789 Shares 2022 views

Klasyków wiedeńskich: Haydna, Mozarta, Beethovena. Wiedeńska szkoła klasyczna

Klasyków wiedeńskich wszedł do światowej historii muzyki jako głównego reformatora z gatunku muzycznego. Ich praca nie jest unikalna tylko w sobie, to jest cenne dla faktu, że ustalona dalszy rozwój teatru muzycznego gatunków, stylów i trendów. Ich pisma podwaliny tego, co dzisiaj jest uważany za muzykę klasyczną.

Ogólna charakterystyka epoki

Autorzy mają wspólną jest to, że oni na przełomie głównych epok kulturowych i historycznych klasycyzmu i romantyzmu. Klasyków wiedeńskich żył w okresie przejściowym, kiedy nie było aktywne poszukiwanie nowych form, nie tylko w muzyce, ale także literatury, malarstwa, architektury. Wszystko to jest w dużej mierze zależy kierunek swoich działań i problemów robót. XVIII – pierwsza połowa XIX wieku były naznaczone wielkich przewrotów politycznych, wojen, które dosłownie zamieniły mapę Europy i miały ogromny wpływ na umysły współczesnych intelektualistów i wykształconych kręgach społeczeństwa. Nie ma wyjątków i klasyków wiedeńskich. Na przykład, powszechnie znany fakt, że wojny napoleońskie wielki wpływ na pracę Beethovena, który w swej słynnej Symfonii 9 ( „Choral”) miał ideę powszechnej jedności i pokoju. Był to rodzaj odpowiedzi na te wszystkie kataklizmy, które wstrząsnęły kontynentem europejskim w okresie badanym.

życie kulturalne

Klasyków wiedeńskich żył w okresie, gdy barokowa odeszły w tle, a wiodącą rolę odegrał nowy kierunek. To dąży do harmonii formy, jedności kompozycji i dlatego odmówił bujne formy wcześniejszej epoki. Klasycyzm było określenie charakteru kulturowego wielu państw europejskich. Ale w tym samym czasie było już tendencja do pokonania sztywnych form tego ruchu i tworzenie silnych prac z elementami dramatu, a nawet tragedii. Jakie były pierwsze oznaki pojawienia romantyzmu, która zdefiniowała rozwój kulturalny całej 19 wieku.

reforma opera

Klasyków wiedeńskich odegrał decydującą rolę w rozwoju wszystkich gatunków muzycznych okresie objętym przeglądem. Każdy z nich, że tak powiem, specjalizuje się w jednym stylu lub formy muzyki, ale do ich osiągnięcia weszła złoty fundusz światowej muzyki. Gluck (kompozytor) był największym i jednym z najbardziej znanych twórców swoich czasów. Jego rola w rozwoju teatru jest nie do przecenienia: był on dał gatunek opery, ostateczną formę, w jakiej znamy ją dzisiaj. zasługa Christophera Glucka polega na tym, że najpierw odsunął się od zrozumienia opery jako dzieło wykazania zdolności wokalne, ale stonowane muzycznej początek dramatu.

wartość

Gluck – kompozytor, który sprawił, że opera to prawdziwy spektakl. W swoich pracach, a także w pismach jego zwolenników wokal stał się w dużej mierze zależą od słów. Działka i skład, a co najważniejsze – dramat zaczął definiować rozwój linii muzycznej. Tak więc, opera przestała być czysto rozrywkowej, ale okazało się poważnym postaci stworzenia muzycznego ze złożonego dramatu, ciekawe z psychologicznego punktu widzenia, znaków, fascynującej kompozycji.

dzieł kompozytora

Wiedeńska szkoła klasyczna była podstawą całego świata teatru muzycznego. Znacznie kredyt na ten należący do usterki. Jego opera „Orfeusz i Eurydyka” był przełomem w tym gatunku. Autor koncentruje uwagę nie na wirtuozerią wykonania i na dramat bohaterów, tak, że otrzymany produkt jest pewny i stosowany do tej pory. Inne opera – „Alceste” – był również nowe słowo w świecie muzyki. Austriacki kompozytor ponownie położył nacisk na rozwój fabuły, tak aby produkt uzyskał silną konotację psychologiczną. Pismo jest nadal wykonywana na najlepszych scenach świata, co sugeruje, że reforma opery, prowadzone przez Glucka, było fundamentalne znaczenie dla rozwoju teatru muzycznego w ogóle i zdefiniowała dalszy rozwój opery w tym kierunku.

