Czy to możliwe, aby uniknąć drugiej wojny światowej? Niemiecko-radziecki traktat Frontier (pakt Ribbentrop-Mołotow). Stalin i Hitler

Chociaż historia nie ma nastroju, niech nadal i naukowcy, a zwykli ludzie zadają sobie pytanie, czy to możliwe, aby uniknąć drugiej wojny światowej. Aby odpowiedzieć na to pytanie, musimy przyjrzeć przyczyn największego konfliktu zbrojnego w historii ludzkości.

Uspokojenia agresora

W 1933 roku do władzy w Niemczech doszli naziści, kierowana przez Adolfa Hitlera. Rodniki były na rzecz rewizji wyników II wojny światowej, w wyniku czego ich kraj został pozbawiony znacznej części jego terytorium, a pozostawiony bez armii. Jednocześnie Hitler podobny totalitarne państwo zbudowane we Włoszech przez Benito Mussoliniego.

W przededniu II wojny światowej, Hitler rozpoczął pierwsze kroki aneksji terytoriów państw sąsiednich. Z jednej strony, starał się przyłączyć braterskiego Austria, az drugiej – by zabrać obszar Sudetów Czechosłowacji, duża część ludności składa się z Niemców.

Zachodni przywódcy spojrzał przez palce na agresywnej retoryki Hitlera. Ale czy to możliwe, aby uniknąć drugiej wojny światowej? Obecnie uważa się, że jego pochodzenie popchnął „politykę ustępstw”, który został przeprowadzony w Paryżu i Londynie. I Wielka Brytania, Francja i (jak kraje zwycięskie w I wojnie światowej i głównego gwaranta Traktatu Wersalskiego) będzie wywierać presję na Fuhrera jako że nie miał czasu, aby stworzyć potężną armię, ale nie. Dlaczego tak się stało? Jedną z głównych przyczyn ustępstw wobec Hitlera była obawa krajów kapitalistycznych Zachodu komunizmu i Związku Radzieckiego.

Niechęć do demokracji do Stalina

Od tego roku, kiedy rosyjscy bolszewicy doszli do władzy, w Europie był cel „światowej rewolucji”. Wojna domowa nie zmieniła się w triumfalnym marszu proletariatu w Starym Świecie (wykrztusił z powrotem w Polsce). Niemniej jednak, wszystkie z lat 20. i 30. XX wieku. Rząd Radziecki mocno zainwestował w promocję lewicowych idei za granicą. Nowy międzynarodowy został stworzony, aby pomóc rewolucję światową.

Z tych wszystkich powodów, Europa Zachodnia należała do ZSRR jako bezpośrednie zagrożenie dla jego istnienia. Nawet formalne stosunki dyplomatyczne z bolszewikami bogatych krajów kapitalistycznych zaczął się rozpocząć dopiero w 1930 roku. Pojawienie się zagrożenia hitlerowskiego teoretycznie może prowadzić do zbliżenia między tymi dwoma systemami do pogodzenia, ale to nigdy nie zdarzyło.

Po śmierci Lenina w radzieckiej władzy stopniowo koncentruje się w rękach Stalina. Definiuje ona całą politykę zagraniczną kraju i chociaż Związek Radziecki nie miał formalnej głowy państwa. W drugiej połowie 1930 roku. Stalin zainicjował masowych represji. Pod nimi były ze starych bolszewików do wojska i zwykłych ludzi. „Wielki Terror” więcej odwróciła się od Moskwy, zachodnich przywódców. Czy to możliwe, aby uniknąć drugiej wojny światowej? Nawet jeśli tak, to nie było w przypadku, gdy europejscy politycy wolą unię z Stalin uspokojenia Hitlera.

Umowa Monachium

Dyplomaci Acme polityka flirtuje Fuhrer zachodnie osiągnęły 30 września 1938 roku. Haniebna została podpisana w dniu dzisiejszym umowę Monachium, pod którym przeszedł do Niemiec należał do Czechosłowacji Sudetów. Hitler podpisał, Mussoliniego, brytyjski premier Chamberlain i francuski premier Daladier.

