Słowiański panteon bogów i sił natury

Dzisiejsze światowe religie są monoteistyczne. Innymi słowy, są one oparte na wierze w jedynego Boga. Ale kiedyś monoteizm był rzadkością, a większość ludzi wierzyła w wiele wyższych mocy. Monoteizm przed rozprzestrzenianiem się chrześcijaństwa był dostępny dla starożytnych Żydów, a nawet w pewnych odcinkach istnienia To ludzie. Inne narody zostały docenione przez wiele wyższych uprawnień, w tym Słowian. Niestety, w naszych czasach nie ma zbyt wiele informacji na temat wiary naszych starożytnych przodków. Wiadomo, że słowiański panteon bogów zawierał wiele jasnych postaci. Na przykład Yarilu, Svetovita, Kupailu, Kolyada, uosabiały słońce. Ale słowiański panteon bogów zawierał również "funkcjonalne" postacie: Semargla, pan śmierci, Veles, władca oderwanego Peruna, którego działania uczyniły go czymś jak grecki grzmot Zeus, a Stribog, władca wiatru.

Co ciekawe, wszyscy celibaty czczeni przez naszych przodków uważano za jednego Rodzina. Słowacki panteon bogów pochodził z Rod. Był przodkiem innych istot nadprzyrodzonych i niewolników, zgodnie z ich przekonaniami. Innymi słowy, istniała najwyższa istota, pozostałe celestial były jego asystentami. Cały słowiański panteon bogów przypomina drzewo genealogiczne. Dashchur – Rod, jego synowie – Lada, Semargl, Makosh, Svarog. Wnukowie byli Dazhdbog, Yarilo i Khors. Następnym pokoleniem są ludzie. Wiele plemion słowiańskich uważało się za dzieci z Dazhbogu. Najniższym poziomem tej hierarchii jest leche, banery, brązowce, kikimory, mermaidy i inne mityczne stworzenia. Panteon słowiański bogów zawierał postacie, których aktywność życiowa wiązała się z działaniem słonecznym. Na przykład Horsa był czczony w okresie rozpoczynającym zimową przesilenie i kończącym się równonocy wiosennej.

Najbardziej znanym z takich bóstw był Yarilo. Nasi dalecy przodkowie w niewielkim stopniu wiążili się ze Słońcem, które czcili. To wyjaśnia obecność "bóstw słonecznych". Swastyka słowiańska, znana jako Kolovrat, symbolizowała Słońce.

Panteon słowiańskich bogów pogańskich, w zasadzie, składał się z jasnych, życzliwych sił. Lecz dualizm wizji świata był specyficzny dla większości narodów, a nasza nie jest wyjątkiem. Słowianie czcili Belbog (Svetovit) jako strażnik dobrej, prawdy, czystości. Jednak w ich mitologii była też antypod. Czernobog – patron ciemnych sił. Oboje uczestniczyli w działaniach i życiu przyrody.

Veles był znany jako patron zwierząt i roślin. Ogólnie uosabiał wszystkie siły natury. Próbowali uspokoić go, aby zwiększyć liczbę zwierząt gospodarskich i upraw.

Panteon słowiańskich bogów uosabiał siły natury. Ale, z drugiej strony, był antropomorficzny. Oznaczało to, że bogowie znajdowali się w bezpośrednim związku z ludźmi.

Niektóre leksykologia pomogą zrozumieć wiarę Słowian szerzej. Samo słowo "Bóg" w czasach starożytnych nie oznaczało wszechmocnego i nadprzyrodzonego początku. To było używane w sensie "szczęścia, szczęścia, udziału". Słowo to zachowało to znaczenie przez długi czas. Stąd, najwyraźniej i mądre stwierdzenie przypisane do A. Nevsky: "Bóg nie ma władzy, ale w prawdzie".