Historia księżycowych map

W czasie pełni księżyca w przestrzeni widać wyraźnie bez urządzeń pomocniczych na powierzchni księżyca jest wiele różnych miejsc, które przypominają obraz kilku ludzi i innych – Bunny. Te plamy zaczęły odnosić się do mórz księżyca na początku XVII wieku. Astronomowie z czasem przyjmuje się, że satelita Ziemi jest woda, a więc morze z oceanów.

D. Riccioli – włoski astronom dał nazwy tych morzach i oceanach, które są wykorzystywane w naszych czasach. Nazwy te odzwierciedlają wpływ księżyca na temat zmian klimatycznych zachodzących na powierzchni Ziemi. Okazało się, że wszystkie te wyroki są zupełnie błędne. Warto zauważyć, „Sea of kryzysów”, którego nazwa oznaczała zmiany pogody, zamiast spadku gospodarczego państwa. Jeśli chodzi o jasnych obszarach o księżycowej tarczy, przyjęto, że istnieje ziemia.

Astronom Robert Boskovic w połowie XVIII wieku, udowodnił teorię, nie ma atmosfery na Księżycu. Kiedy satelita obejmuje gwiazdę, a potem znika niemal natychmiast, ale jeśli to była atmosfera, gwiazda będzie stopniowo zanikać. W ten sposób udowodniono, że Księżyc może być brak wody, ponieważ nie będzie to po prostu wyparował ciśnienia atmosferycznego przez pewien okres czasu.

Galileo Galiley ustalił fakt, że Księżyc jest pokryty górami, wśród których jest wyraźnie widział całe zakresy. Astronomowie postanowili nadać im nazwy, podobny do ziemi (Karpat, Alp, i tak dalej. D.). kratery, które przetłumaczone z greckiego oznacza „miski” – jednak specjalne gór, mające kształt pierścieniowy były widoczne na powierzchni satelity Ziemi.

D. Riccioli przedstawiła propozycję nazywają te kratery nazwisk słynnych naukowców, lubiący astronomii. Więc nie był krater Platon, Ptolemeusz, Galileo, Riccioli i wiele innych. Wraz z nazwiskami wielkich ludzi, ponieważ istnieją pewne, że nie będzie nawet «Google»: Teofil, Autolykos, chociaż osoby te były dość dobrze znana przez astronomów w czasie. Po śmierci kraterów Riccioli nadal dają imiona: Delandr, Piazzi, a nawet Darwin (nie mylić z Karola Darwina).

Kiedy Związek Radziecki zaczął się poważnie zaangażować się w badania księżyca, zdecydowano zbudować międzyplanetarne sondy, przez który w stanie strzelać tylna strona księżyca. Zatem mapy satelitarne na Ziemi pojawiły się nazwiska radzieckich astronomów, astronautów i innych naukowców: Gagarin, Mendelejewa, Czebyszewa, Łomonosowa, ponumerowane i wiele innych.