Książki o II wojnie światowej. Fikcja o Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej

Książki o II wojnie światowej – częścią naszej kultury. Prace stworzone przez uczestników i świadków latach wojny, stała się swego rodzaju kroniką, która wiernie odtwarza etapy ofiarnej walki narodu radzieckiego przeciwko faszyzmowi. Książki o II wojnie światowej – tematem niniejszego artykułu.

Osobliwością prozie wojskowej

Wielkiej Wojny Ojczyźnianej … To stało się głównym tematem i nieunikniona w dziełach rosyjskich pisarzy i poetów drugiej połowy XX wieku. Ale, jak każdy inny gatunek literatury, radziecki wojskowy proza jest podzielony na kilka etapów rozwoju. Książki o II wojnie światowej, które zostały napisane w latach czterdziestych, różnią się znacznie od dzieł stworzonych przez dwadzieścia, trzydzieści lub więcej lat po Dniu Zwycięstwa.

W literaturze z lat wojennych charakteryzujących się dużą ilością elementów lirycznych i romantycznych. W tym okresie był szczególny rozwój poezji. Tragedia narodu radzieckiego przedstawione w sposób abstrakcyjny. Losy jednej osobie nie nadano tak ważne.

W późnych latach pięćdziesiątych, różne tendencje w prozie wojskowej przestrzegane. Bohaterem książki o II wojnie światowej był mężczyzna z ciężkim losem. Za ramiona – przeniesione do tragedii, która zawsze będzie przy nim. Autor ukazuje nie tylko wielkie zwycięstwo, ale życie zwykłego człowieka. Stało się mniej patosu, bardziej realistyczne.

Michaił Szołochow

W czerwcu 1941, zwykli ludzie radzieccy Uważa się, że zwycięstwo nad najeźdźcami przyjdzie bardzo szybko. Minął rok. Białoruskich miast i wsi były pokryte popiołem. Mieszkańcy Ukrainy zna smutek, który nie był porównywalny do niczego. Żołnierze, mieszkańcy Leningradu, nie wierzył w to, co widzą ich bliscy żyją. Pierwszy uczucie, które wyrosły w sowieckiej ludzkiej duszy, stał się nienawiści.

W 1942 roku Michaił Szołochow pracował jako korespondent wojenny. W tym samym czasie, a została stworzona przez opowiadaniu „The Science of Hatred”. Tematem pracy była ewolucja duszy ludzkiej w czasie wojny. historia Szołochow za – o tym, jak cywil stopniowo zmieniane, a jego myśli koncentrowały się na pragnieniu zemsty, a wszystko pochłania nienawiść.

„Oni walczyli za ojczyznę” – powieść, która Szołochow nie kompletne. Pierwsze rozdziały zostały napisane w czasie wojny. Inne – dwadzieścia lat później. Ostatnia część Szołochow spalone.

zwykłych ludzi – bohaterów powieści. Walczyli za ojczyznę, ale nie przestaje przegap rodzinę, radować i smucić proste rzeczy, a nawet żartować. Najtrudniejszym wyzwaniem dla nich nie była walka i walka, a oczy rosyjskich kobiet, które towarzyszyły im podczas odwrotu.

Fabuła "The Fate of Man"

Wojna – najstraszniejsza w dziejach ludzkości. Jego straszna moc, a ludzie czują się po zwycięstwie. Fabuła „Los człowieka” została napisana w 1956 roku. Już dawno ucichły strzały, zatrzymał się oderwać muszli. Ale echa wojny odczuwalne przez każdego obywatela radzieckiego. Mieszkańcy kraju były wszystkie osoby kalekie przeznaczeń. Tak było i Andriej Sokołow – bohater działa Szołochow.

Przeznaczeniem człowieka jest nieprzewidywalny. Mógł stracić wszystko: dom, rodzinę, wszystko, co jest sensem jego życia. Zwłaszcza jeśli los wojny interweniował. historia biografia bohater Szołochow mogą nie być do końca prawda. W czasie wojny, ludzie, którzy byli w niewoli, znalazł się w obozie. Sokolov bezpiecznie powrócił w szeregi Armii Czerwonej. Ale w tej historii jest niezaprzeczalna prawda. I to jest fakt, że smutek i rozpacz człowieka można pokonać tylko wtedy, gdy w jego życiu jest miłość. Po utracie bliskich Sokolov znajdował siłę do schronienia bezdomnym chłopcem. I to uratowało ich obu.

