882 Shares 4266 views

Teoria stygmatyzacji (etykietowanie). Dobrze – źle. Ludzkie zachowanie, działania

Popularna teoria stygmatyzacji powstała w dwudziestym wieku. Jego zwolennicy wierzą, że w społeczeństwie istnieje powszechny mechanizm etykietowania pewnych grup społecznych. Z jego pomocą większość potępia te lub inne odchylenia od ogólnie przyjętego normalnego zachowania.

Podstawy teorii

Przyczyny tego zjawiska leżą w konfliktach międzyludzkich. Teoria stygmatyzacji mówi, że większość określa normy, a osoby naruszające te normy narzucają etykietę (piętno). Osoby, które nie przestrzegają ogólnie przyjętych reguł postępowania, są uważane za odchylenia (odchylenia).

Teoria stygmatyzacji powstała dzięki pracy kilku światowej sławy socjologów: Edwina Lemerta, Howarda Beckera i Kai Ericksona. Wszystkie należały do tego samego pokolenia naukowców, którzy pracowali w pierwszej połowie XX wieku. Erving Hoffman również przyczynił się do rozwoju teorii. Kluczową cechą tej nauki jest idea, że nie ma negatywnych aktów natury. Treść wewnętrzna nie ma wpływu na ocenę w jakikolwiek sposób. Negatywna postawa zależy tylko od tych norm, które samo społeczeństwo akceptuje.

Odchylenie pierwotne

W socjologii przyjęto punkt widzenia, zgodnie z którym nie ma "normalnych" i "nienormalnych" ludzi. Ponadto każda osoba charakteryzuje się odejściem w jakiejkolwiek sferze. Dlatego nie ma osób z patologią. Ktoś narusza zasady ruchu drogowego, ktoś nie płaci podatków, kogoś chuligaństwa podczas meczów piłki nożnej.

Teoria stygmatyzacji identyfikuje tak zwane odchylenie pierwotne. Są to naruszenia norm społecznych, które unikają uwagi funkcjonariuszy organów ścigania ze względu na ich frivolity i commonness. Co więcej, ocena "dobrego", "złego" aktu zależy od wielu małych rzeczy. Na przykład w niektórych społeczeństwach kobiety nie mogą robić tego, co człowiek może zrobić, podczas gdy w innych krajach nie ma takich ograniczeń. Ponadto, zachowania dewiacyjne są często określane według stereotypów masowych. Na przykład w wielu krajach mężczyźni są krytykowani ze względu na swój wyrafinowany wygląd, chociaż gdzieś podobne zachowanie nie jest zabronione. Kryterium "dobre", "złe" związane jest z otoczeniem społecznym osoby. Tylko zależy od moralności ludzi żyjących obok, zależy to od tego, czy zachowanie krytyki nastąpi.

Drugie odchylenie

Zawieszenie etykiety na osobie przez większość wymaga zauważalnych konsekwencji dla niego. W odpowiedzi na reakcję społeczeństwa pojawiają się wtórne zachowania dewiacyjne. Osoba, która otrzymuje etykietę, staje się uzależnionym od narkotyków, przestępcą, wozem dla innych, itd. Ten status tłumi inne indywidualne cechy osoby. Ludzie, którzy od dawna żyją jako markowe, zaczynają budować swoje całe życie na podstawie tej charakterystyki.

Teoria stygmatyzacji wyjaśnia również typowe zachowanie tych, którzy są w grupie dewiacyjnej. Każdego dnia, aby poczuć krytykę reszty społeczeństwa, jest ogromny stres. Ludzie z negatywną etykietą często odwracają się od przyjaciół, znajomych, a nawet krewnych. Taka krytyczna sytuacja doświadcza wszystkich umiejętności społecznych jednostki. Co może zrobić osoba w tej sytuacji? Z reguły łączy się w dalekiej grupie z tymi samymi ludźmi.

Stygmaty i przestępczość

Bardzo wyraźnie zasada wznawiania prac w świecie przestępczym. Ludzie, którzy są w tym środowisku, niemal zawsze stają się członkami ogromnej grupy, która się przeciwstawia reszcie społeczeństwa.

Na tej podstawie niektórzy badacze uważają, że wzrost przestępczości częściowo występuje, a społeczeństwo kryje w sobie przestępców, odrzuca je w niszę kryminalną, a tym samym uniemożliwia osobom wracającym do więzienia powrót do normalnego życia. Teoria stygmatyzacji w kryminologii dzisiaj ma wielu zwolenników. Ciekawe, że podobna zasada prowadzi do powstania subkultur młodzieżowych i kontrgultur.

