Filozoficzny motyw w lirycznej analizy Tiutczew. F. I. Tiutczew: teksty filozoficzne

Artystycznego dziedzictwa Fiodora Iwanowicza Tiutczewa jest mała: to tylko kilka publikacji i około 50 250 tłumaczenia i oryginalne dzieła poezji, z których sporo się niepowodzeniem. Ale niektóre z dzieł tego autora są prawdziwe klejnoty poezji. Filozoficzny charakter poezji Tiutchev przyczynia się do faktu, że zainteresowanie jego pracy słabnie, ponieważ wpływa odwiecznych tematów. Te wiersze, a do tej pory unikalną w siłę i głębię myśli, tak nieśmiertelna.

Tiutchev, teksty filozoficzne , które zostaną omówione w tym artykule, jako poety opracowała na przełomie 1820-1830 roku. W tym okresie arcydzieł jego sztuce: „Letni wieczór”, „Insomnia”, „Ostatni kataklizmu”, „wizji”, „Cicero”, „Jesienny wieczór”, „woda źródlana” i inne.

Ogólna charakterystyka poezji

Przepojona intensywnego myślenia i namiętny zarazem ostre poczucie tragedii życia, poezja Tiutchev wyrażona w wypowiedzi artystycznej wszystkie sprzeczności i złożoność rzeczywistości. Jego poglądy filozoficzne powstały pod wpływem naturalnych poglądów filozoficznych Schelling. Tekst piosenki Fedor impregnowane niepokój. Natura, człowiek, świat wydaje się w swoich pracach na wieczną zderzenie różnych przeciwstawnych sił. Człowiek z natury jest skazany na „nierówne”, „beznadziejne” walki „zdesperowana” walki z losem i samego życia. W szczególności, poeta zainteresował się obrazem sztormów i burz ludzkiej duszy i świata. zdjęć krajobrazowych w późniejszych wierszach są pomalowane rosyjskie barwy narodowe, w przeciwieństwie do wcześniejszych dzieł.

Charakterystyka tekstów filozoficznych

Razem z E. A. Baratynskim F. I. Tiutczewa – wybitnego przedstawiciela poezji filozoficznej w naszym kraju w 19 wieku. Jego metoda artystyczna odzwierciedla cechę poezji ruchu czasu od romantyzmu do realizmu. Fedor talent, poeta, który zwrócił się z zapałem do chaotycznych sił życia, sama była czymś naturalnym. Filozoficzna poezja Tiutchev w jej treści ideologicznej charakteryzuje nie tyle różnorodności jako wielkiej głębokości. Ostatnie miejsce w tym przypadku przybiera motyw współczucia, które można znaleźć w takich wierszy jak: „Przyjdź, Panie, moją radością” i „Tears of the człowieka.”

Wyjątkowość poezji Tiutchev za

Umieścić zdolności poznawcze człowieka limitów, ograniczeń ludzkiej wiedzy, opis charakteru, łączyć ze sobą, ponury i łagodny uznanie ograniczeń miłości – to główne przyczyny filozoficznej poezji Tiutchev. Innym tematem – tematem mistycznego i chaotycznym Pierwotności wszystkich żywych istot.

teksty filozoficzne Tiutchev, co jest bardzo ciekawe, jest bardzo charakterystyczny i oryginalny poeta, jeśli nie jedynym w całej literaturze. Wpływa to wszystko załamania jego poezji. Na przykład wiersz „O proroczy moja dusza”, „O Holy Night”, „Night Sky”, „Night Voices”, „szaleństwo”, „Dzień i noc”, a inne są jedyne w swoim rodzaju poetyckiej filozofii naturalnej brzydoty, chaos i szaleństwo. I echa miłości i opisać charakter nasycony w umyśle tego autora, że za tym wszystkim jest ukryta tajemnica, rock, groźnie, negatywnej natury. Dlatego myśl filozoficzna Fedor zawsze przesiąknięte smutkiem, podziw dla rock, świadomy swoich ograniczeń.

