz pierwszy użyty fałszywe cele z superhigh rozdzielczość i zdolność do ignorowania radar. CSR to zakłócenia parametrów strefy macierzystego, wykonane z radaru powłoki absorbujące, generatory ingerencji dynamicznej, aerozole, które są źródłami promieniowania podczerwonego, i tak dalej.

Opis funkcji

Cóż, zapewne wielu czytelników byli przekonani, że pocisk „yars-M” ma wspaniałe właściwości? Będziemy kontynuować głębszą analizę tego wspaniałego projektu! Wiadomym jest, że system układ tej broni, w porównaniu z RS-12M nie ulega zmianie. Jest wyposażony w paliwo stałe podtrzymującym ciało tselnomotannym typu „kokonu”, wykonane z materiałów kompozytowych.

prędkość rakieta „yars” całkiem imponujące. W przeciwieństwie do jego przodka „Topol” w pierwszym etapie tandem nie jest wyposażony w stabilizator kraty aerodynamicznego i steru. Lot jest kontrolowana w aktywnej fazie obracając nieznacznie zagłębiony dyszę wykonaną na bazie elastycznej zawiasie, która odchyla wektor ciągu silnika (na wszystkich poziomach).

Rosyjski rakiet „yars” wyposażone w zespoły dysz, które są wykonane z materiałów węgiel-węgiel. Wkładki Dysza tej broni na podstawie trójwymiarowej zorientowanej wzmocnionej matrycy węgiel-węgiel.

Pocisk jest wyposażony w układ sterowania bezwładnościowego. Kompleks zespół urządzeń o wysokiej prędkości platformy Hydrostabilized (GSP) uległa poprawie parametrów dokładności. Ostatnio komputerów cyfrowych wyżynnych kompleksu (ODCC) ma większą pojemność i odporność na PFYAV.

Nawiasem mówiąc, międzykontynentalnych pocisków balistycznych RS-24 „yars” widoczność zapewniona jest poprzez realizację autonomicznej jednostki sterującej wykrywanie azymut, znajduje się na GSP. Funkcja ta jest wykonywana przez parterze kompleksu urządzenia sterujące, które znajduje się w kanistrach nośnych przeznaczonych do transportu (TPK).

Rakieta „yars-M” zawyżone w porównaniu z prototypów, użytecznych dawkach nanoszenia materiału rozszczepialnego. Historycznie przedział wiodącym jest pierwszym w rosyjskiej praktyce broni, która jest zainstalowana na MBR bez testowania części i komponentów wybuchów jądrowych.

Przez analogię do stosowania RS-12M pocisków RS 24, RS-12M1 (2) na ruchome i nieruchome następuje za pomocą metod opartych TPK. Start w tych dwóch przypadkach jest zaprawą: a generatory ciśnienia proces obsługiwany w proszku (PAD).

Należy zauważyć, że z uwagi na różne warunki obsługi rakiet stacjonarnych i mobilnych wersji, a także pojawienie się różnych zasadach ochrony przed PFYAV globalne pociski unifikacji i TPK nie udało się osiągnąć. Zajęło zróżnicowanej strukturalnie zasoby potrzebne do wydalenia straż w WPK i pojemnikiem. Na przykład dla wersji wału pocisku na szalupie Wózki chroni SPRM pierwszy etap amplifikacji ciśnienia gazu. A tacy nie była potrzebna w wersji mobilnej, ponieważ ciśnienie było znacznie niższe. Ze względu na specyfikę ograniczeń kopalnianych i waga dla wersji rakiet opartych stosować różnorodne materiały konstrukcyjne TPK.

Poniższa tabela przedstawia najważniejsze parametry.

„Yars” Pocisk może pochwalić oryginalną gwarancją okres przechowywania, który miał piętnaście lat.

test

Zorientowali się, co „yars” – rakietę? Jej badanie zostało przeprowadzone w 2014 roku na 26 grudnia w kosmodromu „Plesetsk” o godzinie 11:00 GMT. Udany start komentuje pułkownik Igor Jegorow, Biuro Rzecznika służby prasowej Ministerstwa Obrony na siłach rakietowych.

Powiedział, że pocisk „yars-24” był w stanie wykonać wszystkie zadania, „jednostki aktywności uczenia razić cele na stronie Kamczatka” Kura „z daną dokładnością.”

Jegorow zauważyć, że na testowanie było potwierdzenie siłę techniczną ładunków tworzone w latach 2013-2014, jak również parametry robocze i zwalczania kompleksu.

IDB

Co to jest MBR? Ten międzykontynentalne pociski balistyczne „ziemia-ziemia”, który może pokonać 5500 km. Koszty tego rodzaju są zazwyczaj wyposażone w częściach jądrowych bojowych. Są one wykorzystywane do niszczenia wroga strategicznie ważnych obiektów umieszczonych na odległych kontynentach.

popularyzacja

Pierwszy na planecie rakiety balistycznej R-7 został pomyślnie przetestowany w ZSRR 21 sierpnia 1957 r. Przyjąć, że przyjęta w 1960 roku. Amerykański ICBM SM-65 Atlas pomyślnie przeszedł testy w 1958 roku. Ona pojawiła się w wojsku w 1959 roku (rok wcześniej niż P-70). Dziś ICBM armia Rosja, Wielka Brytania, USA, Chiny i Francja.

