Artykuł 122 kodeksu karnego: Zakażenie HIV

Art. 122 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej zawiera w dyspozycjach składu i sankcjach ustalających czyn nazywany zakażeniem HIV, a tym samym odpowiedzialność za nie. Obecnie statystyki pokazują, że liczba rzekomych aktów popełnionych znacznie wzrosła, co oczywiście wymaga największej uwagi ze strony organów ścigania.

Co to jest HIV?

Ten wirus prowadzi do ludzkiej niedoboru odporności i jest jednym z najbardziej niebezpiecznych dla jego życia. Zagrożeniem jest to, że HIV powoduje zakażenie organizmu tak straszną chorobą, jak AIDS. Choroba bardzo sprytnie dotyka osoby, ponieważ na chwilę może po prostu nie wiedzieć, że został zakażony, co pozostawia minimalne szanse na leczenie.

Kodeks karny w związku z tym niebezpieczeństwem choroby dostarcza 122 artykułów, określających karę za zakażenie jednej osoby przez drugą z HIV. Jest to bardzo mądra decyzja prawodawców, ponieważ AIDS, jak wiadomo, pociąga za sobą śmierć osoby i przez krótki czas. Dlatego tak wiele uwagi poświęcano tej kwestii.

Art. 122 kodeksu karnego: charakter przestępstwa

Ogromny rozprzestrzenianie się epidemii doprowadziło do konsolidacji prawodawstwa sposobów jej zwalczania. Jedna z nich jest odpowiedzialna za infekowanie kogoś z zakażeniem. Niezbędny skład tej przestępczości można wyraźnie dostrzec w sztuce. 122 kodeksu karnego. Praktyka sądowa również nie pozostawia tego pytania na bok, w każdym możliwym stopniu interpretując i wyjaśniając określoną normę.

Tak więc kompozycja obejmuje, podobnie jak w przypadku innych przestępstw, obowiązkowe i opcjonalne znaki. Pierwsze są niezbędne do kwalifikacji aktu i, co do zasady, do ustalenia faktu popełnienia przestępstwa, podczas gdy ten ostatni może być częścią aktu, ale może nie być. I prawidłową definicją kompozycji jest rozważenie każdego z jego elementów osobno.

Znaki obiektywne

Związki publiczne, które są przedmiotem naruszenia ze strony sprawcy, jest przedmiotem, które w tym akcie oznacza bezpieczeństwo zarówno życia ludzkiego, jak i jego zdrowia. Zakażenie AIDS najprawdopodobniej prędzej czy później pociąga za sobą śmierć ofiary, a tym samym atak bezpośrednio lub pośrednio odbywa się bardziej na życie osoby.

Jeśli chodzi o obiektywne strony, ważne są tutaj dwie rzeczy. Pierwszym jest ten, który jest również określony w art. 122 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej przestępstwo jest formalne. Wystarczy mieć realną możliwość zainfekowania osoby lub rozpocząć popełnianie aktów infekcji, a czyn zostanie uznany za zakończony. Oznacza to, że początek konsekwencji nie jest konieczny.

Ważne jest również zrozumienie, w jaki sposób przestępczość manifestuje się na zewnątrz. Obiektywna strona wyraża się w tym, że sprawca stawia inną osobę zagrożoną poważną chorobą HIV, o tym wiedząc. Oznacza to, że wiedza na temat własnej infekcji jest obowiązkowa. Jeśli nie było to znane, korpus delicti nie będzie manifestował się w takich działaniach.

Ponadto art. 122 w części II kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej ustanawia akt mający na celu bezpośrednią infekcję osoby czynnej z czynnym agentem, który jest przewoźnikiem lub chorym człowiekiem.

Cechy subiektywne

Osoba, która jest uznana za zdrową i osiągnęła wiek szesnastu lat, jest przedmiotem niemal każdej przestępczości, z pewnymi wyjątkami. Jeśli chodzi o zakażenie tym zakażeniem, art. 122 kodeksu karnego definiuje go jako specjalny. Oprócz wymagań ogólnych, osoba ta musi koniecznie nosić nosicielkę zakażenia lub całkowicie zachorować na AIDS. W przeciwnym razie kompozycja nie będzie.

Wino jako przejaw subiektywnej strony jest wyrażone, jak wiadomo, w umysłowym związku człowieka ze zbrodnią, którą popełnia, a także konsekwencjami, które w rezultacie wynikły. Infekcja tą niebezpieczną chorobą może być przeprowadzona w formie intencji, która jest możliwa zarówno w formie bezpośredniej, jak iw pośredniej, a także nieostrożność jest możliwa, ale tylko w formie frywolności, czyli z przekonaniem, że konsekwencje zostaną wyeliminowane.

Ważne jest prawidłowe rozróżnienie między intencją a nieostrożnością i zrozumieć, że żadna z form winy nie czyni tego aktu mniej niebezpiecznym. Intencja zawsze jest świadomością swoich działań, a także pragnieniem konsekwencji.

Incautiousness oznacza, że człowiek nie chce tych efektów ubocznych lub po prostu myśli, bez wystarczających podstaw, że nie przyjdą.

Kwalifikujące się znaki

Okoliczności obciążające, które następnie prowadzą do wyznaczenia najpoważniejszej kary, są ustalone w części trzeciej i czwartej art. 122 kodeksu karnego. Znaki kwalifikujące obejmują działania mające na celu umieszczenie osoby zagrożonej zarażeniem, a także bezpośrednie zakażenie infekcją, popełnione:

• W odniesieniu do dwóch lub więcej osób;
• Osoba, która wykonywała swoje obowiązki (a mianowicie zawodowo) i zrobiła to nieprawidłowo.

Lista tych okoliczności jest wyczerpująca. Każdy ze znaków nie wymaga osobnej interpretacji ani wyjaśnienia. W przypadku popełnienia tego przestępstwa osoba, związana ze swoim zawodem, nie jest przewoźnikiem zakaźnym, nie jest zarażona AIDS, a zakażenie jest wynikiem jego działalności.

Zwolnienie z odpowiedzialności karnej

Jak wiesz, Art. 122 kodeksu karnego dotyczącego zakażeń HIV przewiduje najbardziej surową sankcję – do ośmiu lat więzienia. Ta sankcja definiuje tę zbrodnię jako poważną. Jednak ustawodawca przyjął także notatkę do artykułu, która umożliwia uwolnienie osoby od odpowiedzialności.

Osoba, która postawiła inną osobę narażoną na zakażenie, a nawet ją zarażoną, może być zwolniona z odpowiedzialności. W tym celu konieczne są dwa warunki.

1. Osoba, która była zarażona, powinna wiedzieć o infekcji już zainfekowanych.
2. Musi zaakceptować wszelkie działania, które mogłyby prowadzić do zakażeń.

Ważne jest, aby zrozumieć, że taka klauzula jest ważna tylko w przypadkach przewidzianych w części pierwszej i drugiej art. Poddawanego przeglądowi kodeksu karnego.

Wobec okoliczności obciążających takie pobłażanie jest niemożliwe, nawet jeśli zarażona osoba posiadała niezbędne informacje i wyraziła zgodę na przeprowadzenie pewnych działań.