„Wiśniowy sad” – dramat czy komedia (esej)? Problem gatunku

Najnowsza komedia zabaw AP Czechow stał się „Wiśniowy sad”. Po spektaklu „Trzy siostry”, do pewnego stopnia, tragiczne prace, Czechow nagle myśl nowego. I z jakiegoś powodu chciał, a nawet napisał o tym do znajomych, że tym razem to było bardzo zabawne, przynajmniej na planie. Aby odpowiedzieć na pytanie, „Wiśniowy sad” – dramat czy komedia, warto zauważyć, że sam autor określił go do drugiego gatunku. Jednak nawet kiedy życie Czechowa, kiedy pierwsza produkcja w Moskiewskiego Teatru Artystycznego, gra została zaprezentowana jako ciężki dramat, a nawet tragedii.

„Wiśniowy sad” – dramat czy komedia? kompozycja

Wtedy gdzie to jest? Dramat z definicji – jest dziełem literackim, który jest przeznaczony głównie do etapu życia. Jest na scenie, znajduje swoje pełne istnienie ujawnia wrodzoną sens w tym, co dodatkowo decyduje o jego gatunek. Ale ostatnie słowo w definicji gatunku, być, że jak to może być, zawsze z tyłu teatru, reżyserów i aktorów. Wiadomo, że Czechow jako dramaturg teatry innowacyjne pomysły przyswojone i postrzegana niechętnie i nie od razu, ale długo iz wielką trudnością. Jeśli piszesz o „Wiśniowy sad” – dramatu lub komedii, esej na ten temat mogą być oparte na MAT tradycyjnej interpretacji, że ta dramatyczna elegia – definicja, która została przypisana do władz grać w sztuce teatralnej, takich jak Stanisławskiego i Nemirovich-Danczenki. Czesi o niej wtedy jeszcze udało się zrobić w teatrze swoją złość takiego leczenia.

„Wiśniowy sad” – dramat czy komedia? krótko wszystko

Według fabuły gry już odpuszczone byłych właścicieli dworu z jego rodzinnego gniazda. W drugiej połowie XIX wieku, jeszcze przed Czechowa, ten temat jest często pokryte w literaturze rosyjskiej i dramatyczny i tragicznie i komicznie. Spróbuj dowiedzieć się, co to jest rozwiązanie tego konkretnego problemu i jak postrzegają „Wiśniowy sad” – dramat czy komedia to.

Taka postawa Czechow zdeterminowany przez fakt, że zamiast szlachty, stopniowo stają się przestarzałe i wychodzących w zapomnienie społecznej, został zastąpiony przez kapitalizm, a to jest bardzo widoczne w obrazach Ranevskaya – ubogie szlachcianki, a Lopakhin – bogatym człowiekiem, a wnuk byłego niewolnika. W tych dwóch osiedli Czechow widział następców kultury narodowej. Pisarz szlachta widziała w pierwszym centrum kultury rosyjskiej. Tutaj, oczywiście, nie zapomnij o poddaństwa, o których mowa w sztuce, ale w pierwszej kolejności kultury.

Ranevskaya i LOPAKHIN

Jeden z głównych bohaterów – Ranevskaya, ona jest mistrzynią posiadłości, a jego dusza. I tak, mimo wszystkich swoich wad i niedbalstwa (i wielu teatrów podkreślić, że w Paryżu stała się narkomanką), kiedy wróciła do domu, do domu ojca, wszystko wokół niego przemienieni i reaktywowana. Dom rozciągnięte pozornie wieki jego mieszkańcy uciekli.

Innym kluczowym bohaterem – LOPAKHIN że włos się do niej pasować. Kocha poezję, jego delikatne i smukłe palce, jak artysta, wrażliwej i podatnej duszy. W Ranevskaya on silnie czuje pokrewną duszę. Jednak wulgarność życia ze wszystkich stron zaczęły go atakować, a on dostaje pewne cechy Uhar kupca, który koncentruje się na swoich demokratycznych korzeni, a nawet pyszni brak kultury, co było wówczas normą w prestiżowych kręgach „najlepszych”. Ale on też czeka Ranevskaya się w pobliżu jej jakoś oczyszczone i spróbuj ponownie, aby wznowić ich artystycznych i poetyckich zainteresowań i preferencji. Aby dokładnie czynienia z pytaniem, „Wiśniowy sad” – dramat czy komedia, konieczne jest, aby przejść do analizy bardziej pogłębionej pracy.

patronat

Tak, ta wizja kapitalistycznego Czechowa naprawdę była oparta na rzeczywistych faktów. Wtedy wielu bogatych do końca wieku ludzie wykazali wielkie zainteresowanie, troskę i miłość do kultury. Można to zauważyć w takich wielkich mecenasów-kapitalistów, jak mamuty, Zimin, Morozov, które zawierały całą teatru. Albo weźmy braci Trzeciakowska który założył stolicy słynna galeria sztuki, ani syn kupca Alekseeva, który jest bardziej znany nam wszystkim pod pseudonimem Stanisławskiego. Nawiasem mówiąc, przyniósł nie tylko wielki potencjał twórczy w teatrze, ale wszystkie bogactwa swego ojca, który był znaczny, too.

