Białoruscy kosmonauci kompletnych informacji i ich osiągnięcia

Na przestrzeni ponad pięćset osób zostało wysłane. Trzy z nich – Białorusini Oleg Novitsky Władimir Kovalenok Piotr Klimuk. Nazwy te są znane każdego mieszkańca sąsiedniej rosyjskiej republiki. W niniejszym artykule zostanie poinformowany o białoruskich astronautów. Zaczynajmy.

Historia

W 2015 roku ludzkość obchodziła 58. rocznicę ery kosmicznej. To wszystko zaczęło się 05 października 1957, kiedy radzieccy naukowcy został wystrzelony na orbitę „Sputnik 1”. Dla wszystkich mieszkańców planety zostało otwierając erę gwiazd, galaktyk i nowych światów.

Wkrótce błyskotliwe umysły inżynierii przygotowali wszystko do następnego etapu rozwoju czarnej otchłani. Oraz w dniu 12 kwietnia 1961 roku, został popełniony przez przełom. Jurij Gagarin był pierwszym człowiekiem, który poleciał w kosmos. I to pierwsza próba podboju przestrzeni pozaziemskiej stał się przełomowym wydarzeniem w historii naszej planety.

W ciągu najbliższych 50 lat eksploracji kosmosu ewoluowała dość szybkim tempie. Dziesiątki zostały uruchomione stacje orbitalne i setki satelitów. Dokonano wielu eksperymentów technologicznych i naukowych. I, oczywiście, bardzo znaczący wkład w ten wykonany przez białoruskie kosmonautów. O najbardziej znanym które opisujemy poniżej.

Piotr Klimuk

Ten człowiek nie trzeba przedstawiać. A dla tych, którzy nie wiedzą, Piotr Klimuk – jest to pierwszy białoruski kosmonauta, naukowiec, pułkownika generalnego, doktora nauk technicznych. W 1965 roku zaciągnął się do oderwania zdobywców rozgwieżdżonym niebem. Później stał się kolega z Gagarina. Piotr był wtedy tylko 23 lat. Młody człowiek poszedł astronauta szkolenie. To pozwoliło mu nie tylko zaufanie do pływania na statkach, takich jak „Unia”, ale również działać na stacjach orbitalnych typu „Salute”. Jako dowódca, zrobił 3 kosmiczna.

pierwszy lot

Miało to miejsce w 1973 roku. Klimuk zatytułowanej "Sojuz-13". Czas lotu był nieco ponad tydzień. W 1975 roku, Petra Ilicha zaciągnął się do załogi rezerwowej „Sojuz 17”. W tym samym roku został dublerem Klimuk Commander „18-1-Union”, który, niestety, nieudane start.

drugi lot

Miało to miejsce w maju 1975 roku i trwać tak długo, jak 62 dni. Petru Ilichu wspomaga inżynier lotu Sevastyanov. Wkrótce po ich statku „Sojuz-18-2” pomyślnie zadokowany do stacji orbitalnej Salut-„4”. Po powrocie na Ziemię Klimuk zaczął być przeszkoleni w ramach programu „Interkosmos”.

Trzeci lot

W trakcie trzeciego lotu w czerwcu 1978 roku, Piotr Iljicz prowadził międzynarodową załogę na równi z Polski kosmonauta Germashevsky. Zarządzaj „Sojuz-30” z powodzeniem zadokowany do stacji „Salut-6”, która niosła Ivanchenkov i Kovalenok. Tym razem Klimuk przebywał w przestrzeni przez siedem dni. Jego całkowita długość lotu wynosi 78 dni i 18 godzin.

przestrzeń na zewnątrz

Natychmiast po trzeciej lot Peter Ilich został mianowany szefem Departamentu Politycznego w Centrum Szkolenia Kosmonautów (CTC) Gagarin. Następnie Klimuk stał lider zastępca. W 1983 roku otrzymał dodatkowe szkolenie w Wojskowej Akademii Politycznej, Lenina (w trybie zaocznym). I obronił w 1987 roku. Kilka lat (od 1979 do 1984) był deputowanym Rady Najwyższej ZSRR.

zamówienie

Piotr Klimuk innych białoruskich astronautów, ma kilka nagród. Jest laureatem Nagrody Państwowej ZSRR i Federacji Rosyjskiej. Również Piotr Iljicz otrzymał trzy Order Lenina, Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny”, Orderem Przyjaźni Narodów i złotym medalem Ciołkowskiego. Nazwa Klimuk ulicy w miastach takich jak Klotsk i Rohaczewa, a także we wsiach Rubel, Dolna Terebezhov i Motol. W Breste Petru Ilichu zainstalowany brązu popiersie.