Czechosłowacja, aby zaakceptować nowy porządek rzeczy wykonane w formie ultimatum. Związek Radziecki, który wziął udział w pakcie wzajemnej pomocy z tego kraju i Francji, na ogół ignorowane. Stalin z jego zdaniem był na marginesie polityki międzynarodowej. Znacznie później w Europie po II wojnie światowej, niechętnie przypomniał układu monachijskiego, a rok później zaowocowało rozpoczęciem wyniszczającym konflikcie zbrojnym.

Do decyzji Stalina w Czechosłowacji bez jego udziału było osobiste upokorzenie. Monachium wydarzenia wzmocniły obawy lidera narodów spisku faszystów i demokracji, której wynik mógłby być przełom agresji niemieckiej na wschód. Jednocześnie Stalin nie mógł reagować na zdarzenia z perspektywy własnej siły. Zgrupowanie Armii Czerwonej została wzmocniona przez wrześniu 1938 roku, na zachodnich granic kraju, ale jeśli politycy europejscy ledwo zwrócić uwagę na gest demonstracyjny. Już w październiku ubiegłego odwrotnej demobilizacji, a rząd sowiecki zaczął szukać drogi wyjścia z izolacji dyplomatycznej. Na Kremlu zdecydowano się wbić klin między Hitlera i zachodnich demokracjach.

Okres niepewności

Przed Stalin i Hitler bliżej, radziecki przywódca zrobił kilka démarche potępiające Francji i Wielkiej Brytanii, a wręcz przeciwnie, zachęca Niemcy do dialogu. Taka była mowa na XVIII Zjeździe partii w marcu 1939 roku. Stalin powiedział, że nie byłoby to dla zachodnich polityków kasztany z ognia i nazwał je prowokatorów, którzy próbowali uwikłać Berlin i Moskwę. Zaledwie kilka dni po tym przemówieniu Hitler w pełni zajęty Czechosłowacji. Nawet optymiści stało się jasne, że sprawa trafi do poważnej nowej wojny. W tych okolicznościach, zdaniem Stalina, jest „trzecia siła”, wydaje się coraz bardziej istotne.

Przez cały wiosną i latem 1939 europejskich dyplomatów próbują negocjować. Nikt nikogo zaufanego i nieoficjalne porozumienie może się rozpaść na następny dzień. W tym labiryncie negocjacji polityków próbował dowiedzieć się, czy to możliwe, aby uniknąć drugiej wojny światowej. Okazało się, że tam jest.

Takich jak negocjacje z ZSRR, Francji i Wielkiej Brytanii nie są ustawione od początku. Poprowadził je Komisarza Ludowego Spraw Zagranicznych dla Maksim Litwinow, łącząc swoją reputację powodzeniem gromadzące siły antyhitlerowskiej z udziałem Związku Radzieckiego. W maju 1939 roku, szef Związku Radzieckiego wysłał go na emeryturę. To był poglądowe krok. On określona przyszłość konwergencji, na który udał się do Stalina i Hitlera. Komisarz ludowy spraw zagranicznych Mołotow rozpoczęła, a to bez wątpienia był to przyjazny gest wobec Niemiec. Z pomocą personelu roszady Stalina całkowicie skupiony politykę zagraniczną w swoich rękach. Przez Mołotowa to do pracy było o wiele łatwiejsze niż w Litwinowa, rzadko odwiedzane przez urząd przywódcy Kremla.

Pakt o nieagresji

Punktem kulminacyjnym sowiecko-niemieckiej zbliżenia stał się Mołotow – Ribbentrop Pakt. W dokładnie wiadomo, co zainicjował podpisanie tego dokumentu był Hitler. Zmuszając zdarzenie, zaproponował Moskwie swój ostatni argument. Führer postanowił, że nieuchronne inwazja Polski nie może obejść się bez przyjaźni z radzieckiego przywódcy. 21 sierpnia Hitler wysłał osobisty list do Stalina, w którym bardzo jasne podpowiedź poinformowany o zbliżającej się wojnie i oferowane do podpisania paktu o nieagresji.

