Nagroda Nobla w dziedzinie chemii. Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie chemii

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii została przyznana od 1901 roku. Jej pierwszym laureatem został Jakub van't Hoff. Ten naukowiec otrzymał nagrodę za prawa ciśnienie osmotyczne i chemicznych dynamiki, otworzyć je. Oczywiście, wszyscy zwycięzcy nie można powiedzieć w jednym artykule. Będziemy rozmawiać o najbardziej znanych, jak i tych, którzy zostali otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w ciągu ostatnich kilku lat.

Ernest Rutherford

Jednym z najsłynniejszych chemików jest Ernest Rutherford. Nagrodę Nobla otrzymał w 1908 roku do badania elementów rozpadu substancji radioaktywnych. Lata życia naukowca – 1871-1937. Jest to chemik i fizyk angielski, urodzony w Nowej Zelandii. Ze względu na jego sukcesu podczas treningu na Nelson College, otrzymał stypendium, które pozwoliło mu na podróż do Christchurch, Nowa Zelandia City, gdzie Canterbury College. W 1894 roku Rutherford stał BSC. Po pewnym czasie, naukowiec otrzymał stypendium na Uniwersytecie w Cambridge, który jest w Anglii i przeniósł się do kraju.

W 1898 roku Rutherford zaczął przeprowadzać eksperymenty z udziałem ważnych promieniowania radioaktywnego uranu. Po pewnym czasie, są dwie z jego rodzaju zostały odkryte: promienie alfa i promieni beta. Pierwszy przenikającego tylko niewielka odległość, a drugi – w znacznie większym. Po pewnym czasie, Rutherford, stwierdzono, że tor wysyła specjalną radioaktywnego produktu gazowego. Nazwał to zjawisko z „emanacją” (emisja).

Nowe badania wykazały, że aktyn i radu emanacją również wykonywane. Rutherford na podstawie odkryć dokonanych przez nią przyszedł do ważnych wniosków. Stwierdził on, że promienie alfa i beta wydzielają wszystkie pierwiastki promieniotwórcze. Ponadto ich radioaktywność zmniejsza się po pewnym okresie czasu. Na podstawie tych ustaleń można było uczynić ważną założenie. Wszystkie znane pierwiastki promieniotwórcze, takie jak nauka zawarta naukowca, część jednej rodziny węgla, a spadek radioaktywności mogą być brane za podstawę ich klasyfikacji.

Mariya Kyuri (Curie)

Pierwsza kobieta, która otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii, stał Mariya Kyuri. Jest to ważne dla nauki imprezy odbyła się w 1911 roku. Nagroda Nobla w dziedzinie chemii przyznano jej za odkrycie polonu i radu izolacji radu i badania połączeń i charakter ostatniego elementu. Maria urodziła się w Polsce, jakiś czas później przeniósł się do Francji. Lata swego życia – 1867-1934. Curie został laureatem nagrody Nobla, nie tylko w chemii, ale także w dziedzinie fizyki (1903, wspólnie z Piotrem Curie i Anri Bekkerelem).

Marii Kyuri musiał zmierzyć się z faktem, że kobiety w czasie jej prawie zamkniętej ścieżki w nauce. Na Uniwersytecie Warszawskim nie brać je. Ponadto rodzina Curie była słaba. Jednak Maria była w stanie otrzymać wyższe wykształcenie w Paryżu.

Ważniejsze osiągnięcia Marii Kyuri

Anri Bekkerel odkryli w 1896, że związki uranu emitują promieniowanie, które jest w stanie przeniknąć głęboko. Promieniowanie Becquerel, w przeciwieństwie do otwartej V. Roentgena w 1895 roku, nie było wynikiem pobudzenia z jakiegoś zewnętrznego źródła. To był wewnętrzny własność uranu. Mary zainteresowany tym zjawiskiem. Na początku 1898 roku zaczęła go uczyć. Badacz próbowali ustalić, czy istnieją inne substancje, które mają zdolność do emisji tych promieni. W grudniu 1898, Pierre i Mariya Kyuri odkrył dwa nowe elementy. Nazywano radu i polonu (Po Marie ojczyzny Polski). To było po pracy na ich izolację i badanie ich właściwości. W 1910 roku razem z Andre Marie Debirnom zidentyfikowane metalicznego radu w czystej postaci. W ten sposób została zakończona 12 lat temu rozpoczął serię badań.

