ASCII, znaki: opis, tabela kodów i rodzajów

Jak wiadomo, komputer przechowuje informacje w postaci binarnej, przedstawiając go jako ciąg zer i jedynek. Aby przetłumaczyć informacje w postaci nadającej się do spożycia przez ludzi, każdy unikalny ciąg liczb przy wyświetlaniu zastąpiony przez odpowiedni charakter.

Jednym z systemów korelacji kodów binarnych do wydrukowania i znaki sterujące ASCII.

Na obecnym poziomie rozwoju technologii komputerowej użytkownik nie musi znać kodu dla każdego konkretnego symbolu. Jednak ogólny zrozumienie, w jaki sposób odbywa się kodowanie, jest bardzo pomocny, a dla niektórych kategorii specjalistów i niezbędne.

Tworzenie ASCII

W oryginalnej postaci kodowania został opracowany w 1963 roku, a następnie przez 25 lat dwukrotnie aktualizowany.

W pierwotnej wersji tabeli znaków ASCII zawiera 128 znaków, później pojawiła się wersja rozszerzona, w której zapisywane są pierwsze 128 znaków i kodów związane z ósmy bit odwzorowanych symboli wcześniej nieobecnych.

Z biegiem lat, to kodowanie jest najpopularniejszym na świecie. W 2006 roku wziął miejsce prowadząc Łacińskiej w 1252 roku, a pod koniec 2007 roku i obecnie posiada wiodącą pozycję mocno Unicode.

reprezentacja ASCII komputer

Każdy znak ASCII ma swój własny kod składający się z 8 znaków, co oznacza zero lub jeden. Minimalna ilość tego przedstawienia jest zero (osiem zer w systemie binarnym), który jest źródłem pierwszego elementu w tabeli.

Maksymalna kod binarny do wersji ASCII oryginału jest null + siedem jednostek, aw wersji rozszerzonej – osiem jednostek, połączonych za ósmy bit.

znaki sterujące

Znaki sterujące nazywane są znaki, które nie mają graficzną reprezentację i jest wykorzystywany do organizacji tekstu, zarządzania urządzeniami, itd. Mogą one wskazywać na początek lub koniec tekstu, klapki, generując sygnał dźwiękowy, różne operacje TTY (dalekopisu – .. Maszyna do transmisji danych kanał elektryczne) rozdzielczości danych urządzeń wyjściowych, itd. działanie anulowania.

W tabeli znaków ASCII pozycjonuje 0 do 31, i 127 są przypisane do znaków sterujących. Razem z 33 znaków.

Pozostałe znaki

Pozostałe 95 pozycje są zarezerwowane dla znaków interpunkcyjnych i operacji matematycznych, cyfr, liter alfabetu, innego rejestru: „A” i „A” kapitału poziomym odpowiadają różnym kodami w tabeli znaków ASCII.

liczby znaków w tabeli

Jeżeli dana osoba jest zaangażowana w rozwój oprogramowania, lub wykonać kilka innych zadań z zakresu technologii informatycznych, konieczne jest, aby znać liczbę szeregu znaków ASCII.

Jak wspomniano powyżej, pozycja 0-31 i 127 podejmują znaki sterujące. Numer 32 jest przypisany do miejsca, numer 33-47 i 58-64 są zarezerwowane dla operacji interpunkcyjnych i podstawowe matematycznych.

Łacińskie litery ułożone w porządku alfabetycznym i są ponumerowane od 65 th do 90 th. Małe litery także są ułożone w porządku alfabetycznym, ich położenia – od 97 do 122 TH Th. Pozostałe numery (91-96 i 123-126) przypisane do wsporników i szelki, skośny i prosty fabularnych, jak również niektóre z znaków diakrytycznych.

Kompletne symboli w dogodnym graficznym przedstawieniem widać na rysunku powyżej. Poniższy rysunek pokazuje liczbę znaków w rosyjskiej tabeli znaków ASCII.

