"The Man Who Laughs": streszczenie powieści Viktora Gyugo

Literatura XIX wieku, czytanie i młodzieży i starszego pokolenia. Wiktor Gyugo, który napisał kilka ważnych powieści wyróżnia się spośród francuskiego geniusza. Jeśli chcesz dowiedzieć się o niesamowitej historii młodych ludzi, brzydki wygląd i piękne wnętrza, należy zapoznać się z pracą „The Man Who Laughs” (streszczenie). Hugo przez długi czas zbierania informacji historycznych o Anglii, aby powieść okazała się nie fikcyjne, ale zbliżone do rzeczywistości. Napisanie książki zajęło dwa lata. Roman cytowane dotychczas nakręcono kilka filmów, teatralną scenografię.

Wprowadzenie, zapoznanie się z bohaterami

Jeśli kochasz ekscytującą historię miłości, nienawiści, zdrady – na pewno przeczytać książkę, która została napisana przez Wiktora Gyugo „The Man Who Laughs”. Podsumowanie pierwszego wstępnego rozdziału wprowadza czytelnika do Ursusa i jego ręka wilk Homo. Lekarz ekscentryczny i podróże dla życia, bada roślinności w poszukiwaniu ziół leczniczych. Zwyczaje swojego zwierzaka wydawać dość ludzki, a nie zaskakująco, Ursus dał mu imię, które Homo tłumaczone z łaciny oznacza „człowiek”.

W przeciwieństwie do tych dwóch smakołyków w drugim rozdziale comprachicos narrator. Cała ta klasa ludzi, zaangażowanych w brudnych interesach kupują lub kradzieży dzieci, a potem skalpel szpecą twarze i ciała nie do poznania. Wcześniej ten temat nie jest bojaźliwy wzrost w literaturze, ale to jest niesprawiedliwe powiedzieć, że praca tych ludzi jest fikcją. Pierwszym pisarzem, aby wyświetlić ten pomysł w swojej pracy, był Wiktor Gyugo. „The Man Who Laughs” – wspaniała powieść o życiu i przygodach dziedzicem królewskiego którzy comprachicos przyznanego zawsze zamrożone uśmiech na jego twarzy. Zabić dziecko – przestępstwa, jak mówią, ale się go pozbyć w inny sposób – aby zmienić wygląd i odwrócić się od swoich rodzimych ziem.

Część pierwsza: Morze i noc

Na południowym krańcu Portland w strasznym niepogody widział sylwetki ośmiu. Wśród nich można było rozróżnić między kobietami i mężczyznami, ale jeden z nich był dzieckiem. Wypłynął z hiszpańskich ludzi opuścił chłopca, i odcinają się liny i do otwartego morza. Porzucone dziecko nie wie, kim był, ale czytelnicy mogą od razu domyślić, że dziecko jest taki sam, „człowiek, który się śmieje”. Książka opowiada o przygodach dzieci dorastających, a teraz przed nim jedno zadanie – wyjść i znaleźć schronienie. Chudyatsya duchy dziecko, ale widzi rozczłonkowane zwłoki na szubienicy. Łamanie pół ligi, był wyczerpany i głodny, ale on nadal wędrować. Idzie śladami kobiety i znajduje ją martwą … letnia dziewczynka umarłby w ramionach, czy dzielny człowiek nie odważył się zabrać ją ze sobą. Po wielu wędrówki niefortunne znajdzie Ursus dom. Lekarz neradushno spotyka dzieci, ale oferuje im zakwaterowanie i wyżywienie na noc, a następnego dnia rano znajdzie okaleczoną twarz chłopca i dziewczyny ślepoty. On daje im imiona – Gwynplaine i DEA.

Losy złoczyńców

Liczba porzuconych dzieci wzrosła comprachicos jak w Anglii ludzie spodziewali się straszną karę. Captain złodzieje, pozostawiając dziecko, poszedł ze swoim zespołem z dala od lądu, ale morze czekał na nich najgorszą karę: zamieć. Był w wątpliwość prawidłowość przebiegu ze względu na pogodę, ale nie odważył się zatrzymać drogę. Jedynym rozsądnym Urke człowiek, lekarz ostrzegł ewentualnej śmierci, ale nie chciał słuchać. On przypadkowo odkrywa słoik w kabinie nazwie Hardkvanon – chirurg, kto jest jego mrożone uśmiech związany człowieka, który śmieje się. Fabuła książki wkrótce rozmawiać o tym, kto faktycznie okaleczony chłopiec.

