Reformy gospodarcze Gaydara Egora Timurovicha

Jegor Gajdar został członkiem rządu z dnia 6 listopada 1991 r. Data ta może być traktowana jako punkt wyjścia reform gospodarczych w Rosji. ustawić moc sobie za zadanie jak najszybciej okresu pozbyć się z kraju z komunistycznej przeszłości. Aby to zrobić bez radykalnych zmian w gospodarce, wiele lat istniał w postaci gospodarki planowej, to było niemożliwe.

Reformy Gajdar służył jako dźwignia do stworzenia w Rosji wolny rynek. Rząd tego czasu zliberalizowany cen detalicznych, zreorganizował system podatkowy, stworzył nowy system handlu. Wszystkie te dramatyczne zmiany zostały wkrótce nazywać „terapii szokowej”.

liberalizacja cen

28 października 1991, na kilka dni przed powołaniem Egora Gaydara wiceprzewodniczący dla polityki gospodarczej rządu, prezydent Rosji Borys Jelcyn wygłosił przemówienie w Kongresie Deputowanych Ludowych. Głową państwa ogłosił potrzebę liberalizacji cen. Była najważniejszą cechą klasycznej ekonomii rynkowej. inicjatywa prezydenta zostało przyjęte przez delegatów Kongresu niemal jednogłośnie.

Początek reform gospodarczych Gajdar miała być realizowane w jak najkrótszym czasie. Zaplanowano, że liberalizacja zostaną ogłoszone w dniu 1 grudnia. Jest przeciwny republik związkowych, które jeszcze jeden rosyjskiej strefy rubla. Reformy Gajdar zostały zapamiętane przez kolegów ekonomista nazwa nie jest sprawiedliwy. Chociaż nowe przepisy przed parlamentem bronił Borysa Jelcyna, który cieszył się prezydenckie uprawnienia, rozwój wszystkich projektów leżał na barkach Egora Timurovicha i jego zespół.

Rzeczywisty początek reform gospodarczych Gajdar przybył 2 stycznia 1992 roku, kiedy został przyjęty dekretem prezydenckim „O środkach dotyczących liberalizacji cen.” Zmiany dokonane odczuwalne natychmiast. Stan przestała regulować ceny hurtowe 80% i 90% handlu detalicznego. Rząd federalny czasowo zachowała kontrolę tylko z ważnych społecznie dóbr konsumpcyjnych: mleko, chleb, itp Zastrzeżenie to zostało przyjęte bez powodu … Reforma gospodarcza Gajdar została przeprowadzona w warunkach turbulencji społecznej, gdy populacja jest pozostawione z pustymi rękami po kryzysie systemu planowania i upadku systemu sowieckiego.

Program Gajdar za

Przy opracowywaniu programu, rząd przystąpił z tego punktu widzenia, że Rosja nie ma żadnego „szczególny sposób”, a to jest konieczne, aby dowiedzieć się wszystkie podstawowe cechy zachodnich gospodarek rynkowych. Do końca 1991 roku nie było jeszcze jasne, co oczekuje się, że do porządku obrad wybierają władze rosyjskie. Ich projekty oferowane różnych polityków i ekonomistów: Yavlinsky, SHatalin, Saburowa Abalkin etc …

W rezultacie, „zwycięstwo” wciąż Program Gajdar. To nie tylko ekonomiczny. Reformy powinny być poprzez budowę stosunków rynkowych w kraju, w celu utworzenia nowego państwa narodowego, którego miejsce było puste po upadku komunizmu. Jegor Gajdar ich idee przedstawione w dokumentach „najbliższe perspektywy gospodarcze Rosji” i „Russian Strategy in Transition”. Według tych wzorów, reformy były oparte na zasadach prywatyzacji, liberalizacji i stabilizacji finansowej.

Zespół Gajdar zidentyfikowała trzy główne problemy, które młody naród odziedziczone po ZSRR. To była inflacja, a wypłata kryzysu systemowego. Ostatnim z nich był fakt, że władze straciły własną zdolność do regulowania przepływu zasobów.