Życie z etykietą

Działalność grupowa osób piętnowanych może przybierać różne formy. Ale w każdym z nich jest wspólny podobny jednorodny bodziec – chęć znalezienia towarzyszów w nieszczęściu. Może być dobrze zorganizowany, a nawet wspierany przez kluby państwowe i socjalne usług niepełnosprawnych, osób starszych, osób cierpiących na otyłość itp.

Niektóre z tych kręgów mogą ewoluować w coś więcej. Na przykład w wielu krajach istnieją własne narodowe stowarzyszenia anonimowych alkoholików. Nie tylko łączą ludzi próbujących walczyć z złymi nawykami. Takie społeczeństwa oferują swoim członkom całą doktrynę – nowy sposób życia, niezbędny do przywrócenia ich życia do normy.

Stygmatyzacja w socjologii może mieć miejsce również na szczeblu krajowym. W tym przypadku ludzie często są zjednoczeni zgodnie z zasadą sąsiedztwa. W dużych miastach pojawiają się małe regiony narodowe, których większość ludności znajduje się w jednej lub w innym diasporze.

"Zrozumienie"

Często społeczna stygmatyzacja prowadzi do tego, że nałożona tożsamość osoby może nie pokrywać się z prawdziwą tożsamością. Ta rozbieżność pozostawia negatywne wrażenie na osobie. Taka osoba antyspołeczna może oczekiwać wsparcia tylko od dwóch grup osób. Pierwszy to ci, którzy muszą żyć z takim samym piętnem. O nich omówiono je powyżej.

Ale jest druga grupa. Są to tak zwane "zrozumienie". Takie osoby są uważane za "normalne", społeczeństwo traktuje je jako własne. Jednak nie chcą naklejać "trędowatych". Wręcz przeciwnie, "zrozumienie" odnosi się do nosiciela piętna z sympatią. Z nimi, osoba cierpiąca na jego brak, może czuć się komfortowo. "Uczestnicy" nie wstydzą się i nie zmuszają wyrzuconych przez resztę społeczeństwa do samokontroli.

Kontakty z dewiantami

Zjawisko "zrozumienia" było szczególnie zainteresowane Ervingem Hoffmanem. Opisal ten rodzaj ludzkich relacji w swojej książce "Stigma". Zgodnie z jego sugestią, aby zbliżyć się do marginesu, zwykła osoba musi doświadczyć poważnego szoku – czegoś, co pozwoli mu spojrzeć na osoby wokół niego z nieznanym wyglądem.

Stygmatyzowane z trudem nawiązują kontakt z ludźmi z kręgu innej osoby. Na przykład "zły" dziecko, wydalone z firm rówieśniczych, prawdopodobnie zasklepi się próbami nawiązania z nim kontaktu. Jest to naturalna psychologiczna obrona przed środowiskiem bardzo wrogiego środowiska. Każda osoba antyspołeczna traci zdolności komunikacyjne z czasem. Stopniowo coraz trudniej jest znaleźć wspólny język z ludźmi. Dlatego nawet przyjacielska osoba musi poczekać na jakiś czas i starać się pokazać szczerość. Dopiero wtedy będzie mógł zdobyć zaufanie stygmatyzowanych.

Pomysły Thomasa Scheffsa

Idea stygmatyzacji była jednym z najważniejszych w pracy naukowej Thomasa Scheffera. Główna jego teza zakłada, że społeczeństwo ustanawia społeczną kontrolę nad członkami , których główne instrumenty stanowią sankcje wobec tych, którzy odbiegają od ogólnie przyjętych norm. Sheff nadal szukał swoich poprzedników. Był znacząco pod wpływem teorii stresu Beckera.

W tym samym czasie Scheff studiował zjawisko wiszących etykiet z własnej perspektywy. Wcześniej studiował problem chorób psychicznych i ich przejście na przestrzeń interpersonalną. W rzeczywistości Scheff powiązał psychologię i socjologię.

Odchylenie resztowe

W pracy Thomasa Scheffa teoria stygmatyzacji rozwinęła się w teorię szczątkowego odchylenia. Jego autor uważał, że wiele chorób psychicznych jest wynikiem reakcji społecznej i wyboru osoby. Takie kontrowersyjne stwierdzenie jest jednym z założeń krytycznej teorii społecznej. Idea Sheffy pojawiła się po przemyśleniu norm społecznych.