Periodyzacja kreatywności Fedora Ivanovicha Tyutcheva

Lekcja „filozoficzna poezja Tiutchev” szkoły zazwyczaj zaczyna się od periodyzacji jego pracy. Mówiąc o nim, są następujące etapy rozwoju poezji autora.

1. tercji – 20 lat. Ten początkowy okres. Wiersze Fiodora Iwanowicza w tej chwili jest głównie spekulacyjny, arbitralne. Jednak w 1820 roku, poezja autora stopniowo przenikała myśl filozoficzną. Głównym tematem: łącząc wszystko razem – i filozofia przyrody i miłości.

2. tercja – 30-40 lat. W tym czasie, Fedor nadal być poetą myśli. Motywy natury i miłości są nadal istotne w jego pracy, ale brzmią niepokojące motywy. Są one wyrażone w różnych kolorach i akcentami, takimi jak w wierszach na temat pielgrzymek ( „od końca do końca …” itd).

3. tercja – 1850-1860 rok. Jest pogłębienia motywy lękowe, które rozwijają się w beznadziejnej i ponurym spojrzeniem na życie.

Tiutchev, teksty filozoficzne, która została bardzo mocna, uznaje się, że wielu jego rówieśników, nigdy nie zależało, aby publikować swoje prace. Pierwsza duża grupa jego prac została opublikowana za pomocą I. S. Gagarina w Puszkina „Współczesna” w latach 1836-37 lat. Kolejnym istotnym publikacji jest również połączony z „Współczesne”, to w 1854, przygotowane uwalnianie I.S. Turgeniewa. 1868 – ostatnia edycja żywotność robót. Znowu Tiutchev jest usuwany z jego sporządzenia, zajmuje się synem I. S. Aksakov.

Paradoksalny charakter osobowości i kreatywności Tiutchev

Ten autor nie napisał w gatunkach, w których autorzy stworzyli dzieła swego czasu. Kochał więcej prozę niż poezję. Fedora początku zauważyć, IVa Nikolaevicha Tolstogo, Turgeniew był wentylatora.

Wielu badaczy filozoficzna poezja Tiutchev. Pisanie na ten temat został utworzony, na przykład, F. korzeni. W książce „Tiutchev. Poeta-filozofa” przez uzyskiwanie oświadczeń Fedor nas i to jest budowa systemu jego poglądów. Ale ponieważ te same zapisy mogą być pobierane, a pozostałe diametralnie opinie. Ludzie, którzy znali dość blisko Tiutchev za zauważył, że spowodował je zakłopotanie (śr oświadczenia I. S. Aksakova, poeta-in-law, i córka Anna litery). Fedor osobowość charakteryzuje się dualizmem: on chce być jeden, ale jednocześnie boi się tego. Odzwierciedla ona charakter autora, w szczególności tematem filozoficznych i tekstów Tiutchev.

Wpływ środowiska na temat pochodzenia i słowa Tiutchev

Fiodor Iwanowicz urodził się Ovstug nieruchomości zlokalizowanej w dzielnicy Briańsk, w rodzinie skromnych środków rodziców. W domu rodziców mówił po francusku. matka poety był bardzo religijny, więc szybko nauczył się archaiczną mowę. Edukacja przyszłego poety był prowadzony przez S. E. Raicha w Moskwie. Ten człowiek był profesorem i mierny poeta, wejście do moskiewskiej grupy poetyckiej: Bura, Merzlyakov, Milon. Są one uważane za idealne poeta, uczony, a słowa ich zdaniem – jest tylko owocem ciężkiej pracy.

Fedor zaczął pisać poezję bardzo wcześnie. Wczesna twórczość poety stworzony w Monachium. Wysłał je do Rosji, a opublikowane w antologii opublikowanych przez Raich. Imię Tiutchev natomiast przemyka wśród pomniejszych poetów.