Planowane pierwotnie na restrukturyzację i znacznie poprawić ogólny poziom, jak w Polsce w tym czasie zrobił rząd Rakovski. Gajdar Uważa się, że w takim przypadku w kraju na początku około sześciu miesiącach inflacja będzie się utrzymywać. Jednak projekt ten miał być opuszczony. Obliczenia wykazały władze, że sześć miesięcy kryzysu kraj nie jest po prostu przetrwać. Dlatego zdecydowano się na natychmiastowe rozpoczęcie radykalnej liberalizacji. Czas pokazał, że ani jedno, ani w inny sposób nie obiecuję niczego dobrego gospodarki.

Załamanie gospodarki

liberalizacja cen doprowadziło do wielu negatywnych skutków, które były nieuniknione w tym przyspieszonego tempa zmian w gospodarce. Nowy porządek na rynku było sprzeczne z polityką pieniężną – w lecie 1992 przedsiębiorstw krajowych straciły kapitału obrotowego. Wiosną bank centralny zaczął wydawać dużą liczbę kredytów przemysł, rolników, byłych republik radzieckich, i tak dalej. D. Dokonano tego w celu pokrycia deficytu budżetowego. Jednak w tym samym czasie nastąpił ogromny skok inflacji. W 1992 roku osiągnęła poziom 2500%.

Załamanie nastąpiło z kilku powodów. Pierwsza katastrofa wybuchł ze względu na fakt, że nie przed liberalizacją cena jest substytutem pieniądza odbyła, która uratuje kraj od starych radzieckich rubli. Nowa waluta pojawiła się dopiero w 1993 roku, kiedy to reforma gospodarcza Gajdar została już zakończona, i zrezygnował z rządu.

Hiperinflacja w lewo w nędzy znaczną część ludności Rosji. W połowie lat 90. odsetek ludzi biednych było 45%. Depozyty amortyzowane Radzieckiego populacja w Sbierbanku straciły swoją siłę nabywczą. Rząd oskarżył incydent w kryzysie, Rada Najwyższa, która zmusiła go do spędzenia dodatkowego problemu waluty.

Kwestia dodatkowej podaży pieniądza zaczęły być praktykowane nawet w ostatnich latach sowieckich, gdy państwo z pomocą finansowania wydatków krajowych. Kiedy robił reform Gajdar, system w końcu upadł. Byłe republiki ZSRR płacone z rosyjskich firm same rubli, które tylko dodatkowo eskalacji kryzysu. W lecie 1992 roku jako środek zaradczy w celu stworzenia specjalnych bezgotówkowych rachunków korespondencyjnych z pomocą którego przeprowadzono rozliczeń z innych krajów WNP.

Parlament przeciwko rządowi

Gajdar radykalne reformy gospodarcze z początku poddano ostrej krytyki Deputowanych Ludowych. Jak wiecie, w dniu 6 kwietnia, otworzyli swoje VI Kongresu. W tym czasie władze posiadały wystarczającą spójnej opozycji, która opiera się na lobbystów rolnych i przemysłowych niezadowolonych ze zmniejszeniem finansowania państwowego.

Na jednym ze spotkań Kongres przyjął rezolucję, w którym określono główne skarg przeciwko polityce rządu. Reformy E. T. Gaydara zostały nazwane przyczyną wielu problemów ekonomicznych .. Życie standardy spadek ludności, zniszczenie dawnych powiązań gospodarczych, upadkiem przemysłu, brak pieniędzy, itd. Ogólnie rzecz biorąc, jest niezdolność rządu do śledzenia sytuacji w kraju pod kontrolą. Poseł uważa, że reformy Gajdar zostały przeprowadzone bez względu na opinię i właścicieli przedsiębiorstw publicznych. Delegaci dekret prezydenta zasugerował, aby zmienić politykę gospodarczą, biorąc pod uwagę wszystkie swoje propozycje i zastrzeżenia.

W odpowiedzi na atak Deputowanych Rząd wraz z Gaidar Borisu Eltsinu przekazał jego rezygnację. Ministrowie załączeniu raport skrytykował propozycję Congress, zauważając, że jeżeli moc idzie ten kurs, rząd zwiększy koszty do poziomu wyższego niż biliona rubli, podczas gdy inflacja osiągnie próg 400% miesięcznie.