Współczesna kultura charakteryzuje się faktem, że wszyscy ludzie należący do tej samej przestrzeni kulturowej powinni mieć podobny sposób myślenia. Normy te są ustalone w zachowaniu osoby w dzieciństwie poprzez edukację. Aby dziecko było przystosowane społecznie, rodzice zaszczepiają mu wszystkie te poglądy i nawyki, które są uważane za niezbędne do pełnego życia w społeczeństwie. "Źle" dziecko może odmówić rozpoznania tych punktów orientacyjnych, a następnie znajduje się poza kręgiem wzajemnej interakcji. Ta sama zasada działa dokładnie z dorosłymi.

Charakter odchyleń

W swoich książkach i artykułach Scheff podkreślił, że choroba psychiczna jest tylko odzwierciedleniem aktu wyboru wartości. I dziś ten pomysł ma wielu przeciwników. Sheff odmówił uznania zdrowia psychicznego za fakt fizyczny. Oznacza to, że "nieprawidłowość" jest tym samym świadomym wyborem, jak zwyczaj mówienia cześć ludziom znanym.

Twórca teorii rezonansowej zwrócił szczególną uwagę na znaczenie w społecznej manipulacji czynnikiem emocjonalnym. Na przykład dzieci stale napotykają rozbieżności pomiędzy tym, czego chcą, a tym, co są dozwolone i zabronione. To ich sposób wyrażania niezadowolenia, który płacze. Stopniowo, dzieci muszą zaakceptować standardy zachowań, które zaszczepiają rodzice.

Odchylenia mają własne wyraźne granice, które odbiegają od normy. Aby utrzymać ten stosunek, społeczeństwo nieustannie przypomina to, co jest dobre, a co złe. Na przykład w telewizji iw gazetach zawsze znajdują się odniesienia do kradzieży, morderstw i innych przestępstw. Każdego dnia przypomina się ludziom o nadużyciach związanych ze zbrodnią i odpowiedzialnością za naruszenie prawa.

Jednocześnie dziś socjologowie próbują udowodnić, że społeczeństwo świadomie lub nieświadomie utrzymuje odchylenia, tworząc dla nich żyzną grę. Na przykład więzienia nie pomagają osobie zrezygnować z ich odejście. Wręcz przeciwnie, sprawca znajduje wygodne siedlisko w miejscach zatrzymania, które służą jako miejsce zmobilizowania ludzi ze świata przestępczego.

Piętno i emocje

U dorosłych pycha i wstyd pojawiają się jako uczucia związane ze stygmatem . Te naturalne reakcje są odpowiedzią na sankcje społeczne. W tym przypadku jest to kwestia niewerbalnej codziennej zachęty i zakazów. Sankcje mogą być wymyślone. Regulatorzy wstydu i dumy w człowieku są włączeni w momencie, kiedy jest sam i nie jest przedmiotem bezpośredniej krytyki społeczeństwa.

Wstyd tworzy inny emocji – gniew. Obieg tych dwóch uczuć dzieli się w trzech etapach. Po pierwsze, więź społeczna jest niszczona, wtedy komunikacja ulega awarii, a wreszcie wszystko to kończy się konfliktem między ludźmi. Wielu ekspertów zgadza się, że ten wzór jest błędnym kołem, z którego nie da się wydostać bez zmiany własnego zachowania. Jednocześnie ostre poczucie wstydu często blokuje możliwość przywrócenia społecznego związku między "normalnym" a stygmatyzacją. Często powoduje to reakcję wykluczenia.

Uciskany warunek dewiacji

W przypadku stygmatyzacji osoba, która otrzymuje etykietę często doświadcza depresji. Jego korzeń polega na braku wiarygodnych więzi społecznych. U pacjenta z depresją osoby te kontakty ważne dla wysokiej jakości życia są zniszczone. Ten stan powstaje jako logiczna kontynuacja alienacji stygmatyzowanej od reszty społeczeństwa.

Podstawowym uczuciem osoby wyrzutowej jest z reguły wstyd, a nie gniew lub żal. Typowe cechy zachowania to niepewny miękki głos, unikanie kontaktu wzrokowego, lęku, powolności i winy.