Stylistyczne środki wyrazu artystycznego

Gatunek fikcja ma swoją specyfikę. Służy ona emocjonalną i estetyczną powierzchnię aktywności danej osoby. Główne właściwości stylu artystycznej są:

a) estetyczne;

b) wpływ na emocje wykorzystaniem obrazów artystycznych mieć wpływ na uczucia i myśli czytelników;

c) komunikatywna: zdolność do wywoływania odpowiedzi w umyśle czytelnika, więc myśl przekazywane od jednej osoby do drugiej.

Elementy stylu w utworach literackich często służą środki artystycznego wyrazu. Są liczne i zróżnicowane. Często są one wykorzystywane w celu zwiększenia wyrazistości tekstu i obrazów.

Środki artystycznego ekspresji są podzielone na słownika lub środków ogólnie na szlaki i syntaktycznej konstruktu lub postaci mowy.

Przez narzędzia leksykalnych lub generycznych obejmują: antonimy, synonimy homonimów, paronyms. Odróżnić jeden styl literaturze od drugiego jest niemożliwe bez takich elementów leksykalnych, takie jak dialekt, żargonu, pod względem profesjonalizmu. Aktywnie uczestniczyć w tworzeniu stylów i neologizmów i archaizmów, pożyczek i idiomów, książka, i potocznym słownictwie wyraziste i emocjonalnym.

Szlaki – słów i struktur leksykalnych, które dla efektu artystycznego i utworzyć obraz używany w sensie przenośnym. Mechanizm wpływu tropów na podstawie korelacji tych dwóch pojęć z różnych planów semantycznych. Dwie wartości nabierają nowego realizacji, na przykład, dosłowne znaczenie jest związane z aluzyjny, sytuacyjne, odnosząc się jedynie do sytuacji. Obraz jest tworzony przez przesunięcie w sensie tego słowa – od ogólnego języka (bezpośrednio) do przenośnego, wartości graficznego, umożliwiając zwiększenie znaczenia, zwiększenia ekspresji i drobnego tekstu.

Innymi słowy, ścieżki – środkiem wyrazu artystycznego, które mogą poprawić właściwości wizualnych obrazu. Pozwalają one jasno przekazywać jasności, przedstawiający obiekt lub zjawisko, a tym samym wpływa na uczucia, wywołując emocje. Nieuchronnie nasuwa się pytanie, czy słowa mogą być ścieżki? Wszelkie słowa, które mają cechy takie jak obrazy, niejasności lub dwoistości i wyrazistości, może działać jako szlaku.

Ile powinno być tropy w tekście literackim? Uważa się, że tekst literacki, w którym nie istnieją żadne ślady (zwany avtologicheskim), w przeciwieństwie do tekstu, który jest nasycony z nich (metalogiki).

Przez szlaki są porównań, metafor i metonimii, a także personifikacji, synekdochą, parafrazy, przymiotniki, hiperbola i oksymoron. Autorzy wykorzystali również groteskowym patosem ironia, paradoks i litotes.

Składniowe figury autorzy używają, kiedy chcą podkreślić, podkreślenie, przeciwstawiać lub wzmacniają wrażenie. Są to: antyteza, gradacja, okres powtarzania, anaforę, łzawienie i gipofora i struktury retoryczne: wykrzyknik, pytanie i odwołania. Dodatkowo, środki wyrazu artystycznego i alegorii obejmują parcelacji i polisindeton asyndeton, elipsę i ciszę, groteski i entuzjazm.

Jeśli chodzi o cechy stylu tworzących stylu artystycznym, ma ono zastosowanie do nich graficznego reprezentację rzeczywistości, specyfika fiction intencją autora, wyrażone poprzez system obrazów, wyrazisty, emocjonalny i szacunkowych. Wymagane jak pisma i mowy cech indywidualnych autora bohaterów.

Należy zauważyć, że motyw z grafiką dyktuje i ogranicza wykorzystanie zasobów językowych, podporządkowując je do wyboru intencji autora i włączenie ich w obrazach.