Laynus Karl Poling

Ten człowiek jest jednym z największych chemików. Nagrodę Nobla otrzymał w 1954 roku do badania natury wiązania chemicznego, jak również jego zastosowania do określenia struktury związków.

Życie za rok Pauling – 1901-1994. Urodził się w Stanach Zjednoczonych, w stanie Oregon (Portland). Jako badacz Paulinga dawna badano krystalografii rentgenowskiej. Zastanawiał się, w jaki sposób promienie przechodzą przez kryształ, a tam jest charakterystyczny wzór. Na tym rysunku można go określić strukturę atomową substancji. Stosując tę metodę, naukowcy badania charakteru wiązań w benzenie i innych związków aromatycznych.

W 1928 godu Paulinga utworzony hybrydyzacji teoretyczny (rezonans), wiązanie chemiczne, które występuje w związkach aromatycznych. W roku 1934, naukowiec zwrócił uwagę na biochemii, zwłaszcza biochemii białek. Wraz z Alexander Mirsky stworzył teorię funkcji i struktury białek. Wraz CH Corwell tego naukowcy badali wpływ saturacji (utleniające) o właściwościach magnetycznych hemoglobiny białka. W 1942 roku, badacz mógł zmienić strukturę chemiczną globuliny (białka we krwi). W 1951 godu Paulinga R. Corey opublikowano prace poświęcone struktury cząsteczkowej białek. Jest to wynik pracy, która trwała przez 14 lat. Korzystanie z krystalografii rentgenowskiej do badania białek w mięśniach, włosy, włosy, paznokcie i innych tkankach, naukowcy dokonał ważnego odkrycia. Okazało się, że łańcuchy białkowe aminokwasów skręconych w spiralę. To był wielki postęp w dziedzinie biochemii.

S. Hinshelwood i Semenov

Prawdopodobnie chcesz wiedzieć, czy istnieje rosyjski Nagroda Nobla w dziedzinie chemii. Chociaż niektóre z naszych rodaków zostało nominowane do tej nagrody, tylko Semenov dostał. Wraz z Hinshelwood przyznano mu nagrodę za badania mechanizmu reakcji chemicznych w 1956 roku.

Hinshelwood – brytyjski naukowiec (lat życia – 1897/67). Główne prace jego były związane z badaniem reakcji łańcuchowych. Badał homogenicznego testu, jak również mechanizm reakcjach tego typu.

Siemionow Nikołaj Nikołajewicz (rok życia – 1896-1986) – rosyjski chemik i fizyk pierwotnie od miasta Saratowie. Pierwszym problemem naukowym, który go interesuje, to zjonizowane gazy. Naukowiec, nadal będąc studentem, napisał pierwszy artykuł na temat zderzeń między cząsteczkami i elektronów. Po jakimś czasie zaczął badać głębiej procesy rekombinacji i dysocjacji. Ponadto, zainteresował się aspektów kondensacji cząsteczkowej i adsorpcji pary występującej na powierzchni ciała stałego. Badania przeprowadzone na nich można znaleźć zależność pomiędzy temperaturą powierzchni, w której kondensacja jest przeprowadzana, i gęstości pary. W 1934 roku, naukowiec opublikował pracę, w której wykazano, że wiele reakcji, włączając polimeryzacji przejść przez mechanizm reakcji łańcuchowych lub rozgałęzionych.

Robert Woodward

Wszyscy laureaci nagrody Nobla w dziedzinie chemii poczyniły ogromny wkład do nauki, ale R. Woodward wyróżnia się spośród nich. Jego osiągnięcia są dziś bardzo ważne. Ten naukowiec został uhonorowany Nagrodą Nobla w 1965 roku. Otrzymał go za jego wkład w dziedzinie syntezy organicznej. Lat życia Robert – 1917-1979. Urodził się w Stanach Zjednoczonych, w amerykańskim mieście Boston, znajduje się w stanie Massachusetts.

Pierwszym osiągnięciem w dziedzinie chemii Woodward popełnione w czasie II wojny światowej, kiedy był „Polaroid Corporation” konsultant firma. Z powodu wojny nie było wystarczająco chininy. Ten lek przeciw malarii, który został również wykorzystywane do produkcji soczewek. Woodward i W. Doering, jego kolega, mający łatwo dostępnych materiałów i standardowego wyposażenia już po 14 miesiącach prac prowadzonych syntezy chininy.