Tu przyszedł bicie dzwonów. Urca była śmierć. Z silnym wiatrem toczyła boja na których zawieszony dzwonek zapowiedź rafy. Kapitan ma kilka udanych manewrów, i wysyła polecenie w skomplikowanej sytuacji. Burza się skończyła, ale pozostał Urke dziurę – ładowni był pełen wody. Wszystkie rzeczy zostały wyrzucone do morza, a ostatnią rzeczą, która może być wrzucony do morza – to jest ich zbrodnia … Każdy podpisany na pergaminie i umieścić go w słoiku Hardkvanona. Powoli pozostawiając wodę, żaden z nich nie wstał. Wszystkie z nich zmarło, a tam, na ziemi, biedny chłopiec przeżył – człowieka, który śmieje się. Fabuła ledwie oddaje grozę burzy i comprachicos śmierć i czytelnicy pacjentów zachęca się do czytania sto stron opisujących grozę wody.

Znajomość dworze królewskim

Linneusz Klencharli – cudowny człowiek: był peer, ale raczej, aby stać się zbiegiem. James II jest gotowy do podjęcia wszelkich środków przeciwko opornym Pana. Jego syn Dawid był raz w stronę króla, ale wkrótce zaczął oczyszczenie Duchess Dzhoziany: obie były piękne, pożądane, ale nie chcę psuć stosunków przez małżeństwo. Anna była królowa i siostrę krwi księżnej. Brzydka i zła, urodziła się 2 lata przed pożarem w 1666 roku astrologów przewidzieć pojawienie się „starszej siostry ognia”.

David i Dzhoziana lubił razem pojawiają się publicznie, ale kiedy poszedłem zobaczyć boks. Widok był naprawdę spektakularny, ale Dzhoziane to nie pomogło pozbyć się nudy. W tym pomóc to może tylko jedno – człowieka, który śmieje się. Z całym pięknem ciała sportowca jego twarz była zniekształcona. Gdy błazen jak każdy śmiał się, ale to było obrzydliwe wzrok.

Gwynplaine i Dea

Hugo pokazuje oblicze człowieka, który jest jeszcze znany tylko przez swoje działania. Guinplenu było 25, Dee – 16. Dziewczynka była ślepa i żył w całkowitej ciemności. W Gwynplaine było piekło, ale w międzyczasie żył ze swoją kochanką, jak w raju, kochali się nawzajem. Dey Gwynplaine czuł wspaniały – znała historię jego ratunek. Widziała jedną z jego duszy, a całą resztę – maskę. Ursus, który był nazywany ojcem dwóch z nich, widząc uczucia kochanków, zdecydowaliśmy się je poślubić. Jednak osoba, która się śmieje, nie mógł dotknąć Dee – była jego młodsza siostra, anioł do niego. W dzieciństwie, spali w jednym łóżku ze sobą, ale wkrótce gra niewinnych dzieci zaczęły rosnąć w coś więcej.

wędrowni artyści

Ursus ze swoimi dziećmi w jego vana o nazwie „Zielone Pole” dał prezentację obywateli i szlachty. Zaczął się rozwijać, a nawet zatrudnił asystenta do niego dwie urocze dziewczyny – Wenus i Phoebe. Wszystko lekarz interludium, a teraz dyrektor pisał sam. Jeden z nich, zatytułowany „Pokonany chaos”, on stworzony specjalnie dla Gwynplaine. Publiczność wyraziła dziką radość i śmiech na widok strony czołowej oświetlonej kaleką. Ursus obserwował jego uczeń, a gdy spostrzegł, że Gwynplaine zaczął się przyjrzeć innym, wpadł na pomysł, że nie jest to konieczne do młodego mężczyzny. On i Deey lepiej mieć dzieci. Do czasu Guinplenom wreszcie zabezpieczony nową nazwę – „The Man Who Laughs”. Zaczął uczyć się na ulicach, i Ursus zdecydował, że najwyższy czas, aby udać się do Londynu.
Sukces namiotu wędrówki podmioty nie mogą rozwijać się innym. „Zielone okno” wziął górę nad kościelną elokwencji, a kościół odwołał się do króla. Przy składaniu Gwynplaine i Dea często księżna – teraz ona siedziała na honorowym miejscu sam. Ślepa dziewczyna wyczuła niebezpieczeństwo w twarz i zapytał Dzhoziany Ursus że nie wydaje. Gwynplaine czuł ten sam pociąg do księżnej: po raz pierwszy ujrzał kobietę, również bardzo piękny, który był gotowy do odpowiedzi na niego ze współczuciem. Aby dowiedzieć się o wszystkich zawiłości relacji kobiety z diabłem i duszy człowieka z tym samym wyglądem – z pewnością czytać powieści „The Man Who Laughs” (podsumowanie). Hugo starał się przedstawiać charakter typowy dla XIX wieku, kobiety, które nie są już rzadkością.

