Dlaczego Piotr 1 rozpoczął wojnę z Szwedami: przyczyny konfliktu i jego uczestników. Wyniki wojny północnej

Wojna północna, która wybuchła w XVIII wieku między Rosją a Szwecją, była przełomowym wydarzeniem dla państwa rosyjskiego. Dlaczego Peter 1 rozpoczął wojnę z Szwedami i jak się skończył – więcej o tym później.

Państwo rosyjskie pod Piotrem 1

Aby zrozumieć przyczyny wojny północnej, musisz wiedzieć, jaka była Rosja przed rozpoczęciem konfliktu. XVIII wiek to czas wielkich zmian w gospodarce, kulturze, polityce i stosunkach społecznych. Piotr Wielki jest znany jako królewicz-reformator. On odziedziczył ogromny kraj o słabiej rozwiniętej gospodarce i nieaktualnej armii. Rosyjski stan opóźniał się w rozwoju z krajów europejskich. Dodatkowo został on osłabiony przez długotrwałe wojny z Imperium Osmańskim, które walczyły o dominację nad Morzem Czarnym.

Biorąc pod uwagę, dlaczego Piotr 1 rozpoczął wojnę z Szwedami, trzeba zrozumieć, że z tego były najbardziej przekonujące powody. Wojna północna walczyła o dotarcie do wybrzeża Morza Bałtyckiego, co było kluczowe dla Rosji. Bez stosunków handlowych z krajami zachodnimi, nie mogłaby rozwijać gospodarki. Jedynym portem, w czasie którego rosyjskie towary zostały dostarczone na Zachód, był Arkhangelsk. Droga morska przez Morze Białe była złożona, niebezpieczna i nieregularna. Ponadto Peter 1 zrozumiał potrzebę pilnego rozwoju swojej floty w Bałtyku i Morzu Czarnym. Bez tego nie było możliwe stworzenie silnego państwa.

Dlatego wojna z Szwedami pod Piotrem 1 była nieunikniona. Poprzedni władcy Rosji widzieli głównego wroga Imperium Osmańskiego, który nieustannie atakował rosyjskie granice. Tylko taki dalekowidzący polityk, jak Piotr Wielki, zrozumiał, że dla kraju ważniejsze jest, aby mieć okazję do handlu z Europą przez Morze Bałtyckie, a walka o wybrzeże Morza Czarnego może teraz poczekać.

Król Szwecji Carl XII

W tym okresie państwo północne rządziło ten sam młody i niezwykły monarcha, jak Piotr Wielki. Karol XII był uważany za geniusz wojskowy, a jego armia była niezwyciężona. Kraj z nim uważany był za najsilniejszy w regionie bałtyckim. Nawiasem mówiąc, Charles jest jego imieniem w Rosji, aw Szwecji król był znany jako Charles XII.

Zaczął edytować, jak Piotr, w młodym wieku. Miał 15 lat, gdy jego ojciec zmarł, a Charles udało się na tron. Mając szybki temperament, król nie tolerował rady i sam sobie wszystko postanowił. W wieku 18 lat przeprowadził pierwszą wyprawę wojskową. Oświadczając w sądzie, że wyjeżdża do zabawy w jednym z zamków, w rzeczywistości młody władca małej armii ruszył przez morze do Danii. Szybko marszując pod murami Kopenhagi, Karl zmusił Danię do wycofania się z sojuszu z Rosją, Polską i Saksonią. Prawie 18 lat po tym król spędził poza swoim krajem, uczestnicząc w różnych kampaniach wojskowych. Ich celem było uczynienie z Szwecji najsilniejszego państwa w Europie Północnej.

Peter 1 i Szwedzi: przyczyny konfliktu zbrojnego

Rosja i Szwecja były przeciwnikami na długo przed narodzinami reformatora carskiego. Bałtyckie wybrzeże, które miało ważne znaczenie geopolityczne, zawsze cieszyło się dużym zainteresowaniem wielu krajów. Polska, Szwecja i Rosja próbowały przez wiele wieków wzmocnić ich wpływ w regionie bałtyckim. Od XII w. Szwedzi wielokrotnie atakowali północną Rosję, próbując przejąć Dadogę, wybrzeże Zatoki Fińskiej i Karelię. Na początku XVIII wieku kraje bałtyckie były całkowicie podporządkowane Szwecji. Augustus II, król Polski i wybitny Saksonia, Fryderyk IV, władca Danii i Piotra Wielkiego utworzyli koalicję przeciwko Szwecji. Ich nadzieje na zwycięstwo opierały się na młodości Karola XII. Rosja w przypadku zwycięstwa otrzymała długo oczekiwane wyjście na wybrzeże Bałtyku i możliwość posiadania floty. To był główny powód, dla którego Piotr Wielki rozpoczął wojnę z Szwedami. Jeśli chodzi o pozostałych członków sojuszu przeciwko Szwecji, starali się osłabić północnego wroga i wzmocnić ich obecność w regionie bałtyckim.

Piotra Wielkiego: wojna północna z Szwecją dowiodła wojskowych talentów cara rosyjskiego

W 1699 r. Zakończył się związek trzech krajów (Rosja, Dania i Polska). Pierwszy mówić przeciwko Szwecji August II. W 1700 roku rozpoczęło się oblężenie Rygi. W tym samym roku duńska armia rozpoczęła inwazję na terytorium Holsztynu, który był sojusznikiem Szwecji. Potem Charles XII dokonał śmiałego marszu do Danii i zmusił ją do wycofania się z wojny. Potem wysłał oddziały do Rygi, a polski król, nie walcząc o walkę, wycofał wojsko.

Później Rosja przystąpiła do wojny z Szwecją. Dlaczego Piotr 1 zaczął wojnę z Szwedami, a nie z sojusznikami? Faktem jest, że w tym czasie państwo rosyjskie walczyło przeciwko Imperium Osmańskiemu, a kraj nie mógł uczestniczyć w dwóch konfliktach zbrojnych na raz.

Dzień po zawarciu traktatu pokojowego z Turcją Rosja przystąpiła do wojny z Szwecją. Peter 1 rozpoczął kampanię do Narvy, najbliższej szwedzkiej twierdzy. Bitwa została utracona, pomimo faktu, że oddziały Karola XII były znacznie gorsze w stosunku do słabo wyuczonej i uzbrojonej armii rosyjskiej.

Porażka Narwy doprowadziła do szybkiej transformacji sił zbrojnych Rosji. W ciągu roku Peter Wielki mógł w pełni przekształcić wojsko wyposażone w nową broń i artylerię. Od 1701 r. Rosja zaczyna zyskać zwycięstwo nad Szwedami: bitwę po Połtawie, bitwę Gangut na morzu. W 1721 r. Szwecja podpisała traktat pokojowy z Rosją.

Wyniki wojny północnej

Po zawarciu traktatu pokojowego w sprawie Nystadt Rosja stała się zdecydowanie siedzibą w regionie Morza Bałtyckiego i Kurland.