Lermontow krótko. Prace M. Yu. Lermontova

Jednym z najbardziej znanych rosyjskich poetów, „Prorok” z pierwszej połowy XIX wieku, który żył zaledwie dwadzieścia siedem lat … ale w tym krótkim czasie był w stanie przekazać wszystkich wierszy, które szalały w jego duszy.

W tym artykule przyjrzymy się twórczości Lermontowa. Krótko dotknąć periodyzacji autora, a także mówić o podstawowych motywów jego twórczości.

M. Yu. Lermontow

Trudno jest mówić o pracy Lermontowa krótko. Ten olbrzym, wraz z Aleksandrom Sergeevichem Pushkinym.

Najbardziej owocny czas w Lermontowa spadła do lat trzydziestych XIX wieku. Ten okres w historii imperium rosyjskiego, kiedy wszedł w fazę depresji i frustracji w społeczeństwie. Po klęsce powstania dekabrystów konieczne było znalezienie nowych odpowiedzi na odwieczne pytanie: «co mam zrobić»

W literaturze, tendencja ta znajduje odzwierciedlenie w umacnianiu realistyczne motywy homologacji nieakceptowalności wydarzeń. Jednak poszło inną drogą Mihail Yurevich Lermontov (zdjęcie z jego autoportretów pokazano poniżej).

Dlatego do końca jego życia okazał się wierny romantyzmu, ale potrafił umiejętnie połączyć je z realizmu w jego poezji, dramatu i prozy.

Następny będziemy mówić o dwóch okresów pracy tego wielkiego człowieka. Ale przez wszystkie wydarzenia z czerwonej linii zajmie jego dążenie do wzniosłości, walka, idealny Byrona wolności.

młodzieńcza twórczość

Badacze i krytycy literaccy są podzielone na dwa okresy twórczości Lermontowa. Krótko mówiąc, w tym etapie tworzenie Translation, który trwał od 1828 do 1836, a dojrzałości. Granica między nimi była śmierć Aleksandra Puszkina i Sergeevicha produktem „Śmierć poety”.

Tak, pierwsza próba przedstawienia myśli chłopca w postaci wierszy należą do wieku czternastu lat. W tym czasie jego rodzina wybuchła „wojna” między ojcem, który widział talentu syna i wspierała go i babki, starając się pielęgniarce dziecko dla siebie.

Pierwsze wiersze są przesiąknięte rozpaczą, chłopięcy, heroiczne motywy walki. Obejmuje ona zarys „demon” i „monolog”, później sformalizowany w „Dumie”.

Oprócz problemów z przodu rodziny, nastrój młodego poety silnym wpływem klęsce dekabrystów i uciskanych atmosferę panującą w społeczeństwie.

W okresie lirycznej młody człowiek zapoznał się z literaturą Zachodniej, zwłaszcza dzieł Byrona ponieść. Dlatego w poezji Lermontowa rodzą się obrazy romantycznych bohaterów z niespokojną duszą. Są niezależne, spragnieni wolności, gardzić środowiska oraz w stanie wiecznej walki z nimi.

dojrzały etap

Punktem zwrotnym staje śmierć Puszkina. Zdarzenie to drastycznie zmienia pracę Lermontowa. W skrócie, można wyrazić jednym słowem – obudził.

Teraz Michaił świadomi swojej misji jako prorok i poeta. Spalić sercach ludzi czasownika. Pokazać społeczeństwu rzeczywistą sytuację panującą na terenie całego imperium rosyjskiego.

W tym celu, Lermontow pozostawia Kaukazu i od cesarza i jego „pomocników”. Wolne i buntowniczy duch poety przeciwstawia się panującej sytuacji. Jego doświadczenia, stawia w poemacie „Prorok”, „Śmierć poety”, „Borodino”, „Ojczyzna” i reszta.

Było to pod koniec życia rodzi „cywilne” Lermontowa. Zdjęcia poety na Kaukazie pokazuje jego frustrację, samotność, pokazuje głębokie myśli i przyjął misję.

Aż do śmierci, poeta rozwija idee społeczne i polityczne Puszkina, Bielińskiego, Czaadajewa. W pracy swej dojrzałej okresie rodzi pytania o losy pokolenia, tragedii miłości, starając się nadać sens miejscu poezji w historii ludzkości.

Motyw walki

Jak powiedzieliśmy wcześniej, poezji Lermontowa całkowicie przeniknięte romantycznych motywów, pomysłów i obrazów. Wpływ lorda Byrona na młody chłopiec przeżył całe życie.

Pierwszy wiersz M. Yu. Lermontova przepojona heroizmu, brak półtonów, cierpi z powodu niedoskonałości świata realnego i aspiracji niezrozumiany poety.

Szczególnie pełne nastroju i przeżyć młodość przeszła w trzech utworów – „Zniewolony rycerz”, „The Prisoner” i „Sail”.

Opanowali krajobraz i symbolicznych obrazów. Na przykład w „Sail” Widzimy wyświetlanie wewnętrznych wydarzeń w duszy poety, który stara się przedstawić za pomocą trochę zagubiony statek na morzu.

Wiersz „The Prisoner” odzwierciedla nie tylko pobyt za kratkami Lermontov ponieważ obrazoburczy „Śmierć poety”. W dużej mierze jest to młody człowiek myśli o swoim miejscu w Imperium Rosyjskim w ramach istniejącego systemu.