Tiutchev miejsce w procesie literackim

Fedor jest jak poza literaturą, ponieważ nie należał do żadnej obozach literatury, nie brał udziału w dyskusji.

Karamzin era opozycja przedstawiła następujący: Amateur Poet – poeta uczony. To Tiutchev należała raczej do pierwszego.

W przeciwieństwie do przedstawicieli okręgu moskiewskiego, poeta-amator prowadzi samotne życie, jest lenistwo, ignorantem, epicurean, nie powinien służyć nikomu. „Leniwy” – odciąć tradycję człowieka, w zasadzie ustawienie na kreatywnej innowacji.

Fedor jest często w połączeniu z innymi rosyjskiego poety – Afanasiem Afanasevichem Fetom. I to nie przypadek. Filozoficzne liryczny Fet i Tiutczew wiele wspólnego. Atanazy Afanasievich – impresjonistów, jego świat – świat bezpośrednich wrażeń: zapachy, dźwięki, kolory, światło, doskonale wpasowując się inny, w myśl bycia. Tiutchev również często skorelowane z Baratynsky powodu ogółu badanych (LYRICS filozoficzne), ale jego świat stawia sobie wyjątkowość terminologichnosti, która nie jest Fiodor Iwanowicz.

świat Tiutchev za

Wszelkie całkowity obraz świata Tiutchev, specjalnie stworzony przez pamiętników, listów, czy analiza jego dziedzictwa artystycznego, jest warunkowa. Fedor potrzebuje systemu do odejścia od niej. Horyzonty poszerzają jego teksty z jednoczesną projekcję wielu widoków.

Według Tynianov, autor ten był poetą krótki formularz, w przeciwieństwie do swoich poprzedników, nauczyciele (Trediakovskii, Bobrov). W rzeczywistości, Fedor trwa europejskiej tradycji pisania krótkich wierszy selektywnie i częściowo w istocie przekształcając go.

Centrum usposobienie poety jest poczucie istnienia / nieistnienia. I wierszem, aw pismach Fiodor Iwanowicz ponownie i ponownie powrócił do kwestii kruchości życia. System oparty jest na sztuki poeta przeciwstawia obecność / nieobecność reality / nierealności przestrzeni / czasu.

Jak już wspomniano, Tiutchev obawia separacji. Nienawidzi przestrzeń, mówiąc, że „pożera nas.” Dlatego poeta zadowoleniem przyjmuje kolei, są zwycięzcy miejsca dla niego.

Jednocześnie istnieje wiele wierszy Tiutchev dedykowana kosmicznych. Jeden z nich – „W drodze powrotnej”, utworzonego w 1859 r. W tej pracy, poeta obecny w tym samym czasie i pragnienie życia i poczucie jego kruchości, a z drugiej strony – idea zniszczenia. teksty filozoficzne Tiutchev, nie jest łatwe, nie czuję się dość żywa. Fedor porównuje swoją osobowość do domu, którego okna wysmarowane kredą.

Będąc w ten sposób, to autor – podstawa wszystkiego. Ale ważne jest w tym przypadku jest inny aspekt istnienia, jego przeciwieństwo – niszcząc sobie zniszczenie (love, takich jak samobójstwa). W tym kontekście ciekawe jest to wiersz „Twins”, ostatni wiersz, który – „! Samobójstwo i miłość” – łączy te dwa pojęcia w jedną niepodzielną całość.

W świecie Tiutchev za ważne jest, aby mieć granic: linia, linia i odpychają i organizować. Pomysł zniszczenia jako keynote zorganizować wszystko „denisevsky” cykl, który łączy się z miłością i filozoficznej poezji Tiutchev.

Pojęcie „śmierć” dla poety jest bardzo różnorodny. Jego wewnętrzny wierszyk z miłości Tiutchev. teksty filozoficzne, wiersz, zbudowany na kontraście, w szczególności, jest cały świat. Świat granic, zachodzi. Jedna zwrotka łączy oba światła i cienia. Jest to typowy, na przykład, na początku wiersza „woda źródlana”. Mówi, że na polach jest jeszcze śnieg, ale woda jest już głośno.