Izrael w kwestii posiadanych tego typu opłat podąża tą samą zasadę jak w kwestii posiadania broni jądrowej – nie zaprzecza ani nie potwierdza swoją obecność na jego terytorium. W rzeczywistości, ten stan eliminuje podwójne wykorzystać sytuację: Międzynarodowa konwencja o kontroli dystrybucji technologii rakietowej nie przyłączyć, ale utrzymuje napięcie krajów sąsiednich w stosunku do swoich rzeczywistych możliwości.

Rozwijają swoje własne ICBM Korea Północna, Indie i Pakistan.

Republika Południowej Afryki, chcąc zmierzyć się z bloku radzieckiego i kraje zachodnie w 1980 roku stworzył IDB RSA-3 (obsługiwanego przez Izrael), ale po upadku reżimu apartheidu nie zabrał go na pokład.

Wydarzenia Drugiego Świata

Co ciekawe, pierwszy aby rozpocząć prace nad stworzeniem ICBM hitlerowskich Niemiec. Wernher von Braun w lecie 1942 roku prowadził uruchomienie projektu „Ameryka”, dzięki którym pocisk musi A9 / A10 miał zostać utworzony. Eksperci opracowali ładunek dwustopniowej na paliwo ciekłe ważący sto ton, w stanie wykonać lot do odległości 5000 km.

Wiadomym jest, że obecna klasyfikacja A9 / A10 formalnie dotyczy opłaty średnią odległość. Ale został opracowany jako międzykontynentalnej głowicy zdolnej do uderzenia amerykańskiego wschodniego wybrzeża. Technicznie A9 / A10, jednak nie był to pocisk balistyczny, gdyż został wyposażony w najwyższym etapie rejsu, de facto pojawia się jako skrzydlaty naddźwiękowego broni.

Wytyczne opłat na początku i filtrem środkowym zachodzić za pośrednictwem sygnałów nawigacyjnych. Zostały one wysłane wcześniej do celu i pilot aktywowanym w odpowiednim czasie, w finale. Osoba wykonująca taką ważną misję, na krótko przed celem pozostawiając małą kabinę na spadochronie i usiadł na powierzchni Oceanu Atlantyckiego po powierzchni wykonanej podoczodołowa lotu.

Niektóre źródła podają, że testy w ramach tworzenia A9 / A10 odbyły się w dniach 8 i 24 stycznia 1945 roku, ale w walce nie ma potrzeby używać.

Inne źródła podają, że program prac nie postępują kolejne szkice (bardziej wiarygodny). Nawiasem mówiąc, Niemcy lekceważyć zawiłość z szybownictwo lotu z prędkością ponaddźwiękową, prawdopodobnie dlatego system A9 / A10 nigdy nie mógłby działać.

Po klęsce Niemiec, Ameryki i Związku Radzieckiego z jego terytorium, podejmowanych w celu jego ogromnej ilości dokumentacji, ekspert i materialnej podstawy dla badań rakiet.

silniki

Teraz chwilę do silników. Pierwsza wersja MBR pracował silników rakietowych na paliwo ciekłe: przed rozpoczęciem musieli zatankować miotający bardzo długi okres czasu. Przygotowanie do instalacji lotu zajęło kilka godzin, ale utrzymanie było zrobione w ciągu kilku minut. Aby użyć kriogenicznych części składowych (R-7) uruchomienie skomplikowanych urządzeń jest bardzo kłopotliwe.

Wszystkie te niuanse są znacznie ograniczone strategiczną wartość tej broni. Dzisiejsze ICBM używane silniki pracują lub paliwo stałe lub ciecz o wysokiej temperaturze wrzenia surowca z ampulizirovannoy opatrunku.

Takie wyroby fabryki broni w pojemniku transportowym i uruchomić i dostarczane do klienta. Zatem rakieta w składzie, podczas życiu gotowy, aby rozpocząć. Płynne ładunki do kompleksu uruchomić dostarczany jest do stanu nezapravlennom. Oni wtryskiwanego paliwa po TPK instalacji z opłat w miejscach publicznych. Następna broń może pozostawać w stanie gotowości bojowej przez wiele lat. Przygotowanie do lotu zajmuje mniej niż kilka minut i odbywa się zdalnie przez kanałów kablowych i radiowych ze zdalnego centrum dowodzenia. Jest również przeprowadzane i systemy rakietowe regularne badania Pu I.

Interesujące jest to, że obecny IDB, co do zasady, nie mają możliwości wymuszania pocisk wroga. Mogą składać się tylko z głowicami manewrowych oznacza stwarzające antyradary, wabików, i tak dalej.