Pustynia Sarovskaya – miejsce kultu św. Serafina Sarov

Nizhny Novgorod jest dumny z jego historii. Istnieje wiele unikalnych i nawet mistycznych miejsc, z których jeden jest miastem Sarov. Przez wiele lat zabroniono nawet wspomnieć o tym miejscu. Lokalizacja miasta była ściśle trzymana w tajemnicy. Dzisiaj tłumy pielgrzymów chętnie odwiedzają takie błogosławione miejsce i dotykały miejscowych świątyń.

Historia pustyni Sarov

Sarov Hermitage została założona przez Hieroschemonch z klasztoru Wędziwerskiego, Jana. Od swego wspaniałego ojca chrzestnego otrzymał w darowiznach trzydzieści akrów ziemi w Sarov (w przeszłości – Sarov fortification). Natychmiast wysłał do Moskwy list z prośbą o pozwolenie na postawienie kościoła na tej ziemi. Trudno znaleźć lepsze miejsce na taki budynek. Wydaje się, że natura w tych miejscach była pełna pokoju i świętości. Ponadto dobra lokalizacja ułatwiła dotarcie do Niżnego Nowogrodu, Moskwy i Włodzimierza.

Wkrótce na tej ziemi powstała Pustynia Świętego Wniebowstąpienia Sary. Szczególny dekret Piotra I zezwalał na budowę kościoła Najświętszego Teotokosa i jego życiodajnego źródła, gdzie dawniej był fort mordywinski. Tylko 50 dni budowało kościół. 29 czerwca 1706 r. Uznaje się oficjalną datę założenia takiego pomnika, jak pustynia Świętego Wniebowstąpienia Sarov.

Jaskinie Sarov

Budowie klasztoru towarzyszyła wzniesienie podziemnego miasta, które również powstało dzięki Hieroschemonahowi Janowi. W tym czasie mieszkał w jednej z górskich jaskiń. Potem rozrosły się jaskinie i układały komórki w celu samotności i zanurzenia w modlitwie. W 1711 r. Pod ziemią wybudowano świątynię Antoniego i Teodozjusza Czcigodnego.

Desery Sarovskaya wypełnione życiem. Z wszystkich miast przyszło nowicjuszy i mnichów. Każdy otrzymał pracę. Ktoś prowadził służbę, ktoś budował nowe komórki, ktoś zbierał jagody z grzybami. Tak więc stopniowo wokół kościoła powstało całe miasto, służące jako prototyp klasztoru.

W tym czasie Jan złożył statut klasztoru, przestrzegając surowych zasad. Sarov znany był jako Akademia Monastycyzmu. Po swoim pobycie w klasztornym mnichowie-ascetics ruszyli dalej, rozpowszechniając kartę Sarova. Prawie wszystkie z nich zostały później umieszczone przez opatów lub skarbników w różnych klasztorach.

Życie Serafinów Sarov

Szpratowska Skałka została uwielbiona przez największego rosyjskiego świętego Serafina z Sary. Jego ojciec był zaangażowany w budowę świątyni, ale jego nagła śmierć nie pozwoliła mu osiągnąć ostatecznego celu. Po śmierci ojca, Seraphim (Prohor urodzenia) i jego matka Agafia kontynuowali budowę katedry. Pewnego dnia na budowie miał miejsce cud. Matka przeoczywała nad małym Prokhorem i upadł z wielkiej wysokości, ale pozostał żywy. Od wczesnego dzieciństwa Prokhor szczerze uwierzył w Pana i uhonorował go. Podczas ciężkiej choroby we śnie zobaczył Najświętszą Dziewicę, która obiecała go uzdrowić. Wkrótce to się stało.

Od tego czasu Prokhor zdecydowanie postanowił poświęcić całe swoje życie Panu. W 1776 r. Przybył do klasztoru Sarov Hermitage. Osiem lat po ślubach monastycznych, Prokhor został nazwany Serafim, co oznaczało "ognistą".

Empanelity

Kilka lat później Seraphim zamieszkał w lesie niedaleko klasztoru. Po prostu ubierał się, zjadł to, co znalazł w lesie, pościł częściej. Codziennie spędził na niekończących się modlitwach i czytaniu Ewangelii. W pobliżu celi Seraphim zbudował mały ogród i pasiekę.

Kilka lat później Serafim z Sarowa nałożył pokutę w formie trzyletniej ciszy. Potem wrócił do klasztoru na chwilę, ale 10 lat później odszedł.

Ten sposób życia dał Serafimowi Sarovsky'emu niezwykły dar widzenia i zdolność do uzdrawiania ludzi. Dzięki niemu otworzyły się klasztory dla kobiet. Ikona "Affection" była ostatnim obrazem, który Seraphim widział w swoim życiu.

Pochowano świętego w katedrze wniebowstąpienia.

W 1903 roku Serafim Sarov został zaliczony do świętego. Odtąd miejsce, w którym żył święty, czasami nazywany pustyniami Serafina Sarov.

Klasztor Świętego Wniebowstąpienia

Sarov Hermitage słynie z klasztoru Świętego Wniebowstąpienia . Konstrukcja kościoła została ułożona w 1897 roku, kiedy Serafim z Sarywa nie był jeszcze święty. Początkowo budowa katedry uwielbiała Najświętszej Trójcy. Gdy świątynia została wzniesiona przez komórkę Starszego, została nazwana. Po mianowaniu Serafima z Sarywa do rangi świętych kościół natychmiast poświęcony. Jest to pierwsza katedra w Rosji, św. Serafim.

W kościele znajdowała się celi świętej, jako najcenniejsza świątynia. Ikonostaza wyglądała całkiem prosto. Wokół celi można było się obejść, a nawet wejść do środka. Później, komórka została pomalowana i nałożyła na nią małą kopułą. Stało się kaplicą.

W 1927 roku katedra została zamknięta. Został zamieniony w teatr. W 2002 r. Rozpoczęto prace odbudowy, aw sierpniu 2003 r. Zaczęły odbywać się nabożeństwa w kościele.

Jak tam dotrzeć?

Wszyscy pielgrzymi powinni odwiedzić takie święte miejsce, jak Serrę. Jak dotrzeć do tego miejsca?

Z Nizhny Novgorod są autobusy do Diveevo z dworca autobusowego Shcherbinka. Na moskiewskim dworcu kolejowym znajduje się również przystanek minibusów, które również przebiegają w tym kierunku. Podróż samochodem można jednocześnie zwiedzić starożytne miasto Arzamas.

Wycieczkowe wycieczki autobusowe odbywają się regularnie z Nizhny Novgorod do Diveevo. Możesz zarezerwować wycieczkę i dowiedzieć się więcej o tym wspaniałym miejscu.

Dziś region Sarov jest muzeum. Każdy, kto chce odwiedzić, może odwiedzić go w prawdziwie świętym miejscu.