Andrei Illarionov Vs. Deadman

Egor Timurovich Gaydar (1956-2009) – pozostaną na zawsze w pamięci ludzi nie tylko z powodu wyników działań na stanowiskach rządowych, ale poza liczbą przekleństw, które nie odpowiadają rzeczywistej skali tożsamość ich odbiorcy.

W tym sensie, krytycy są skutecznymi popularyzatorami nienawidzili ich bohaterów. Intensywność promieniowała nienawiść formowania opinii o Gajdar jako globalnego reformatora, gdy tylko impreza organizowana przez jego rząd, jest liberalizacja cen, niezbyt skutecznie i konsekwentnie realizowane.

Reputacja i track rekord większości aktywnych przeciwników nie pozwalają nam oczekiwać pewnych sztuczek polemiczne, ale brudną bitwy histerię i dworca kolejowego. Zaskakujące jest to, że ta kategoria była Andrei Illarionov.

Wątpię kompetencje krytyki nie może być. To Illarionov w 1996 roku, pierwszy publicznie przewidział nadejście domyślną. Pierwszy termin Putina, powszechnie uznawane za bardzo udany pod względem rozwoju gospodarczego, Illarionov kształcie polityki gospodarczej zespołu prezydenckich. Tym bardziej niezrozumiałe prawdziwe powody szanowany ekonomista do przedłużającego się sporu z zmarłego reformatora i jego zwolenników.

Teksty hałdy są naprawdę cenne komentarze są tracone w strumieniu śmieci werbalnej i żonglerki. Kto by wątpić, że światowej klasy finansista Borys Fiodorow był bardziej wydajny dyrygentem restrykcyjnej polityki fiskalnej niż polityka-konformista w Gajdar? Ale może to być przedmiotem poważnych badań emocjonalnych wypowiedzi Gajdar, Fiodorow, Czernomyrdinem o siebie? Jeśli w ciągu życia nie uznają to za konieczne do ujawnienia takich informacji, dlaczego Illarionov postanowił je wyznaczyć sam Egzekutor? Dużo uwagi poświęca się analizie doświadczeń moralnych Aleksandra Shohina dotknięte chorobą Gajdar pod opieką rządu. To naprawdę ktoś którego opinia nie jest interesująca. Profesjonalne konformista, wspaniałe poczucie humoru wszystkich przełożonych, od Silaeva Putina, nie waha się mówić o niewrażliwości Gajdar. Z uwagi na katastrofalne skutki pobytu Shokhin doprowadziły bloku gospodarczego rządu w 1994 roku (upadek dyscypliny fiskalnej inflacja eksplozję „czarny wtorek”), raczej kwestia zasad szacunku Gajdar początkowo niezbyt tsenivshego takiego specjalisty.

Oto niektóre wypowiedzi godne najgłośniejszych krytyków „Dashing 90”:

– groźba głodu była w '91, to było pszenicy luzem, mimo wszystko karmić Europę;

– groźba głodu w '91 nie był po prostu cały budżet Gajdar roztrwonił w sprawie pomocy dla Kuby;

– stabilizacja finansowa, która marzyła o Boris Fedorov, nie został osiągnięty wyłącznie z winy Gajdar – budżet malwersantem,

itd. itd.

To niesamowite, jak wiele wysiłku autor spędził na marne. Ale mogę dać przydatne porady na temat strategii opozycji dla 4 marca wyborów.