Klasztor Żelovodsky Makarev: jak dojechać? Historia, opis, architektura

Na lewym brzegu Wołgi, w dzielnicy Lyskovsky klasztoru Niżny Nowogród znajduje się klasztor Żelovodsky Makarev, którego zdjęcie, przedstawione w artykule, w pełni potwierdza słuszne uznanie za jedno z najpiękniejszych w Rosji. Śnieżnobiałe ściany klasztoru, jakby wydobywały się z wody, niezauważalnie rodzą w pamięci pamiątkę obrazu bajkowego miasta Kitezh, a ewangelizacja, która pochodzi z nich, wzmacnia stowarzyszenie. Jednak za tak pięknym pięknem leży długa i pełna dramatycznej historii.

O tym, jak narodził się Klasztor Żelovodsky Makariew

Kronika mówi, że w 1435 roku Mnich z Jaskinia Nizhny Nowogrodzkiej, Makarii, z błogosławieństwem hegumenów, opuścił dom i wycofał się z powodu pustynnego życia na brzegu Żółtego Jeziora, który był w pobliżu Wołgi. Nazwą jeziora i całego obszaru nazywano żółte wody. Tam, między lasami i polami, wyciął komórkę, porzuciwszy próżny świat, poświęcił się na post i modlitwę.

Ale tak się stało, że światło prawdy Boga nie jest ukryte, a wkrótce wiadomość o ascezie rozłożyła się wokół dzielnicy, a ludzie przykuwali się do swojej samotnej komórki nad brzegiem jeziora. Niektórzy, którzy wzbudzili w nim modlitwę, wrócili na świat, a inni, po uzyskaniu pozwolenia, zatrzymali się i urządzili dla siebie sąsiednie mieszkania. Wkrótce razem mnisi wyciął drewniany kościół, poświęcając to w imię Trójcy Świętej. W ten sposób stopniowo powstało wspólnota monastyczna, w miejsce której wiele lat później stanął na brzegu klasztoru Wołgi Świętej Trójcy Makaryevsky Zheltovodsky.

Ruiny klasztoru i niewoli jego mieszkańców

Ale przez krótki czas przeznaczono go na to miejsce Monk Makarii i jego braci. Dopiero cztery lata minęły od czasu osiedlania się w Żółtych Wód, ponieważ Pan pozwolił Tatarowi Khanowi Ulu-Muhammadowi wkroczyć do ziem Nizhny Novgorod, a wraz z innymi świętymi klasztorami spustoszył i spalił nowo powstały klasztor. Wielu mnichów wzięło męczeństwo od wrogów, a ci, którzy zostali pokonani przez szablony tatarów i strzały, zostali w całości skradzieni.

Wśród innych niewolników był mnich Makarios. I być sprzedany mu w niewoli, jeśli nie potężny Khan. Basurmanina uderzyła w najgłębszą pokorę, wylana we wszystkie formy zdobytego mnicha, a jego oczy wyczuwały nieziemską łaskę. Po przesłuchaniu żołnierzy, którzy przywiózł do niego więźniów, usłyszał od nich, że przedtem był człowiekiem, który nikomu nie zrobił krzywdy i starał się robić dobro nie tylko swoim towarzyszom w nieszczęściu, ale nawet tym, którzy go pojechali, związani przez zakurzony Droga.

Niespodziewana wolność i nowe trudy

Uderzając tym, co słyszał, khan nakazał straży, aby rozwiązać cichego mnicha i dać mu wolność. Wyjaśnił swoją decyzję, że Bóg jest jeden za wszystkich, niezależnie od tego, jaka jest wiarę osoba, która będzie w nieunikniony sposób każe kogoś, kto wyrządza krzywdy temu sprawiedliwemu. Po zwolnieniu Makarii na wolność, na prośbę ostatniego pozwolił mu wyjechać z nim o wiele więcej niewolników, w tym kilka kobiet z dziećmi.

W jednym, tylko Chan był bezlitosny – zabronił odbudowy zrujnowanego klasztoru na Żółtym Jeziorze. Nikt nie wiedział, że minęło sto lat dziewięćdziesiąt lat, a klasztor Żelovodsky Makariewów zostanie przywrócony do dawnego miejsca, ale wtedy mnisi, którzy otrzymali tak wspaniałą i niespodziewaną wolność, nie mieli innego wyboru, niż postanowić znaleźć nowe miejsce dla swojego klasztoru.

Koniec wędrówek

Długie i trudne było ich drodze do ojczyzny. Po drodze mnich Makarii i jego towarzysze znaleźli wspaniałe miejsce, położone nad brzegiem rzeki Sviyaga. To było po prostu odpowiednie do budowy nowego klasztoru. Tutaj natura sprzyjała ich tworzeniu małego wzgórza, otoczonego z trzech stron wzgórzami i umytego nad rzeką. Ale to terytorium należało do Kazana Chana, a on, dowiadywszy się o wyglądzie w posiadaniu prawosławnych mnichów, kazał im odejść.