Wszystkie maski są usuwane

Od końca wizyty księżna było dawno, ale jego wpływ na trubadurów nie chcą zapomnieć Wiktor Gyugo. The Man Who Laughs, był to rodzaj zatrucia kobietą i chciał się dowiedzieć Deey. Słodki godzin nigdy nie przychodzi, ale raz, chodzenie, czuł się w jego ręce list, a stojący obok stronie księżnej. Na papierze było napisane, że Dzhoziana kocha i chce zobaczyć Gwynplaine. Wykonawca natychmiast poczuł, że coś jest nie tak i wrócił do „zielonej skrzynki” późno w nocy. Ranek był taki sam jak zwykle, dopóki nie zepsuło wizyta zhezlonostsy. Oznaczało to całkowite posłuszeństwo i bez słowa, na który przyszedł posłusznie poszedł do człowieka, który się śmieje … książka od tej chwili zaczyna mówić o innej historii – a mianowicie od obecności Gwynplaine w królewskiej siedziby.

Czytelnik zapewne sprawę, że powieść nie kończy się tak szybko śmierci bohatera. Gwynplaine Sautvorskuyu przewieziony do więzienia, gdzie od dawna czekali. Półnagi więzień podniósł oczy do kaleki i powiedział, śmiejąc się: „To jest to!”. Szeryf wyjaśnił, że publiczność nie powinna błazen, a Pan Krencharli, peer Anglii. Uczestnicy przeczytać notatkę w zapieczętowanej butelce Hardkvanona – Specjalista chirurg plagiator którzy okaleczoną twarz dwuletni Fermiego Klencharli. Nie wszystkie zostały opisane szczegółowo w jaki sposób została porwana w dzieciństwie. Hardkvanon została odsłonięta i Balkifedro otworzył oczy wędrujące wykonawców.

Dzhoziana i Gwynplaine

żołnierze niedawno znalazł zapieczętowaną butelkę na brzegu i zabrał ją do admirała Anglii. Balkifedro odkrycie wykazało, Annę, a ona od razu wpadł na pomysł, aby zaszkodzić jego pięknej siostrze. Dzhozianu zamiar poślubić dla Gwynplaine. Sinister Plan Balkifedro udało. On osobiście upewnić się, że w spektaklu „green box” Dzhoziana widział Gwynplaine. I pomyśleć, że peer Anglii staje się człowiekiem, który się śmieje. Krótka treść powieści nie może ujawnić relację na dworze królewskim, więc czytelnicy mogą się zastanawiać, dlaczego koszt sparaliżować niemowlę kiedy jego należącej do high society był narażony na dwadzieścia lat. Kiedy odzyskał przytomność po Gwynplaine omdlenia ze zdziwieniem i zapytała gdzie on był, on odpowiedział: „W domu, panie.”

Gwynplaine było chodzić po pokoju tam iz powrotem i nie mogła uwierzyć we wszystko, co się dzieje. On przedstawił się w swojej nowej pozycji, gdy został on odwiedzany przez myśl Dee, ale nie pozwolono mu odwiedzić rodzinę … The Man Who Laughs, tęsknił do swego ojca i ukochaną spoczywał z nim do królewskich komnat, nie skulony w namiocie , Pałac był jak pozłacanego więzienia: jeden z setek pomieszczeń Gwynplaine znaleźć piękne kobiety śpiące w luksusowym łóżku – to była księżna. Beauty kiwając go pocałunkami, mówiąc, słodkie słowa. Chciała zobaczyć w Guinplene kochanka, więc gdy otrzymał list od małżeństwa Anny z polecenia nowego uczestnika Anglii i księżna Dzhoziana przedmiotem swojej pasji odjechał. Jak się okazało, mąż siostry królowej miał dwa: Lord Krencharli i kontradmirał David Derry Moir.

