Typowy proces patologiczny: definicja, znaki, przykłady

Wszystko, co dzieje się w ludzkim ciele podlega pewnym prawom. Działają one stereotypowo, niezależnie od sytuacji, więc ciało, próbując chronić się przed "zagrożeniem" w formie medycyny lub szczepienia, czasem szkodzi samemu sobie. Dlaczego tak się dzieje? I jak możesz wpływać na ten proces, aby to zrobić dla siebie? Czy istnieje koncepcja typowego procesu patologicznego, gatunku łączącego właściwości? Naukowcy i lekarze rozważali te kwestie od setek lat. Próbują wywnioskować wzorce w reakcjach ciała w celu analizy jego pracy.

Definicja

Typowy proces patologiczny jest kaskadą kolejnych reakcji, które pojawiają się w organizmie w odpowiedzi na zewnętrzny lub wewnętrzny czynnik, który zakłóca normalny przebieg procesów życiowych. Każdy proces patologiczny ma takie cechy jak uniwersalność, stereotypowość, polietylenologia, autochtonizm, równość i wyraźna dynamika ontogenetyczna.

Znajomość cech pozwala nam odróżnić typowe procesy patologiczne od całej obfitości reakcji zachodzących w ciele co minutę.

Główne cechy procesu patologicznego

Typowe procesy patologiczne charakteryzują się obecnością sześciu specyficznych właściwości.

1. Stereotyp. Obecność cech typowego procesu, niezależnie od przyczyny jego wyglądu i lokalizacji.
2. Wszechstronność. Typowy proces patologiczny może występować w składzie różnych jednostek nosowych.
3. Poliheterologiczny. Czynnik etiologiczny choroby pełni jedynie rolę wyjściową i nie jest trwały.
4. Autochthonizm. Zdolność procesu do samodzielnego rozwoju nawet wtedy, gdy czynnik etiologiczny przestaje funkcjonować.
5. Równoważność. Różne sposoby wdrożenia procesu patologicznego, które prowadzą do tego samego rozwoju i rozdzielczości.
6. Dynamika Ontogenetyczna. Ta poprawa mechanizmów regulacji i przebiegu procesu patologicznego.

Wiedząc o tych cechach można zidentyfikować wszelkie typowe procesy patologiczne. Przykłady takich zjawisk: zapalenie, gorączka, hipoksja, stres, wstrząs. Ponadto można klasyfikować te procesy jako nowotwór, zakrzepicę, atrofię i wiele innych.

Zapalenie

Zapalenie jest typowym procesem patologicznym, przejawiającym się zmianami we krwi, zwiększoną przepuszczalnością naczyń w połączeniu z proliferacją komórek i dystrofią otaczających tkanek. Ma on na celu wyeliminowanie patogennego bodźca i przywrócenie funkcji tkanek i narządów.

Zapalenie obejmuje pięć obowiązkowych składników: gorączkę, ból, obrzęk, zaczerwienienie i upośledzenie funkcji. Te objawy typowego procesu patologicznego mogą być wykorzystane do diagnozowania, a także do różnicowania jednostek nosowych. Mechanizm zapalenia jest wspólny dla wszystkich żywych organizmów, w tym najprostszych, niezależnie od czynnika wyzwalającego i osobliwości struktury organizmu.

Każdy stan zapalny musi przejść przez trzy etapy, co może być mniej lub bardziej wyraźne. Pierwszym etapem jest zmiana. Jest związany z uszkodzeniami tkanek i komórek ciała. Następne, wysięk, rozpoczyna się, gdy płyn dostaje się do uszkodzonego obszaru z łoża naczyniowego. I ostatnim etapem jest proliferacja. Jest to aktywne mnożenie komórek i naprawa tkanek (regeneracja).

Gorączka

Typowe procesy patologiczne obejmują podwyższoną temperaturę i głodowanie tlenu. Możesz zacząć od gorączki. Charakteryzuje się utrzymującym się wzrostem temperatury ciała spowodowanym zmianami w systemie termoregulacji. Ewolucjonalnie ta reakcja została utworzona w celu ochrony ciała przed czynnikami zakaźnymi, które zmarły pod wpływem wysokiej temperatury.

Kilka wieków temu wszystkie choroby, w trakcie których wzrost temperatury wzrastał, nazywał się "gorączką". Termin ten jest obecny i teraz w imię niektórych jednostek nosologicznych, ale nie powszechnie.