Było to około czytać niedawno. 23 sierpnia, przybył w Moskwie niemiecki minister spraw zagranicznych Joachim von Ribbentrop. Stalin i Mołotow grzecznie przywitał go, a następnie powstał pakt o nieagresji Związek Radziecki i Niemcy. Obie strony dostaje co oboje chcieliśmy. Pod naciskiem Stalina i tajnego protokołu została przygotowana. Wszedł do Mołotowa – paktu Ribbentrop.

Zgodnie z tym dokumentem, Związek Radziecki i Niemcy podzielony między Europy Wschodniej. Radziecka strefa interesów zawarte w tej części Polski (Zachodniej Białorusi i Ukrainy na Zachodzie), kraje bałtyckie, Finlandia, Besarabii. Stalin chciał zdobyć terytoria i przywrócenie granic byłego imperium rosyjskiego. Hitler był potrzeba zapewnienia bezpieczeństwa swoich własnych granic w czasie wojny z Polską i resztą Europy. Pakt o nieagresji ZSRR i Niemcy, aby zaspokoić pragnienie obu przywódców.

błąd pragmatycy

Przyszłe wydarzenia II wojny światowej pokazały, że nazizm – jedna z najgorszych zbrodni w historii ludzkości. Jednak w 1939 roku, Stalin, i demokratycznych politycy zachowują się z Hitlerem, według elastycznego podejścia. Zachodni dyplomaci uzasadniają uspokojenie brzmienia Fuhrer podobny do słynnego „jeśli tylko nie było wojny.” Umowa z nim nie były ważne, cała sprawa jest po prostu w ich naturze. Działając zgodnie z polityką pragmatyczne, Stalina, w pewnym sensie nie różni się od tych, którzy podpisali umowę Monachium.

Jednak istnieje różnica. Zachodni dyplomaci wycofane tylko z uderzeniem swoich krajach (umożliwiając Hitlera zamienia się rozerwać kilka małych krajów). Ale Stalin nie zatrzymać się w tym zakresie „dopuszczalny”. Postanowił wziąć udział w podziale terytoriów. Dlatego wielu z kraju w czasie II wojny światowej początkowo uważali ZSRR jako sojusznik Niemiec.

Stalin rozpętał rąk Führera do marszu na zachód, wierząc, że Francja i Wielka Brytania pchały sobie agresji III Rzeszy w kierunku wschodnim. Ale nawet jeśli radziecki przywódca działał na podstawie interesie ZSRR, to on nadal dał Hitlerowi ostatni atut za wybuch II wojny światowej. Stąd (biorąc pod uwagę również umowa Monachium), wszystkie trzy strony „wielkiej gry” może się zdarzyć wiele lat krwawej maszynce do mielenia mięsa. Pakt Związek Radziecki i Niemcy były kluczem, ale nie jedynym krokiem w kierunku straszliwej tragedii.

Data rozpoczęcia i zakończenia II wojny światowej (1 września 1939 do 1 września 1945) – kluczowy punkt w historii XX wieku. Mało kto w przededniu konfliktu zbrojnego zasugerował, że walka będzie skutkowało tak ogromnej liczby wypadków i uszkodzeń. Podobnie, w momencie uzasadnione dyplomaci mogą zdarzyć wojny światowej.

Wpływ i spuścizna paktu

Mówiąc o motywach zachowań Stalina w jego stosunkach z Hitlerem, nie wspominając o czynnik japońskiej. Starcia zbrojne na wschodnim sąsiadem Związku Radzieckiego rozpoczął się wiosną 1939 roku. Początkowo wydarzenia w Mongolii powstały bezskutecznie dla Armii Czerwonej. Ale w lecie sytuacja zaczęła się zmieniać. W sierpniu, kiedy Moskwa podpisały porozumienie sowiecko-niemieckiej, stanowisko Kremla w dialogu z Berlina znacznie wzmocnione.