Temat ten jest kontynuowany w „Captive Rycerz”. Jest również napisane w konkluzji, że po pojedynku Barant. W swojej pracy widzimy stopniowo rozwija społeczeństwo konfliktów i jednostki.

Tak więc, takie wersy odzwierciedla niechęć Lermontow dać pod ciśnieniem ramach publicznego i konwencje.

Losy pokolenia

Według współczesnych, poezja Lermontow wyraża najgłębsze aspiracje inteligencji, z których większość boi się nawet myśleć.

Głównym produktem, który jest całkowicie przeniknięte motywem niepewności i zaburzenia aktywności publicznej i tchórzostwo, to satyra The elegia „Duma”. W swoim gatunku przypomina wiersz „Śmierć poety”. Ale, w przeciwieństwie do pierwszego, to jest marką wszystkich intelektualistów, a nie szlachetność sądu.

Linie Mikhail w wierszu obwinia współczesnych tchórzostwo i ucieczkę od walki politycznej na lepszą przyszłość. Jednocześnie, poeta nazywa je do odnowy moralnej i duchowej. pomysły Lermontowa całkowicie pokrywają się z Ryleeva myśli „obywatela”.

Krytycy czasu, Hercen i Bieliński, bardzo dobrze przyjęty przez pojawienie pracy. Nie widzieli najgłębszy wyraz powodów uczucie obojętności i apatii, dotykającą społeczeństwa w latach trzydziestych XIX wieku.

rozczarowanie

Podobnie jak wiele innych wierszy M. Yu. Lermontova, związanych z ostatnich lat życia, dzieła, „w chwili życie trudne …” „Ja wychodzę sam na drodze …” i „A znudzony i smutny” przepojony spokoju i smutku.

Poeta zmęczeni niekończącą się i bezsensowną walkę z jego współczesnych, którzy nie chcą, aby usłyszeć jego głos i obudzić się ze śmiertelnego snu. Podrzucając i aktywny charakter młodego człowieka stopniowo osiada w kajdany podstępny i tchórzliwy społeczeństwo.

Każdy wiersz powyżej wiersza zdradza chęć wyrwania się z klatki, która Lermontow uwierzył mu życie. On, jak we wczesnych młodzieńczych lat, jest nadal w rozrywkę, choć urodził się całkowicie w odpowiednim czasie.

Podobnie jak wiele innych wiersz Lermontowa, ten wiersz jest związany krajobrazy i wewnętrzne uczucia autora. W poprzednich trzech prac, widzimy nieskończoną smutek i samotność człowieka, który postawił życie na to, aby obudzić pokolenie, ale poszło niespotykane.

Jest to wysokiej sztuki

Nie tylko wiersze Lermontowa odzwierciedlać stojącej postawy wobec wydarzeń z lat trzydziestych. Mistrz mógłby wyrazić moje najgłębsze myśli tylko kilka słów. Każdy wiersz może być pełne ukrytych znaczeń.

Jeśli starają się analizować dwa jego dzieła ( „Prorok” i „Poeta”), widzimy niekończące się ból, który jest odczuwany Michaił. Pierwszy z nich został napisany kilka tygodni przed śmiercią geniusza. Przedstawia mężczyznę dwadzieścia siedem bohatera w postaci wszystkich opuszczonych i niezrozumiany proroka. Ci, zmuszeni do życia w dziczy i znosić kpiny z wąskich horyzontach Filistynów.

Drugi pracy cechuje szereg porównawczy ogłuszania. W nim autor porównuje silną aktywność poety z istotą istnienia samego sztyletu walki. Na początku, gdy byłem w potrzebie nią zerwał pocztę i spełniał swoje zadanie. Po – on jest po prostu pusta złota zabawka na zbieranie kurzu półka.

stanowisko cywilnego

Później prace M. Yu. Lermontova już wyraźnej realistyczną postawę do wydarzeń w społeczności, a nie w opozycji do tłumu rebeliantów.

Tak więc, większość wyraźnie pokazuje pozycję poety cywilnej w takich wierszy jak „Żegnaj, niemytych Rosji”, „Śmierć poety” i „Jak często otoczone pstrokacizna tłum …”.

W nich widzimy stłumioną gorycz i gniew na duchowej pustki społeczeństwa. Szczególnie silny jest ostatni produkt z powyższych. To pokazuje Lermontow nieświeży maskę cesarza i jego świty za maskami, porównując je ze snów miejscowości rano dzieciństwa. Ten wiersz został napisany po wizycie karnawału Nowy Rok w Petersburgu w zimie 1840 roku.

Uciekł i zginął w górach Kaukazu na tle bohatera swojego krótkiego i burzliwego życia pokazuje współczesnych stagnacji. Późniejsi krytycy ubolewał o ile literatura jest stracone. Lermontow miał na dwadzieścia siedem lat, aby siać w duszy buntu publicznego go odebrać od kolana po klęsce dekabrystów.

miłość

Prace M. Yu. Lermontova nie tylko odzwierciedlają walkę dumny samotnika ze społeczeństwem, wzburzonym morzu lub maskarada tłum. W niektórych z jego pism, których spotykamy i doświadczeń miłosnych. Jednak nie opuściły wieczystego poczucie doom i tragedii, która miała poetą.

Tak więc w tym artykule zapoznaliśmy się z etapów i głównych idei wyrażonych w dziele wielkiego rosyjskiego poety.

Powodzenia wam, drodzy przyjaciele!