Koncepcja ludzkiej psychiki

Pojęcie psychiki w psychologii, medycyny i filozofii nie jest taka sama. Różnice wynikają z interpretacji przedmiotu badania każdej z nauk. W medycynie, koncepcja umysłu nie jest wyjaśnione tyle pod wpływem zewnętrznych czynników środowiskowych, genetycznych jako (wewnętrznego), wrodzone. Psychologia definiuje ją jako zdolność mózgu ludzkiego mózgu odzwierciedlają rzeczywistość występującą w postaci obrazów, do reagowania na bodźce wewnętrzne i zewnętrzne. Reakcja ta przejawia się w możliwości wyniku interakcji z niektóre obiekty celowo zmienić pewną jakość zgodnie z cech i funkcji, które są zapożyczone z obiektywnego świata. Koncepcja umysłu jako sposób odzwierciedlić rzeczywistą rzeczywistość zależy od postaci, w jakiej istnieje sprawa.

Długi okres ewolucyjny, towarzyszy komunikat, a praca nie poszła na marne. Był poprzedzony powstawania psychikę człowieka, pozwolił mu stać co stał. A może odzwierciedlać zwierzęta, ale ich możliwości są ograniczone do wyświetlania fotografii. Najwyższą formą ludzkiej psychiki można nazwać świadomością. Człowiek, w odróżnieniu od zwierząt, można nie tylko dowiedzieć się o świecie, ale także sens tego, specjalnie do konwersji na własną rękę. Odbicia funkcji mózgu odbywa się przez zmysły. Porównuje on nowe informacje ze stanu techniki, weryfikuje, kombajnów, gromadzi, przechowuje i dostarcza je. I na tej podstawie osoba popełnia świadomych działań w stosunku do tego, co go otacza. Ponadto sensowności jednostki jest umiejętność rozróżnienia nie tylko świat na zewnątrz, ale również ich wewnętrzna, oddziel ich „ja” z otoczenia. Odbicie jest aktywnym, postrzegania świata, osoba zdecyduje, co robić i jak to zrobić. Rozwija, zabezpieczone i pogłębione w trakcie praktycznej pracy.

Pojęcie indywidualnej psychiki to kolejna cecha, która odróżnia go od psychiki zwierząt. Polega ona na tym, że dana osoba dziedziczy nie tylko nabywa lub formy zachowania, ale również chwyta, rozwój nowych sposobów orientacji w rzeczywistości – doświadczenie całej ludzkości, która zostanie skoncentrowana w postaci wiedzy i transmitowany przez mowę. Jest on podstawą słowie występuje internalizacji – przejście od działań z obiektów o istotnym znaczeniu dla działania psychicznego, do koncepcji operacyjnych rzeczy, ich obrazy. Ludzka psychika może być skonfigurowany tak, aby wzbogacać i rozwijać tylko w warunkach społeczeństwa. Jeśli odizolowany zwierzę nie straci swoją jakość, osobowość, wolnostojący ze społeczeństwa, a wręcz przeciwnie, traci wszystkie właściwości gatunku. Koncepcja wieku psychikę mówi, że zaczyna się pojawiać od samego momentu narodzin, pod wpływem świata zewnętrznego, a także w procesie ludzkiego wzrostu stopniowo przechodząc od charakterystyki wiedzy kształcie dzieci do poznania wyższych, obejmujące umiejętność zbudowania uogólnienia charakterystyczne dla osób dorosłych. W tym samym czasie, to przejście nie wyklucza zmysłowej percepcji, wyobraźni. Wręcz przeciwnie, w oparciu o nią, człowiek uczy się uogólniać, budowanie pomysłów do generowania pomysłów.

Z powyższego staje się jasne, że pojęcie umysłu i jego funkcje są nierozłączne, a także w tworzeniu osoby najbardziej odpowiednia reprezentacja rzeczywistości, w tym ja, przez bezpośredni kontakt z przedmiotami materialnej rzeczywistości, a wyrokiem, wnioski. Ponieważ mózg – ciało aktywności umysłowej, uszkodzeń, choroba może prowadzić do zaburzeń psychicznych, do rozwoju psychicznego chorób. Aby tego uniknąć, należy przestrzegać zasad zdrowia psychicznego.