Pakt okazało się dla Japonii porażki dyplomatycznej. Teraz nie mogła liczyć na pomoc swego sojusznika Niemiec w walce z ZSRR. Ustanowiony bilans wpływów na całym przebiegu, co wkrótce się nazywać „II wojna światowa”. Przyczyny etapy, wyniki tego konfliktu nie można rozpatrywać bez uwzględnienia japońskiej imprezy. W przeddzień ataku na Pearl Harbor do Tokio poważnie twierdząc, kto do ataku: Związku Radzieckiego i Stanów Zjednoczonych. Wyboru dokonano na rzecz amerykańskiej skryptu zapisanego ZSRR z wojny na dwóch frontach.

Dla Stalina podpisanie paktu o nieagresji było zwycięstwo taktyczne. Podpisując umowę, włożył kolizji z największego potencjalnego wroga i odzyskał nieco zagubiony w zaniku terytoria imperium rosyjskiego. Pomysł „dziejowej sprawiedliwości”, związany z przystąpieniem raz separatystyczne regiony, spotkał się ze zrozumieniem i sympatią wielu obywateli sowieckich, a nawet na Zachodzie. Przed radzieckiego przywódcy ukazał perspektywę balansowanie między Niemcami i walczących z jej uprawnień Starego Świata.

Tajny protokół podział Europy Wschodniej na strefy wpływów, oczywiście, kładzie się cieniem na reputacji Związku Radzieckiego. Jednak, gdy pojawiło się pytanie o możliwość wojny z Niemcami, Stalin nie martwi się o niego. Z drugiej strony, nieprzyjemny dziedzictwo pozostawił po panom Kremla. Przez kilka dziesięcioleci władze radzieckie nie uznają istnienie tajnego protokołu. Wszystkie kopie, które pojawiły się w prasie zachodniej, zwany podróbki i prowokacje. Prawda historyczna została przywrócona dopiero w dobie pierestrojki, kiedy Związek Radziecki ostatecznie przyznał prawdę nieprzyjemne szczegóły dotyczące Mołotowa – paktu Ribbentrop.

Rozbiór Polski

Po podpisaniu paktu o nieagresji z ZSRR, Hitler zacznie kierować walki w Europie. Wydarzenia II wojny światowej rozpoczął 01 września 1939 , gdy III Rzesza napadła na Polskę. Jej sojusznicy Francja i Wielka Brytania były przeciwko Niemcom, ale faktycznie wziął czas, aby wejść do krwawego konfliktu.

Wahałem i Stalin. Podział Polski na papierze już się odbyła. Ale inwazja sowiecka 17 września rozpoczęła się dopiero w tym kraju, kiedy było jasne, jaki będzie wynik niemieckiej agresji. Stalin nie chciał wyglądać drugim okupantem. Dlatego oficjalne stanowisko ZSRR przystąpił z faktu, że Armia Czerwona odzyskuje terytorium Zachodniej Białorusi i Zachodniej Ukrainy, wybranej przez Polskę w 1921 roku.

Rzeczywistość była inna od propagandy. ZSRR działał w imieniu narodu ukraińskiego i białoruskiego, ale włączenie nowych obszarów w Unii nie było jak spotkanie z oddzielonych bratnich narodów. Armia Czerwona zajęła obszar doświadczył szybkiego sowietyzacji, towarzyszy przymusu i represji. Powstały w tych dziedzinach do standardów socjalistycznych, Kreml zniszczone ognisk dysydentów, zniósł system kapitalistyczny i zorganizował masowy czyszczenie.

nowy kontrakt

Kiedy Polska była pod pełną kontrolą Armii Czerwonej i Wehrmachtu przyjęła nowy traktat o przyjaźni i granicy pomiędzy ZSRR i Niemcami. Oficjalna ceremonia podpisania w dniu 28 września 1939 r.

Pierwszy protokół regulować wymianę obywateli niemieckich i radzieckich, którzy mieszkali w różnych częściach podzielonego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dwa inne tajne porozumienie regulować zakres interesów państw zdefiniowany pakt sierpnia Ribbentrop-Mołotow. Niemiecko-radziecki traktat Frontier był jej logiczną kontynuacją. Radziecka strefa lato zainteresowania Bałtyku zawarte Estonię i Łotwę. Teraz został on również załączone Litwę. Ten kraj stał się „kompensacja” dla części województwa lubelskiego i warszawskiego że okupowanej przez wojska niemieckie (choć tereny te zostały scedowane do Związku Radzieckiego).