Rezygnacja nie została przyjęta, ale Jelcyn nadal ciągnął posłów kompromisu. On wprowadził do rządu nowymi ludźmi – tak zwane „czerwone reżyserów”, lobbował interesy właścicieli dużych przedsiębiorstw, którzy otrzymali swoje stanowiska w radzieckim lat. W tej grupie byli Władimir Shumeyko George Hizhu Vladimir Czernomyrdin.

To było po wysiłków w celu ustabilizowania sytuacji finansowej. W tym celu rząd zredukował wydatki rządowe, a także wprowadzono nowe podatki. W maju 1992 roku inflacja spadła nieznacznie. Została ona przeprowadzona kolejny wymóg Rady Najwyższej – znacznie złagodził politykę monetarną. Rząd również przeznaczył 600 mld rubli na wypłatę zaległości do górników i innych strajkujących pracowników dużych przedsiębiorstw

W lipcu nastąpiły zmiany w kierownictwie Banku Centralnego. Nowy szef Wiktor Gerashchenko, który sprawował tę funkcję w Związku Radzieckim, w przeciwieństwie reform Jegor Gajdar, rzekomych cięć wydatków. W drugiej połowie 1992 roku wolumen kredytów wzrósł o Bank Centralny już 3 razy. W październiku deficyt budżetowy został obniżony do 4% PKB, w porównaniu z postacią sierpnia.

rozpocząć prywatyzację

W czerwcu 1992 roku, Jegor Gajdar został przewodniczącym rządu. Tego samego lata prywatyzacji rozpoczął się w Rosji. Reformatorzy chciałby wdrożyć go tak szybko, jak to możliwe. Rząd uważa, że Rosja potrzebuje powstanie klasy właścicieli, którzy staną się ostoją i wspierają politykę gospodarczą państwa. Prywatyzacja przedsiębiorstw odbyły się w środowisku, w którym rośliny i fabryk w istocie upadłego. Przedsiębiorstwa zostały sprzedane za bezcen. Koszyk wziął lawiny. Ze względu na liczne dziury w przepisach transakcji popełnionych naruszeń i nadużyć.

Kiedy reform E. T. Gaydara zostały zakończone w połowie lat 90. w Rosji zostały zastaw aukcje, gdzie największe i najważniejsze przedsiębiorstwa w kraju przeszła w ręce nowych właścicieli dla wielokrotnie obniżonych cenach. W wyniku tych transakcji, nowej klasy oligarchów, co doprowadziło do jeszcze większej przepaści społecznej pomiędzy bogatymi i biednymi.

Zwolennicy reform i prywatyzacji rządowej Gajdar Uważa, że konieczne jest jak najszybciej porzucić stary radziecki system gospodarki narodowej z nadmiernym monopolizacji i centralizacji. Przymusowe stawki sprzedaży doprowadziły do licznych ekscesów i błędów. Według sondaży, około 80% ludności Rosji uważa wyniki prywatyzacji jako bezprawne.

bony

Do prywatyzacji masowej został wprowadzony bon – bon prywatyzacyjny, który został przeznaczony do wymiany aktywów w przedsiębiorstwach państwowych. Przeszedł w prywatne ręce. Zaplanowano, że za pomocą tego narzędzia, przedsiębiorstw komunalnych zostanie przeniesiony do prywatnej własności.

W sumie około 146 milionów bony zostały wydrukowane. Obywatele, którzy otrzymali czek, mogą używać papieru do subskrypcji akcji spółki lub do udziału w aukcji. Również papier mógł być sprzedawany. Mieszkańcy tego kraju nie mogli bezpośrednio uczestniczyć w prywatyzacji. Mieli corporatized swoje firmy lub bony transferu funduszy inwestycyjnych kupon (ChIF). Tam powstały ponad 600 takich organizacji.