Borys Polewoj

Wśród radzieckich żołnierzy i oficerów byli prawdziwymi bohaterami. Są one dedykowane książkę o nich robił filmy. „The Story of prawdziwy mężczyzna” przez Borys Polewoj – produkt legendarnego pilota Aleksiej Maresjev. Biografię tej osoby znane jest każdy uczeń. Jego wyczyn był przykładem nie tylko dla ludzi, ale także dla osób cywilnych. Odwaga bohatera, który jest poświęcony „The Story of prawdziwy mężczyzna” przez Borys Polewoj jest szczególnie podziwiany. Po tym wszystkim, ten człowiek popełnił kilkadziesiąt misji po tym jak został wyłączony.

Yury Bondarev

„Bataliony proszeni są o ogień” Yuri Bondarev – jedna z pierwszych prac, w których nie było patos. W powieści nie jest naga prawda o wojnie, nie jest analiza ludzkiej duszy. Takie cechy nie są typowe dla prozy lat czterdziestych. Grafika Bondarev napisany w 1957 roku.

W okresie powojennym, autorzy unika w swojej pracy takich tematów jak sprzeczność między celów i środków. Jeśli historia Szołochow, który został omówiony powyżej, postacie były ujemne lub dodatnie, następnie Bondarev nie jest takie proste. W swojej powieści, a nie czarno-biały. Jednak, mimo prób, znaki pozostać wierny swojej służbie. Żaden z nich nie stał się zdrajcą.

Powieść „Hot Śnieg”

Yury Bondarev czasie wojny był strzelec. Pracował drogę od Stalingradu do Czechosłowacji. „Hot Śnieg” – dzieło sztuki o wydarzeniach, o których autor znał z pierwszej ręki. Romana Bondareva bohaterowie umierają w wyniku długiej walce o Stalingrad. Mówi się, że dany produkt WWII weterani są nie tylko artystyczny, ale także wartość historyczną. Dokładność jest w „gorącym śniegu”. Tragiczna prawda przeniknęła powieść „Życie i los”.

Wasilij Grossman

Ten pisarz rozpoczął pracę z opowiadania o Armii Czerwonej. Zakończone w jego literackim sposób stała się powieść, w której podkreślał podobieństwa między tymi dwoma tyranów XX wieku: Stalina i Hitlera. Na którą cierpiał. Książka Home „Życie i los” został zakazany.

W tej powieści kilka wątków. Jednym z nich jest poświęcony obronie legendarnego Pavlova domu. Walki w powieści pisarza przedstawione realistycznie. Grossman został przedstawiony śmierć radzieckiego żołnierza prosto, bez zbędnych zwrotów patosu. I ten sam obraz śmierci cywilów z rąk hitlerowców został stworzony.

Podczas wojny Grossman pracował jako korespondent wojenny. Byłem świadkiem bitwy pod Stalingradem. A gdzieś daleko, w małym ukraińskim mieście, zmarła jego matka. Przez ostatnie dni spędziła w żydowskim getcie. Ta góra pozostaje zawsze w umyśle pisarza. Tematem jego powojennej sztuce stał się los milionów ludzi, którzy zginęli w obozach koncentracyjnych i gett. Być może dlatego, że tak usilnie przenoszony myśli i uczucia osoby, która umiera z uduszenia w komorze gazowej.

Vladimir Bogomolov

„W sierpniu, czterdzieści i cztery” – powieść, która obejmuje wydarzenia, które miały miejsce w wyzwolonej Białorusi. W tej dziedzinie byli agentami wroga i rozproszone grupy niemieckich żołnierzy. Na swoim koncie było wiele zbrodni. Ponadto, zadaniem każdej organizacji podziemnej jest zebranie informacji o Armii Radzieckiej. Jedna grupa Smersh kontrwywiadu, aby szukać tych środków.

