Promieniowanie rentgenowskie

Promienie rentgenowskie, z punktu widzenia fizyki jest promieniowania elektromagnetycznego, którego długość fali zmienia się w zakresie od 0,001 do 50 nanometrów. Została odkryta w 1895 roku przez niemieckiego fizyka V.K.Rentgenom.

Przez naturę, promienie te są podobne do słonecznego promieniowania ultrafioletowego. W widmie promienia słonecznego najdłuższe fale radiowe. Za nimi jest światło podczerwone, że nasze oczy nie dostrzegają, ale czujemy ją w postaci ciepła. Dalej są promienie od czerwieni do fioletu. Następnie – UV (A, B i C). A tuż za nim promienie rentgenowskie i promienie gamma.

X promieniowania (promienie X) można otrzymać w dwóch sposobów: hamując w materiale naładowanych cząstek oraz elektronów przejścia od wyższej warstwy na wewnętrznej z uwolnieniem energii przechodzącej przez niego.

W przeciwieństwie do światła widzialnego, promienie te mają bardzo dużą długość, tak, są w stanie przeniknąć materiały nieprzezroczyste, nie są widoczne, załamaniu i nie bez gromadzenia się w nich.

Bremsstrahlung się łatwiejsze. Naładowane cząstki podczas hamowania emituje promieniowanie elektromagnetyczne. Im większe przyspieszenie cząstek, a zatem ostrzejsze hamowania, tym większa jest generowany promieniowanie rentgenowskie, a długość fali jest mniejsza. W większości przypadków, w praktyce uciekania się do generowania promieniowania podczas hamowania elektronów w stałych. To pozwala kontrolować źródło promieniowania, unikając niebezpieczeństwa narażenia na promieniowanie rentgenowskie, ponieważ znika całkowicie, gdy zasilanie jest wyłączone.

Najczęstszym źródłem takiego promieniowania – rurka rentgenowska. To promieniowanie emitowane nie jest jednorodna. To jest obecne i miękkie (długości fali) i sztywnych (krótkofalowe) promieniowanie. Miękkie charakteryzuje się tym, że jest całkowicie absorbowane przez organizm, a więc jest uszkodzenie promieniowania X daje dwa razy więcej niż trudne. Kiedy nadmierne napromieniowanie elektromagnetyczne, w tkankach ludzkich jonizacja może spowodować uszkodzenie komórek i DNA.

Rura – rurki próżniowe z dwiema elektrodami – ujemny katoda i anoda dodatni. Przy podgrzewaniu katody odparowania z niej elektrony, a następnie są one przyspieszane w polu elektrycznym. Wobec pełnych anod rozpoczęciem hamowania, który towarzyszy emisja promieniowania elektromagnetycznego.

Promieniowanie rentgenowskie, których własności są szeroko stosowane w medycynie, opiera się na uzyskaniu obrazu cień badanego obiektu na ekranie wrażliwej. Jeśli diagnozowane ciało połysk wiązkę promieni równoległych rzut cienia tej jednostki będą przesyłane bez zniekształceń (proporcjonalne). W praktyce, źródło promieniowania jest bardziej podobny do punktu, więc znajduje się w pewnej odległości od człowieka i od ekranu.

Aby uzyskać RTG, dana osoba jest umieszczony pomiędzy rurą rentgenowskiej i na ekranie lub folii, działając jako detektorów promieniowania. W wyniku napromieniowania w kości obrazu i innych gęstej tkanki manifestują się w postaci wyraźnych cieni wyglądać większy kontrast na tle mniej wyraziste obszarach, które oddają tkanki z mniejszym absorpcji. Na rentgenowskich osoba staje się „półprzezroczysta”.

Rozprzestrzenianie, rentgenowskie mogą być rozproszone i wchłania. Przed absorpcja promieni może przejść kilkaset metrów w powietrzu. W gęstej materii jest wchłaniany znacznie szybciej. Biologicznej tkanki ludzkie są niejednorodne, a więc absorpcja promieniowania zależy od ilości ciał tkankowych. Tkanka kostna pochłania promienie szybciej niż w tkankach miękkich, ponieważ zawiera on substancję posiadającą dużą liczbę atomową. Fotonów (pojedynczy promień cząstki) są przejmowane przez różne tkanki ciała ludzkiego, w różny sposób, co sprawia, że jest możliwe uzyskanie obrazu kontrastu przez promieni rentgenowskich.