Ale jeśli mówimy o LOPAKHIN to w inny kapitalistyczny porządek, a to dlatego, że nie udało się do czynienia z Varya. Po tym wszystkim, nie są parą, to jest – w porządku poetycka dusza, on – już zamożny kupiec, przyziemne i codzienny charakter. Dla niego Varya, adoptowana córka Ranevskaya za, stał się, niestety, proza życia.

Czesi

Biorąc pod uwagę głęboko tematu „Problem gatunku. „Wiśniowy sad”: dramat czy komedia „, to należy zauważyć, że Czechow odzwierciedlenie w jej wielu jego życiowych doświadczeń i wizji. Ta sprzedaż posiadłości swej rodzinnej Taganrogu, a znajomość Kiselyov, który stał się pierwowzorem bohatera Gaeva, w jego rodzinnej posiadłości Babkino Czechowa w ciągu dwóch kolejnych lat, od 1885 do 1887 roku, miał na odpoczynek w lecie, został sprzedany za długi.

Kiedy przebywał w prowincji Czechow Charkowie na osiedlu Lintvarevyh widział dużo biegania i zrujnowane dwory, dało mu fabułę gry. Jest tam, że chciał pokazać kilka szczegółów z życia dawnych mieszkańców starej ziemi szlachetnego.

„Wiśniowy sad”. opinie

Prace nad pracą „The Cherry Orchard” nadano bardzo trudnego pacjenta Czechow pisał do przyjaciela, który pracuje z nieznośnego bólu i zapisuje cztery linie dziennie. O spektaklu „Wiśniowy sad”, pisze także M. P. Alekseevoy, nie ma dramatu i komedii, a nawet czasami farsą. O. L. Knipper pamiętać, że gra jest dość zabawne i niepoważne. Ale K. S. Stanisławski przyniósł go do dramatu rosyjskiego życia, a on napisał: „To nie jest komedia, tragedia … Płakałam jak kobieta”

A teraz, wracając do pytania o „Wiśniowy sad” – dramatu, komedii i tragedii, muszę powiedzieć, że Czechow na premierze spektaklu w dniu jego urodzin 17 stycznia 1904, wydawało się, że teatr jest nie w tym tonie, to nie jest płaczliwy dramat i rola Lopuchin i Wari w ogóle, powinny być komiks. Ale Stanisławski i Niemirowicza-Danchenko, polecając grę jest bardzo wysoka, to jest nadal postrzegana bardziej jako dramatu. Były krytycy, którzy uważali go jako tragikomedii. Ale AI Revyakin w swojej recenzji napisał, że jeśli uznamy dramat Play, musimy uznać doświadczenia wszystkich właścicieli i Ranevskayas Gaeva prawdziwie dramatyczne, wywołując współczucie i głębokie współczucie dla ludzi, którzy nie patrzą w przeszłość iw przyszłość. Ale to nie jest i nie może być. Dlatego, gra nie może być traktowana jako tragikomedii, ponieważ do tego celu brakuje żadnego z tragikomicznych sytuacji lub znaków.

spory

Debata na temat tego gatunku – „Wiśniowy sad” – dramat czy komedia, nadal nie zatrzymują. Ponadto, zakres rozszerzył nawet do okręgu lirycznej komedii lub tragikomedii. Dlatego mamy jasną odpowiedź na pytanie, która stworzyła mimowolny sposób Czechowa „Wiśniowy sad” – dramat czy komedia „jest prawie niemożliwe.

I po raz kolejny, odnosząc się do listów, które pisał wielki klasyk literatury rosyjskiej i dramaturg A. P. Chehov, znajdujemy następujące linie, które opisują swoje prawdziwe nastawienie do życia, w którym stwierdza się, że po wakacjach będzie na pewno przyjdzie zima, po młodzież przychodzi starość, szczęście i nieszczęście, też, od czasu do czasu i zastąpi siebie, a człowiek nie może być zawsze zdrowy i szczęśliwy, bo zawsze będzie to czyhają na uszkodzenia, utraty i chronić się przed śmiercią, nigdy nie będzie w stanie, nawet gdyby przez Macedońskiego m. W życiu, bez względu na to, jak wyglądało to smutny i nieszczęśliwy, trzeba być gotowym na wszystko i odnoszą się do bieżących wydarzeń, jak nieuniknione i konieczne. „Trzeba tylko wykonać najlepiej jak ich obowiązek. – i nic więcej” W swojej pracy „The Cherry Orchard” wszystkie te myśli w zgodzie z uczuć, które wywołuje.

wniosek

Czechow podkreśla, że fikcja ma swoją nazwę ze względu na fakt, że opisuje życie, jak to jest. I ona ma swój cel – doprowadzenia prawda absolutna i rzetelny. W ten sposób można zakończyć dyskusję o „Wiśniowy sad” – tragedii, dramatu lub komedii. Esej na temat każdy może napisać własną rękę, ponieważ jest dość obszerny i wymaga uwzględnienia różnych punktów widzenia.