Przez długi czas byli jeszcze mnisi, aż wreszcie dotarli do krainy Kostroma i nie zatrzymali się w mieście Unge. Ci, którzy powrócili z niewoli Tatar, zawsze otrzymywali w Rosji serdeczność, a ponieważ byli więźniowie byli również ludem Bożym, byli traktowani ze szczególną sympatią i Makarii – z wyrazą szacunku.

Fundacja nowego klasztoru

Ale mnich, z dala od pragnienia światowej sławy, uważał, że dobrze wyjść na pustynię leśną. Tam, piętnaście torów z miasta, założył nowy, już drugi klasztor Zheltovodsky Makariew. Historia jego tworzenia dokładnie powtórzyła wszystko, co wydarzyło się kilka lat temu na Żółtym Jeziorze. Wkrótce samotność pustyni była zakłócana przez tych, którzy pragną podzielić się z nim monastycznym wyczynem, w wyniku czego komórki pojawiły się ponownie w gęstym lesie, za nimi drewniany kościół, a na końcu powstała społeczność.

Kiedy Mnich Makarios osiągnął wiek, aw roku 1444, kiedy miał dziewięćdziesiąt pięć lat, spokojnie odpoczął. Krótko przedtem, przewidując bliskie odejście od braterstwa, pozostawił swym duchowym dzieciom powrót, kiedy to było możliwe, do żółtego jeziora, do miejsca, gdzie zdobył go Tatar Khan i przeniósł tam klasztor Zheltovodsky Makariew.

Mnich Muromski – wykonawca nakazu mnicha Makarii

Minęło prawie dwa stulecia. I nadszedł czas, kiedy Pan pobłogosławił uczciwych mnichów, aby przywrócić ich komórki na brzegu Żółtego Jeziora. To wydarzenie związane jest z imieniem Abrahama Żeltowicza – mnicha jednego z klasztorów Muromów, który dotychczas nie był zaliczany do świętych, ale zyskał nieśmiertelną sławę jako czyn.

Od dzieciństwa dusza jego była chora na zrujnowany klasztor, często modlił się przed ikoną św. Macariusa, prosząc o jego niebieską ochronę w celu jej odzyskania. Właśnie wiadomo, że pobożny mnich otrzymywał pewien znak, że jego modlitwa została wysłuchana i że łaska Boża pomoże mu w tej dobrej pracy.

Odrodzenie klasztoru i jego oficjalny status

Sporządzając listę z ikony, przez którą otrzymał tę dobrą nowinę, Abraham i kilku mnichów z braci klasztorów przybyli do Yellow Lake i, po gorliwie modląc się do Pana, zaczęli odbudowywać klasztor na starych popiele. Lokalni ludzie, którzy chcieliby przyczynić się do tej przyczyny charytatywnej, pomogli im.

Wielka zasługa w sukcesie tak ważnego przedsięwzięcia należy do pobożnego cara Michaiła Fiodorowicza – pierwszego suwerena dynastii rzymskiej. Odwiedzając klasztor w Unzhenskaya w 1619 roku i dowiadując się o sekretnych pragnieniach mnichów, aby wykonać monastyczne wyczyn, gdzie Mnich Makarii założył pierwszy klasztor, dał im wszelką pomoc. Cesarz nie tylko poparł ich dekretem, ale przyznał znaczną pomoc materialną. Wreszcie status klasztoru został ustalony w 1628 r. Na podstawie dyplomu patriarchy Filareta w Moskwie .

Lata dobrobytu klasztoru

Ale nie tylko ziemscy mistrzowie udzielili pomocy klasztornemu. Łaska Boża była też w nim obfita. Wola Najwyższej Wołgi ostatecznie zmieniła swój bieg, całkowicie pochłaniając Żółte Jezioro, a Klasztor Żelovodsky Makariew, był więc na brzegu wielkiej rosyjskiej rzeki, która była jedną z głównych dróg tureckich Rosji.

Takie dogodne położenie klasztoru przyczyniło się do tego, że z biegiem czasu na jej terenie zaczęli organizować targi, nazwa klasztoru zwanego Makarevsky. Jako właściciele terytorium, mnisi mieli prawo do pobierania opłat handlowych – bardzo znacznych kwot, które przez krótki czas budowały kamienne budynki i znacznie zorganizowały ich codzienne życie.

Odrzucenie i zniesienie klasztoru

Ten wdzięczny czas trwał aż do roku 1817, dopóki Pan nie pozwoli na przeniesienie targów, które obficie uzupełniły skarbiec skarbu, do Niżnego Nowogrodu. Tam wzięli jeszcze większą skalę, zachowując poprzednie imię. Jednak klasztor Makari Zheltovodskogo, który utracił główne źródło dochodu, zaczął spadać. Z upływem czasu otrzymał status supernumerary.