Po pewnym czasie, traktat o przyjaźni i granicy było uzupełnienie. Zostało ono podpisane w styczniu 1941 roku. Wniosek przewiduje granicę sowiecko-niemieckiej w pobliżu Morza Bałtyckiego, a także procedury przesiedlenia Niemców z republik nadbałtyckich Radzieckiego rodzinnych Niemczech. Dodatki obejmują postanowienia dotyczące rozstrzygania sporów związanych z kwestiami własności. Tymczasem w drugiej wojnie światowej kontynuowano w Europie. Głównym był konflikt między Francja i Niemcy (III Rzesza niespodziewanie szybki klęsce Trzeciej Rzeczypospolitej).

Kłótnia dwóch dyktatorów

Powiązania między Stalinem a Hitlerem zostały opracowane w zależności od sytuacji politycznej, która panowała w Europie przed i podczas dwóch pierwszych lat II wojny światowej. W domu na Kremlu, radziecki przywódca nie zaprzecza możliwości wybuchu konfliktu zbrojnego z Niemcami. Jednak on zaczął od tego, że wojna może być opóźniony o co najmniej jeszcze przez kilka lat lub w ogóle go uniknąć. Hitler przyjął ogólny plan ataku na ZSRR w drugiej połowie 1940 roku.

Związek Radziecki w tym czasie zakończono połączenie obszarów graniczących z niemieckiego obszaru oddziaływania. Po zachodnich regionach Białorusi i Ukrainy była kolej na Bałtyku. Niezależność od Estonii, Łotwy i Litwy pojawiły się po upadku imperium rosyjskiego. Państwa te mają małe siły zbrojne nie mogą poważnie odporne Armię Czerwoną, powodując otwarte nie było zorganizowane połączenie odporność. Moc w krajach bałtyckich w wyniku tajnych negocjacji z władzami lokalnymi Mołotowa została przeniesiona do partii komunistycznej. Te z kolei, poprosił Moskwę do przystąpienia do Związku Radzieckiego.

W lecie 1940 roku dał Rumunia bezkrwawego Mołdawię Radziecki. Monarcha Karol II nie przelał krew, i zgodził się na ultimatum Stalina. Jednak jeszcze przed tym sukcesie na Kreml zaatakowany straszliwą porażkę. Zgodnie z umową z Niemcami w strefie interesów radzieckich także Finlandia. Ten kraj odmówił przyjęcia ultimatum Stalina. W listopadzie 1939 roku Wojna zimowa (to jeszcze przez trzy i pół miesiąca). Armia Czerwona poniosła ogromne straty. Finlandia obroniła niepodległość (choć biorąc pod uwagę niektóre regiony przygraniczne Karelia).

Stalin fiasko jeszcze bardziej przekonany Hitler porażka ZSRR mają silny opór Wehrmachtu. Kilka miesięcy po zakończeniu wojny zimowej w Berlinie plan „Barbarossa” został przyjęty. W tym czasie Niemcy zajęte Wszystkie oprzeć Europie kontynentalnej. Po osiągnięciu pożądanego na zachodzie, Hitler ustawić swój wzrok na wschód. Przed atakiem na ZSRR zajmował Bałkany i wykonane sojuszników Rumunia i Bułgaria – kraje, które były w sowieckiej strefie wpływów. Krok po kroku zbliża się wojna z Niemcami, ale Stalin nie chciał wierzyć jego szybki początek. On mnie nie zmieniło, nawet po ignorując Hitlerowi jego przypomnienia o nowych negocjacji dyplomatycznych oraz własnych raportach wywiadu na zatory sił zbrojnych na granicy. Wynikiem tego uporu stał dużych strat i na dużą skalę odwrotu Armii Czerwonej w pierwszych miesiącach Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, która rozpoczęła się 22 czerwca 1941.