Vladimir Kovalenok

Wszelkie biografii białoruskich niezwykłych astronautów, ale opowieść o życiu zdobywca rozgwieżdżonym niebem, być może najbardziej interesujące. Zacznijmy od tego, że samolot był w Kovalenok całkowicie wieku „zielonej”. Ale, jak się okazało, 22 lat nie są orientacyjne. Vladimir stał się głównym „śruba” typ statku kosmicznego „Sojuz”. Dla nich podbił trzy Gwiaździsta.

Początek służby

Jak w przypadku wszystkich białoruskich astronautów Kovalenok otrzymał dobre szkolenie w wojskowej szkoły lotniczej. Ukończył w 1963 roku i udał się do pracy w samolocie transportowym. Vladimir latający AN-24 co-pilot. Z biegiem czasu, młody człowiek został awansowany na dowódcę. W 1965 roku został kandydatem Kovalenok kosmonauta. Jednak nie został zapisany, i pozostaje w rezerwie. Szkolenie na lot w kosmos młody człowiek zaczął odbywać się dwa lata później.

pierwszy lot

W październiku 1977 roku Władimir zaangażowana w „Sojuz-25” Jego pierwszy lot. Kovalenok był dowódcą statku. Również w załodze Vladimir Riumin. Zgodnie z programem lotu, „Unia” została przeprowadzona ze stacją dokowania „Salut-6”. Ale tak się nie stało ze względu na system zbornego operacji przełączania w trybie awaryjnym. Lot zatrzymany przedwcześnie. Łączny czas spędzony w kosmosie było 2 dni.

drugi lot

Stało się to w 1978 roku i trwało znacznie dłużej niż pierwszy. Kovalenok znowu był dowódcą statku. Tym razem prowadził ekipę „Sojuz-29”. Planowana dokowania ze stacją „Salut-6” był bardzo udany. Podczas swojego pobytu na nim, Vladimir Vasilyevich załoga wzięła dwa międzynarodowe ekspedycje: niemiecko-sowieckiej (Ian Bykovskii) i polsko-radzieckich (Germashevsky, Klimuk). 29 lipca Kovalenok wspólnie z Ivanchenko przeprowadzane w przestrzeni gwiezdnej. Na zewnątrz statku, były one nieco ponad dwie godziny. 2 listopada Vladimir wrócić do domu „Unia-31.” Całkowity czas drugiego przejazdu prawie stu czterdziestu dni.

trzeci lot

Tym razem Kovalenok headed "Sojuz T-4". Wraz z nim poleciał osławionego Wiktor Sawinych. A oni z powodzeniem ponownie zadokowany do „Salyut-6”. Podobnie jak ostatnim razem, astronauci trwało dwa międzynarodowe ekspedycje: rumuński-sowieckiej (Prunariu, Popov) i mongolsko-sowieckiej (Gurragcha, Janibekov). Czas lotu był prawie siedemdziesiąt pięć dni.

follow-up service

W 1984 roku Władimir pomyślnie ukończył Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego. Następnie został mianowany zastępcą szefa 1. kontroli Gagarin kosmonauta Training Center, który przygotowuje astronautów. W związku z tym powołaniem nie jest już uczestniczyć w lotach.

Od 1989 do 1992 roku pracował dla MP. W 1991 roku na czele Białoruskiej Federacji Kosmonautyki. W 1993 roku Władimir nadano rangę generała pułkownika lotnictwa. W 2001 roku na czele Federacji Rosyjskiej Kosmonautyki. Został wydany w czerwcu 2002 roku na dostawę wieku.

wyróżnieniem

Opowieść o białoruskiej astronautów Kovalenko, będziemy zakończyć przeniesienie dotychczasowych zamówień. Vladimir posiada aktywa w trzech Order Lenina, kilka zamówień „za zasługi dla Ojczyzny” oraz złotym medalem Ciołkowskiego. W miejscowości Krupki (obwodu mińskiego) Kovalenko, popiersia z brązu.

