Zespół nadciśnieniowy

Istnieje zespół nadciśnieniowy z powodu różnych stanów patologicznych: procesów zapalnych mózgu, zakażeń wirusowych, urazu czaszkowo-mózgu, a także w przypadku nieprawidłowości w rozwoju mózgu. Nadciśnienie tętnicze
Zespół dorosłych ma wspólne charakterystyczne cechy neurologiczne pomimo różnorodności chorób, które prowadzą do zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego. Główną manifestacją zespołu są bóle głowy, które wynikają z pobudzenia nerwu błędnego i nerwu trójdzielnego, zatok mózgu i receptorów otoczki mózgu. Bolesne odczucia zdarzają się paroksycznie, mają dyfundujący charakter dyfundujący, intensyfikują po aktywnych ruchach ze skłonnościami głowy, a także podczas długotrwałego narażenia na słońce. W niektórych przypadkach napady drgawki towarzyszą wymioty, niezwiązane z jedzeniem. Wymioty nagle pojawiają się z powodu podrażnienia przedsionkowego analizatora i centrum wymiotów.

Zespół nadciśnieniowy u dorosłych prowadzi do zaburzeń emocjonalnych i astenizacji układu nerwowego. Obniżenie sprawności, letarg, zmniejszenie uwagi i pamięci. Dzieci często atakują agitację i dezaktywację psychomotoryczną . Z reguły zespół nadciśnienia towarzyszy kryzys hemolityczno-dynamiczny, po którym obserwuje się ulgę. Po przywróceniu krążenia krążenia mózgowego ogólny stan chorych z zespołem nadciśnieniowym jest znormalizowany. Leczenie ma zasadniczo na celu wyeliminowanie przyczyn zwiększonego ciśnienia śródczaszkowego.

Terapia patogenetyczna obejmuje odwodnienie roztworami hipertonicznymi. Ich działanie opiera się na zwiększonym ciśnieniu krwi. Zwiększa to wydalanie płynu przez nerki.

Maksymalny efekt odwodnienia oparty jest na roztworze mannitolu i mocznika. Są one stosowane do obrzęku mózgu i nagłego wzrostu
Ciśnienie wewnątrzczaszkowe. Roztwór mannitolu obniża ciśnienie wewnątrzczaszkowe o 60-90% i trwa 4-7 godzin. W przypadku naruszenia filtracji przez nerki, może być nieobecny wynik podania roztworu, dlatego należy dokładnie śledzić diurezę. Zespół nadciśnieniowy jest również traktowany mieszaniną soków owocowych z giceryną, która przyjmuje kilka łyżek dziennie. Jeśli jednak powtarzasz wymioty, należy przerwać stosowanie mieszaniny. Roztwór mocznika jest rzadko stosowany, ponieważ po jego użyciu może dojść do zwiększenia niewydolności naczyń i zespołu hemorrhagicznego. Leki działające moczopędnie były szeroko stosowane w leczeniu zespołu. Doskonały efekt daje zastosowanie lasixu (furosemidu), który jest stosowany zarówno wewnątrz, jak i dożylnie i domięśniowo.

Po zatrzymaniu się nadciśnienia wewnątrzczaszkowego udaj się do delikatniejszego odwadniania diacabu podczas jednodniowych przerw co 2-4 dni. Jest skuteczna kombinacja pojedynczej dawki diacabu z siarczanem magnezu.

Aby normalizować ciśnienie wewnątrzczaszkowe, bardzo ważny jest punkt
Zgodność z przepisami podczas całego pobytu w łóżku. Czas trwania
Przebieg leczenia zależy od klinicznego obrazu choroby. Co do zasady,
Terapię przeprowadza się przed pojawieniem się stabilnej kompensacji zespołu nadciśnienia tętniczego.
Po zakończeniu zabiegu należy przestrzegać oszczędnego schematu i starać się wyeliminować przyczyny prowadzące do dekompensacji, takie jak emocjonalne i fizyczne przeciążenie. Nie zaleca się uprawiania aktywnego sportu, w tym skoków, biegania, również unikać długotrwałego narażenia na słońce, skłonności głowy.