Kolejnym etapem rozwoju

Austriacki kompozytor Haydn, też należy do plejady znanych autorów, którzy wnieśli znaczący wkład do reformy gatunków muzycznych. Najbardziej znany jest jako twórca symfonii i kwartetów. Dzięki nim maestro został zyskuje na popularności nie tylko w krajach Europy Środkowej, ale także poza nią. Najszerzej znane są jego prace, które zostały włączone do repertuaru świecie pod nazwą „The Twelve London Symphonies”. Charakteryzują się one poczucie optymizmu i radości życia, która jest jednak cechą niemal wszystkich dzieł tego kompozytora.

Funkcje sztuki

Charakterystyczną cechą twórczości Yozefa Gaydna był ich stosunek do folkloru. W twórczości kompozytora bardzo często usłyszeć piosenkę i taniec motywy, które uczyniły jego praca tak rozpoznawalne. To odzwierciedla postawę autora, który pod wieloma względami naśladowała Mozarta, zważywszy mu najlepszego kompozytora na świecie. Pożyczył go i radosne światło melodię co sprawiło, że działa bardzo wyrazisty i jasny brzmiące.

Inne prace

opera Haydna nie cieszy się tak dużą popularność, a jego kwartetów i symfonii. Niemniej jednak, ten gatunek muzyczny zajmuje poczesne miejsce w dziele austriackiego kompozytora, więc należy wymienić niektóre z jego dzieł tego rodzaju, tym bardziej, że są one kamieniem milowym w jego karierze artystycznej. Jednym z jego oper nazwie „Aptekarz” i został napisany na otwarcie nowego teatru. Jeszcze kilka dzieł tego rodzaju Haydn stworzył również nowy budynek teatru. Pisał głównie w stylu włoskiej opery buffa i czasami ułożyła elementów komicznych i dramatycznych.

Najsłynniejsze dzieła

kwartety Haydna jest słusznie nazywany Perłą świecie muzyki klasycznej. Są zjednoczeni podstawowe zasady kompozytor: elegancję formy, wirtuozerią wykonania, optymistyczne brzmienie, różnorodności tematycznej i oryginalny sposób wykonania. Jednym z słynnego cyklu o nazwie „rosyjski”, jak dedykowany carewicza Pawła Pietrowicza, przyszłego cesarza rosyjskiego Pawła I. Inna grupa kwartetów przeznaczony do króla pruskiego. Prace te zostały napisane w nowy sposób, jak jest niezwykle elastyczny dźwięku, bogactwo kontrastujące odcienie muzyczne. Jest z tego typu gatunku muzyki kompozytor otrzymał światową znaczenie. Tutaj należy zauważyć, że autor często uciekają się do tak zwanych „niespodzianek” w swoich pismach, co nieoczekiwane fragmenty muzyczne w tych miejscach, gdzie społeczeństwo jest najmniej spodziewać. Wśród tych niezwykłych prac należy do „Symfonii dzieci” Haydna.

