479 Shares 4442 views

Historia myśli ekonomicznej

Historia nauk ekonomicznych na dość długa i bogata. Ludzie zawsze są zainteresowani w procesach, które bezpośrednio lub pośrednio wpływają na ich dobrobyt.

Przedmiotem historii doktryn ekonomicznych stanowią etapy powstawania gospodarki, jej rozwoju segmentu big-time i transformacji. analizuje również szczegółowo główne kierunki myśli ekonomicznej dominującą w danym okresie.

Niestety, ten artykuł nie może zmieścić całą historię myśli ekonomicznej. Jest to możliwe tylko do wskazania kluczowych etapów rozwoju szkół i stylów, od czasów starożytnych do końca 19 wieku.

Historia ekonomicznych doktryn zaczyna się od Arystotelesa i Platona próbuje jakoś usystematyzować informacje znaną im w tej dziedzinie. Szczególnie cenny wkład Arystotelesa. On pierwszy nazwał ekonomiki nauki, studiował działalności gospodarczej, opracował teorię ceny oraz kosztu pieniądza.

Pochodzenie terminu „gospodarka” zawdzięczamy Ksenofonta – historyk i pisarz ze starożytnej Grecji. Nazwa składa się z dwóch słów, które mają łączną wartość „prawo zarządzania gospodarczego.”

Historia myśli ekonomicznej łączy się z podziału pracy i wymiany w tworzeniu społeczeństwa gospodarki jako całości w całym stanie. Sugeruje to konieczność powstaje w znajomości gospodarki kraju jako całości. Na początku 17 wieku A. Montchretien publikowania traktat o ekonomii politycznej udowodnił, że głównym celem produkcji jest w handlu, i dał ostateczną nazwę młodej nauki. Ten ekonomista i Zhan Batist Kolber, Thomas Maine, I. T. Pososhkov – przedstawicieli merkantylizmu, nurt myśli ekonomicznej w tym czasie. W sercu pomyślności narodu, widzieli akumulację metali szlachetnych.

W tych samych latach, jest przeciwny punkt widzenia, który wyraża zwolenników szkoły fizjokratów. Uważali, że tylko praca pracowników usiadł na ziemi może przynieść dochody, które znacznie przewyższają koszty. Wszystkie inne działania są zaangażowani wyłącznie w przetwarzaniu żywności, nie produkuje niczego nowego.

I, oczywiście, historia myśli ekonomicznej jest nie do pomyślenia bez takich klasyków nauki, jak Adam Smith, Jean-Baptiste Say, Davida Ricardo. W wielu kwestiach mieli różnice, ale nie było też szereg warunków, które je łączą. Więc nazwali, aby państwo nie ingeruje w procesy gospodarcze oraz pod warunkiem indywidualną wolność gospodarczą mogą swobodnie konkurować. pragnienie człowieka (jako przedmiot przede wszystkim ekonomiczna), aby pomnożyć swój majątek koniecznie wiąże się mnożenie bogactwa dla społeczeństwa jako całości. Adam Smith nazywany samodopasowujący mechanizm gospodarki „niewidzialnej ręki”. Tym samym prowadzi producentów i konsumentów tak, że obserwowane równowaga ekonomiczna. W takim systemie nie może przetrwać przez długi bezrobocia, wyprodukowany nadwyżka lub deficyt towary mają być odczuwalne. Naśladowcy Adama Smitha, i uważał, że nie tylko rolnictwo tworzy bogactwo narodów i robocizny oraz innych klas.

Fakt, że gospodarka rynkowa jest wyzysku, stworzył doktrynę Marksa. Został on oparty na kosztach robocizny i myślał, że bogactwo ludzi jest dziełem najemników. Bez płacenia za pracę zwykłych pracowników, kapitaliści robią ogromne zyski, a więc społeczeństwo jest spolaryzowane na dwie klasy, bogatych i biednych. I wewnątrz systemu kapitalistycznego koniecznie warzenia rewolucji proletariatu. W praktyce teoria niemieckiego ekonomisty nie została potwierdzona.

Pod koniec 19 wieku, Alfred Marshall stał się założycielem neoklasycznego kierunku. Udowodnił, że dobro producentów i konsumentów, aby osiągnąć swoje maksimum tylko wtedy, gdy podmioty gospodarcze będą mogły swobodnie konkurować.