Co ciekawe, LV Pumplyansky Tiutchev uznana za reprezentatywną bodlerizma. Estetyczne piękno poematu śmierci przedstawia „Mal'aria” (w tłumaczeniu – „zanieczyszczone powietrze”). System ten produkt zawiera negatywne i pozytywne: piękny świat (zapach róż, strumieni dzwoniące, jasne niebo) – jest zarówno świat śmierci.

Tiutchev istnienia – jest to chwilowa natychmiastowego rzeczywistość, która jest odporna na zniszczenie. Jest w tym sensie jest na przeciwnym biegunie pojęcia „czasu”, jak wszystkie w przeszłości – to wszystko jest martwe. Ale nie ma szczególną moc – w pamięci (nie jest przypadkiem tak wiele wierszy poświęconych niej). poezja filozoficzna w Tiutczewa działa bardzo wyraźnie rozwija tego tematu.

Motyw pamięci w lirycznej Tiutczewa

Pamięci postawie poety bolesnych, który charakteryzuje się różnymi imperatywów: „Remember” „Pamiętaj!” i inni. To może ożywić przeszłość, ale to nie staje się realne. W listach do poety wielokrotnie wspomina, że on nie chce pamiętać, bo czuje, że pamięć nie jest prawdziwe. Po powrocie z Niemiec do Rosji po dwudziestu latach nieobecności, spotkał swoich starych przyjaciół, i to zderzenie wiedzy i wspomnienia były bolesne dla poety.

Pamięć Tiutchev za pokój świata: jest straszna i poetycki zarazem (jak Real w przeszłości nie tak realne w chwili obecnej).

Rzecz nadal, tym wyraźniej słyszał jęk, Hum czasu. Jak życie przepływa śmierć. Obecnie, kruche, a nie ma przeszłości, bo to jest – tylko cieniem. Ale nawet dzisiaj można uznać za cieniu przeszłości. Tak więc, okazuje się prawdziwym cieniem. Istota nie może istnieć bez cienia, powiedział Tiutchev. teksty filozoficzne, wiersze poświęcone jest (w szczególności, „Ostatni kataklizm”) – jest to najważniejszy motyw życia i śmierci, nie tylko ludzi, ale także na całym świecie. Tiutchev przewiduje, że pewnego dnia będzie koniec z naturą, pokrycia terenu wody, która pokazuje „oblicze Boga”.

Przestrzeń i krajobraz w poecie

Obok czasu Fedor Iwanowicz jest przestrzeń, ale to jest – jest to czas, w sensie przestrzennym. Jest to po prostu stała kurczenie i rozszerzanie. Jest jeszcze inny – krajowy (w poziomie). Należy przezwyciężyć jako negatywne, anty-człowiek, powiedział Tiutchev. teksty filozoficzne analizy miejsca i z drugiej strony. Górę do nieskończoności zawsze ocenione pozytywnie. Ale co ważniejsze – trend spadkowy, a tam – głębokość nieskończoności.

Krajobraz i poezja filozoficzna Tiutchev ma swoje własne cechy. Krajobraz poety jest jasno przeciwieństwie do gór i równin. Płaska przestrzeń przerażające i straszne. Poeta szczęśliwy, że tam jest góra na świecie ( „W drodze”), przedmiotem ich muzykalności ma szczególne miejsce w krajobrazie autora.

Motyw w drodze działa Fedora Ivanovicha Tyutcheva

teksty filozoficzne F. I. Tyutcheva zawiera ten motyw. W wierszu pojawi się „Wędrowiec” droga, a nie metaforycznym, w swojej pracy „Lubię Service luterańskiej” jest identyfikowany z jednym momencie: znalezienie pewnego punktu drogi jest tylko jeden.

Tiutchev dla wszelkiego rodzaju spotkań, terminów – to jest życie, a separacja – śmierć. Droga reprezentuje opieki. Mimo, że łączy te dwa punkty, ale oddziela się od pierwszego tak wyznaczony przecząca.

