Którzy są agnostykami i jak różnią się one od sceptyków

W XIX wieku żyło naukowca angielskiego o imieniu Tomas Geksli. Jego perspektywy było sprzeczne.

Z jednej strony, był zwolennikiem teorii ewolucji, która w swej istocie jest głęboko materialistyczny i tak zacięta, że mu przydomek „Buldog Darwina”. Kłóci się z bp Wilberforce of Oxford, on nawet powiedział, że wolałby być prawdopodobnie związane z pierwszeństwa niż z pustym gaduła.

Z drugiej strony, Geskli, będąc człowiekiem z wielkim doświadczeniem życiowym, zrozumieć, że istnieją na świecie rzeczy i zdarzenia, które nie nauka nie potrafi wyjaśnić, nigdy. Nie ważne jak bardzo cała wspólnota akademicka, w tym wyróżnionych profesorów i naukowców w szaty i peruki proszku.

To tutaj jest sprzeczność. To na pewno jest kredyt do wielkich odkrywców. Po tym wszystkim, aby rozpoznać ograniczenia ludzkiego, a więc z własnego umysłu, aby być prawdziwym mędrcem. Tylko ludzie ograniczeni myślą, że wiedzą wszystko, ale jeśli coś nie zrozumieć, to nie warto.

Tomas Genri Huxley myślał o swoich własnych przekonań. Człowiek religijny nie był, ale nazywa się ateistą, też nie mógł. I ukuł nowy termin – agnostycyzm.

Ustalić, którzy są agnostykami, miał na myśli myślących ludzi, którzy odrzucają możliwość całkowitego poznania świata i wierzą w nadprzyrodzone.

Podając nazwę nowego kierunku filozoficznego, przez Huxleya, jednak on nie był pierwszym myślicielem, przekonany o istnieniu niepoznawalne. W XVIII wieku Hume zdefiniowane życie jako strumień wpływów środowiskowych na świadomości, a nawet wyraził wątpliwości co do istnienia obiektywnego świata. Później w tych samych pozycjach i był Immanuel Kant nazywa kompleks życie doznań. Były inne-agnostyk filozofowie, których poglądy były krytykowane przez materialistycznych naukowców, zwłaszcza marksiści. Ten ostatni nie ulega wątpliwości, że jest możliwe, aby zbadać całą naturę materialną, a drugi, że nie wiem i nie chcę wiedzieć.

Jednak Hume, nie wiedząc, kim agnostyków, ponieważ słowo to nie było tam też nie był pierwszym wątpić poznania świata. W starożytnej Grecji, w czwartym wieku przed narodzeniem Chrystusa filozofa Pirron widział życie jako tendencyjne, a więc czysto osobistych. Jedna osoba uważa, że obiekt wygląda i inaczej – bardzo różne. Jak więc zrozumieć, jak to jest naprawdę? I co jest uważane za dobre, a co złe? Takie pytania martwi naukowców i sceptyków powrotem w mrokach czasu.

Tak, istnieją pewne podobieństwa między filozofią Pirron i widoki Geskli. To samo wyróżniające agnostycy i sceptycy? Ponieważ są one tak podobne. A ci, a inni nie mogą być nazywane ateistów, mimo pojedynczych przypadków deklaracji takich poglądów.

Jest różnica. Którzy są agnostykami i co wierzą? zaprzeczają one poznawalności całkowitej światowej, ale wierzą, że starają się zrobić jeszcze trzeba. Ograniczenia będą manifestować kiedy umysł osiąga granice możliwości. Sceptycy wzywają do porzucenia procesie poznania, biorąc pod uwagę to kwestia absolutnie bezużyteczne.

Istnieje istotna różnica między tymi, którzy są ateistami i agnostykami, którzy są. Pierwszy zaprzeczają istnieniu Stwórcy. Drugi, to znaczy, agnostyk, nie wierzę w Boga knowable. Być może mają rację.