twórczości Majakowskiego. Satyra w twórczości Majakowskiego

Żadne inne dzieła rosyjskich poetów nie obfitują ironii i kpiny, jako dzieło Vladimira Vladimirovicha Mayakovskogo. Satyra pisarz niezwykle ostre, miejscowe i przede wszystkim społeczne cele.

informacje biograficzne

Majakowski był domem dla Gruzji. To właśnie tam, w miejscowości Bagdadzie, a urodził się 17 lipca 1893 roku przyszły poeta. W 1906 roku, po śmierci ojca, przeniósł się do Moskwy z matką i siostrami. Dla aktywnych pozycji politycznej kilka razy do więzienia. Kończy szkoły Stroganov. Jeszcze jako student zaczyna futurystyczny sposób Majakowskiego. Satyra – wraz z szokujące i brawura – staje się znakiem rozpoznawczym jego poezji.

Jednakże, Futuryzm, z nihilistycznej protestu nie może w pełni dostosować się pełną siłę słów pisarza z Majakowskiego, a motywy jego wierszy szybko zaczęła wykraczać poza wybranym kierunku. Coraz więcej z nich można było usłyszeć w podtekstów społecznej. Przedrewolucyjnej okres w poezji Majakowskiego posiada dwa odrębne obszary: oskarżycielski, satyryczny, otwarte wszystkie niedociągnięcia i wady carskiej Rosji; śmiertelne, a następnie okropnej rzeczywistości niszczy osobę, która ucieleśnia ideał demokracji i humanizmu.

Tak więc, satyra w twórczości Majakowskiego w bardzo wczesnych etapach twórczości stał się znakiem rozpoznawczym poety wśród warsztatu literackiego kolegi.

Co jest Futuryzm?

Słowo „Futuryzm” pochodzi od łacińskiego ex nunc, czyli „przyszłość”. Tzw kierunek awangardowy z początku XX wieku, charakteryzującej zaprzeczenie dotychczasowych osiągnięć i chęci stworzenia czegoś zupełnie nowego w sztuce.

Cechy futuryzmu:

• Anarchii i buntu.
• Odmowa dziedzictwa kulturowego.
• Uprawa postępu i przemysłu.
• Szokujące i patos.
• Negacja ustalonych reguł wersyfikacji.
• Eksperymenty w dziedzinie poezji z rym, rytm, koncentrują się na slogany.
• Tworzenie nowych słów.

Wszystkie te zasady nie mogłoby być lepsze odzwierciedlenie w poezji Majakowskiego. Satyra organicznie płynie do tych innowacji i stworzyć niepowtarzalny styl wrodzoną poety.

Co to jest satyra?

Satyra – sposób artystycznych opisów rzeczywistości, której zadanie polega na wystawienie, kpina, bezkompromisowej krytyki zjawisk społecznych. Satyra często używa hiperboli i groteski, aby utworzyć zniekształcony obraz warunkowego personifying brzydkiej stronie rzeczywistości. Jego główną cechą – wyraźną negatywna postawa wobec przedstawionej.

Estetyczne ułożenie satyry jest głównym kultywowanie wartości humanistycznych: dobroci, sprawiedliwości, prawdy, piękna.

W literaturze rosyjskiej, satyra ma długą historię, jej korzenie można znaleźć już w folklorze, ona później przeniesione do miejscowości książek dzięki A. P. Sumarokovu DI Fonvizin i wielu innych. W XX wieku potęga satyra Majakowskiego jest niezrównany w poezji.

Satyra w wersie

Już we wczesnych stadiach Władimir Majakowski współpracował z czasopisma „New Satyricon” i „Satyricon”. Satyra romantyzmu, ma płytkę i jest skierowane przeciwko burżuazji. Wczesne wiersze poety często porównywany do Lermontowa ze względu na sprzeciw autora „I” otaczającego społeczeństwa, ze względu na wyraźny bunt samotności. Choć wyraźnie przedstawić satyra Majakowskiego. Wersety bliskich ustawień futurystycznych, bardzo oryginalny. Wśród nich są: „Tu jesteś!”, „Hymn do naukowca”, „Hymn do sądu”, „Hymn do kolacji” itp Już w samym tytule pracy, zwłaszcza „hymny”, usłyszał ironię …

Porewolucyjne twórczości Majakowskiego nagle zmienia swoją orientację. Teraz jego znaki – nie dobrze karmione burżuazyjny i wrogowie rewolucji. Wiersze są uzupełniane przez banerów i plakatów wyborczych, odzwierciedlających otaczające zmiany. Jest udowodnione jako poeta artysty, ponieważ wielu praca składała się z linii i rysunku. Te plakaty zawarli serii „windows wzrostu”. Ich charaktery – nieodpowiedzialni chłopi i robotnicy, biali i burżuazji. Wiele plakatów wypowiedzieć przywary naszego czasu, który pozostał z poprzedniego życia, jako post-rewolucyjnego społeczeństwa Majakowski wydaje się idealne, a wszystkie złe rzeczy w nim – pozostałości z przeszłości.

Wśród najbardziej znanych dzieł, który osiąga swój punkt kulminacyjny satyrę Majakowski -. Wiersz „Prozasedavshiesya”, „Na kosza” „Poemat Butcher Baby i szeroką skalę” Poeta używa groteski stworzyć sytuacje absurdalne i często występuje z pozycji wywiadowczych i wspólnego rozumienia rzeczywistości. Cała moc satyry Majakowskiego na celu eksponowanie braki i deformacje świata.

Satyra w sztukach

Satyra w twórczości Majakowskiego nie ogranicza się do tych wierszy, to przejawia się w sztuce, stając się dla nich sens-center. Najbardziej znanym z nich – to „Bug” i „Łaźnia”.

Spektakl „Bania”, napisany w 1930 roku, a ponieważ definicja swoim gatunku zaczyna ironii autora „dramat w sześciu aktach z cyrku i fajerwerków.” Konflikt jest w opozycji do oficjalnej Pobedonosikova i wynalazca Chudakov. Sama w sobie, produkt postrzegany jest łatwe i przyjemne, ale jest to walka z bezsensownej biurokracji i bezwzględny. odgrywa konflikt został rozwiązany w bardzo prosty sposób: z przyszłości przybywa „fosforowy kobieta” i bierze najlepszy ludzkości z nim tam, gdzie nie jest komunizm, a biurokraci pozostają z niczym.

Spektakl „Bug” został napisany w 1929 roku, aw jego wsi Majakowski prowadzenia wojny przeciwko filisterstwa. Główny bohater, Pierre Skripkin, po nieudanym małżeństwie cudem wpada w przyszłości komunistycznego. Jest to niemożliwe, aby w pełni zrozumieć relacji do świata Majakowskiego. Satyra poeta bezlitośnie wyśmiewa swoje wady: praca wykonywana przez maszyny, kochaj wykorzenione … Skripkin tutaj wydaje się najbardziej żywy i prawdziwy człowiek. Pod jego wpływem społeczeństwa stopniowo zaczyna się załamać.

wniosek

Władimir Władimirowicz Majakowski stał się godnym następcą tradycji Saltykov-Szczedrina i N. V. Gogolya. Wiersze i dramaty udaje mu się dokładnie zidentyfikować wszystkie „rany” i wady pisarza współczesnego społeczeństwa. Satyra w twórczości Majakowskiego ma wyraźny nacisk na zwalczanie filisterstwa, burżuazji, biurokracja, absurdalności świata i jego praw.