użyteczność krańcowa

Krańcowa jest ilość dodatkowej użyteczności, który dodaje się do spożycia każdej kolejnej dobrego urządzenia. Samo pojęcie użyteczności, pomimo jego abstrakcyjny charakter, od dawna stosowane w teorii ekonomicznej, w celu określenia stopnia przyjemności, satysfakcji lub korzyści, że ludzie pochodzą od konsumpcji pewnych towarów.

Krańcowa użyteczność teoria pojawiła się w drugiej połowie 19 wieku jako alternatywa dla koncepcji pracy teorii wartości. Został on opracowany przez przedstawicieli austriackiej szkoły: E. Böhm-Bawerk, Menger, Schumpeter, FF Wiesera i A. Marshalla, U.S. Dzhevons i L. Walrasa.

Jej istota polega na tym, że głównym czynnikiem wpływającym na wartość produktu jest jego użyteczność krańcowa, która zależy z kolei od subiektywnej oceny osoby ich potrzeb. Dla jasności, rozważmy następujący przykład. Załóżmy, że było milioner Sahary , w temperaturze około 40 ° bardzo pić. W kieszeni spodni jest garść diamentów. A potem jest Beduin z bukłaka wody i oferuje diamentów handlowych na wodzie. Że w tym przypadku osoba ta będzie miała większą wartość? Jest oczywiste, że woda w nim ryzykuje umiera bez niego.

Weźmy inny przykład. Wyobraźmy sobie, że w upalny lipcowy dzień, to natknąłem kiosku z lodami i zdecydujesz się kupić jeden pakiet. Następnie, zjadłszy pierwszą część, kupiliśmy drugi, bo nawet lody chcesz, choć nie tak silnie. Po drugie opakowanie jest już zaczynam myśleć, aby kupić trzeci czy nie. A jeśli ktoś oferuje jeść czwartego lub piątego, jest mało prawdopodobne, aby zgodzić. Ten przykład opisuje prawo malejącej użyteczności, który mówi, że jak nasycenie człowieka potrzebuje użyteczność rzeczy dla niego spadać.

Zwolennicy teorii użyteczności krańcowej uwierzyć, że spożycie jakiegokolwiek produktu lub usługi ma dla człowieka „bieżących” natury. Oznacza to, że nabywca zazwyczaj nie być zgodne z zasadą „wszystko albo nic”, i stopniowo zwiększać liczbę towarów i usług konsumpcyjnych, tak długo jak nie, aby zaspokoić ich potrzeby.

W ten sposób, wiedząc, że taki użyteczności krańcowej, możemy wyciągnąć trzy główne wnioski:

1. Dla każdego dodatkowego produktu konsumenckiego niesie dodatkowe narzędzie, które nazywa się „marginalny”.
2. Im więcej towarów nabywca mógł spożywają, tym mniej przydatny jest do każdego kolejnego urządzenia produktu. Tak więc, możemy śmiało powiedzieć, że użyteczność krańcowa maleje charakter. I pomiędzy wartością towarów i krańcowej użyteczności odwrotnej relacji. Jego istotą jest to, że mniejsza ilość towarów (dóbr) osoba, tym bardziej cenne dla niego tego produktu. Okazuje się, że jego wartość jest określana przez stopień użyteczności, która jest ostatnią jednostką dobra, które może zaspokoić najmniejszą pilną potrzebę.
3. Przy spożywaniu pewną liczbę jednostek produktu (na przykład, lody), osoba otrzymuje ilość narzędzi, zmniejszając za każdym razem. W teorii ekonomii nazywa się standardową jednostkę użyteczności krańcowej „Jutila”. Jeśli zużycie lodów najpierw osoba przydatność 7 Jutila drugi – 6, trzeci – 5, a czwarta – 4 Jutila całkowita wartość tych produktów będzie równa 22 Jutila (A krańcowa jest 4 Jutila). Awaria każdej zwykłej porcji lodów będzie zmniejszenie sumy (całkowita) narzędzia i jednocześnie zwiększenia użyteczności krańcowej końcowego opakowania. Na przykład, jeśli osoba odmawia czwartej porcji, całkowita narzędzie (TU) wynosi do 18 jednostek i marginalne wykorzystanie (MU) będzie 5, niewydolność TU trzeciej części wynosi 13 jednostek i mu wzrost do 6 i T d. ,