Ogólna charakterystyka twórczości Mozarta

Jest to jeden z najbardziej znanych twórców muzyki, która wciąż cieszy się niezwykłą popularnością klasycznych wentylatorów i kochanej na całym świecie. Sukces jego dzieł, ponieważ są one różne logiczne harmonia i doskonałość. W związku z tym wielu badaczy przypisuje jego utworzenia do epoki klasycyzmu. Jednak inni uważają, że wiedeński kompozytor był zwiastunem romantyzmu: przecież w swoich pracach już wyraźnie tendencja do obrazu silnych wyjątkowych zdjęć, a także głębokie studium psychologiczne bohaterów (w tym przypadku mówimy o operze). Cokolwiek to było, ale prace maestro wyróżnia głębokości i jednocześnie niezwykłą łatwość percepcji, dramatu i optymizmu. Są łatwe i dostępne dla postrzegania siebie, ale jednocześnie bardzo poważne i filozoficzna w swej treści i dźwięku. Że jest to zjawisko z jego sukcesu.

kompozytor opery

Wiedeńska szkoła klasyczna odegrała decydującą rolę w rozwoju gatunku operowego. Wielką zasługą w tym należący do Mozarta. Przedstawienia włożył muzyki jest nadal bardzo popularne i kochać nie tylko istyh fanów muzyki, ale także masową publiczność. Być może jest to jedyny kompozytor, którego muzyka taki czy inny sposób każdy wie, nawet jeśli mają najdalszych ideę jego pracy.

Najsłynniejsza opera, być może, jest „Wesele Figara”. Jest to prawdopodobnie najbardziej wesoły i zabawny jednocześnie niezwykłym dziełem autora. Humor brzmi niemal każdą partię, która zapewniła mu tak popularne. Słynna aria bohatera następnego dnia był prawdziwym hitem. muzyka Mozarta – jasny, figlarny, niegrzeczny, ale jednocześnie niezwykle mądry w swojej prostocie – od razu zdobył powszechną miłość i akceptację.

Inny słynny plakat operowy – „Don Giovanni”. Według popularności, to być może nie ustępują wyżej: inscenizacja tego spektaklu można zobaczyć w naszych czasach. Wskazuje na fakt, że to dość skomplikowana historia ludzkiej kompozytora prezentowane w bardzo prosty i zarazem poważnej postaci, pokazując w ten sposób po raz kolejny swoje głębokie zrozumienie życia. W tym dziele muzycznym geniuszem był w stanie pokazać i dramatyczne, a optymistyczne elementy że wszystkie jego prace są nierozerwalnie związane ze sobą.

opera „Czarodziejski flet” jest nie mniej popularny jest w dzisiejszych czasach. muzyka Mozarta osiągnął to szczyt w swojej ekspresji. W tej pracy jest lekki, przewiewny, zabawy i jednocześnie bardzo poważne, więc można się tylko zastanawiać, w jaki sposób autor zarządzane w taki prosty, harmonijny dźwięk przekazać cały system filozoficzny. Istnieje innych oper kompozytora, na przykład, można teraz usłyszeć od czasu do czasu, „La Clemenza di Tito”, zarówno w spektaklu i koncertowej. Zatem gatunek operowy zajęte główną miejsce w twórczości genialnego kompozytora.

indywidualny produkt

Kompozytor pracował w różny sposób i stworzył wiele utworów muzycznych. Mozarta, „Night Music”, która, na przykład, od dawna już poza koncertowych i był powszechnie znany, napisał bardzo prostym i przystępnym językiem. Być może dlatego, że jest często nazywany harmonia geniuszem. Nawet w utworach dramatycznych brzmiało motyw nadziei. W „Requiem”, wyraził swoje myśli o lepszej przyszłości życia, tak że ,, pomimo tragicznego tonu muzyki, produkt pozostawia poczucie oświeconego pokoju.

koncert Mozart posiada również smukły harmonię i logiczny wniosek. Wszystkie części są objęte jednym temacie, a zjednoczona przez wspólny motyw, który nadaje ton całej pracy. Dlatego jest to muzyka do słuchania w jednym posiedzeniu. W tej formie gatunku zawarte podstawowe zasady kompozytor: harmonijne połączenie dźwięków i ich części, światło i dźwięk jednocześnie wirtuoza orkiestry. Nikt inny nie mógłby tak smukły budować swoją muzykę, jak Mozart. „Night Music” kompozytor – to nowy standard w harmonijnej kombinacji różnych częściach brzmiące. Wesoła i bardzo głośne fragmenty zostają zastąpione ledwie słyszalnym wirtuozowskich partii rytmicznych.