Rozszerzone ASCII

Ponieważ oryginalna wersja kodowania został opracowany w oparciu o członka amerykańskiego, nie zostały przewidziane nie tylko różnego rodzaju pisma i alfabetów narodowych, ale nawet wygodnego używania znaków diakrytycznych, aktywnie wykorzystywane w językach europejskich.

8-my bit został zaangażowany do tworzenia rozszerzonego kodowania. Ta wersja zawiera symbole narodowe alfabetów europejskich i transkrypcji fonetycznej, elementów graficznych, stosowanych w tabelach rysunek, liczby symboli matematycznych.

Niektóre znaki ASCII są rzadko stosowane. W szczególności odnosi się to do znaków, które są używane do rysowania tabel, podobnie jak w latach od rozwoju rozszerzonego kodowania, znacznie wygodniejsze sposoby graficznej reprezentacji tabelach zostały wprowadzone.

Narodowy warianty kodowania

Przed pojawieniem się wersji ASCII przedłużony do wyświetlania znaków międzynarodowych używane regenerowane wersji kodowania, gdzie umieścić litery łacińskie zostały umieszczone po rosyjsku, grecku, znaki arabskie.

Dwa kody podane w tabeli są zarezerwowane dla przełączania między standardowym US-ASCII a jego celem krajowym.

Po ASCII nie stało to 128 i 256 znaków, rozłożone do kodowania opcja, w której oryginalna wersja tabeli zostały zapisane w pierwszych 128 kodów z zerowym 8 bit. Znaki literatura krajowy przechowywana w górnej części tablicy (128-255-tej pozycji).

Aby dowiedzieć się bezpośrednio kody znaków ASCII użytkownik nie jest wymagane. Programista jest zazwyczaj wystarczy znać numer elementu w tabeli do obliczenia kodu, jeśli to konieczne, za pomocą systemu binarnego.

język rosyjski

W wyniku rozwoju we wczesnych latach 70-tych kodowań dla języków skandynawskich, chiński, koreański, grecki, itd., Tworząc własną wersję zaangażowani i Związku Radzieckiego. Wkrótce opracowano wersję kodowaniu 8-bitowym zwanego KOI8 konserwujące pierwsze 128 kodów ASCII i przydziela tego samego numeru pozycji pod literami alfabetu narodowego oraz dodatkowych znaków.

Przed wprowadzeniem KOI8 Unicode zdominowanym w rosyjskim segmencie Internetu. Były kodowanie wariantów dla rosyjskich i dla ukraińskiego alfabetu.

problemy ASCII

Ponieważ liczba elementów nawet w rozszerzonej tabeli nie przekracza 256, możliwość umieszczenia jednego kodowanie kilku różnych skryptów nieobecny. W latach 90. nie było problemu w RuNet „oops, śmieci”, gdy tekst wpisany rosyjskie znaki ASCII są wyświetlane nieprawidłowo.

Problemem była rozbieżność kodów różnych opcji ASCII siebie. Przypomnijmy, że w pozycjach 128-255 mogą być umieszczone różne znaki, a po zmianie jednego zestawu znaków cyrylicy na inny, wszystkie litery w tekście zostały zastąpione przez innych mających identyczną liczbę w kolejnych kodów wersji.

stan obecny

Wraz z pojawieniem się Unicode ASCII popularności zanikła.

Powodem tego jest fakt, że nowe zestawy znaków mógł zawierać znaki niemal wszystkich języków pisanych. W tym przypadku, pierwsze 128 znaków ASCII odpowiadają tym samym znak Unicode.

W 2000 roku, był najpopularniejszym ASCII kodowane w Internecie i używany przez 60% indeksowanych „Google” na stronach internetowych. Już w 2012 roku odsetek takich stron spadł do 17%, a miejsce z najbardziej popularnych kodowania wziął Unicode (UTF-8).

Zatem, ASCII jest ważną częścią historii informatyki, ale jej użycie w przyszłości wydaje się obiecujący.