Kłopot, jak wiadomo, nie jest sam, a po kilku latach w jego murach wybuchło pożar, niszcząc wiele tego, co wiele pokoleń mnichów wybudowało przez lata. Święty Synod nie uznał za konieczne odbudowy klasztoru i został zniesiony. Ikony i przybory, ocalone z ognia, zostały rozkaz przeniesione do katedry św. Mikołaja Świętego Aleksandra Newskiego.

Odrestaurowany klasztor był dopiero w 1883 r., Po przystąpieniu do tronu Boga kochającego suwerena Aleksandra III, ale już jako klasztor kobiet Troitsky Makariy Zheltovodsky. Od tej pory jej mieszkańcy stają się siostrami, którzy chcieli opuścić próżność świata psujących się i poświęcić się szczerze służbie Bożej.

Katastrofa z siedemnastego roku

Z dokumentów, które przybyły do nas wiadomo, że na początku Apokalipsy, którą Rosja stała się w 1917 r., Mieszkało w klasztorze ponad 300 mieszkańców, a to było wśród najbardziej dobrze wyposażonych w kraju. Jednak w swoim podejściu do klasztoru, a ogólnie do ortodoksji, bolszewicy różniły się niewielkim od ucha-Mohammeda, który kiedyś zniszczył klasztor Makarevsky.

Jak pięć wieków temu przyczepy niewolników poruszały się po zakurzonych drogach rosyjskich, a w dwudziestym wieku ciągnące się na północ i północny wschód odcinały niekończące się odcinki ludzi represjonowanych, w tym żałobnych kobiet w monastycznych sutannach. Ale w przeciwieństwie do nomadów stepowych, którzy kiedyś dali wolność mnichowi Makarii, a wraz z nim setki innych Rosjan, khany obecnej hordy nie miały miłosierdzia, a wielu ich niewolników nigdy nie widziało ich rodzimych miejsc.

Konstrukcja klasztorna została wykorzystana w potrzebach gospodarczych. W pewnym momencie gospodarstwo hodowli bydła było położone na terenie byłego klasztoru, a bydło było trzymane w pomieszczeniach, które miały być świątyniami Bożymi.

Czas na długo oczekiwaną zmianę

Ale kpina, którą Bóg poniósł za grzechy ludzi, nie trwał wiecznie. Również do wybrzeża Wołgi dotarł świeży wiatr perestroika. W 1991 r. Przez rządowy dekret, klasztor Zheltovodsky Makariew, którego świątynie do tego czasu znalazły się w stanie zagrożenia, został przeniesiony do jurysdykcji diecezji Niżny Nowogród. Od tej pory zaczął się aktywny powrót do zdrowia.

Kilka miesięcy później, Święty Synod wydał dekret stwierdzający, że klasztor Żelovodsky Makarev wznowił działalność, przerywaną przez dekady ateistycznego obscuralizmu. Pierwszym z jej mieszkańców było dwudziestu pięciu zakonnic, którzy chcieli do niego dojechać z innych klasztorów w kraju.

Dzisiaj klasztor Zheltovodsky Makarev, którego adres: region Niżny Nowogród, dzielnica Lyskovsky, poz. Makaryevo jest jednym z najbardziej znanych i odwiedzanych przez pielgrzymów klasztorów Rosji. Co roku odbywa się setki tysięcy gości z całego kraju. I to jest naturalne, ponieważ tutaj, nad brzegiem Wołgi, goście są świadkami jedności duchowej wielkości prawosławnej wiary z unikalnym pięknem jego architektury świątyni.

Teren klasztoru otoczony jest potężnymi murami obronnymi, wzmocnionymi przez strażnicę. Wewnątrz nich, centrum architektonicznym jest majestatyczna katedra Trójcy, w której budowano katedrę Dormition Kreml moskiewski jako model. Ponadto klasztor składa się z pięciu innych świątyń, zbudowanych w różnym czasie, ale połączonych wspólną koncepcją kompozycji.

Co zwiedził klasztor Żeltovodsky Makariev

Opinie osób, które odwiedziły klasztor, można przeczytać w specjalnie do tego celu zaprojektowanej książce klasztornej, a także o zasobach informacyjnych należących do klasztoru. Wiele osób świętuje wysoki poziom organizacji służb w kościołach i zwraca szczególną uwagę na profesjonalizm chóru złożonego z sióstr klasztoru.

Często odniesienia dotyczą faktu, że zakonnice reagują z życzliwością i życzliwością na wszelkie pytania lub prośby od gości klasztoru. W przytłaczającej większości zapisów można znaleźć wyraz ekstazy przed nieziemskim pięknem panującym w klasztorze, gdzie starożytne mury i kopuła śnieżnobiałych świątyń unoszących się na niebie połączyły się w nieprzerwanej harmonii z potężną rzeką, która stała się symbolem Rosji od niepamiętnych czasów.

Możesz dostać się do klasztoru statkiem z Nizhny Novgorod. Ci, którzy chcą korzystać z transportu lądowego, powinni podróżować z terminalu autobusowego Shcherbinka do miasta Lyskovo, a następnie kontynuować podróż do klasztoru promem wyjeżdżającym ze swojego mola.