Osobno należy powiedzieć o masach autora. zrozumieć ich w widocznym miejscu w swojej pracy i, jak również inne prace, przepojone poczucie nadziei i światła oświeca radości. Należy również wspomnieć słynny „turecki Rondo”, wykraczających poza zakres wykonań koncertowych, więc może to często słychać nawet w reklamach telewizyjnych. Jednak największe poczucie harmonii, być może, ma koncert Mozarta, w którym zasada logicznego kompletności osiągnął najwyższy stopień.

Krótko o Beethovenie

Ten kompozytor jest w całości należy do ery panowania romantyzmu. Kiedy Iogann Amadey Motsart stoi niejako na progu klasycznego i nowego kierunku, Ludwig van Beethoven całkowicie włączone do obrazu silnych namiętności, potężnych uczuć i wybitnych osobistości w ich pracach. Był chyba najbardziej wybitny przedstawiciel romantyzmu. Wskazuje na fakt, że odnosząc się do dramatycznych, tragicznych tematów, napisał tylko jedną operę. Głównym gatunkiem dla niego pozostało symfonii i sonaty. Przypisuje mu się reformy tych prac, jak również Gluck raz przekształconej wydajności operowej.

Jedną uderzającą cechą kompozytora było, że głównym tematem jego prac jest obraz potężnego, tytanicznej woli osobowości, że ogromny wysiłek woli przezwyciężenia trudności i wszelkich przeszkód. Również dużo miejsca LV Beethoven w swoich pismach przypisany motyw walki i oporu, jak również motywem powszechnej jedności.

Niektóre fakty biograficzne

Pochodził z rodziny muzyków. Jego ojciec chciał chłopca stać się słynny kompozytor zatem do czynienia z nim, uciekając się do dość poważnych metod. Może dlatego dziecko wzrosła ponury i surowy przez naturę, która następnie wpływ na jego pracę. Beethoven mieszkał i pracował w Wiedniu, gdzie studiował u Haydna, ale te lekcje bardzo szybko zawieść i uczeń i nauczyciel. Ostatni zwrócić uwagę na fakt, że młody autor jest zdominowany przez dość mrocznych motywów, które zostały podjęte w tym czasie.

Biografia Beethovena krótko opowiada również o okresie jego hobby walki wyzwoleńczej. Wojny napoleońskie, początkowo przyjęta z entuzjazmem, ale później, gdy Napoleon ogłosił się cesarzem, porzucił pomysł, aby napisać symfonię na jego cześć. W 1796 roku, Ludwig zaczął tracić słuch. Jednak to nie przerwać swoją twórczą aktywność. Już będąc całkowicie głuchy, pisał swoje słynne 9 symfonii, która stała się prawdziwym arcydziełem w repertuarze muzycznym świecie. Beethoven biografia (krótka rozmowa na ten temat nie jest możliwe) zawiera również informacje o Maestro przyjaźni z wybitnymi ludźmi swoich czasów. Pomimo błędnego i ostry charakter, był przyjacielem kompozytora Weber, Goethego i innych przywódców z okresu klasycyzmu.

Najsłynniejsze dzieła

Wspominaliśmy już, że charakterystyczną cechą twórczości L. V. Bethovena było przedstawiać silny, emocjonalny, walkę namiętności, przezwyciężyć trudności. zwłaszcza przeznaczyć „Appassionaty” Wśród dzieł tego gatunku, który ma rozpalać uczucia i emocje, być może, jest to jedna z najsilniejszych. Pytany o koncepcji kompozytora jego powstania, jest mowa Szekspira „Burza”, która, według niego, i służył jako źródło inspiracji. Autor zwraca paralele między motywy tytanowych podmuchów w składzie dramaturga i jego muzycznej interpretacji tematu.