Powieść została napisana w latach siedemdziesiątych. Jest on oparty na prawdziwych wydarzeniach. Bogomolov był produktem pierwszej z tych, którzy podniósł zasłonę tajemnicy radzieckich tajnych policji.

Borys Wasiliew

Jedną z najbardziej uderzających prac na temat wojskowej jest historia „zaświta Oto Quiet”. Według produktu Vasilyeva niż jeden film został wykonany. Wyjątkowość tej historii, napisanej pod koniec lat sześćdziesiątych, jest fakt, że jego bohaterowie – nie doświadczonych i wykwalifikowanych wojowników.

Vasilev stworzył pięć unikalnych postaci kobiecych. Bohaterkami opowieści „zaświta Oto Quiet” były dziewczęta, którzy dopiero zaczynają żyć. Jednym z nich marzył o rodziców, którzy nie wiedzieli. Innym sobie jedwabną bieliznę w torbie podróżnej. Trzeci był zakochany z majstrem. Ale wszyscy oni zginęli bohatersko. Każdy z nich przyczynił się do nieoceniony wkład wielkie zwycięstwo.

Twierdza nie spaść …

W 1974 roku opublikował powieść Wasiljew „nie znajduje się na liście”. Ta książka jest w stanie produkować bardzo silne wrażenie. „Człowiek może zabić, ale nie można wygrać” – to zdanie stało, być może, klucz do pracy.

21 czerwca nikt nie wierzył, że może rozpocząć wojnę. Jakakolwiek dyskusja na ten temat zostały uznane za prowokację. Następnego dnia o czwartej rano, w Twierdzy Brzeskiej grzmiał pociskami wroga.

Nikolay Pluzhnikov – bohater Wasiliew historia – był młody niedoświadczony oficer. Ale pierwsze dni wojny radykalnie się zmieniła. Stał się bohaterem. I bohaterstwo tych, uderzające, że Pluzhnikov walczył prawie sam. Dziewięć miesięcy spędził w forcie, okresowe wykonywanie zdjęć niemieckich żołnierzy i oficerów. Przez większość czasu był sam. Nie otrzymywać listy od domu. Nie komunikować się ze swymi towarzyszami. Ale wytrwali. Pluzhnikov wyszedł z twierdzy tylko wtedy, gdy się amunicja, a przyszła wieść o wyzwoleniu Moskwie.

Vasilyeva prototyp historia stała się jednym z radzieckich żołnierzy, aby nie przerwać walkę przed rokiem czterdziestym drugim. Ściany twierdzy brzeskiej pielęgnować pamięć o ich bohaterstwie. Na jednym z nich porysowane ostrze: „Umieram, ale nie poddawaj się. 20.11.1941 miasto. "

Alexander Kappler

Wojna pochłonęła dwadzieścia pięć milionów ludzi radzieckich. Co byłby ich los jeśli oni przeżyli? Ten został napisany przez Aleksandra Kappler w historii „dwa na dwadzieścia pięć milionów.”

W danym produktem na losy młodych ludzi, którzy zamiast wojny. Nadchodzi długo oczekiwany Dzień Zwycięstwa. Następnie – w czasie pokoju. Jednak powojenne lata nie jest bezchmurne. Kraj jest zniszczony. Wszędzie, ubóstwo i głód. Bohaterowie Kapler powieść doświadczenie wszystkie trudności razem. A teraz przychodzi 9 maja siedemdziesiąt pięć lat. Bohaterowie nie są już młode. Mają wielką szczęśliwą rodzinę: dzieci, wnuki. Nagle wszystko znika …

W niniejszej pracy autor użył urządzenia artystyczną, która nie była wcześniej używana w prozie wojskowej. Pod koniec działania pracy przenosi się do odległych lat wojennych. W Adzhimushkay katakumb, które zostały opisane na początku tej historii, w 1942 roku, prawie nie przeżyły.

bohaterowie Kapler zmarł. Ich życie nie odbyły, a także losy dwudziestu pięciu milionów ludzi radzieckich.

Książki o II wojnie światowej Odczyt powinien każdego. Po tych wszystkich wydarzeniach, które są wyświetlane w nich, są częścią historii.