„Zielone okno” bez głównego aktora

Po Gwynplaine doprowadziły Verger, Ursus przestrzegane. Wyczerpani domysły i oczekiwania lekarza ucieszył się pozbyć swoich adoptowanych dzieci – Die Dey nudy następnie przez kochanka. Ursus wrócił do „zielonej skrzynki” i układa reprezentację „pokonanego Chaos”, naśladując głos publicznie i Guinplina. Nawet Blind dey łatwo określić, że ma tłumów ani głównym aktorem …

Naprawdę kochający ojciec nie chciał iść do syna, który został aresztowany we wczesnych godzinach porannych nie jest jasne, co? Ursus Zakłada Verger doprowadziły Gwynplaine jako buntownika, który obraził królową. W rzeczywistości, lekarz nie mógł nawet podejrzewać, o jaki los spotkał człowieka, który śmieje się. Streszczenie nie może ujawnić ten czas, kiedy poruszający Ursus Gwynplaine trwało ponad ucznia lub partnera. Krzyczał ze słowa „zabili mojego syna!” Kiedy zobaczył kaci przeprowadzenie trumny na biciu dzwonów. Wkrótce „Zielone Pole” odwiedził komornika z nakazem opuszczenia terytorium Ursus Anglii za treść dzikiego zwierzęcia – wilka. Balkifedro potwierdził, że człowiek, który śmieje się, naprawdę nie żyje, a następnie przeznaczono niewielką ilość na rychłe spotkanie właściciela namiotu.

Przyjęcie Gwynplaine w Izbie Lordów

W godzinach wieczornych uroczystą przysięgę Pana Krencharli. Uroczystość odbyła się w tajemniczym pokoju w półmroku – organizatorzy imprez nie chcą posłowie wiedzą, że obecnie jednym z nich jest człowiek, który się śmieje. Podsumowanie rozdziału „Życie straszny ocean Burza” przynosi główną ideę autora: Nawet tak pozornie okaleczonych mężczyzn jak Gwynplaine, dobrego i prawego serca i nagłej zmiany jego położenia bufon do rówieśników nie rozmyślił. Lord Kanclerz dał głos do zwiększenia rocznej premii króla – wszystko z wyjątkiem dawnego wędrownego artysty, zatwierdziła propozycję, ale po jednej porażki i drugiego. Teraz, z nowym każdym Anglii protestował i kontradmirał David Derry Moir, który zwrócił się do każdego pojedynku obecnej. Gwynplaine ognisty mowy o jego przeszłości irytowało posłów: młody człowiek próbował ostrzec chciwych panów i wyraził swoją nienawiść do króla, powiedział, jak zwykli ludzie umierają z powodu święta szlachty. Po tych słowach, został zmuszony do ucieczki.

„The Man Who Laughs”: streszczenia rozdziałów ostatnie strony książki

Wydawało się, że Gwynplaine stracił wszystko. Wyjął notes i napisał na pierwszej stronie, że idzie subskrybując Pana Klencharli i postanowił utopić. Ale nagle poczuł, że był ktoś liże rękę. Było Homo! Gwynplaine zyskał nadzieję, że wkrótce będzie ponownie połączyć się z jednej z którego został nagle oddzielone. Może wkrótce mieć ślub dwóch serc i Ursus będzie czekać na wnuki – to zakończenie wymyślił jakiegokolwiek pisarza-sentymentalny, ale nie Viktor Gyugo. The Man Who Laughs, zacznie płacić za swoje grzechy, a zaledwie kilka kroków od szczęścia niewiele … Wilk pobiegł do Tamizy i Gwynplaine mu – nie spotkał się z ojcem i zmarł z powodu gorączki Deey. Obie spotkają się w niebie, bo miłość nie przetrwa separację i umywalki w wodzie.

Adaptacja powieści "The Man Who Laughs". Streszczenie filmu

Wybitne dzieło Viktora Gyugo położono na ekranie cztery razy: w Stanach Zjednoczonych, we Włoszech, dwa we Francji. Pierwszy film powstał w 1928 roku, pół wieku po napisaniu powieści. Czarno-biały niemy film trwa 1 godzinę 51 minut. W reżyserii Paula Leni brakowało niektórych scen, ale starał się przekazać główną ideę powieści „The Man Who Laughs”, jednak okazało się szczęśliwe zakończenie. Umiejętnie stosuje makijażu i znakomita gra aktorów Konrada Feydta, Olga Baklanova, Meri Filbin i Cesare Gravina zadziwia widzów od pierwszej minuty.