Jednym z najbardziej popularnych dzieł autora – to „Moonlight Sonata”, które, przeciwnie, przepojona poczuciem harmonii i spokoju, jakby w kontraście do dramatycznej muzyki z jego symfonii. Znamienne jest, że nazwa tego produktu dała współczesnych kompozytora, może dlatego, że muzyka przypomina morze grać spokojną noc. To właśnie te związki zrobić większość słuchaczy podczas słuchania tej sonaty. Nie mniej, a może nawet bardziej popularne słynne dzieło „Fur Elise”, który kompozytor poświęcony żoną rosyjskiego cesarza Aleksandra I Elizavete Alekseevne (Louise). Kompozycja ta wpływa na zaskakujące połączenie motywów i poważne płuc dramatycznych przejściach w środku. Szczególne miejsce w twórczości maestro wykonuje swoją jedyną operę „Fidelio” (tłumaczone jako „True” z językiem włoskim). Praca ta, podobnie jak wiele innych, jest przeniknięty patosem wolności i wzywa do wolności. „Fidelio” nadal nie opuszcza scenę z czołowych teatrach operowych na świecie, chociaż uznanie operze otrzymał, gdyż prawie zawsze dzieje, nie od razu.

dziewiąta Symfonia

Ta praca jest chyba najbardziej znanym wśród innych dzieł kompozytora. Został on napisany trzy lata przed śmiercią w 1824 roku. Dziewiąta Symfonia kończy długą i odwieczne dążenie kompozytora w tworzeniu doskonałego dzieła symfonicznego. Różni się ona od wszystkich poprzednich tym, że, po pierwsze, wprowadził chóralnej część (słynny „Oda do radości” F. Schiller), a po drugie, to zreformować struktury kompozytora symfonicznego gatunku. Głównym tematem jest stopniowo objawione przez każdą część pracy. Początek symfonii jest dość ciemny, ciężki, ale nawet wtedy brzmiały odległe pojednania napędowej i oświecenia, która rośnie wraz z rozwojem utworu muzycznego. Ostatecznie w finale brzmi to dość potężny śpiew chóralny, wzywając wszystkich ludzi na świecie jednoczą. W ten sposób kompozytor dodatkowo podkreślone główną ideę jego pracy. Chciał być traktowane został jaśniej, jak to jest możliwe, wyraził zatem nie ogranicza się tylko do muzyki, ale wszedł i wykonanie śpiewaków. Symphony okazała się wielkim sukcesem: pierwsza publiczna prezentacja kompozytora umieszczone owację na stojąco. Wskazuje na fakt, że LV Beethoven komponował go, będąc już całkowicie głuchy człowiek.

Wartość szkoły wiedeńskiej

Gluck, Haydn, Mozart, Beethoven stał twórcy muzyki klasycznej wywarł ogromny wpływ na resztę muzycznej historii, nie tylko w Europie, ale na całym świecie. Wartość tych kompozytorów i ich wkład w reformę teatru muzycznego jest nie do przecenienia. Praca w różnych gatunkach, stworzyli formę kości i działa na podstawie których ich zwolenników do tworzenia nowych dzieł. Wiele z ich twórczości już dawno wykroczyła poza występów koncertowych i zostały wyróżnione w kinie, w telewizji. „Turkish Rondo”, „Moonlight Sonata” i wiele innych dzieł tych autorów są znane nie tylko dla melomanów, ale nawet ci, którzy nie są zaznajomieni z muzyki klasycznej końca. Wiedeński klasyczny etap rozwoju, wielu badaczy słusznie nazywa się czynnikiem decydującym w historii muzyki, bo to w tym okresie określone podstawowe zasady tworzenia i pisania opery, symfonie, sonaty i kwartety.