Istotą tego zjawiska jest fakt, że organizm po wprowadzeniu do patogenu wytwarza określone substancje – pirogeny. Te związki chemiczne wpływają na centrum termoregulacji i zmieniają wartość zadaną stalej temperatury wyższej niż zwykle. Same mechanizmy termoregulacji zachowują swoje funkcje. Jest to zasadnicza różnica między gorączką a hipertermią, podczas których mechanizmy wyrównawcze termoregulacji się nie sprawdzają.

Niedotlenienie

Niedotlenienie jest typowym procesem patologicznym, który występuje z powodu braku tlenu w powietrzu lub z powodu naruszenia jego dostarczania do narządów i tkanek.

Rozróżnienie:

Niedotlenienie niedotlenienia (obniżenie ciśnienia tlenu w otaczającym powietrzu);
– drogi oddechowe lub oddechowe (naruszenie transportu tlenu przez barierę hematoalveolarną);
– gemia, w przeciwnym razie krew (spadek zdolności krwi do cząsteczek tlenu);
– krążenie (spadek intensywności krążenia);
– tkanki (spadek postrzegania tlenu przez tkanki);
– przeładunek (membrany komórek narządowych są funkcjonalnie przeciążone);
– mieszane;
– spowodowane przez człowieka (rozwija się, jeśli ciało jest w podłożu o dużej zawartości smogu przez długi czas).

Najbardziej wrażliwe na brak tlenu są tkanki nerwowe, komórki mięśni serca, wątroby i nerki. W celu skorygowania niedotlenienia, stosuje się leki, które zwiększają dostarczanie tlenu do tkanek lub zmniejszają zapotrzebowanie organizmu na ten gaz.

Alergia

Koncepcja typowych procesów patologicznych nie może zrobić bez wspomnienia alergii. Jest to reakcja nadwrażliwościowa układu odpornościowego organizmu na pojawienie się antygenów w organizmie. Istnieją cztery rodzaje nadwrażliwości:

1. Anafilaktyczna. Podczas pierwszego kontaktu ciała z antygenem tworzy się dużo immunoglobuliny E, która jest przyłączona do komórek tucznych i krąży we krwi. W przypadku wielokrotnego kontaktu z antygenem komórki mastocytarne ulegają zniszczeniu, dochodzi do krążenia krwi i tkanek , powodując reakcję ogólnoustrojową.
2. Cytotoksyczny. Antygen znajdujący się na błonie komórkowej jest przechwytywany przez immunoglobulinę klas M i G. Następnie komórka ulega zniszczeniu przez fagocytozę, pod wpływem białka dopełniacza lub przez naturalnych morderców.
3. Immunocompleks. Przeciwciała wiążą się silnie z antygenami i przymocowują się do ścianek naczyń. Komórki śródbłonka naczyniowego są niszczone przez uwalnianie enzymów.
4. Nadwrażliwość typu opóźnionego (HRT). Antygen, dostając się do organizmu, oddziałuje z makrofagami i pomocnikami T, pobudzając odporność.

Stres

Stres jest zbiorowym pojęciem, który zawiera niespecyficzne adaptacyjne mechanizmy ciała, które są objęte wpływem różnych czynników zewnętrznych i wewnętrznych. Są pozytywne stres – eustress, i negatywne – nieszczęście. W zależności od rodzaju ekspozycji wyróżnia się napręŜenia neuro-psychiczne, temperaturę, światło, głód i inne.

Stres fizjologiczny nazywany jest też ogólnym zespołem adaptacyjnym (OSA). Fizjolog Hans Salie odkrył, że poza wyrównywaniem stanu stresowego zauważa się również uszkodzenia niektórych elementów ciała: zmniejszenie gruczołu przysadkowego, zwiększenie kory nadnerczy i wrzody przewodu żołądkowo-jelitowego.

Ten sam naukowiec wyróżnił trzy etapy OAS:

– niepokój (mobilizowanie rezerw ciała);
– odporność;
– wyczerpanie.

Pięć lat po opublikowaniu swojej teorii w 1938 roku Salier zaproponował teorię krótkoterminowej i długoterminowej adaptacji.

Zakrzepica

Typowe procesy patologiczne związane z zaburzeniami krążenia to hipoksja i zakrzepica. Ten ostatni to tworzenie się splotów krwi wewnątrz naczyń podczas życia ludzkiego. Po uszkodzeniu tętnicy, żyły, kapilary lub innego naczynia, trombocyty spieszą się do miejsca pęknięcia, które są połączone ze sobą, tworząc pierwotny skrzeplinę. Obejmuje wadę i zatrzymuje utratę krwi z łoża naczyniowego.

