Komórka prokariotyczna – komórka ciała

Prokariotyczna komórka jest w istocie prostym urządzonym organizmem, który zachowuje cechy odległych przodków. Są systematycznie izolowane w odrębnym królestwie rozkwitu, które obejmuje bakterie i sinicę (niebiesko-zielone glony).

Co to jest "prosta" w strukturze organizmów przed jądrowych? W komórce prokariotycznej nie ma jądra otaczającego własną membranę, mitochondriów i plastydów. W centrum cytoplazmy jest nukleida (nukleotyd), która składa się z pojedynczej struktury nukleoproteinowej zawierającej okrągłą cząsteczkę DNA. Ten kompleks nazywa się chromosomem bakteryjnym. Sama bakteria i niebieskozielone glony z otoczenia zewnętrznego oddzielone są gęstą ścianą komórkową lub błoną śluzową i membraną. Ściana podstawowej jednostki konstrukcyjnej składa się głównie z substancji murynowej (utworzonej przez białka i węglowodany), która działa jak zewnętrzny szkielet, dając kształt komórki i chroniąc ją przed zewnętrznymi bodźcami. Membrana wewnętrzna spełnia następujące funkcje: ochronne, transportowe, postrzeganie podrażnień i wydzielania.

Wewnętrzna struktura komórki prokariotycznej sugeruje, że cytoplazma i jej skład są znacznie gorsze niż cytoplazma jądrowa (eukariotyczna). Zawiera rybosomy, które są niezbędne do syntezy białek. Istnieją również struktury membranowe, które pełnią funkcje brakujących organelli – mitochondriów, siatkówki endoplazmatycznej, aparatury Golgiego i plastydów. Na przykład komórka prokariotyczna ma występ błony, nazywany mezosomem. To tutaj następuje proces oddychania i uwalniania energii w bakteriach.

Również przed-jądrowe organizmy są zdolne do tworzenia się zarodników, ale nie rozmnażają się z ich pomocą. Zarodniki lub torbiel są gęste membrany, które pomagają bakteriom przetrwać niekorzystne warunki. Aby utrzymać życie w warunkach nietypowych dla nich można gromadzić składniki odżywcze – tłuszcze, złożone węglowodany.

Prokariotyczna komórka może się rozmnożyć przez rozszczepienie, pączkowanie i koniugację. Metoda powielania zależy od typu bakterii lub cyjanobakterii. Podział i pączkowanie to metody umożliwiające dość szybki wzrost wielkości populacji. Koniugacja, która występuje w E. coli, jest procesem seksualnym, który przyczynia się do zwiększenia dziedzicznej zmienności mikroorganizmów.

W ten sposób prokarioty są komórkami dendrytycznymi, które nie mają ozdobnych jądra komórkowego i są pozbawione wielu organelli membranowych, ale mogą zmieniać się. Byli w stanie dostosować się do życia w środowisku, w którym nikt nie przeżyje – reaktora atomowego, studni olejowych. Ogromna liczba przedstawicieli królestwa bloomerów jest patogenna i może powodować różne choroby u ludzi, zwierząt i roślin (dyspergacja, dławica, gruźlica). Również niektóre mikroorganizmy żyją w symbiozie z eukariotami (symbiogeneza), na przykład bakterie węglowe przylepiające azot, które osadzają się na korzeniach roślin strączkowych.