Po 3 latach, wraz z Schramm, to naukowiec utworzony przez połączenie analogu białkowego w długim łańcuchu, jednostek aminokwasowych. Otrzymane w rezultacie polipeptydy, które zostały wykorzystane w produkcji antybiotyków i syntetyczne tworzywa sztuczne. Ponadto, z ich pomocą, zaczął być badane metabolizm białek. Woodward w 1951 roku rozpoczął pracę na syntezie steroidów. Wśród otrzymanych związków lanosterolu, chlorofil, rezerpina, kwasu lizergowego, witamina B12, kolchicyna, prostaglandyny F2a. Następnie, wiele związków wytworzonych przez niego i członków Instytutu „Ciba Corporation”, którego reżyserem był, zaczął być stosowany w przemyśle. Nefalosporin C był jednym z najważniejszych. Antybiotyk, takie jak penicylina, który jest używany przed infekcjami spowodowanymi przez bakterie.

Nasza lista nazwisk naukowców, otrzymała ją w 21 wieku, Nagroda Nobla w dziedzinie chemii zostaną uzupełnione, w drugiej dekadzie.

A. Suzuki, Negishi E., R. Heck

Ci badacze otrzymali do rozwoju nowych sposobów łączenia ze sobą atomy węgla budować złożone cząsteczki. Zostali otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 2010 roku. Heck i Negishi – Amerykanie i Akira Suzuki – obywatel Japonii. Ich celem było stworzenie skomplikowanych cząsteczek organicznych. W szkole się, że związki organiczne składają się z atomów węgla, które tworzą szkielet cząsteczki. Przez długi czas naukowcy problemu było to, że atomy węgla są trudne do pogodzenia z innymi atomami. konto katalizator z palladu, udało się rozwiązać ten problem. Pod działaniem katalizatora atomów węgla stali współdziałać ze sobą w celu utworzenia złożonych struktur organicznych. Procesy te są badane i Nobla w dziedzinie chemii w tym roku. Niemal równocześnie, reakcja została przeprowadzona, nazwany na cześć naukowców.

R. Lefkowitz M. Karplus B. Kobilka

Lefkowitz (na zdjęciu powyżej), Kobilka i Karplus – to kto otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 2012 roku. Ten nagrody został trzech naukowcom na badania sprzężonych G-sprzężonych receptorów białkowych. Robert Lefkowitz – obywatelem USA urodzony 15 kwietnia 1943 Główną część jego pracy naukowej jest poświęcona bioreceptors i przekształcenie ich sygnały. Lefkowitz cechy funkcjonalne opisane szczegółowo, strukturę i sekwencję receptorów beta-adrenergicznych i typu 2, białek regulatorowych: P-arestyną i GRK-kinazy. Ten naukowiec 1980 współpracowników przeprowadzono klonowanie genu odpowiedzialnych za działanie receptora beta-adrenergicznego.

B. Kobilka – pochodzi ze Stanów Zjednoczonych. Urodził się w mieście Little Falls (Minnesota). Po studiach pracował pod kierunkiem badacza Lefkowitz.

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii 2012 został przyznany M. Karplus. Urodził się w Wiedniu w 1930 roku. Karplus pochodził z rodziny żydowskiej, która miała przenieść się do USA, aby uniknąć prześladowań z nazistami. Głównym obszarem badań naukowca stał się jądrowego Spektroskopia magnetycznego, chemia kwantowa i kinetyki procesów chemicznych.

M. Karplus, M. Levitt, A. Uorshel

Przejdźmy teraz do laureatów nagrody 2013. Naukowcy Karplus (na zdjęciu poniżej), Uorshel Levitt i dostałem go za wzór złożonych układów chemicznych.

M. Levitt urodził się w Republice Południowej Afryki w 1947 roku. Kiedy miał 16 lat, rodzina Michaela przeniósł się do Wielkiej Brytanii. W Londynie, w 1967 roku rozpoczął studia w Royal College, a następnie kontynuował studia na Uniwersytecie w Cambridge. Jego praca w Laboratorium Biologii Molekularnej Uniwersytetu związane z tworzeniem modeli trójwymiarowych struktur z tRNA. Michael jeden z twórców metod modelowania komputerowego i badanie różnych struktur cząsteczek białek (głównie białek).

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii 2013 przyznano również Uorshelu Ari. Urodził się w Palestynie w 1940 roku. W latach 1958-62 gg. służył w randze kapitana w IDF, a następnie rozpoczął studia w Instytucie Jerozolimie. W 1970-72 gg. pracował w Instytucie Weizmanna profesora nadzwyczajnego, aw 1991 roku został profesorem biologii i chemii w Południowej Kalifornii. Uorshell uważany za jednego z założycieli Enzymologii obliczeniowej – dział biologii. Ma badanej struktury i mechanizmu katalitycznego działania i struktury cząsteczki enzymu.