Praktyka wykazała, że bony rzeczywiście stać się przedmiotem spekulacji. Wielu właścicieli tych papierów sprzedać je biznesmenów z wątpliwej reputacji lub zainwestował w Chiefs, mając nadzieję na uzyskanie znacznych korzyści. W wyniku tej praktyki rzeczywista wartość papierów wartościowych gwałtownie spadła. W takich okolicznościach, ludność zaczęła starać się pozbyć kuponów. przeważnie są one rozliczane w rękach podejrzanych sprzedawców, spekulantów, urzędników i zarządzania samych przedsiębiorstw.

Ze względu na jego pospiesznej prywatyzacji (nazwa reform gospodarczych Gaidar) odbyła się w liberalizacji cen, gdy koszt funduszu voucher stał dziesięć razy mniej niż rzeczywistej wartości firmy. Szacuje się, że spekulanci mogli kupić 500 największych fabryk i zakładów za $ 7 mld USD. Ale w rzeczywistości, były szacowane na 200 mld $. Był to tak zwany „dziki kapitalizm”, co pozwoliło 10% populacji w celu przejęcia kontroli nad narodowym skarbem. Główny dochód doprowadzenia eksportu gazu, ropy naftowej i metali nieżelaznych. Firmy z nowych właścicieli nie tylko nie powrócić zysk rosyjskiej gospodarki. Oni nawet nie iść do spłaty szybko rosnącego zadłużenia zagranicznego państwa.

polityka agrarna

W 1992 roku, początek reform Gajdar jest oznaczony również zmiany we wsi. Ważną rolę w gospodarce rolnej zaczął grać nowych form gospodarki. Pojawiła zamkniętych i otwartych spółek akcyjnych, spółdzielni i spółki komandytowe. W sumie stanowiły one około 2/3 sektora rolnego. Kryzys uderzył mocno na tych wszystkich nowych gospodarstw. Nie tyle maszyn rolniczych, samochodów, nawozy itd. D.

Rząd przyjął program w celu wyeliminowania pozostałości radzieckiego systemu – państwa i kołchozach. W marcu 1992 roku Rosja miała około 60 tysięcy gospodarstw indywidualnych typu gospodarstwa. Po upadku ich liczba wzrosła pięciokrotnie. Jednak ze względu na brak technologii, wciąż nie były w stanie dostarczyć kraj z wystarczającą ilością zbiorów. Regresja doprowadziły do tego, że przy produkcji w połowie lat 90. spadła o 70% w porównaniu z poprzednim sezonem Radzieckiego. Rolnik nie był w stanie nakarmić rosyjski, a wszystko z powodu znacznego wzrostu cen odczynników, sprzętu, i tak dalej. D.

wojskowa

W 1992 roku rząd znacznie zmniejszył zamówienia zbrojeniowego. W czasach Związku Radzieckiego wojskowa stała się zbyt nadęty. Został on spędził lwią budżetu. Z kryzysem gospodarczym, państwo po prostu nie może zapewnić miejsca pracy dla większości firm, które doprowadziły do ich upadłości i sprzedaży na rzecz osoby trzeciej.

Szczególnie ostre to jest problem z badań i rozwoju (R & D). Kolejność finansowania tego kompleksu została zniszczona, dlatego wysoko wykwalifikowanych zespołów złamał i bez pracy. To właśnie wtedy rozpoczął się tzw „drenaż mózgów” – .. emigracji naukowców, inżynierów, projektantów, itp są masowo migrujących do krajów zachodnich w poszukiwaniu lepszego życia, a ich firmy były bezczynne bez pracy.

Rząd, reforma przemysłu obronnego, dokonał kilku poważnych błędów: nie było przystąpić do restrukturyzacji lub przeniesienia własności fabryk w rezerwie. Niektórzy eksperci wskazują, że rząd źle, gdy usunięto ograniczenia na import towarów konsumpcyjnych, który opuścił firmę bez niszy na rynku.

rezygnacja Gajdar za

W grudniu 1992 roku, Jegor Gajdar zrezygnował ze stanowiska przewodniczącego rządu. Jego odejście było kompromisem w stosunkach Rady Najwyższej i prezydenta Rosji. Założono, że umowa pozwoli na bezpieczne przeprowadzenie referendum w sprawie nowej konstytucji. Jednak w 1993 roku, posłowie odmówili wypełnienia swoich zobowiązań, co prowadzi do konfliktu rządu i prezydenta. Skończył wydarzenia października, kiedy Moskwa doznał kilka dni walk ulicznych.

