Wytrzymałość koksu i tkaniny dylatacji

Siła i tkanki Cox kompensatory poniżej wytrzymałości koksu, oznacza zdolność do wytrzymywania różnych obciążeń destrukcyjne (szok, ścieranie), do którego jest ona poddawana podczas transportu, manipulacji i doprowadzania do pieca w trakcie topienia. Ta właściwość jest uważana za najważniejszy wskaźnik jakości koksu. Nie tworzą trwałych pyłu koksowego pozwala na utrzymanie wysokiej przepuszczalności gazu w ładunku i wysokiej wydajności pieca. wytrzymałość koksu jest określana przez sztuczną zakłóceń próbek narażonych na uderzenia i obciążenia ściernych. Mierzyć siłę zmienia sito (rozmiar cząstek) kompozycji koksu podczas testowania i stosowania szczelin dylatacyjnych tkanin. Najczęściej stosowaną metodą wyznaczania wytrzymałości koksu, łamiąc ją w obracającym się bębnie. Sposób ten polega na tym, że koks pewna objętość próbki o określonym rozmiarze jest umieszczony wewnątrz bębna, po czym jest obracana z określoną prędkością przez ustalony czas. Kawałki koksu porywane do góry spada, i wylewa się, otrzymując w ten sposób frakcja bębna i ładuje ścierne są niszczone w różnym stopniu w zależności od ich wytrzymałości mechanicznej. Siła charakteryzuje się zmianą wielkości kawałków koksu wyniku testu. W naszym kraju od dawna jest standardową metodą oznaczania wytrzymałości bębna koksu zaproponowane w Rosji pod koniec XIX wieku E.Sundgrenom. bęben o średnicy 2000 mm i szerokości 800 mm, ma cylindryczną powierzchnię w postaci siatki z prętów o średnicy 25 mm, z tym samym określonym pomiędzy nimi kompensatory. Bęben jest ładowany masę próbki z 410 kg koksu na kawałki 25 mm. Bęben obraca się przez 15 minut przy 10 obr / min. Powstały zniszczenie małych kawałków koksu spadać przez szczeliny między prętami. Wskaźnik wytrzymałości masa koksu pozostały wewnątrz bębna. Dodatkową cechą jest to ilość 10-0 mm frakcję produktu podbarabannom. Wieloletnie doświadczenie wykazało, że normalne funkcjonowanie pieca może być koks, dając zatrzymania bębna nie jest mniejsza niż 300 kg. Najlepsze odmiany 340-350 próbki kg bębna. Podobne metody kompensatorów badania tkanin stosowany w wielu krajach, jednak rozmiar bębna, masa próbki, liczba obrotów są różne. Spowodowało to brak porównywalności wskaźników wytrzymałości koksu i wydajności w swoich piecach. W związku z tym, w 1963 radziecki Sundgren opisany sposób był zastąpiony przez międzynarodową metody wyznaczania wytrzymałości koksu w małej zamkniętej średnicy bębna i 1000 mm długości (GOST 8929-65). Na wewnętrznej powierzchni bębna, 4 przyspawane są wsporniki 100 mm. Aby przetestować ładowania koks większej próbki 60 mm, w ilości 150 kg, który jest podzielony na 3 części wagowych 50 kg. Bęben jest pobierana z jednej z tych części (50 kg) i powoduje, że obraca się z prędkością 25 obr / min przez 4 minuty. Próbkę następnie usuwa się, a rozrzut sicie o okrągłych otworach o średnicy 40 mm i 10 mm. frakcji koksu znamienny plastyczności 40 mM (figura M40) i jej ścieralność – frakcja wydajność 10-0 mm (składnik M10) w procentach wagowych próbki. Badane są dwie próbki. W przypadku rozbieżności wyników w zakresie M40 i więcej niż 3% w odniesieniu do więcej niż 1% M10 próbki trzeciego testu. Wynik końcowy jest obliczany jako średnia arytmetyczna. Im wyższa M40 i M10 poniżej, tym silniejszy jest koks. W ostatnich latach w wielu zakładach koksowniczych badania wytrzymałości w tym samym (mały) bębna (GOST 5953-72), w tym samym czasie do pobierania i rotacji, ale brać koks test ziarnami o wymiarach 25 mm. Główna siła wydajność koksu wynosi 25 mm, frakcja (M25) i ścieralność – M10. Średnia wartość tych wskaźników wytrzymałościowych koksu, w ZSRR 1985 roślin Południowej zmieniać się w następujących zakresach: M25 – od 70,7 do 88,9%; M10 – od 6,3 do 11,3%, a w fabrykach Rosji i Kazachstanu: M40 – od 57,8 do 75,1%; M25 – od 83,7 do 87,6%, a M10 – od 6,5 do 10,0%. Ponadto opisane sposoby określania siły koks są używane i inne. Wadą tych metod badań wytrzymałości koksu na zimno polega na tym, że nie można oszacować jego wytrzymałość w wysokich temperaturach, do której koks jest ogrzewany w piecu. prób w celu ustalenia sposobu oznaczania stabilności termicznej koksu. wytrzymałość koksu silnie zależy od ilości i formy pęknięć w swoich kawałkach. Zniszczenie następuje poprzez złamań kawałki, umieszcza wewnętrzne naprężenia powstające podczas koksowania. Z badań wynika, że zmiana w rozkładzie wielkości cząstek koksu nie jest proporcjonalna do energii pękania, najpierw szybko pokruszonego koksu w ilości kar gwałtownie wzrasta i maleje gwałtownie duże, a następnie rozdrobnienie zwalnia. Późniejsza wzrost złamania prowadzi głównie na ścieranie koksu, gdyż zgniecenie całego utworu jest trudna. Pozwoliło to ocenić wytrzymałość koksu stabilizowanego składzie sita otrzymany po zakończeniu realizacji wszystkich pęknięć i naprężeń wewnętrznych. Usuwanie koksu z pieca za pomocą dyszy wykazano, że jego skład odpowiada w przybliżeniu sito stabilizowaną kompozycję. Wiadomo, że przepuszczalność gazu kompensatorów tkaniny tracą materiału grudkowatego poprawia się wraz ze wzrostem jednorodności jej kawałki wielkości. W celu poprawy jednorodności wielkości koksu w celu uzyskania optymalnych kawałki wielkości dla wielkich pieców (25-40 mm), próby wstępne ustabilizowania kompozycji ekranu przez poddanie go działaniu pewnej ilości obciążenia mechaniczne, a następnie poprzez klasyfikację wynikające grzywny. Zmniejszy to dalsze pogorszenie grudek koksu tworzą grzywien pieca i poprawić przepuszczalność gazów wsadu w jej strefach wysokiej temperatury.