Następnego Film został nakręcony w 1966 roku we Włoszech, miał premierę na 3 lutego. Muzyka na pół godziny filmu został napisany przez kompozytora Carlo Savina. Po pięciu latach we Francji Zhan Kershbron zabrał niesamowite zdjęcia z aktorami Philip Boucle i delfinami Deze.

Data ostatniego filmu „The Man Who Laughs” odbył się z udziałem wielkiego francuski aktor Zherara Deparde w roli Ursusa. Długo oczekiwana premiera 19 grudnia 2012, a trailer pojawił się w sieci o wiele wcześniej. Obraz nie jest zadowolony ze wszystkich widzów: postacie głównych bohaterów nie są w pełni ujawnione, a ich wygląd nie spełnia opisanych w książce. Gwynplaine rola przystojny Marc-André Grondin, natomiast dey nie był tak uroczy, w przeciwieństwie do bohaterki Hugo. "The Man Who Laughs" – wielka powieść, ale reżyser Jean-Pierre Ameri udało się dokładnie przedstawiać główną ideę pisarza.

Uwagi do pamiętnika czytelnika

Viktora Gyugo nie odbywają się w szkołach, a program uniwersytecki jest włączone tylko w niektórych uczelniach. Miłośnicy literatury nie mają czasu na przeczytanie streszczenia prac, w tym powieści „Człowiek Who Laughs”. Podsumowanie dla pamiętnika czytelnika może być parafrazą każdej części są prezentowane.

Dwie wstępne rozdziały Hugo wprowadza czytelnika do lekarza Ursus i powiedział kilka słów o comprachicos. Pierwsza część „Night and the Sea” składa się z trzech książek, z których każda ma kilka rozdziałów. Pisarz opowiada o uprowadzeniu chłopców i opłacone comprachicos grzechów – każdy z umywalką, a chłopiec znajdzie zbawienie w domu Ursusie. Członek jego rodziny staje się niewidomych dziewczyna Dey, która podnosi dzielnego Gwynplaine – człowieka, który śmieje się.

Streszczenie z „Na rozkaz króla”, można wysłać kilku zdaniach. Nowa rodzina Ursusie zarabia na życie daje przemówień. Guiplen i Dey się dorośli, a ojciec chce je poślubić. szczęście rodzinne zapobiega hrabina Dzhoziana opiekujący występy i zakochuje się w młodym człowieku zniekształcone. Film „The Man Who Laughs” pięknie oddaje relację tej femme fatale z wypadku: ona kusi go, rzucić zaklęcie, ale szybko traci zainteresowanie. W tej samej książce Gwynplaine wie, że jest arystokracja i został członkiem parlamentu, ale życie w zamku jest mu obcy, a on wraca do „zielonej skrzynki”, gdzie zmarł na rękach gorączki Dey. Potem umiera, a sam człowiek, który się śmieje. Zawartość tej strony przekazuje ideę, że bez względu na to, jak pozornie żadna jednostka nie była brzydka, on może mieć czystą duszę i wielkie kochające serce.

Tytułowa historia przez amerykańskiego pisarza

Po pół wieku po jego powieści Hugo pisze Dzherom devid Selindzher. „Laughing Man” opowiada o wydarzeniach z 1928 roku. Czterdzieści mężczyzna wspomina swoje dzieciństwo, jak po szkole on i inne dzieci pozostawały w zajęciach rekreacyjnych student Dzhona Gedsudski. Młodzieniec jechał dzieci w New York City Park, gdzie grał w piłkę nożną i baseball. Po drodze rozrywkę szkolnym fascynujące historie o szlachetnym bandycie, który odbiera ciekawą alias Salinger. Śmiejąc się człowiek, jego twarz pokryta bladą maskę karmazynowy płatków maku do wrogów nie mógł dostrzec jego możliwości. John potajemnie spotkał się z bogatej dziewczyny, Meri Hadson, z którą miał opuścić wkrótce. Okazało się, że za to smutne wydarzenie nastąpiło innych – śmierć szlachetnych wrogów bandit rękach. Fabuła jest zdominowany przez kolor czerwony, który jest sygnałem ostrzegawczym, a słowo „krew” pojawia się dokładnie dziesięć razy, tak bystry czytelnik może natychmiast odgadnąć smutne zakończenie.