System filozoficzny w Tiutczewa robót

Jak widać, świat Tiutchev jest dość skomplikowana. Jednak to nie sprawia, że przypadkowe. Wręcz przeciwnie, jest ona oparta na głębokiej jedności semantycznej, rozumiana jako jedności i różnorodności. Znajduje to odzwierciedlenie w wielu pracach. Na przykład w wierszu „Wędrowiec” nie jest idea więzi (wędrowca i Zeusa) i jedności różnorodności. Świat, przenosząc się do podróżnego, jest prawdziwe dla Zeusa. Jest bogaty w różnorodność i reprezentuje jedność związków gdzie kontrasty tworzą jedną całość. W niektórych innych wersetów, jednak fuzja szacowana jest ujemny, ma oznak zniszczenia martwego świata. Co to oznacza pełnię, bogactwo, w tym samym czasie tam i dewastacji.

Więc, teksty filozoficzne F. I. Tyutcheva znamienna tym, że podstawowe słowa są czasami naprzeciwko ocena i semantyka. Dla każdego z kluczowych pojęć w tym poeta ma wiele znaczeń. Wszelkie prace z Fiodora Iwanowicza został zbudowany jako zaciemnienie myśli, a nie na polanie. Koncepcja może oznaczać zarówno śmierć i życie.

przepowiednia

Temat jest ważny proroctwo w pracy Tiutchev użytkownika. Ale okazuje się w sposób szczególny. Ale to nie jest przewidywanie Puszkina lub biblijnego jasnowidza – proroctwo o Pytia. Pomiędzy nią a ludzi tam musi być pośrednikiem, innymi słowy kapłan. Więc zajmuje pozycję przesuwne: on jest księdzem, Pythia. Tiutchev czasami daje proroctwa interpretacji, ale, jak kapłańska, nie dwuznaczne, nie jest w pełni poznany. Czytelnik powinien myśleć niezależnie, zinterpretować (jak w starożytności).

Peace and Poetry

Dla Fedora Ivanovicha Mir – tajemnicy i poezji – to tajemnica podwójnie. To jest grzeszny, ponieważ, zdaniem autora, podwaja grzeszność gruntów. Puzzle mogą być rozwiązane, ale wciąż musi być w stanie to zrobić. Realia poety – jest symbolem (tj jednoznacznie interpretowane), a nie znaków (multi-value). Chociaż należy zauważyć wielość wartości. Tiutchev zakłada, że sam świat ma tajemnicę, to ma sens, jakąś wartość. Świat zapytał ktoś. Ale kto? Weź Tiutchev wiersz "not that gnieceniu ty, charakter …". Widać, że w przyrodzie nie ma sensu. Świat mówi do nas, ale nie wszystkie jego rozprawy. Genesis – słowa wypowiedziane przez kogoś, dla kogoś. A ludzie nie mogą zrozumieć tego niebieskiego języka, i pozostanie głuchy (. „Nature – Sphinx …”, napisany w 1869 roku, i inne).

Filozoficzna poezja Tiutchev została pokrótce w tym artykule. Pisząc to wykorzystano obserwacje Yuriya Lotmana – znany krytyk literacki. Można odwołać się do jego prac i uzupełniać swoją wiedzę, i zauważyć kilka innych cech poezji filozoficznej Tiutchev, nie omówione w tym artykule. Można korzystać z innych źródeł do badania kreatywności Fedor, takich jak książki Irina Ilinichny Kovtunova „Eseje o poetów języka rosyjskiego”, gdzie można znaleźć rozdział poświęcony twórczości Tiutchev. Lub odnoszą się do opublikowanej w 1962 roku książki „Życie i dzieło Tiutchev”, napisany przez Kirill Vasilyevich Pigareva. Staraliśmy się, choć na krótko, ale zwięźle, jak to możliwe, aby oświetlić dany temat.