W czasie kryzysu jesienią Gajdar wrócił jeszcze raz do rządu, a tam był pierwszy zastępca przewodniczącego, a także Minister Gospodarki. Wreszcie zarząd opuścił 20 stycznia 1994. W tym czasie wszystkie główne reformy gospodarcze Gajdar już stwierdzone, a kraj żył w nowej rzeczywistości gospodarczej.

Pozytywne wyniki reform

Jeszcze w grudniu 1992 roku, w przededniu przejścia na emeryturę, on podsumował wyniki swojej pracy. Premier na Kongresie VII Deputowanych Ludowych podkreślić główne sukcesy władzy. Reorganizacji systemu podatkowego, prywatyzacji i reformy rolnej (reorganizacja kołchozów i państwowych) zmodernizowany Energię, z siedzibą firmy naftowe zmniejszone koszty zakupu amunicji i sprzętu wojskowego.

Minister Gospodarki i współpracownik Gaidar Andrey Nieczajewa zwany rząd i inne kluczowe etapy w okresie kryzysu. Oprócz już wyżej liberalizacji cen, rząd pozwolił wolnego handlu, zadłużenie zagraniczne rozliczane poprzez otwarcie linii kredytowej na Zachodzie. Reforma Gajdar w 1992 roku pozwoliło na zmniejszenie deficytu budżetowego. Ważne innowacje podatkowe jest pojawienie się podatku od wydobycia ropy naftowej. Przeszłości planowanego systemu gospodarki. Państwo było uciekać się do umów rządowych. W dziedzinie stalowych inwestycja władz kluczowe relacje i prywatnych przedsiębiorców. Nowo został zbudowany handlu z byłych republik radzieckich – udała się do cen światowych i fundamentów rynkowych.

E. T. Gaydar, reformy gospodarcze, które doprowadziły do restrukturyzacji stosunków finansowych, wzywa do ustanowienia zasad handlowych w eksporcie broni dla armii. Ważną innowacją było przyjęcie ustawy o upadłości. Wraz z pojawieniem się gospodarki rynkowej zostały ustalone i pierwszych firm inwestycyjnych i giełdy, które nie mogły zostać w ZSRR.

„Terapii szokowej”

Po rozpadzie Związku Radzieckiego Rosja jest na rozdrożu, co nie było jeszcze w historii ludzkości. Ogromne stan z 70-letnim życiu pod komunizmu i gospodarki planowej tył to było konieczne, aby przejść do cywilizowanego modelu rynku. W latach 1991-1992. żaden kraj na świecie przeznacza się na takiego przymusowego eksperymentu. Dwa lata przed rosyjskim podobnej transformacji rozpoczął się w Polsce i Czechosłowacji, ale nie przyniosły widocznych rezultatów, a istniał tylko w formie konspektu.

Istota reform Gajdar było zapewnienie, że rząd musiał dosłownie ślepa, na własne ryzyko, obsługiwać chorą gospodarkę swojego kraju. Jednak coś jeszcze zostało przejęte z dawnych towarzyszy w obozie socjalistycznym. Na przykład w Rosji powstał pracy tymczasowej, przez analogię z dekretu o wolnym handlu w Polsce. Działania te przyczyniły się do wypełnienia na ulicy stragany. Jednak zmiany te miały swoje koszty. Taki handel nabył dziwne kształty – nowe budki pojawiła się chaotyczne i bez jakiejkolwiek kontroli.

Reforma gospodarcza rządu Gajdar (przejście od socjalistycznej do gospodarki rynkowej) zaczął zbyt późno. W rzeczywistości, czas zaginął w późnych latach 80-tych, kiedy to pierwsze poważne oznaki kryzysu. Radziecki surowców gospodarka przeżywa agonię spadających cen ropy naftowej, które doprowadziły do kolejki w sklepach i systemu kart przed reformą Gajdar zaczęło. Nazwa „terapii szokowej” dano zmiany zasłużenie – system musiał zostać zastąpiony w środowisku awaryjnego.