Oleg Novitsky

Nazwa ta nie jest gorsza od popularności tych dwóch wymienionych powyżej. Oleg Novitsky – białoruski kosmonauta, który prowadził statek "Sojuz TMA-06M". Początek powstał w październiku 2012 roku. To wydarzenie było dla wszystkich Białorusinów powodem do dumy. W 2007 roku przeszedł ogólne szkolenie Novitsky przestrzeń, otrzymał najwyższą ocenę. Zatem on nominowany się na następny lot w przestrzeni gwiezdnej.

Oleg Novitsky – białoruski kosmonauta, którego biografia jest znany każdemu obywatelowi swojego kraju. Poszedł podbić ciemną otchłań tuż po obchodzi swoje 41. urodziny. Ludzie, którzy znają Olega osobiście zauważyć jego podobieństwo do Yuriem Gagarinym. Novitsky stał się trzecim białoruski, który widział po drugiej stronie planety. W niedalekiej przyszłości prawdopodobnie będzie czwarty zdobywca czarną otchłań.

Nedoletevshie

Białoruscy kosmonauci Klimuk, Kovalyonok Novitsky i mógł zrealizować swoje marzenie, aby przejść do gwiaździstego nieba. Ale byli tacy, którzy nie udało się zrobić.

Boris Belousov

Urodzony w Hotimsk (rejon Mohylew) w 1930 roku. Ukończył Air Force Academy Mozhaiskogo w Leningradzie. W 1965 roku rozpoczął przygotowania do lotu w przestrzeni gwiezdnej. Wkrótce powstał starszy kosmonauta. Po zdaniu egzaminu państwowego Belousov został wyznaczony do załogi „Unia”. Przed lotem w kosmos nie było dużo. Pielęgnowane marzenie ma zamiar stać się rzeczywistością było. Ale nagle Belousov został wydalony z rzędu. Borys została przeniesiona do wojskowych instytutów badawczych. Powodem było to, że komisja poświadczenia znaleziono „ciemnej plamy” w biografii swojego teścia.

Anatolij Dedkova

On urodził się w miejscowości Lucin (rejon Gomel) w 1944 roku. Ukończył Charkowie Oficerskiej Szkoły Lotniczej. Kiedy to zostało określone w korpusie kosmonauta. Zdać egzamin państwowy, przygotowując się do lotu do stacji orbitalnej „Salut” i „Sojuz”. W 1977 Dědková mianowany dowódcą 2. załogi na „Salyut-6” i „Sojuz-26”. Wszystkie plany przeszedł nieudaną dokowanie 1. załogi, która zawierała takie jak Riumin białoruskich astronautów i Kovalyonok. „Top” przyszedł rozkaz: jeden członek załogi musi posiadać doświadczenie lotu. Decyzja ta Dědková zepchnięte na koniec kolejki, która jest corocznie uzupełniane przez młodszych kandydatów.

próbnik

Kolejne 6 lat Anatolij Iwanowicz zaangażowanych w testowanie technologii kosmicznej w ekstremalnych warunkach. Miał samolotu w oceanie i niezamieszkałych obszarach (Tajga, dżungle, pustynie). Również Dedkova praktykowane spacer kosmiczny w kolorze „Orlan” i testowali skafander „Sokół”. Występował ponad 50 statków kosmicznych lądowania parachuting różne poziomy złożoności. Ale liczba eksperymentów (czasami niebezpieczne dla zdrowia) nie pomogło Anatolij Iwanowicz, aby przejść do przestrzeni. W rezultacie został wzięty w Mission Control Center jako operatora głównego. Pułkownik Dedkova nigdy nie udało stać się trzecim białoruski, podbijając ciemną otchłań.

Alexander Shchukin

Urodził się w 1946 roku w Wiedniu (Wienn), w Austrii, w rodzinie. Shchukin ukończył pilotów testowych liceum, a po – Instytut Lotnictwa Moskwa. Alexander dużo czytać o białoruskich astronautów i marzy podbić Gwiaździsta. W rezultacie, Shchukin został wysłany na szkolenie do programu „Buran”, kierowany przez Igor Volk. Ale sen Aleksandra nie ziściło. Rozbił się na samolocie Su-26M podczas przygotowań do wypoczynku w Żukowski. On powiedział trening lotu samolotu Shchukin przeprowadzono w celu przetestowania go kręcić. Niestety, Alexander nie był w stanie wnieść do samolotu z krytycznej reżimu, a skończyło się tragedią.