Kjell S. E. W. Eric Betzig Merner

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii 2014 otrzymał Merner, Eric Betzig i Helle. Naukowcy stworzyli nowe metody mikroskopii poza możliwości znane nam mikroskopem świetlnym. Ich wyniki pozwalają nam rozważyć sposób cząsteczki w komórkach organizmów żywych. Na przykład, za pomocą tych metod możliwe jest monitorowanie zachowania białek odpowiedzialnych za występowanie choroby Parkinsona i choroby Alzheimera. Obecnie badania tych naukowców są coraz częściej wykorzystywane w nauce i medycynie.

Kjell urodził się w 1962 roku w Rumunii. Jest obywatelem Niemiec dzisiaj. Erik Bettsig urodził się w 1960 roku w stanie Michigan. Uilyam Merner urodził się w 1953 roku w Kalifornii.

Piekło od 1990 pracował na Sted Fotomikroskopia emisji spontanicznej depresji. Pierwszy laser był podniecony w nim aż do światła fluorescencyjnego, wykrytej przez odbiornik. Kolejny laser jest używany w celu poprawienia rozdzielczości urządzenia. Merner i Eric Betzig, Helle współpracownikami, niezależnie wykonywania własnych badań, podwaliny dla innego rodzaju mikroskopu. Mówimy o mikroskopii pojedynczej cząsteczki.

T. Lindahl, P. Modrić Aziz Sanjar

Nagroda Nobla w dziedzinie chemii 2015 przyznano Swede Lindahl, American Modric i Turk Sanjar. Naukowcy podzielili między sobą nagrodę, niezależnie wyjaśnić i opisać mechanizmy, dzięki którym komórki „naprawy” DNA i chronić przed uszkodzeniem informację genetyczną. To właśnie on otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii w 2015 roku.

Społeczność naukowa w 1960 roku, był przekonany, że cząsteczki te są niezwykle wytrzymałe i życia pozostaje praktycznie niezmieniona. Przeprowadzenie jego badania w Instytucie Karolinska, biochemik Lindahl (urodzony w 1938) wykazały, że różne wady gromadzić w DNA. Oznacza to, że musi być naturalne mechanizmy, dzięki którym „naprawić” cząsteczki DNA. Lindahl w 1974 roku znaleziono enzym, który eliminuje uszkodzonego cytozyny z nich. W 1980-90s uczonego, który przeniósł się do czasu w Wielkiej Brytanii pokazały, w jaki sposób glikozylazy. Ta specjalna grupa enzymów przeprowadzenia prac w pierwszym etapie naprawy DNA. Naukowe w stanie odtworzyć w laboratorium proces (tak zwany „naprawa wycięcie”).

Godne uwagi, a pozostałe w chemii 2015 Laureaci Nagrody Nobla. Aziz Sanjar urodził się w 1946 roku w Turcji. Otrzymał dyplom lekarza w Stambule, a następnie przez kilka lat pracowała lekarzy wiejskich. Jednak w 1973 roku, Aziz zainteresował się biochemii. Naukowiec został zaskoczony, że bakterie po podaniu dawki promieniowania ultrafioletowego, śmiertelny dla nich szybko przywrócić ich siły, jeśli przeprowadza się napromieniowanie w niebieskim zakresie widzialnym. Już w laboratorium Teksas Sanjar zidentyfikowano i sklonowano gen enzymu, która odpowiada na eliminację powstającego uszkodzenia od ultrafioletu (Fotoliaza). Odkrycie w 1970 roku, nie spowodowały duże zainteresowanie na uniwersytetach w Ameryce, a naukowiec udał się do Yale. To właśnie tutaj opisał drugi system „naprawy” komórki po zostały one wystawione na działanie światła ultrafioletowego.

Modrich Pol (ur 1946) urodził się w Stanach Zjednoczonych (Nowy Meksyk). Znalazł sposób, w którym proces podziału komórek korygującą błędy występujące w DNA w procesie rozszczepienia.

Wiemy już, kto w 2015 roku otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. Pozostaje tylko pogadać kto zostanie nagrodzony tą nagrodą w przyszłym roku, 2016. Chcę wierzyć, że w niedalekiej przyszłości pojawią się również naukowcy krajowi, a pojawią się nowe nagrody Nobla z chemii z Rosji.