Zasada nieoznaczoności Wernera Heisenberga

Zasada nieoznaczoności leży w płaszczyźnie mechaniki kwantowej jednak, aby w pełni zdemontować go, zwracamy się do rozwoju fizyki w ogóle. Isaak Nyuton i Albert Einstein, być może najbardziej znanych fizyków w historii ludzkości. Pierwszy pod koniec XVII wieku, sformułował prawa mechaniki klasycznej, której podlegają wszystkie podmioty, które nas otaczają, planeta, podporządkowane bezwładności i grawitacji. Rozwój praw mechaniki klasycznej, doprowadziły świat naukowy do końca XIX wieku do zdania, że wszystkie podstawowe prawa natury są już otwarte, a osoba może wyjaśnić wszelkie zjawiska we wszechświecie.

Einsteina teorii względności

Jak się okazało, w tym czasie, została odkryta tylko wierzchołek góry lodowej, dalsze naukowców posadzone nowe, absolutnie niesamowite fakty. Tak więc, na początku XX wieku odkryto, że propagacja światła (która ma skończoną prędkością 300 000 km / s) nie podlegają prawom mechaniki newtonowskiej. Zgodnie ze wzorami Isaaka Nyutona, jeśli ciała lub fali emitowanej przez poruszającego się źródła, jego prędkość będzie równa sumie źródła i swoim własnym tempie. Jednakże właściwości fali cząstek ma inny charakter. Liczne eksperymenty wykazały, że do nich w elektrodynamiki, młody nauka w tym czasie, pracując zupełnie inny zestaw reguł. Nawet wtedy, Albert Einstein, wraz z niemieckim fizykiem teoretycznym Max Planck przedstawił swoją słynną teorię względności, która opisuje zachowanie fotonów. Jednak teraz jesteśmy jest bardzo ważne, nie tyle z jej istoty, jak fakt, że w tej chwili głównym niezgodność z dwóch gałęzi fizyki zostało objawione, aby połączyć który, nawiasem mówiąc, naukowcy starają się tego dnia.

Narodziny mechaniki kwantowej

Wreszcie zniszczone mit klasycznych mechaniki kompleksowego badania struktury węgla. Eksperymenty Ernest Rutherford 1911 godu wykazały, że atom składa się z większej liczby drobnych cząstek (zwany protonów, neutronów i elektronów). Co więcej, nie chcieli również do współpracy w zakresie przepisów prawa Newtona. Badania tych maleńkich cząsteczek i doprowadziły do nowych możliwości dla świata naukowego postulaty mechaniki kwantowej. Tak więc, być może, ostateczna zrozumienie wszechświata jest nie tylko i nie tyle w badaniu gwiazd, aw badaniu najmniejszych cząstek, które dają ciekawy obraz świata w skali mikro.

Zasada nieoznaczoności Heisenberga

W 1920 roku, mechanika kwantowa wykonana swoje pierwsze kroki, ale tylko naukowcy
Zdajemy sobie sprawę, co to oznacza dla nas. W 1927 roku niemiecki fizyk Werner Heisenberg sformułował słynną zasadę nieoznaczoności, pokazując jedną z głównych różnic między mikrokosmosu z naszych zwykłych otoczeniem. Polega ona na tym, że jest to niemożliwe do pomiaru zarówno prędkości i położenia przestrzennego obiektu kwantowego tylko dlatego pomiar możemy wpłynąć go, a ponieważ sam pomiar jest również przeprowadzane za pomocą fotonów. Jeśli absolutnie banalne: oceny obiekt w makro świata, widzimy odbicie jego światła i na podstawie tego wyciągnąć wnioski na ten temat. Jednak w mechaniki kwantowej skutki fotonów światła (lub innymi pochodnymi pomiaru) ma wpływ na obiekcie. Zatem zasada nieoznaczoności nazywa oczywiste trudności w uczeniu się i przewidywania zachowania się cząstek kwantowych. W tym samym czasie, co ciekawe, możliwe jest, aby mierzyć oddzielnie prędkość lub pozycję ciała oddzielnie. Ale jeśli mierzyć w tym samym czasie, tym większe będzie nasze dane dotyczące prędkości, tym mniej wiemy o rzeczywistej sytuacji, i vice versa.