To pozytywna strona procesu. Jednak w pewnych warunkach (masywna utrata krwi, zakłócenie mechanizmów adaptacyjnych, zwiększona zawartość lipidów) może powodować powstanie trombiny bez uszkodzenia krwiobiegu. Skrzepy krążą przez krew i mogą zapchać małe naczynia (duże naczynia), powodując niedokrwienie i martwicę narządu.

Istnieją trzy czynniki, które przyczyniają się do rozwoju zakrzepicy, tak zwanej. Triada Wchchowa:

– nadmierna koagulacja lub trombiofilia (stan jest spowodowany wadami genetycznymi lub zwiększoną odpornością na immunologię);
– uszkodzenie komórek śluzówki (uraz, zabieg chirurgiczny, zakażenie);
– naruszenie przepływu krwi w miejscu urazu (zastój krwi z powodu niewydolności sercowo-naczyniowej).

Obrzęk

Medycyna pozwala nam traktować guz jako typowy proces patologiczny. Definicja tej koncepcji brzmi tak: jest to tkanka powstała w wyniku zmiany aparatu genetycznego komórki. Te zmiany doprowadziły do zakłócenia ich wzrostu i zróżnicowania.

Wszystkie nowotwory podzielone są na dwie duże grupy: łagodne i złośliwe. Istnieje pięć cech charakterystycznych dla wszystkich nowotworów:

– atypizm (tkanka lub komórka);
– Struktura organiczna;
– postęp;
– autonomia;
– nieograniczony wzrost.

Na łagodny, powolny wzrost jest charakterystyczny. Nie tworzą przerzutów i nie mają negatywnego wpływu na ciało jako całość. Ale w połączeniu niekorzystnych okoliczności, nowotwór może być złośliwy.

Atrofia

Typowe procesy patologiczne obejmują atrofię i dystrofię. Atrofia jest zmniejszeniem rozmiarów narządów i tkanek z powodu zaburzeń odżywczych. Podczas atrofii zmniejsza się grubość włókien mięśniowych, zmniejsza się ilość aktyny i miozyny, substancje plastyczne. W mięśniach mięśnia sercowego występuje martwica i wrzody na błonie śluzowej żołądka. Atrofia rozwija się w czasie, kiedy człowiek jest wyczerpany długą chorobą lub zmuszony jest do przestrzegania ścisłego odpoczynku w łóżku, na przykład po złamaniach lub ataku serca.

Konsekwencje zaniku mogą być łatwo korygowane, jeśli aktywność motoryczna zostanie przywrócona w odpowiednim czasie. Dlatego w chirurgii zwyczajowo jest podnosić pacjenta w okresie pooperacyjnym, na intensywnej terapii – angażować się w fizjoterapię i gimnastykę oddechową.

W sensie niemedycznym słowo to jest używane, gdy chcą skupić się na utracie jakiegokolwiek uczucia lub zdolności.

Dystrofia

Dystrofia jest typowym procesem patologicznym, charakteryzującym się zakłóceniem metabolizmu na poziomie tkanki, co prowadzi do ich zmian strukturalnych. W centrum tego procesu jest zakłócenie żywienia komórek. Mechanizmy trofizmu tkanek i narządów dzieli się na wewnątrzkomórkowe i pozakomórkowe.

Mechanizmy wewnątrzkomórkowe obejmują:

– transport produktów metabolicznych poprzez krew i limfę;
– mezenchyme międzykomórkowe;
– Regulacja neuroendokrynna.

Naruszenie każdego połączenia indywidualnie lub łącznie powoduje tę lub tę dystrofię. Odizoluj białko, tłuszcz, węglowodany i dystrofię mineralną, a także przewlekle.

Miażdżyca tętnic

Naruszenie metabolizmu lipidów jest również objęte typowymi procesami patologicznymi. Patofizjologia tego stanu jest związana z pogwałceniem wymiany tłuszczów i ich osadzaniem się w ściankach naczyń. Lipidy nisko i bardzo nisko gęstych impregnatów komórek śródbłonka, tworzące blaszki miażdżycowe. Na następnym etapie tkanka łączna rośnie w ich miejscu, która jest imbibrowana przez jony wapnia. Ścianki naczynia są odkształcone, zwężone i mogą być całkowicie zatkane. Prowadzi to do niedokrwienia i upośledzenia funkcji narządu.